Η Άννα Διαμαντοπούλου επικεφαλής του δικτύου για την μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μίλησε σήμερα στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και την Νόνη Καραγιάννη. Μεταξύ άλλων, είπε:
* Για την μη παρουσία της στο συνέδριο του ΠαΣοΚ:
«Μετά από πολλά χρόνια συμμετοχής στην πολιτική και μετά από μια πολύ συνειδητή απόσταση για έναν χρόνο, θεωρώ ότι δεν μπορούμε να συνεχίζουμε την πολιτική και τις διαδικασίες όπως τις κάναμε επί χρόνια και καταλήξαμε εδώ. Δεν μπορεί πλέον να είναι όλα επικοινωνία, δεν μπορεί απλά όλα να είναι συμβολισμοί και δεν μπορεί η υπέρτατη μορφή κάθε πολιτικής πράξης να έχει να κάνει με το τι εξυπηρετεί επικοινωνιακά βραχυπρόθεσμα και προσωπικά... Θεωρώ ότι το παρελθόν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σήμερα. Είναι χρήσιμο για να δούμε τι πρέπει να αποφύγουμε ή να επαναλάβουμε, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφύγουμε το παρόν. Έτσι όπως δομήθηκε το συνέδριο ήταν δεδομένο ότι δεν θα μιλούσε -και νομίζω έγινε και συνειδητά-, για το παρόν που είναι δύσκολο. Το πρόβλημά μας είναι το παρόν και νομίζω ότι σε αυτό το σημείο ούτε εκ των προτέρων στην διαμόρφωση αυτής της ατζέντας, ούτε τώρα, ετέθη το ουσιαστικό και βασικό θέμα ότι δεν μπορεί σήμερα να ενσωματώνεται το ΠαΣοΚ στην δεξιά, λόγω της έλλειψης ενός πολύ σαφούς προγράμματος, προγραμματικής συμφωνίας. Δεν υπάρχει σε όλη την Ευρώπη συνασπισμός κομμάτων -τα οποία μάλιστα διαχρονικά ήταν αντίθετα-, χωρίς να έχουν μια συμφωνημένη προγραμματική συμφωνία, έστω και εκτός μνημονίου. Αυτό δημιουργεί όχι απλά απογοήτευση, αλλά πανικό για το μέλλον στους ανθρώπους που θέλουν να πιστέψουν σε ένα σαφή και διακριτό χώρο, που θα εκφράζει την κεντροαριστερά».
* Για ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς:
«Όσον αφορά την δημιουργία ενός νέου χώρου, η κεντροαριστερά αν συνεχίσει να συζητείται με τον τρόπο που μπήκε στην δημόσια ατζέντα, δηλαδή συζητήσεις μεταξύ στελεχών, τραπέζια, παρέες και αποκλεισμοί και ποιος αποδέχεται ποιον και πρόσωπα δεν οδηγεί πουθενά. Υπάρχει η δυνατότητα γρήγορης δημιουργίας ενός χώρου, όταν θα υπάρξει το δια ταύτα, δηλαδή όταν θα υπάρχει ο λόγος και η σαφής πρόταση για το εθνικό σχέδιο του αύριο. Το εθνικό σχέδιο του αύριο έχει να κάνει από την νέα θέση της χώρας και το νέο της ρόλο -που καθόλου δεν έχει συζητηθεί-, μέχρι το πώς διαμορφώνουμε ένα σχέδιο, το οποίο βεβαίως λαμβάνει υπόψη το τέλος του επόμενου μνημονίου και έχει ελληνικά χαρακτηριστικά. Αν δεν ειπωθεί το τι πρέπει να γίνει, δεν γίνεται απλά με διαδικαστικές προσεγγίσεις, ποιοι με ποιους, ποια κόμματα ναι και ποια όχι, ποιους θέλουμε και ποιους όχι... Δεν γίνεται απλά άνθρωποι, οι οποίοι φαντάζονται τον εαυτό τους να παίζουν κάποιο ρόλο, να συνεργάζονται μεταξύ τους, για να πουν μετά τι θα κάνουν. Πρέπει παράλληλα τα άτομα να διατυπώσουν μια πρόταση και μετά να δούμε συσχετισμούς, συνεργασίες, ποιοι θα ακολουθήσουν και εκεί δεν μπορεί να υπάρχουν αποκλεισμοί, παρά μόνο μέσα από συγκεκριμένους όρους, που έχουν να κάνουν με την ηθική παρουσία των ανθρώπων...
Ο χώρος τον οποίο θα εκφράσει η κεντροαριστερά θα πρέπει να διατυπώνει μια σαφή θέση και στη θέση αυτή να αναζητήσει συμμαχίες. Δεν μπορεί εκ των προτέρων ο χώρος που θα δημιουργηθεί στην κεντροαριστερά, με τα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, να ξεκινήσει λέγοντας ότι θα είναι η τσόντα ή το υπόλοιπο της Νέας Δημοκρατίας, για να γίνονται κυβερνήσεις. Αυτό είναι καταστροφικό από την αρχή. Θα πρέπει ο χώρος αυτός να διατυπώσει την πρότασή του, με δεδομένα τα προβλήματα της χώρας, να διατυπώσει πολύ συγκεκριμένα ζητήματα για το τι κάνουμε και πώς το κάνουμε και πώς συνεργαζόμαστε από τον Μάιο και μετά. Να κατέβει στις εκλογές με πεποίθηση για πολύ σοβαρή παρουσία και μετά να συνεργαστεί με όποιον συμφωνήσει με τα προγράμματα που θα καταθέσει. Δεν μπορεί να θεωρούμε δεδομένο για έναν χώρο στην κεντροαριστερά ότι θα συνεργαστεί οπωσδήποτε με την Νέα Δημοκρατία. Είναι σαν να υπονομεύουμε την φύση και την πολιτική υπόσταση αυτού του χώρου».
* Για πρόταση Δ. Ρέππα για συμπόρευση με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.:
«Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει καμία ρεαλιστική πρόταση. Λέει υπερβολές και πράγματα τα οποία όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Έχει συγκεντρώσει ανθρώπους οι οποίοι αυτή τη στιγμή είτε από αγανάκτηση, είτε από απελπισία, είτε επειδή θέλουν να τιμωρήσουν το πολιτικό σύστημα, δεν κοιτούν προς την πλευρά της κυβέρνησης ή των προτάσεων που υπάρχουν. Σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί παρά να απευθυνθεί ένα κεντροαριστερό κόμμα που θα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά».
* Για την δημιουργία νέου κόμματος:
«Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει κάτι απολύτως νέο εξαρχής και νομίζω ότι και ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης -με τον δικό τους τρόπο ο καθένας-, θα πρέπει να διευκολύνουν την δημιουργία ενός νέου κόμματος, μιας νέας παράταξης, που θα μπορέσει να εκφράσει όλον αυτόν τον κόσμο που σήμερα δεν μπορεί να βρει πουθενά μια λύση για το αύριο».
* Για το πρωτογενές πλεόνασμα:
«Μετά από όσα έχουμε υποστεί ως χώρα και ως πολιτικό σύστημα, πρέπει να λέμε πια απολύτως την αλήθεια και με καθαρό τρόπο. Πραγματικά, γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια. Πραγματικά το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ένας ουσιαστικός στόχος, για να αλλάξουν τα πράγματα στην χώρα, αλλά θεωρώ ότι η δομή του πρωτογενούς πλεονάσματος αυτή τη στιγμή και αυτά τα οποία δεν λαμβάνονται υπόψη στην παρουσίασή του δημιουργούν και θα δημιουργήσουν πολύ γρήγορα τεράστια προβλήματα. Δεν θα είναι διαχειρίσιμο, ακόμα και αν παρουσιαστεί το 2013 και δεν θα φτάσει το 4,5%, που είναι ο στόχος, για να μπορούμε να κάνουμε αυτόνομη πολιτική. Χρειάζεται πιο ειλικρινής γλώσσα, πρέπει να ξέρουμε πού ακριβώς βρισκόμαστε, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε και τα δεδομένα. Στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν δοθεί ακόμα τα χρήματα που πρέπει».
* Για την πορεία της κυβέρνησης:
«Θεωρώ ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα όσον αφορά τις μεθόδους διακυβέρνησης, δηλαδή υπάρχει σταθερά το πελατειακό κράτος, οι “δικοί μας”. Αυτό φάνηκε και στο 4-2-1 και στον τρόπο που γίνεται η στελέχωση του δημοσίου, η διατήρηση ακόμα πελατειακών σχέσεων που φαίνονται καθημερινά στην Βουλή και θεωρώ ότι δεν υπάρχει προετοιμασία των πραγμάτων γι' αυτό και τα πληρώνουμε. Πληρώσαμε την ΕΡΤ, γιατί έγινε ξαφνικά και με το μαχαίρι στο κόκαλο και γιατί δεν έγιναν αυτά που έπρεπε και γι' αυτό γίνεται με αυτόν τον τρόπο το θέμα της αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό γίνεται στην εκπαίδευση που δεν υλοποιήθηκε μια μεταρρύθμιση που έπρεπε να γίνει ενάμισι χρόνο, πριν με άρνηση του κ. Σαμαρά. Γίνεται μια αρκετά επιφανειακή προσπάθεια για να παρουσιάσουμε σύγκλιση με τους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου, χωρίς να γίνονται επί της ουσίας μεταρρυθμίσεις».
