Άννα Διαμαντοπούλου

Switch to desktop Register Login

Συνέδριο Harvard: "H Ευρώπη σε κρίσιμο σταυροδρόμι"

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

harvard 2 Η Άννα Διαμαντοπούλου συμμετέχει στο  Ευρωπαϊκό Συνέδριο, που  διοργανώνει  στην Βοστώνη των ΗΠΑ , το Harvard Kennedy School και το Harvard Business School με θέμα «Ευρώπη:Το επόμενο βήμα», στο οποίο και μίλησε το Σάββατο, 2 Μαρτίου.

Στο συνέδριο μίλησαν μεταξύ άλλων  και ο  κ. Λουκάς Παπαδήμος, τ. Πρωθυπουργός, ο κ. De Gucht Ευρωπαϊος Επίτροπος Εμπορίου, ο G. Vershofstadt πρόεδρος της Φιλελεύθερης και Δημοκρατικής Συμμαχίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο κ. R. Rato τ. Υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, τ. Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΝΤ και της Bankia, η κυρία E. Fornero Υπουργός Κοινωνικών Πολιτικών και Ισότητας στην Ιταλία, η κυρία Danuta Hubner  προέδρος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης του Ευρωκοινοβουλίου και τ. επίτροπος και ο κ. D. Folkerts-Landau Επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου της Deutsche Bank. Στο συνέδριο συμμετέχουν επίσης πρόεδροι επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στις δύο άκρες του Ατλαντικού.

Η Άννα Διαμαντοπούλου μιλώντας στο πάνελ με θέμα:  «Το Ευρωπαϊκό αφήγημα: διαμορφώνοντας μία κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα» τόνισε ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Το δίλημμα είναι πιο επιτακτικό από ποτέ: πολιτική ενοποίηση ή διάλυση ;

1. υποστήριξε την ευρωπαϊκή προοπτική με την προϋπόθεση ενός σχεδίου δράσης που να απαντά στα άμεσα προβλήματα της κρίσης: τη φτώχεια και την ανεργία. Αυτό σημαίνει αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έκδοση χρήματος και ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα επενδύσεων στις δημόσιες υποδομές που έχει κατατεθεί ως πρόταση το 2002.

2. Ανέπτυξε την ανάγκη ενός ευρωπαϊκού αφηγήματος  που απαντά στο ερώτημα του πολίτη "γιατί χρειάζομαι περισσότερη Ευρώπη" και βασίζεται σε 5 άξονες: την ειρήνη, το νέο γεωπολιτικό ρόλο της Ευρώπης, τη δημοκρατία, την οικονομική δικαιοσύνη και τον ίσο καταμερισμό της ανάπτυξης.

3. Ολοκλήρωσε την ομιλία της αναφερόμενη στην έξαρση του αριστεροδεξιού λαικισμού στην Ευρώπη, και την ανάγκη επανασύνδεσης των ευρωπαϊκών δυνάμεων με τους πολίτες, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου και επισημαίνοντας ότι εάν δεν υπάρξει αφύπνιση υπάρχει κίνδυνος στις Ευρωεκλογές του 2014, στο Ευρωκοινοβούλιο να  κυριαρχούν 27 Beppe Grillo. 

harvard 1

Επιστολή προς Ρομάνο Πρόντι και Ζακ Ντελόρ

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

anna romano prodi560Επιστολή προς τους πρώην προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ρομάνο Πρόντι και Ζακ Ντελόρ:
Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

Σε αυτήν τη κρίσιμη ίσως και οριακή στιγμή για το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, είναι πολύ σημαντική και αναγκαία για το μέλλον της Ευρώπης και την ευημερία των λαών της,  μια δημόσια παρέμβαση ηγετικών προσωπικοτήτων αφοσιωμένων Ευρωπαϊστών της που απέδειξαν με την πράξη τους και την ιστορία τους ότι υπηρέτησαν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και της λειτουργίας της με κανόνες δικαίου, πειθαρχίας και αλληλεγγύης.  
Μια διακήρυξη που θέτει εκ νέου το όραμα και ανανεώνει τον στόχο για μια Ενωμένη Ευρώπη  προτείνοντας τα μέσα για την υλοποίησή τους, φαίνεται ότι δεν μπορεί παρά  είναι ίσως πιο εύκολο να προέλθει από ηγέτες που δεν έχουν το άγχος της επανεκλογής των εθνικών εκλογών και δεν ενδιαφέρονται να πρωταγωνιστήσουν στο σημερινό ευρωπαϊκό σενάριο της Ευρώπης του «Κράμερ εναντίον Κράμερ», δηλαδή χώρας εναντίον χώρας, βορρά εναντίον νότου, κέντρου εναντίον περιφέρειας.  
Ο καταλυτικός ρόλος του  Προέδρου Ντελόρ στην δημιουργία της ενιαίας αγοράς με κανόνες κοινωνικού κράτους και την προετοιμασία της νομισματικής ένωσης,  όπως επίσης και ο καθοριστικός ρόλος του Προέδρου Πρόντι στην εισαγωγή του ευρώ και την υλοποίηση της τεράστιας κλίμακας διεύρυνσης της Ένωσης,  αιτιολογεί και επιβάλλει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Κάποιος πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ την νέα μορφή ενός πανευρωπαϊκού πολέμου με τον καλπασμό του λαϊκισμού και εθνικισμού που με τα ιδιαίτερα διαφορετικά χαρακτηριστικά από χώρα σε χώρα κινδυνεύουν να διαλύσουν το πιο ευγενές και σημαντικό επίτευγμα της πολιτικής ιστορίας, την ένωση δηλαδή Ευρωπαϊκών κρατών μέσω  δημοκρατικών διαδικασιών και μόνο.
Είμαι σίγουρη πως πολιτικοί που πιστεύουν βαθιά στην ευρωπαϊκή ιδέα ακόμη και σήμερα που ο αντιευρωπαϊσμός εξαπλώνεται και μπορεί να εξελιχθεί σε κυρίαρχη άποψη, είναι πρόθυμοι για να συνδράμουν σε μια τέτοια πρωτοβουλία.
Νοιώθω την ανάγκη να επαναφέρω την τελευταία παράγραφο της επιστολής μου του 2012 με τον τίτλο ΕΥΡΩΠΗ SOS.
“Ας κινηθούμε τώρα, ενισχύοντας τις φωνές, σημαντικών Ευρωπαίων ηγετών και διακεκριμένων πολιτών, δημιουργώντας μια κίνηση για την ψυχή της Ευρώπης, την ΕΥΡΩΠΗ SOS, για να αναστρέψουμε την πορεία, να εξαφανίσουμε υπάρχουσες απειλές, προσφέροντας μια κοινή προοπτική και εξασφαλίζοντας το συλλογικό μας μέλλον, πριν είναι πολύ αργά. Η ώρα για πρωτοβουλία είναι τώρα. Ας προχωρήσουμε.

Με τιμή,
                                                            
Άννα Διαμαντοπούλου

zadel

Ελλάδα – Γερμανία: Συμφωνία για το κοινό μας μέλλον

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

germany greece-1-naiΆρθρο στην εφημερίδα ¨Τα Νέα":

Ο ελληνικός λαός, αλλά και οι εκπρόσωποι του στην ελληνική Βουλή, βρίσκονται για μια ακόμη φορά, με σισύφειο τρόπο μπροστά στο εκβιαστικό δίλημμα. Από τη μία, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις , απολύσεις στο δημόσιο τομέα και ακόμη περισσότερες στον ιδιωτικό λόγω μιας σταθερά υψηλής ύφεσης, περιστολή στις δημόσιες επενδύσεις και περισσότερα λουκέτα. Από την άλλη «χρεοκοπία» διότι αμφισβητείται η καταβολή της επόμενης κρίσιμης δόσης.

Εδώ και τρία χρόνια , οι τεράστιες θυσίες φαίνεται πάντα να οδηγούν σε περισσότερες θυσίες, επιτείνοντας την απόγνωση ενός λαού, που, μη βλέποντας να υπάρχει ελπίδα, είτε παραδίδεται στις σειρήνες του λαϊκισμού, είτε στρέφεται σε ακραίες επιλογές, χωρίς κουράγιο να ασχοληθεί με τις επιπτώσεις των επιλογών αυτών.

Δεν είναι η στιγμή να ερμηνεύσουμε την απλοϊκή θέση που κυριαρχεί στην πολιτική μας αντιπαράθεση «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο» και πόσο αποπροσανατολιστική είναι αυτή στην αντιμετώπιση της κρίσης, ούτε να αναλύσουμε πόσο πιο επώδυνα είναι τα νέα μέτρα που έρχονται, με την εμμονή όλων για εκλογές τον Μάιο.

Έχουν γίνει εγκληματικά λάθη, τα οποία συνεχίζονται, και αφορούν όλους μας στην Ελλάδα, αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους μας. Αιχμή του δόρατος πρέπει να αποτελέσουν η δικαιοσύνη στις πολιτικές μας και η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μπροστά στην επικείμενη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 18 Οκτωβρίου, επιμένω σε μια συγκεκριμένη πρόταση, που δημόσια κατέθεσα πριν λίγες ημέρες και αφορά άμεσα την Ελλάδα, αλλά και κάθε χώρα της Ευρωζώνης και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο.

Σε όλη την Ευρώπη έχει ανοίξει πλέον ένας έντονος διάλογος για την προοπτική της Ε.Ε. Η νέα κοινή διακήρυξη του Πράσινου Κον Μπετιτ («κόκκινος Ντάνι») και του Φιλελεύθερου Φερχόφσταντ (πρώην Πρωθυπουργός του Βελγίου) που προωθούν την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, η κίνηση και το κείμενο των 11 Υπουργών Εξωτερικών (δυστυχώς απουσιάζει η Ελλάδα), η συνάντηση των Πρωθυπουργών του Νότου στη Μάλτα (και πάλι απουσιάζει η Ελλάδα), η διαρροή σχεδίου συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είναι, ενδεικτικά, ορισμένες από τις κινήσεις που κάνουν σαφή την μεγάλη κινητικότητα για επερχόμενες σημαντικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Οι προβληματισμοί των περισσότερων ευρωπαίων ηγετών από τον Μπαρόζο έως τον Ολάντ και την Μέρκελ έχουν ως κυρίαρχη επιλογή «να σωθεί η Ευρώπη».

Παράλληλα σε όλη την Ευρώπη φαίνεται να έχει γίνει πλέον κατανοητό, ότι δεν αρκούν μόνο τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα – όσο και αν είναι επιβεβλημένη ή άρση στρεβλώσεων και αδικιών. Η απάντηση στην αντιμετώπιση της κρίσης και η αποτροπή της διεύρυνσης και επέκτασής της, είναι η ανάπτυξη. Μία μαγική λέξη την οποία όλοι ομνύουν Βόρειοι και Νότιοι, αριστεροί και δεξιοί αλλά όσο η αστάθεια στην Ευρωζώνη παραμένει, όλα κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η ανάπτυξη προϋποθέτει «κλίμα» και «χρήμα». Και το χρήμα δεν θα υπάρξει αν δεν διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα. Προς αυτή την κατεύθυνση θεωρώ ως άμεση προτεραιότητα να συμπεριληφθεί ειδική παράγραφος, στα συμπεράσματα του επικείμενου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Συνόδου Κορυφής),που θα επιβεβαιώνει την υπεράσπιση της συνοχής και διατήρηση του όλου της Ευρωζώνης. Την παραμονή δηλαδή όλων των χωρών στο ευρώ, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αλλά και το συμφέρον των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με απλά λόγια το Συμβούλιο να δηλώνει με απόλυτο τρόπο προς κάθε κατεύθυνση ότι «καμία χώρα δεν θα βρεθεί εκτός ευρώ».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει έτσι και αλλιώς θεσμούς, μηχανισμούς και μέσα να προστατεύσει το νόμισμά της και να διασφαλίσει την εφαρμογή εσωτερικών κανόνων από όλα τα μέλη της.

Είναι η επιτακτική άμεση απάντηση στην σπέκουλα των αγορών, στους εχθρούς του ευρώ, στις επιπόλαιες δηλώσεις Ευρωπαίων και άλλων παραγόντων, στην περαιτέρω διάδοση του ιού της ευρωπαϊκής αποσύνθεσης. Είναι προϋπόθεση για να δημιουργηθεί το αναγκαίο αίσθημα ασφάλειας, στους πολίτες, στις κυβερνήσεις αλλά και στις αγορές. Είναι κάτι που αφορά όλους τους Λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο τον Νότο. Είναι μία κοινή εισήγηση προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που μπορούν να συμφωνήσουν Ελλάδα και Γερμανία κατά την επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ.

Θα είναι ένα μήνυμα σταθερότητας, ισχύος, αλληλεγγύης και ειρήνης.

"Βρίσκεται η Δημοκρατία σε κρίση;"

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

anna Chatham house 1Ανταπόκριση από την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο:
H
«Δημοκρατία στην Ευρώπη» ήταν το θέμα της ετήσιας συνδιάσκεψης των μέλλων του έγκριτου βρετανικού think tank Chatham House, σήμερα το πρωί. Βασικός ομιλήτής στην πρώτη ενότητα με θέμα «Is European Democracy in Crisis, ήταν η πρώην υπουργός κ. Αννα Διαμαντοπούλου.

Η κ. υπουργός αρχικά διέκρινε την κρίση της Δημοκρατίας σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Στο πρώτο επίπεδο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δημιουργούν επικίνδυνες ανισότητες μεταξύ Βορρά και Νότου που αποσταθεροποιούν την κοινωνική και οικονομική ισορροπία και απειλούν την ενότητα της ΕΕ. Σε εθνικό επίπεδο, οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση αντιμετωπίζουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα σε θέματα Δημοκρατίας, τόνισε η κ. Διαμαντοπούλου.

Με την υπογράμμιση ότι η κρίση είναι παγκόσμια, ευρωπαϊκή αλλά και εθνική, η κ. υπουργός αναφέρθηκε ακολούθως στην υπογραφή του μνημονίου της Ελλάδας με την τρόϊκα το 2010, που προέβλεπε διαρθρωτικές αλλαγές και μέτρα λιτότητας, με την ελληνική κυβέρνηση να μη διαθέτει εναλλακτικές, ούτε περιθώρια διαπραγμάτευσης. Υπήρξαν λάθη και από τις δύο πλευρές, υπογράμμισε η κ. Διαμαντοπούλου. Το μνημόνιο έθετε μη ρεαλιστικούς στόχους και ανέφικτο χρονοδιάγραμμα ως προς την πραγματοποίησή τους. Προέβλεπε σύντομη θεραπεία, που δεν ενδείκνυται σε περιπτώσεις κρατών, με αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της ανεργίας. Παράλληλα, οι συχνές δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών ότι η Ελλάδα αναμένεται να βγει από το ευρώ, επέτειναν την κρίση. Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση ήταν απρόθυμη να εφαρμόσει το μνημόνιο και ανέβαλε τις δύσκολες αποφάσεις. Ταυτόχρονα το μνημόνιο θεωρήθηκε όχι εθνικό σχέδιο αλλά ένα σχέδιο που επιβλήθηκε από τους ξένους. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήταν εναντίον του σχεδίου σωτηρίας,καθώς επίσης και οι συνδικαλιστικές ενώσεις και τα ΜΜΕ.

Ακολούθως η κ. Διαμαντοπούλου παρουσίασε τα στοιχεία για τη δραματική αύξηση της ανεργίας, κυρίως στους νέους, αλλά και τα στοιχεία της σημαντικής δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει επιτύχει η χώρα μας μέχρι σήμερα.  

Αναφορικά με τα προβλήματα Δημοκρατίας στην Ελλάδα, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι δεν υπάρχει νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος, υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών ενώ παράλληλα οι διαρθωτικές αλλαγές απαιτούν χρόνο και η λιτότητα γεννά απελπισία. Την ίδια ώρα, υπάρχει πρόβλημα στις δημοκρατικές διαδικασίες. Τα μέλη του κοινοβουλίου πρέπει να ψηφίσουν αυτό που τους υπαγορεύουν τα κόμματά τους, ειδάλλως απειλούνται με διαγραφή. Δεν υπάρχει χρόνος για τη δημιουργία της ελάχιστης συναίνεσης με τους πολίτες.

Σημαντικό πρόβλημα αποτελεί και η ενίσχυση του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Σε όλη την Ευρώπη παρατηρείται αύξηση του εθνικισμού. Οι δηλώσεις των βορειοευρωπαίων για τους Ευρωπαίους του Νότου δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουν την περηφάνεια των τελευταίων. Από την άλλη, η αυξανόμενη ανεργία αποτελεί το προσφορότερο έδαφος για την άνθηση του λαϊκισμού, υπογράμμισε η κ. Διαμαντοπούλου.

Η κρίση είναι υπαρκτή και είναι επικίνδυνη. Όχι μόνον επειδή είναι οικονομική κρίση, αλλά επειδή δημιούργησε ένα τεράστιο πρόβλημα σε εθνικό επίπεδο. Η οικονομική σταθερότητα αποτελεί προαπαιτούμενο για τη Δημοκρατία. Προς τούτο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί πρέπει να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο. Το ζήτημα είναι τί είδους ρόλο και τί είδους παρέμβαση, κατέληξε η κ. υπουργός.

Ακολούθως η κ. Διαμαντοπούλου απάντησε σε ερωτήσεις των παρισταμένων.

Σε ερώτηση για ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας και Αργεντινής, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι η Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική περιπτωση από την Αργεντινή, καθώς δεν διαθέτει δικό της ξεχωσιστό νόμισμα. Τόνισε ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας δεν έλαβε υπόψιν τις πραγματικές παραμέτρους και ότι προχώρησε χωρίς πολιτική για ανάπτυξη.

Σε ερώτηση για το πρόβλημα της μετανάστευσης των νέων, η κ. Διαμαντοπούλου τόνισε ότι πρόκειται για τεράστιο πρόβλημα που οφείλεται στην υψηλή ανεργία και υπογράμμισε ότι οι νέοι δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα και αυτός είναι ο λόγος που δεν συμμετέχουν στα κοινά.

Αναφορικά με το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα και τόνισε ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα προέκυπτε οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Καταλήγοντας η κ. Διαμαντοπούλου υπογράμμισε ότι χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη με ενισχυμένους θεσμούς. Η αρχιτεκτονική του ευρώ υπήρξε προβληματική, ενώ μέχρι τώρα δεν διαθέταμε κοινή οικονομική πολιτική και ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου. Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη και οικονομική ένωση με κοινούς πολιτικούς στόχους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με την οικονομική ανάπτυξη της Ανατολής, τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να μείνουν ενωμένα με ένα διαφορετικό και πιο οργανωμένο τρόπο.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στην ιστοσελίδα του Chatham House:

http://www.chathamhouse.org/events/view/187367

H ατζέντα της συζήτησης είναι διαθέσιμη στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.chathamhouse.org/sites/default/files/public/Meetings/180113agenda.pdf

Άρθρο των: Α. Διαμαντοπούλου, Α. Λοβέρδου, Γ. Ραγκούση

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο–κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής. Για δεκαετίες,  μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος. Αντίθετα,  επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως  εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών.

Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω»,  την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος,  στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική. Το υψηλό κόστος αυτών των αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο δεν το προσμετρούσε κανένας, διότι  η μεγάλη πλειοψηφία παρέμενε σιωπηλή,  αφού πρόσκαιρα υπήρχαν τα περιθώρια του ανεξέλεγκτου δανεισμού και το πολιτικό σύστημα έκλεινε εύκολες και πάντως εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, χωρίς φυσικά κανένα σχεδιασμό, αλλά και την οποιαδήποτε συνείδηση των συνεπειών.

Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά μας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής.  Το σημαντικότερο όλων δε είναι, πως αυτή η εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική «κουλτούρα» και συμπεριφορά, επενδύθηκε με το μανδύα του προοδευτισμού και της επαναστατικότητας, για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο του συντεχνιακού συμφέροντος. Βαφτίστηκε «κοινωνία» η κάθε συντεχνία, ενώ στην πραγματικότητα οι κοινωνοί καλούνταν να πληρώσουν τα αιτήματα των συντεχνιών, που μόνιμα και σταθερά γίνονταν δεκτά. Οι λέξεις, λοιπόν, έχασαν το νόημά τους  και επιλογές με υψηλό κοινωνικό κόστος εμφανίζονταν μέσα σε αυτό το ιδιότυπο «matrix» ως «κοινωνικές κατακτήσεις»,  ενώ στην πραγματικότητα η χώρα απλά δανειζόταν και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε «τα σπασμένα». Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!

Ήρθε, όμως, τώρα η ώρα  της πληρωμής αλόγιστων «κατακτήσεων» και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συστοιχίες  που αναπτύχθηκαν με βάση το νόμο του «τυφλού τσαμπουκά» και της «ψευδο-αρχής» πως κερδίζει όποιος εκβιάζει πιέζοντας τους άλλους συμπολίτες του (π.χ. με την οικονομική καταστροφή του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας), εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα. Ακόμη δηλαδή και σήμερα, που η Ελλάδα αγωνίζεται να μην γονατίσει, εκδηλώνονται αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας. Μάλιστα, δεν παραλείφθηκε, ακόμη μία φορά,  να ακουστούν έως και αιτήματα για προνομιακή-πελατειακή μονιμοποίηση συμβασιούχων, με την καθολική σχεδόν στήριξη της αντιπολίτευσης. Υπάρχει, όμως, σήμερα μια ποιοτική και ελπιδοφόρος διαφορά. Κάποιες φορές, ακόμη λίγες, η πλειοψηφία δεν παραμένει σιωπηλή, αλλά παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Δημιουργούν εύλογες ελπίδες τα ανοιχτά πανεπιστήμια, τα ανοικτά σχολεία και τα ανοικτά νοσοκομεία, κόντρα στις σκοπιμότητες των αποφάσεων για καταλήψεις, οι γενναίες δημόσιες παρεμβάσεις ορισμένων ανθρώπων του πνεύματος, καθώς και η στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που αποδοκίμασε ανοιχτά τις απαράδεκτες κινητοποιήσεις του Αυγούστου, οι οποίες στράφηκαν εναντίον του μόχθου των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο τομέα του τουρισμού. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τους πολίτες της Ρόδου που άνοιξαν το λιμάνι με λουλούδια στα χέρια. Οι πολίτες τον Αύγουστο απαίτησαν, κυριολεκτικά, η κυβέρνηση να μην κάνει πίσω -όπως γινόταν τις τελευταίες δεκαετίες- αλλά να εφαρμόσει τις πολιτικές της. Αυτές, συνεπώς, οι περιπτώσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της αφύπνισης της κοινωνίας και της αλλαγής της νοοτροπίας της. Κι όσο τη θέση του «δεν βαριέσαι» παίρνει η συμμετοχή στην υπεράσπιση του δικαιώματος πχ. για μάθηση, για παροχή υπηρεσιών υγείας και προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς και για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κυκλοφορία των ανθρώπων, τόσο οι ελπίδες θα αυξάνονται.

Μια κοινωνία που αγωνιά και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί  να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια. Η μία δραστηριότητα, άλλωστε, συμπληρώνει και στηρίζει την άλλη. Η μεν κοινωνία έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της από κάθε επιβολή ιδεολογικών, κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, οι δε δημοκρατικά νομιμοποιημένες κρατικές λειτουργίες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα  για την τήρηση της νομιμότητας.  Δίχως τη στήριξη των πολιτών η λειτουργία του κράτους θα συκοφαντηθεί ως αυταρχική και, πάντως, θα έχει περιορισμένη αποδοτικότητα. Και δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν.

Η  βουβή κοινωνία και οι φορείς των κρατικών λειτουργιών που έκαναν πως δεν βλέπουν, πρέπει να περάσουν οριστικά στο παρελθόν. Η απειλή της οικονομικής χρεωκοπίας ήρθε ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας των όρων πολιτικής και κοινωνικής συμβίωσης, που επιβλήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και μας έσυραν ως εδώ.  Η αυτογνωσία και η αυτοκριτική είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για την αντιστροφή της  πορείας. Πρέπει, λοιπόν, να δράσουμε αμέσως.

Σήμερα έχει καταστεί σαφές, πως ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί. Αυτοί που επιδίδονται σε άνομες συμπεριφορές, όποιο άλλοθι κι αν χρησιμοποιούν, στην πραγματικότητα  διεκδικούν σωσίβια μόνο για τους εαυτούς τους και λένε σε όλους τους υπόλοιπους να πάνε να πνιγούν. Πως θα χαρακτηριζόταν όποιος τη στιγμή ενός πραγματικού ναυαγίου έκανε κάτι αντίστοιχο; Η απάντηση δεν θέλει δεύτερη σκέψη.  Με άλλα λόγια, ο συντεχνιασμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός κάποιων ΜΜΕ, η ανομία, η κοινωνική ανευθυνότητα και το πατριωτικό έλλειμμα ορισμένων εχόντων και κατεχόντων, που σαρώνουν κάθε έννοια Δικαιοσύνης, δεν είναι απλά εκφράσεις ανευθυνότητας, αλλά προκλητική επίδειξη ανηθικότητας. Και ως πρόκληση τέτοιας μορφής αρχίζουν να αντιμετωπίζονται από μια κοινωνία των πολιτών, που ξαναβρίσκει τη φωνή της, καθώς και από μία συντεταγμένη Δημοκρατία, που ξαναβρίσκει τον αυτοσεβασμό της.

Οι τρεις υπουργοί οι οποίοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, λόγω των αρμοδιοτήτων μας που αφορούν βασικούς τομείς του δημόσιου χώρου, βιώνουμε κάθε μέρα, με μεγάλη ένταση, τα φαινόμενα που εδώ καταγράφουμε.  Πάρα πολλές φορές, αλλά και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό. Πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει και, συνεπώς, θα κάνουν και πάλι το δικό τους.  Οι Έλληνες πολίτες, όμως, γνωρίζουν πως τα δύο χρόνια που πέρασαν δόθηκαν με επιτυχία μάχες για σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές και για τον περιορισμό της κακοδιοίκησης και της σπατάλης. Οι φορείς των πελατειακών σχέσεων και οι εκπρόσωποι του συντεχνιασμού υποχώρησαν. Η πλειοψηφία των πολιτών στήριξε με ένταση τις αλλαγές που έγιναν και δεν παρασύρθηκε από τους δημαγωγούς. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σήμερα αποτελούν  την πρώτη γενιά μετά τον εμφύλιο πόλεμο, που σηκώνει μόνη της τα βάρη της χώρας και δεν τα μεταφέρει στις επόμενες γενιές. Με άλλες λέξεις, οι σύγχρονοι Έλληνες αντιμετωπίζουν καταπρόσωπα το χρέος και τα ελλείμματα της χώρας.

Κατανοούμε απόλυτα τις τεράστιες αλλαγές στη ζωή του κάθε πολίτη και τα προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση στα δημόσια αγαθά. Παιδεία, Υγεία, Δημόσιες Μεταφορές αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, τον οποίο, μέσα στις δραματικές αυτές περιστάσεις, θα πρέπει να υπερασπιστούμε. Δυστυχώς, όμως, για να βγούμε στο κοινωνικό ξέφωτο του μέλλοντος, πρέπει να περάσουμε τις οδύνες του παρόντος. Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο,  έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία. Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα της κρίσης, της ύφεσης και της διευρυνόμενης φτώχειας. Εχθροί της κοινωνίας σήμερα είναι η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, η ατιμωρησία, ο συντεχνιασμός, και οι καθυστερήσεις.

Η ελληνική πολιτεία, άρα τόσο το κράτος όσο και η κοινωνία, θα βρει και πάλι τον εαυτό της. Θα καταφέρει να ξαναβρεί αυτό που έχασε, δηλαδή την κλασική για τις προηγμένες χώρες δυνατότητα να συνδυάζονται αρμονικά οι κοινωνικές διαμαρτυρίες και συγκρούσεις, με τη λειτουργία των κλασικών τομέων της κοινωνικής ζωής και του κράτους. Η προσπάθεια, όμως, πρέπει να συνεχιστεί από όλους και με μεγαλύτερη ένταση. Και βέβαια, πέραν από τις αναμφισβήτητες επιτυχίες σε διαρθρωτικές αλλαγές και στο δημοσιονομικό εξορθολογισμό υπήρξαν λάθη, παραλείψεις και κυρίως καθυστερήσεις. Οι καθυστερήσεις αυτές μας ταλαιπώρησαν και δεν υπάρχει πια καμία πολυτέλεια να τις ανεχτούμε. Ο συντεχνιασμός είναι ο αντίπαλος. Όπως αντίπαλοι είναι και όσοι αντιδρούν χλιαρά και για το «θεαθήναι».

Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως Δικαιοσύνη, εξορθολογισμό των δημοσιονομικών της και χωρίς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Η πορεία προς αυτούς τους στόχους ξεκίνησε και θα ολοκληρωθεί. Τις οδύνες της, βέβαια, κανείς δεν θα μπορέσει να αποφύγει. Άρα, όποιος σήμερα συνεχίζει να σπέρνει ανέμους  ή να κάνει πως δεν βλέπει, αύριο θα θερίσει θύελλες και θα σαρωθεί. Η διακοπή της λειτουργίας του κράτους, στις πιο ευαίσθητες πτυχές του, αποτελεί απόπειρα άμεσης επιδείνωσης των συνθηκών και υπονόμευση του αγώνα που διεξάγει η χώρα και οι πολίτες της. Αυτή την ακύρωση του κράτους και των προσπαθειών της χώρας, στις σημερινές τραγικές περιστάσεις, δεν πρέπει να την επιτρέψουμε. Το Έθνος και η Πατρίδα αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη από Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση, ταχύτατη υλοποίηση των δεσμεύσεων και των μεταρρυθμίσεων και προστασία της Δημοκρατίας. Ή θα τα κάνουμε όλα μαζί ή μας περιμένει συμφορά.

Ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι δύσκολος, πρωτόγνωρος  και η διαδρομή θα γίνει σε κακοτράχαλο δρόμο. Οφείλουμε να είμαστε, όμως, όλοι αποφασισμένοι για να σπάσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση, όλα ή έστω τα περισσότερα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα και, οπωσδήποτε, τις λογικές που φέρνουν την Ελληνική Δημοκρατία να φαίνεται και να είναι αδύναμη. Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρούμε. Και σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες επόμενες ημέρες, όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσουμε ενωμένοι τις δύσκολες μάχες τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία και με την ενότητά μας αυτή να εξοπλίσουμε τον Πρωθυπουργό, που θα διαπραγματευτεί την τελική και οριστική λύση για τη χώρα μας , στο πλαίσιο της Ε.Ε.

Ομιλία στο Harvard: "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι"

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

belfer center bMια σύντομη παρουσίαση της ομιλίας που έδωσε η Άννα Διαμαντοπούλου ως Fisher Family Fellow στο Πανεπιστήμιο Harvard στις 23.10.2012 με τίτλο "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο" βρίσκεται δημοσιευμένη στο website του Belfer Center Του "J.F. Kennedy School of Government"

Η παρουσίαση βρίσκεται εδώ (στα αγγλικά): http://belfercenter.ksg.harvard.edu/publication/22586/europe_at_a_crossroads.html?breadcrumb=%2Fproject%2F61%2Ffuture_of_diplomacy_project

Σημεία από την ομιλία στο Πανεπιστήμιο Harvard:

«Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο»

Ευρώπη: Ενοποίηση ή Διάλυση

Η Άννα Διαμαντοπούλου επεσήμανε πως η Ευρώπη έχει να διαλέξει ανάμεσα σε βαθύτερη ενοποίηση ή τη διάλυση.

Τόνισε πως πιστεύει ότι θα υπερισχύσει η τάση για ενοποίηση για δυο λόγους :

Το τεράστιο κόστος της διάλυσης, «σύμφωνα το γερμανικό Think tank “Prognos”, η έξοδος από το ευρώ 4 μόνο  χωρών, της Ισπανίας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα κόστιζε τη παγκόσμια οικονομία 17,2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απώλειες ανάπτυξης έως το 2020»

Και το γεγονός ότι η ενοποίηση αποτελεί το στρατηγικό συμφέρον των Ευρωπαϊκών χωρών,

«Χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν ένα δύσκολο έως αμελητέο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αριθμεί 9 δισεκ. ανθρώπους και η Ευρώπη θα αποτελεί μόνο το 7%, από το 20% που αποτελούσε στη δεκαετία του ’50. Οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες θα αντιπροσωπεύουν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2050, ενώ το ΑΕΠ της Ευρώπης θα αποτελεί τότε μόνο το 10% του Παγκόσμιου ΑΕΠ από 30% που ήταν στα 1950» επεσήμανε.

•    Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία που να πείσει  πως  περισσότερη Ευρώπη σημαίνει ευημερία και σταθερότητα
•    Η Γερμανία χρειάζεται να αλλάξει για να παίξει το ρόλο που της αναλογεί
Παρατήρησε πως η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία.  Καμία χώρα όμως μόνη, ούτε η κραταιά Γερμανία δεν μπορεί να υπαγορεύσει του κανόνες για την Ενωμένη Ευρώπη.
Η Γερμανία παίζει σήμερα το σημαντικότερο ρόλο. Ωστόσο παρά την ισχύ της έχει καταφέρει το τελευταίο διάστημα να απομονωθεί χάρις στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή πολιτική της. «Μοιάζει σήμερα με έναν απομονωμένο γίγαντα».

«Αντί να δείχνει με το δάκτυλο ή να ελέγχει αν οι άλλοι συμμορφώνονται με τους κανόνες χρειάζεται να οικοδομήσει συναινέσεις, να πείσει τις κυβερνήσεις και τους πολίτες της Ευρώπης και έτσι να κερδίσει το σεβασμό τους»

«Είναι αλήθεια», επεσήμανε, «πως πρόσφατα η Γερμανίδα Καγκελάριος και άλλοι γερμανοί πολιτικοί, στέλνουν σήματα αλλαγής της στάσης τους. Αποκλείουν τώρα μια έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, ενώ μιλούν ανοικτά για μια πιο ενωμένη Ευρώπη αλλά δε μοιάζει να έχουν ένα σαφές πρόγραμμα για ανάπτυξη. Αυτά είναι θετικά σήματα αλλά δεν αρκούν.»

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, το φάντασμα της διχόνοιας και του φόβου, της δυσπιστίας και του μίσους, το φάντασμα παλιών στερεοτύπων και εχθροτήτων που ξαναγεννιούνται.»

«Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση και η άνοδος των άκρων στην Ευρώπη χρειαζόμαστε ελπίδα και εμπιστοσύνη, απαιτείται μια νέα αφήγηση. Η Ευρώπη αναζητεί ηγεσία η οποία θα προτείνει ένα νέο σχέδιο και μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει:

1.    Ειρήνη (η σημαντικότερη ως τώρα κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία (Νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη λήψη αποφάσεων)
4.    Οικονομική δημοκρατία με την τιθάσευση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
5.    Ανάπτυξη δίκαια μοιρασμένη.»
  
Οι τύχες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι συναρτημένες με τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία. Η φύση της κρίσης και η στενή διασύνδεση των οικονομιών  απαιτούν μια νέα μορφή διεθνούς κατανόησης και συντονισμένης δράσης για να υπερνικηθεί η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.

Η Α.Δ. επεσήμανε πως ακόμη και αν η Γερμανία υπερνικούσε την απέχθεια της για αύξηση του Ευρωπαϊκού χρέους ή για τύπωμα χρήματος, ώστε να δοθεί μια αναπτυξιακή ώθηση, αυτό δεν θα αρκούσε. Θα έδινε προσωρινή ώθηση, όμως τα προβλήματα θα επανέρχονταν αφού μένουν άλυτες οι διεθνείς οικονομικές ανισορροπίες.

«Χρειάζεται μια παγκόσμια συνεννόηση στα πλαίσια των G20», τόνισε και προέβαλε την πρόσφατη πρόταση του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος προτείνει τις εξής συντονισμένες σε διεθνές επίπεδο ενέργειες :

Ο κ. Μπράουν παρατηρεί πως η αναπτυξιακή ώθηση, η τόνωση της παγκόσμιας ζήτησης δεν μπορεί να προέλθει ούτε από τους καταναλωτές στη Δύση οι οποίοι δε διαθέτουν σήμερα αρκετό εισόδημα ώστε να συνεχίσουν να καταναλώνουν όπως πριν αλλά ούτε κι από τους Ασιάτες παραγωγούς οι οποίοι χρειάζονται αγοραστές για τα προϊόντα τους.

Θεωρεί πως επειδή ο πληθωρισμός είναι γενικά χαμηλός θεμιτή μια τόνωση της ζήτησης στη Δύση με συντονισμένες ενέργειες των κυβερνήσεων με τις κεντρικές τράπεζες (δεν αποκλείει και το τύπωμα χρήματος). Η Κίνα θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση στο εσωτερικό της, ώστε να δώσει διέξοδο στην τοπική παραγωγή που βρίσκει μειωμένη  διέξοδο στις φθίνουσες εξαγωγές προς τη Δύση, ώστε να διατηρηθούν ή να αυξηθούν οι εισαγωγές από τη Δύση.

(Gordon Brown, “Europe risks going the way of Japan”, Reuters Blogs, 14.09.12, http://blogs.reuters.com/great-debate/2012/09/14/europe-risks-going-the-way-of-japan/)

Μνημόνιο - Οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα

Για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, τόνισε πως η γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή «δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, αυξάνονται δραματικά  η φτώχια και η ανεργία, δεσπόζουν η ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τις πιο βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής και ταυτόχρονα ζούμε την άνοδο των άκρων και του λαϊκισμού, ενώ για πρώτη φορά ένα νέο-ναζιστικό κόμμα μπαίνει στην ελληνική Βουλή τη στιγμή που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς όλα τα πολιτικά κόμματα καταρρέει. Για αυτό όταν λέω πως υπάρχει κίνδυνος για τη δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν μιλάω για μια θεωρητική πιθανότητα, ο κίνδυνος είναι ήδη στο κατώφλι μας, απειλεί όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.»

Η σημερινή κυβέρνηση – τα νέα μέτρα λιτότητας

Χωρίς ένα συνολικό σχέδιο Ελλάδας-Ευρώπης θα βυθιστούμε βαθύτερα στην ύφεση και στην ανεργία

«Η σημερινή τρικομματική φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση,  μέσα σε ένα συγκριτικά ευνοϊκότερο Ευρωπαϊκό κλίμα , ετοιμάζεται να συμφωνήσει την εφαρμογή ενός ακόμη προγράμματος λιτότητας, εξίσου φιλόδοξου και πιο σκληρού από τα προηγούμενα. Οφείλει  ακόμη να υλοποιήσει δυο σημαντικές μεταρρυθμίσεις: του κρατικού μηχανισμού και της φορολογίας, οι οποίες επείγουν από καιρό.
Κατά τη γνώμη μου αν συνεχίσουμε με την πεπατημένη μέθοδο και ρυθμούς, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μετά την εμπειρία τριών χρόνων, χωρίς δηλαδή μια συνολική προσέγγιση των προβλημάτων, με πρώτα απ’ όλα: τη ρευστότητα της οικονομίας, τη βιωσιμότητα του χρέους και την  ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων με πόρους είτε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων είτε από την Ευρωπαϊκή επιτροπή, δε θα πετύχουμε τίποτα άλλο από την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης. Το ελληνικό κοινοβούλιο οφείλει αυτή τη φορά να απαιτήσει, όταν θα ψηφίζει τα νέα μέτρα, να έχει μπροστά του μια ακριβή ποσοτική αποτίμηση από το Υπουργείο Οικονομικών των επιπτώσεων του κάθε μέτρου στην ύφεση ή στην ανάπτυξη.»

«Αυτό ένα κρίσιμο ζήτημα. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο Σύμφωνο Ανάπτυξης για το Νότο. Η ελληνική οικονομία και κοινωνία χρειάζονται: Ανακούφιση, Αναδιάρθρωση, Ανάκαμψη όπως έκαναν οι ΗΠΑ με το «New Deal» του Ρούζβελτ το 1933. Παράλληλα με τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη δημοσιονομική προσαρμογή που προβλέπονται στο μνημόνιο πρέπει να διασφαλίσουμε την ανακούφιση και τη στήριξη των άπορων και των ανέργων και την οικονομική ανάκαμψη. Ένα τέτοιο Σύμφωνο σημαίνει και μια νέα συμφωνία με τους εταίρους μας που θα περιλαμβάνει μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, ρευστότητα και πόρους που θα επιτρέψουν την επανεκκίνηση της Οικονομίας.»

Λάθη της τρόικας και δικά μας

«Κοιτάζοντας στα τελευταία χρόνια θεωρώ πως το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής περιείχε σημαντικά σφάλματα.
Η τρόικα έθεσε πολύ φιλόδοξους στόχους.
Το ΔΝΤ παραδέχτηκε πρόσφατα πως υποτίμησε πόσο μεγάλη ύφεση θα προκαλούσε η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα. Παραδέχτηκε πως έχει ευθύνη γιατί δεν επέμεινε σε περισσότερες περικοπές δαπανών αντί για μέτρα που περιόριζαν το διαθέσιμο εισόδημα.

Με βάση τις προβλέψεις της τρόικα η Ελλάδα θα μπορούσε ήδη να δανείζεται στις αγορές. Απέχουμε πολύ από αυτό.
Η τρόικα αντιμετώπισε τη χώρα σαν να πραγματοποιούσε την αναδιάρθρωση μιας εταιρείας, ξεχνώντας πως δεν μπορείς να ζητάς σε έναν ολόκληρο λαό να ακολουθεί οδηγίες σαν να ήταν υπάλληλοι μιας εταιρείας. 
Αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν διευκόλυναν το έργο μας όταν συχνά διαλαλούσαν ή απειλούσαν πως η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ. Αυτό δεν είναι το κλίμα που ευνοεί τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες οι στόχοι δεν ήταν ρεαλιστικοί από την αρχή.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, αποτύχαμε να δούμε το βάθος του προβλήματος στην αρχή. Προχωρήσαμε αργά, με ήπια μέτρα στην αρχή της κρίσης και αργότερα αναβάλαμε τις δύσκολες αποφάσεις. Οι περισσότεροι υπουργοί αρνήθηκαν να υιοθετήσουν τις μεταρρυθμίσεις. Ακόμη χειρότερα επιβάλαμε μέτρα που δεν ήταν κοινωνικά δίκαια, ενώ αποτύχαμε στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Η κυβέρνηση σπατάλησε και σπαταλά πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, δυνάμεις και πόρους.
Η υπομονή και η εμπιστοσύνη των πολιτών εξανεμίστηκε.»

Διδάγματα από τη διαχείριση της κρίσης

«Αν με ρωτήσετε ποια είναι τα 4 πράγματα που διδάχτηκα από τη διαχείριση αυτή της κρίσης.
•    Πρέπει κανείς να δρα ακαριαία
•    Τα σκληρότερα μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται στην αρχή της κρίσης
•    Πρέπει να πιστεύεις και να στηρίζεις δημόσια τις αποφάσεις που λαμβάνονται, αν θέλεις και οι άλλοι να πιστέψουν στο σχέδιο σου και να σε στηρίξουν.
•    Κάθε δημόσια δράση χρειάζεται λαϊκή υποστήριξη. Πρέπει κάθε στόχος όσο δύσκολος κι αν είναι να  εμπνέει εθνική υπερηφάνεια και είναι κοινωνικά δίκαιος.»

belfercenterlogo

Συνέντευξη στην ιστοσελίδα Real.gr

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

Real sunxi

Του Βασίλη Σκουρή:
Τη μετεξέλιξη της «Κίνησης των 58» σε νέο κόμμα, με διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ζητά με συνέντευξή της στο Real.gr η Άννα Διαμαντοπούλου. Η πρώην υπουργός επισημαίνει ότι οι πολίτες που αισθάνονται πολιτικά άστεγοι, ζητούν ένα νέο φορέα που θα μιλήσει καθαρά για το πρόβλημα της χώρας και θα παρουσιάσει μια αξιόπιστη πρόταση για την ανόρθωσή της.

«Το νέο δεν μπορεί να προκύψει σε καμία περίπτωση από το απλό άθροισμα των παλιών και φθαρμένων δομών» επισημαίνει και αναφερόμενη στην «Κίνηση των 58» προτείνει: «Θεωρώ λοιπόν ότι το εγχείρημα παίρνοντας υπόψη την πραγματική «ανάγκη» των πολιτών, πρέπει να μετεξελιχτεί θέτοντας με καθαρό τρόπο το διακύβευμα του νέου κόμματος προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και επ΄ αυτού να κληθούν να τοποθετηθούν όλοι, και κυρίως βεβαίως οι δύο αρχηγοί.

Όπως τονίζει η κυρία Διαμαντοπούλου:

• «Ο νέος πόλος που θα δημιουργηθεί πρέπει από την αρχή να έχει χαρακτηριστικά αυτονομίας και να μην θεωρηθεί κυβερνητικό συμπλήρωμα είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά. Αντίθετα πρέπει να δημιουργηθεί για να πρωταγωνιστήσει.
• Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
• Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες.
• Να υπάρξει ώστε να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που έχει ανάγκη η χώρα μας. Να λειτουργήσει ως καταλύτης για την εκ βάθρων ανανέωση του πολιτικού συστήματος.
• Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το "ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά", ούτε η έλευση του μεσσία. Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους.
• Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020».

Η πρώην υπουργός εκτιμά ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, ότι στη χώρα συντελείται ένα παραγωγικό έγκλημα αφού απουσιάζουν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες σε συνδυασμό με πολιτικές υποστήριξης των φτωχών και των αδύναμων θα μπορούσαν να αλλάξουν εκ βάθρων τη χώρα. «Όλα μοιάζουν να έχουν ως στόχο τη διάσωση των κομμάτων και όχι της χώρας» επισημαίνει και τονίζει ότι ως Ελληνίδα αισθάνεται εθνική προσβολή για τον τρόπο που συμπεριφέρεται η τρόικα και τον τρόπο η κυβέρνηση διαπραγματεύεται μαζί της.

Διαβάστε τη συνέντευξη της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου στο Real.gr

Η Υπουργός Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου, συναντήθηκε σήμερα 13/03/2012 με τον επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της Κομισιόν, Χορστ Ράιχενμπαχ.

Συζητηθήκαν δύο θέματα: το ΕΣΠΑ  καθώς και ζητήματα διαρθρωτικών αλλαγών που αφορούν το Υπουργείο Ανάπτυξης, όπως η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Ως προς το ΕΣΠΑ,  συζητήθηκε η εξέλιξη των 180 έργων υψηλής προτεραιότητας και το θέμα της αντιμετώπισης ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της χρηματοδότησης των αυτοκινητόδρομων, με την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων  και της Ευρωπαϊκής  Επιτροπής.

Όσον αφορά το επιχειρηματικό περιβάλλον συζητήθηκε η άμεση νομοθέτηση για την άρση των εμποδίων της επιχειρηματικότητας. Στο επιχειρηματικό περιβάλλον δόθηκαν κατευθύνσεις για παροχή τεχνικής βοήθειας από τον ΟΟΣΑ, ιδιαίτερα για τις δημόσιες συμβάσεις και  την  απλοποίηση των διαδικασιών για την διευκόλυνση και προώθηση των εξαγωγών (Single window for exports).

Σε όλα τα θέματα που συζητηθήκαν η Υπουργός Ανάπτυξης με σαφή τρόπο  όρισε τις  κατευθύνσεις και το χρονοδιάγραμμα εκ μέρους της Ελλάδας για την τεχνική βοήθεια.

 

Πρώτα η Ελλάδα! Τώρα!

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

Μετά από οχτώ μήνες προεκλογικής περιόδου, η χώρα έχει άμεση ανάγκη μιας Κυβέρνησης μακράς πνοής, για να την βγάλει από την κρίση.

Το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι ο Ελληνικός λαός είναι διχασμένος. Στην ιστορία μας οι εθνικοί διχασμοί δεν λύθηκαν ποτέ με κυβερνήσεις νικητών και αντιπολιτεύσεις, επίσης νικητών. Οι εθνικοί διχασμοί επέφεραν πολέμους, καταστροφές, μίσος, φτώχεια και μετανάστευση. Η ιστορία διδάσκει, το παρόν και το μέλλον απαιτούν οι δυνάμεις της χώρας να προχωρήσουν σε όποια μορφή συνεννόησης είναι εφικτή, ώστε να επιτευχθεί το μέγιστο για την Ελλάδα και το λαό μας.

Αν δεχθούμε ότι βρισκόμαστε σε ομαλές, συνήθεις συνθήκες, τότε για να έχουμε μια Κυβέρνηση συνεργασίας, της αναγκαίας μακράς πνοής, πέρα από το μείζον θέμα της αναθεώρησης του μνημονίου απαιτείται αναλυτική προγραμματική συμφωνία των κομμάτων που θα συμμετέχουν, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς – όπως συμβαίνει σε όλες τις Χώρες με παράδοση στις Κυβερνήσεις συνεργασίας. Αλλιώς δεν υπάρχει περιθώριο μακροημέρευσης…

Αν δεχθούμε ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες εθνικής κρίσης, με στοιχεία επείγοντος, τότε κάθε συζήτηση που επικεντρώνεται στο δυναμικό ρόλο της αντιπολίτευσης θα αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος ως υπεκφυγή ανάληψης ευθυνών, ως άρνηση συνδρομής σε μια κορυφαία εθνική προσπάθεια.

Είναι αυτονόητο ότι, τουλάχιστον για την καθοριστική περίοδο επαναδιαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους, ενός νέου πλαισίου που όλοι δηλώνουν πόσο καθοριστικό είναι για την πορεία της Χώρας, η Ελλάδα πρέπει να είναι μια γροθιά. Η διαπραγμάτευση με 16 Κοινοβούλια, που έχουν τις δικές τους αντιθέσεις δεν μπορεί να γίνει με την ελληνική αντιπολίτευση να πετροβολά. Οι Έλληνες μπορούμε να αποδείξουμε ότι υπάρχει χρυσή τομή, ότι πιστεύουμε στο «παν μέτρον άριστον».

Κάθε κόμμα οφείλει να επιδείξει τον επιβεβλημένο βαθμό ευθύνης απέναντι στην πατρίδα και ένα Λαό που υποφέρει.

 

Πρώτα η Ελλάδα! Τώρα!

 

"Σαφής και μακράς πνοής θέση για το ελληνικό χρέος"

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

7907235726 594e125600 z

Δήλωση ενόψει της συνεδρίασης του Eurogroup, μετά την επιστροφή από το Παρίσι και την συμμετοχή στην ετήσια συνεδρίαση του Διοικητικού  Συμβουλίου του 'Νotre Europe'  υπό την προεδρία του κ. Jacques Delors:

« Η συνεδρίαση του Eurogroup τη Δευτέρα, είναι ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα, για την Ευρωζώνη και το μέλλον της Ενοποίησης της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως κατ´εξοχήν θεσμός, που εκπροσωπεί το Συλλογικό Ευρωπαϊκό συμφέρον και η Ελληνική Κυβέρνηση που εκπροσωπεί τη χώρα με το μεγαλύτερο και πλέον επείγον πρόβλημα μεταξύ των χωρών της Περιφέρειας, οφείλουν να απαιτήσουν από το Συμβούλιο Υπουργών να πάρει σαφή και μακράς πνοής θέση  για το ζήτημα του Ελληνικού χρέους. Η ατελέσφορη διαχείριση του, αφενός επιδεινώνει την πορεία του, αφετέρου κινδυνεύει να δώσει και πάλι έδαφος στις διεθνείς αγορές να λειτουργήσουν σε βάρος της Ελλάδας, των χωρών του Νότου και τελικά σε βάρος της ΕΕ. Συγκεκριμένα :
• 1   Το Eurogroup να κάνει σαφές ότι δεν υπάρχει δυνατότητα, ούτε  περίπτωση εξόδου οποιασδήποτε χώρας από το ευρώ . Θεσμικά είναι αδύνατο και πρακτικά θα ήταν καταστροφικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.  Δεν θεωρώ  ότι αρκούν μεμονωμένες δηλώσεις.
• 2   Το ελληνικό χρέος με τα σχέδια που έχουν μέχρι τώρα συζητηθεί, δεν είναι διαχειρίσιμο. Η συνέχιση των ημίμετρων, για πολιτικούς και εκλογικούς λόγους, θα καταστήσουν ατελέσφορες τις τεράστιες θυσίες του Ελληνικού Λαού και σε δεύτερο χρόνο, θα στοιχίσει πολύ περισσότερο στους φορολογούμενους της Ευρώπης. Η διαγραφή μέρους του χρέους είναι  η πλέον καθαρή λύση. Επειδή όμως είναι γνωστές οι ανυπέρβλητες δυσκολίες  μιας τέτοιας απόφασης σε αρκετές χώρες, υπάρχει η επεξεργασμένη εδώ και καιρό πρόταση του Ινστιτούτου Bruegel που με συνδυασμό εργαλείων και μέτρων οδηγεί σε χρέος 100% του ΑΕΠ το 2020. Απόφαση για μια ενδιάμεση λύση ή αναβολή για το 2015, όπως συζητείται, σημαίνει επανάληψη των λαθών της τριετίας που πληρώνονται με ανθρώπινο πόνο και οικονομικό αδιέξοδο.
• 3   Το Εurogroup,  πρέπει να ζητηθεί,  να επανέλθει στα θέματα Ανάπτυξης όπως :
-      η υλοποίηση του Συμφώνου Ανάπτυξης που αποφασίστηκε τον Ιούνιο  και αφορά  σε έργα 120 δις ευρώ  στην Ευρώπη και επομένως και την Ελλάδα, αλλά  τίποτε δεν έχει γίνει ακόμα.  
 -      η ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που μετά τη συμφωνία που υπογράψαμε τον Απρίλιο για την υποστήριξη της ρευστότητας στην Ελλάδα, με Ευρωπαϊκές εγγυήσεις, δεν έχει προχωρήσει σε καμία εκταμίευση.
-     η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών όπως είχε συμφωνηθεί στο Συμβούλιο Κορυφής του Ιουνίου και δεν έχει προχωρήσει.
Επειδή το θέμα της Ανάπτυξης είναι θεμελιώδους σημασίας για την Ελλάδα, οφείλουμε μέσω του Eurogroup να απαιτήσουμε την άμεση υλοποίηση των αποφάσεων από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς».

Διευκρινιστικά :
•    Στην φετινή ετήσια συνεδρίαση του Συμβουλίου του 'Νotre Europe', ως  βασικό θέμα συζήτησης είχε επιλεγεί ο συνδυασμός δημοσιονομικής προσαρμογής και πολιτικών ανάπτυξης. Ως Εισηγητές είχαν ορισθεί ο Πάβο Λιπόνεν (τέως Πρωθυπουργός της Φιλανδίας στη περίοδο της μεγάλης Φιλανδικής  κρίσης) και η Αννα Διαμαντοπούλου (πρώην Επίτροπος και Υπουργός της Ελλάδας)
•    Το Ινστιτούτο Bruegel δημιουργήθηκε καταρχήν από τη Γερμανική και Γαλλική Κυβέρνηση, με πρώτο Πρόεδρο τον Μάριο Μόντι και με σκοπό την μελέτη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής πολιτικής.

Άννα Διαμαντοπούλου, 2012. Το περιεχόμενο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs Greece 3.0

Top Desktop version