Στις 28/11 γράφω σε άρθρο στα «Νέα»: «Το δίκτυο αλληλεγγύης - δεν μπορεί να είναι απλά μια κρατική υπόθεση. Τα δίκτυα γειτονιάς με τη συμμετοχή του πολίτη αλλά και των κοινωνικών θεσμών με πρωτοβουλία και ευελιξία είναι ιστορικά ο μόνος τρόπος διαφύλαξης της κοινωνικής συνοχής σε περιόδους κρίσης. Πολιτεία, οργανώσεις πολιτών, εκκλησία, δήμοι οφείλουν να πολλαπλασιάσουν την απόδοση των λίγων πόρων, με καταλύτη ένα κίνημα προσφοράς και εθελοντισμού». 

Και σήμερα διαβάζω αυτό το θαυμάσιο παράδειγμα στην «Καθημερινή»:

«Με πρωτοβουλία μιας ομάδας καθηγητών μουσικής, εργαζόμενων σε ωδεία ή και ανέργων (το επάγγελμα άλλωστε έχει χτυπηθεί όσο λίγα στην κρίση), ιδρύθηκε το πρώτο Κοινωνικό Ωδείο. Πρόκειται για έναν φορέα που θα προσφέρει δωρεάν μαθήματα σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στη μουσική παιδεία λόγω οικονομικών δυσκολιών. «Θεωρούμε τη μουσική και την τέχνη γενικότερα κοινωνικά αγαθά από τα οποία κανείς δεν πρέπει να αποκλείεται. Απευθυνόμαστε σε παιδιά που σταμάτησαν τις μουσικές τους σπουδές για οικονομικούς λόγους, αλλά και σε όσους θέλουν να μάθουν κάποιο μουσικό όργανο και δεν έχουν τη δυνατότητα», γράφουν στο νέο τους μπλογκ (koinwnikowdeio.blogspot.com)».ολόκληρο το άρθρο εδώ

ΑΔ