therealdesign

Η έξοδος από την κρίση είναι ένα τιτάνιο έργο, θέλει ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες και όραμα που θα τους συστρατεύσει σε μια εθνική αποστολή, είπε η Ελληνίδα πολιτικός Αννα Διαμαντοπούλου, προσθέτοντας πως "η Ελλάδα χρειάζεται την Εθνική Ελλάδος και η Κύπρος την Εθνική Κύπρου".
Σε ομιλία της στην εκδήλωση που διοργάνωσαν ΚΕΒΕ – ΟΠΕΚ «Η κρίση ως μάθημα για το μέλλον», η κ. Διαμαντοπούλου ανέφερε ότι "για άλλη μια φορά στη μακρά ιστορία του ελληνισμού χρειάζεται αυταπάρνηση, υπέρβαση του κομματικού συμφέροντος και συνεργασία για την επίτευξη του εθνικού στόχου".
Στο τέλος της κρίσης, σημείωσε, θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για το παρελθόν αλλά και το παρόν μας και να έχουμε περιφρουρήσει φυσικούς και ανθρώπινους πόρους για τις μελλοντικές γενιές.
Τρία χρόνια μετά την υπογραφή του Μνημονίου από την  Ελλάδα, είπε, θα ήθελα να εστιάσω σε διδάγματα που προκύπτουν από τη διαχείριση της κρίσης.
"Το κυπριακό πολιτικό σύστημα μπορεί να δεχθεί δωρεάν μαθήματα πολύτιμα από τα λάθη και τις αστοχίες κυρίως των προεκλογικών περιόδων που επικρατούσε «το κεκτημένο της πλάνης». Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Κύπρο όπως και ανάμεσα στις οικονομίες όλων των άλλων χωρών".
Είναι σαφές, σημείωσε, ότι η ελληνική κρίση επηρέασε άμεσα τις κυπριακές τράπεζες, διευκρινίζοντας ότι στην Κύπρο όπως και στην Ιρλανδία η κρίση ξεκινάει κυρίως από το τραπεζικό σύστημα.
Πέρα από την έκθεση των τραπεζών της Κύπρου σε επισφάλειες και οι ιδιαίτερες σχέσεις με τη Ρωσία, σημείωσε, υπήρξε και εμφανής επιδείνωση τα τελευταία τέσσερα χρόνια του ισοζυγίου της γενικής κυβέρνησης.
Αναφερόμενη σε διδάγματα και κεκτημένα από την ελληνική κρίση, είπε πως είναι σημαντικό ότι τα κύρια πολιτικά κόμματα στη Κύπρο φαίνεται να συμφωνούν στο κορμό του σχεδίου του μνημονίου και να διαφοροποιούνται αναφορικά με τη σχετική βαρύτητα των επιμέρους πολιτικών.
"Είναι σημαντικό ότι τα κόμματα ομόφωνα συμφώνησαν για το μνημόνιο, με τις όποιες αντιρρήσεις τους. Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι ο κ. Αναστασιάδης ως αντιπολίτευση έκανε ακριβώς το αντίθετο απ’ ό,τι έκανε στην Ελλάδα ο κ. Σαμαράς. Επίσης, είναι σημαντικό ότι η διαπραγμάτευση κρατά πάνω από ένα εξάμηνο, χρόνος επαρκής για να επιτευχθεί δημόσια ενημέρωση και συζήτηση και πολιτική σύγκλιση", πρόσθεσε.
Η κ. Διαμαντοπούλου είπε πως η ιστορία των κρίσεων δείχνει ότι χώρες με αρραγές εσωτερικό μέτωπο είχαν πολύ πιο θετικά αποτελέσματα. Δυστυχώς αυτό, σημείωσε, δεν συνέβη στην Ελλάδα όπου η δεξιά και η αριστερά επένδυσαν στο δίλλημα «μνημόνιο – αντι-μνημόνιο» το οποίο έγινε η νέα διχαστική γραμμή για το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία.
Βεβαίως, συνέχισε, και ο τρόπος και ο χρόνος διαπραγμάτευσης του μνημονίου στην Ελλάδα είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από όλες τις άλλες χώρες. Υπενθύμισε ότι όταν ξέσπασε η κρίση το 2010 και η Ελλάδα δεν είχε δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές, "καταρχήν αντικρίσαμε ένα πλήρες αδιέξοδο, μιας και όλοι επιδείκνυαν την ευρωπαϊκή συνθήκη λέγοντας ότι απαγορεύει κάθε μορφής bailout (διάσωση μας από τα κράτη μέλη της Ένωσης)" .
Σε ελάχιστο χρόνο, στις 2 Μαΐου του 2010 ενώ η χώρα βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τη χρεοκοπία, ανέφερε, με τεράστια προσπάθεια του τότε Πρωθυπουργού και παρά τους περιορισμούς της Συνθήκης, δημιουργήθηκε ένας έκτακτος μηχανισμός: το "Greek Loan Facility"  βάσει του οποίου χορηγήθηκε στην Ελλάδα δάνειο ύψους €110 δισ. Τα €30 δισ. από τα ΔΝΤ και τα €80 δισ. διμερή δάνεια από τα κράτη μέλη (εκπροσωπούμενα από την Επιτροπή).
Την προσωρινή αυτή λύση, συνέχισε, ακολούθησε η απόφαση στις 8 Μαΐου (2010) για τη δημιουργία (λειτουργικός από Αύγουστο 2010) ενός μονιμότερου μηχανισμού του EFSF  «Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας», προικοδοτήθηκε με εγγυήσεις των Κρατών-μελών της ευρωζώνης,  του επιτρέπουν να παρέχει δάνεια έως και €440 δισ.
Ένας διάδοχος μηχανισμός ο ESM ο «Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας» εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2012 με δανειοδοτική δυνατότητα έως τα €500 δισ.
Οι μηχανισμοί αυτοί παρέχουν δάνεια στα κράτη-μέλη υπό συγκεκριμένους δεσμευτικούς όρους και προγράμματα προσαρμογής που κοινώς ονομάστηκαν Μνημόνια.

Όταν η κρίση άρχισε να αγγίζει και τις άλλες χώρες από την συντηρητική Ιρλανδία (ΝΟΕ. 2010 EFSF) έως την αριστερή Κύπρο, είπε, υπήρχε πλέον η διέξοδος αυτών των ευρωπαϊκών  μηχανισμών διάσωσης.
Αναφερόμενη σε βασικά λάθη του μνημονίου καθώς και στα βασικά προβλήματα εφαρμογής του, είπε πως τρία χρόνια μετά δεν πρέπει να ξεχνάμε η Ελλάδα ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα σε κρίση χρέους, με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους μεγαλύτερους διεθνείς οικονομολόγους, να μην έχουν εμπειρία προηγούμενης διαχείρισης κρίσης χρέους, μιας χώρας που δεν είχε δικό της νόμισμα.
Το μνημόνιο, συνέχισε, έθετε στόχους που δεν ήταν ρεαλιστικοί, ως προς την ταχύτητα της δημοσιονομικής προσαρμογής και την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων.
Μελέτες στελεχών του ΔΝΤ, είπε, παραδέχτηκαν πρόσφατα πως είχαν υποτιμήσει την έκταση της ύφεσης που θα προκαλούσε η  γοργή δημοσιονομική προσαρμογή που απαιτήθηκε από την Ελλάδα. Ο εκτροχιασμός των ποσοστών της ύφεσης αναιρεί στην ουσία σημαντικές προβλέψεις που αφορούν τα φορολογικά έσοδα και τις δαπάνες.
"Η θεραπεία του σοκ ίσως φέρνει αποτελέσματα σε μια εταιρεία όχι όμως σε μια χώρα. Μια χώρα δεν είναι μια εταιρεία και το σοκ πληρώνεται με ανθρώπινο πόνο. Τα κύρια θύματα του είναι οι νέοι και οι πιο αδύναμοι", πρόσθεσε.
Ανέφερε ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες απευθυνόμενες στα εθνικά τους ακροατήρια και κινούμενες από ανάγκες της εσωτερικής τους πολιτικής συγκυρίας, αποσταθεροποιούσαν την ελληνική προσπάθεια.
Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες δυσκόλεψαν το έργο μας, σημείωσε, όταν με κάθε ευκαιρία διαλαλούσαν ή απειλούσαν με μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
"Ακόμη προέβαλαν αρνητικά στερεότυπα για το Νότο, ενισχύοντας έτσι τη σύγκρουση της κοινής γνώμης Βορρά και Νότου και δυσχεραίνοντας την αποδοχή των όποιων αποφάσεων και στους δυο πόλους, και ενισχύοντας την τάση εθνικισμού και λαϊκισμού που αναπτύσσεται πάντοτε στις κρίσεις", συμπλήρωσε.
Η κ. Διαμαντοπούλου είπε πως η ελληνική κυβέρνηση δεν συνειδητοποίησε έγκαιρα την έκταση του προβλήματος και προχώρησε έτσι αργά στην αρχή και ανέβαλε για αργότερα τις δύσκολες αποφάσεις.
Το πρώτο μνημόνιο, σημείωσε, συμφωνήθηκε με ταχύτατες διαδικασίες και το Υπουργείο Οικονομικών εμπιστεύτηκε τις εκτιμήσεις των σημαντικότερων κατά τεκμήριο δημόσιων οργανισμών στον κόσμο. Το μνημόνιο περιείχε σημαντικές επιλογές και μεταρρυθμίσεις που όλοι ξέραμε ότι έπρεπε να γίνουν. Δεν ήταν όμως από μόνο του ένα συνολικό εθνικό σχέδιο. Αυτό το εθνικό σχέδιο δεν υπάρχει ούτε σήμερα.
"Το μνημόνιο δεν αντιμετωπίστηκε ως ένα δικό μας σχέδιο, ως μια δική μας προσπάθεια. Υπουργοί και πολιτικά στελέχη, μέσα σε κλίμα μετωπικών συγκρούσεων, βίας και προπηλακισμών, αλλά και με αμφίθυμη πολιτική διάθεση δεν στήριξαν και δεν υλοποίησαν μεταρρυθμίσεις με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Οι πολίτες προσέλαβαν την όλη προσπάθεια σαν κάτι που επιβάλλεται αποκλειστικά από τα έξω. Όλα αυτά γεννούσαν την πεποίθηση πως οι κυβερνήσεις τους δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να διαπραγματευθούν και πως είχε χαθεί σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας. Οι πολίτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους", πρόσθεσε.
Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Δημοκρατίας, τα συνδικάτα και τα Μέσα  Μαζικής Επικοινωνίας, είπε, αντιτάχθηκαν σθεναρά στα μέτρα του Μνημονίου.
"Η απόλυτη αντίθεση ορισμένων κομμάτων είχε καθαρά ψηφοθηρικά κίνητρα, όπως απέδειξε στη συνέχεια η μεταστροφή τους. Δεν επιτεύχθηκε παρά τις προσπάθειες εθνική συναίνεση με τη συνεργασία όλου του πολιτικού συστήματος ή έστω των μεγαλύτερων κομμάτων ώστε και η πολιτική σταθερότητα να είναι εγγυημένη αλλά και η διαπραγματευτική δυνατότητα μεγαλύτερη. Εκτός από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που κυβερνούσε όλοι τα άλλα κόμματα ήταν αντίθετα. Το δίλημμα Μνημόνιο – Αντι-Μνημόνιο αποτέλεσε την βάση μιας νέας μορφής εθνικού διχασμού, σύμπτωμα κάθε εθνικής μας καταστροφής", κατέληξε.

ΣΗΜ:Τα παραπάνω "σημεία ομιλίας" προέρχονται από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων

Σημαντική συνεύρεση προοδευτικών κεντροαριστερών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων το Διατλαντικό Συνέδριο της Κοπεγχάγης.   
Ενώνουν δυνάμεις και προτείνουν...
Υπό την σκέπη της Δανέζας Π/Θ και συνδιοργανωτές το Policy Network και το Center for American Progress, δύο κατ΄ εξοχήν έγκυρων προοδευτικών Think Tank απο τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, και με συμμετοχή πολιτικών ηγετών, ακαδημαϊκών, προοδευτικών πολιτικών για ένα διήμερο συνέδριο κριτικής διαβούλευσης και ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων. Το ζητούμενο το πως η σύγχρονη κεντροαριστερά θα σταθεί στο ύψος των προκλήσεων που αντιμετωπίζει με την ανάπτυξη που δεν έρχεται, την επαπειλούμενη κοινωνική σταθερότητα και την χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Με πειστικές, ρεαλιστικές και αποτελεσματικές προτάσεις.

Κυκλοφόρησε μάλιστα και ειδική έκδοση με τίτλο "Πολιτικές για την Ανάπτυξη, Σταθερότητα και Μεταρρύθμιση" με αντίστοιχα πολιτικά σημειώματα θέσεων και προτάσεων.

Είναι σημαντική η συμμετοχή του (με Ελληνίδα μητέρα) John Podesta,  ισχυρού Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου επί Κλίντον, ιδρυτή και Προέδρου του Center for American Progress (Κέντρου για την Πρόοδο της Αμερικής), του πιο προοδευτικού αμερικανικού οργανισμού που ακολουθεί τις αρχές , αξίες και παραδόσεις του Ρουσβελτ και του Μαρτιν Λουθερ Κινγκ.
Από την Ελλάδα συμμετέχει με ομιλία αλλά και με άρθρο στην αντίστοιχη έκδοση η Άννα Διαμαντοπούλου ως Πρόεδρος του ευρωπαϊκού think tank τo «ΔΙΚΤΥΟ».

Τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ:

Άρθρο - παρέμβαση στην Athens Voice με αφορμή το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και την αντανάκλαση του στην εξέλιξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος:

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων της κρίσης, οι προγνώσεις για τη διάλυση του ευρώ και τις καταστροφικές επιπτώσεις της, δημιούργησαν ρίγη πανικού σε Βορρά και Νότο, σε Ε.Ε., ΗΠΑ μέχρι και την μακρινή Ασία.

Το 2012 το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Οικονομικών Μελετών “Prognos” είχε εκτιμήσει ότι η έξοδος Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας από το ευρώ θα στοίχιζε στην παγκόσμια οικονομία 17,2 τρισεκατομμύρια ευρώ! Με απλά λόγια δεν θα έμενε τίποτα όρθιο σε αγορές αλλά και χώρες...Η Ε.Ε. δια των θεσμών της και με την καθοδήγηση της Γερμανίας και Γαλλίας αντέδρασε πολύ αργά, έκανε πολύ λίγα και εκατομμύρια άνθρωποι πλήρωσαν και πληρώνουν τεράστιο κόστος.

Σήμερα η Ευρώπη φλέγεται: Η Ιταλία φαίνεται ακυβέρνητη με την πλειοψηφία του λαού να ρισκάρει την έξοδο από το ευρώ και τις πολιτικές φωνές της σύνεσης και της συντεταγμένης πορείας να μην μπορούν να πείσουν. Στην Ελλάδα η κρίση συνεχίζει να βαθαίνει με απρόβλεπτες κοινωνικές αντιδράσεις, στην Κύπρο η νέα κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με τεράστια προβλήματα, στην Ισπανία μια κυβέρνηση στα όρια ανοχής και με αποσχιστικά προβλήματα, η Βουλγαρία δεν έχει κυβέρνηση και η Γαλλία βλέπει πια στους δείκτες της τα μηνύματα της κρίσης, ενώ η Βρετανία απειλεί με αποχώρηση από τό ευρωπαικό οικοδόμημα.

Είναι σαφές ότι δεν μιλούμε πια μόνο για οικονομική κρίση. Βιώνουμε μια βαθιά κρίση δημοκρατίας, όπου οι πολιτικοί δεν συναντούν πλέον την υποστήριξη ούτε καν την ανοχή των πολιτών, μια βαθιά κρίση προσανατολισμού για το που πορεύεται η Ε.Ε.. Το τοπίο αλλάζει δραματικά και με ταχύτητα. Ο αντιευρωπαϊκός λαϊκισμός, ο εθνοκεντρικός λόγος και η εσωστρέφεια, η άρνηση αυτογνωσίας και κατανόησης του άλλου, η ανάδειξη εκ νέου αρνητικών στερεοτύπων και εθνικών αρετών, φαίνεται να γυρίζουν την Ευρώπη πίσω πριν το 1959.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (οι εκλεγμένοι δηλαδή ηγέτες των 27) με την ηγεσία της Γερμανίας και την υποστήριξη της Γαλλίας, αρνήθηκαν να διδαχθούν από το παρελθόν και με μυωπική προσέγγιση "τακτοποίησαν" τα προβλήματα των χωρών ως να επρόκειτο για “business” plan μιας επιχείρησης.

Η δημοκρατία, η ειρήνη και η ευημερία δεν επιτυγχάνονται χωρίς οικονομικές προϋποθέσεις. Παραβλέψαμε οτι υπάρχει το κρίσιμο σημείο, το όριο που αφορά την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την προοπτική του ατόμου και του συνόλου πέρα από το οποίο, συντάγματα και νόμοι, οικονομικές αναλύσεις και ορθολογικά επιχειρήματα σαρώνονται από την ορμή της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Η κάθε χώρα έχει τις δικές της αδυναμίες και τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα. Στις χώρες του Νότου, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και την Ιταλία, η κρίση ανέδειξε με ένταση τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, αποδόμησε το πολιτικό κατεστημένο, ενοχοποίησε μέχρι...προδοσίας τον εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις και ανέδειξε πρωταγωνιστές τους εκφραστες των πλέον ακραίων μορφών λαϊκισμού. Η ανασυγκρότηση και οι μεταρρυθμίσεις σε μια χώρα απαιτούν χρόνο και περιβάλλον εμπιστοσύνης. Αλλιώς, κάθε είδους έκρηξη ίσως διαφορετική από αυτή του παρελθόντος αλλά ίδιας έντασης θα σαρρώσει τα πάντα.

Αν και δεν συνηθίζεται σε άρθρο, καταθέτω το παρακάτω διάγραμμα του Fabian Lindner (Social Europe Journal). Μια δραματική απεικόνιση που δείχνει ότι η αναπτυξιακή βύθιση στην Ελλάδα τέσσερα χρόνια μετά την κρίση είναι μεγαλύτερη και από αυτή της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η οποία ήταν αρκετή για να διαλύσει την Πρώτη Γερμανική Δημοκρατία.
Τώρα που στις πολιτισμένες πολιτείες της Ευρώπης υπάρχει πείνα, οργή και απελπισία μην μας εκπλήσει η αντίδραση των πολιτών Οι Ιταλοί βλέπουν στην Ελλάδα εικόνες από το μέλλον και οι Γερμανοί αρνούνται να μελετήσουν το δικό τους παρελθόν.

Ζούμε σε μία εποχή που οι γεωπολιτικές εξελίξεις, η μεταφορά δηλαδή δύναμης από τη Δύση στην Ανατολή, και οι μεγάλες αλλαγές στη Μέση Ανατολή και την Αφρική απαιτούν μία Ε.Ε. ενωμένη και ισχυρή. Η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης δεν είναι παρά μία μικρή χώρα στο παγκόσμιο σύστημα. Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα είναι 9 δισεκατομμύρια, ενώ ο πληθυσμός της Ευρώπης θα ανέρχεται μόλις στο 7%, από 20% το 1950. Οι μεγαλύτερες χώρες της Ε.Ε. θα αποτελούν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και το Ευρωπαϊκό ΑΕΠ θα είναι μόνο το 10% της παγκόσμιας παραγωγής, και αυτό μειωμένο κατά 30% από το 1950. Κανείς δεν μπορεί πια μόνος του. Για αυτούς τους λόγους μια Ομοσπονδία Εθνών Κρατών είναι μια σοβαρή προοπτική για την ειρήνη και ευημερία των λαών, μια ασπίδα για όλους.

Η Ε.Ε. δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς τη λαϊκή υποστήριξη αλλά ούτε και να καταλήξει σε μία νομισματική συνένωση αποκλινουσών οικονομιών. Η ατζέντα διαμορφώνεται καθημερινά από το συμφέρον των κρατών, δηλαδή από την ανάγκη των ίδιων των λαών. Η ατζέντα αυτή είναι πιά μπροστά μας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε εσαεί να παρουσιαστούν ηγέτες ευρωπαϊκού διαμετρήματος για να προσδιορίσουν κατεύθυνση και δράση ούτε το Γερμανικό εκλογικό ημερολόγιο. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να δράσουν. Οι χώρες του Νότου και οι ηγεσίες όλου του πολιτικού φάσματος πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία.

Η Ε.Ε. για να ολοκληρωθεί πρέπει να έχει λαικό αφήγημα προοπτικής και ελπίδας για το μέλλον και δράση για το παρόν. Το αφήγημα πρέπει να βασίζεται στους πυλώνες ύπαρξης της Ευρώπης προς όφελος των λαών της. Δηλαδή, την ειρήνη, τη δημοκρατία, το νέο γεωπολιτικό της ρόλο, την οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη και την ισομερή κατανομή της ανάπτυξης. Η δράση σημαίνει αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) τώρα και έκδοση χρήματος με ένα παράλληλο επενδυτικό πρόγραμμα σε ευρωπαϊκά δίκτυα που θα τονώσει άμεσα οικονομίες και απασχόληση. Μια νέα περίοδος της Ε.Ε. ξεκινά με τις Ιταλικές εκλογές με το δίλημμα να οριστικοποιείται: πολιτική ενοποίηση ή διάλυση; Θα παλέψουμε με όραμα για το πρώτο για να μην επιτρέψουμε να μας διαλύσει το δεύτερο.

Δείτε εδώ το άρθρο δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της Athens Voice

Mια σύντομη παρουσίαση της ομιλίας που έδωσε η Άννα Διαμαντοπούλου ως Fisher Family Fellow στο Πανεπιστήμιο Harvard στις 23.10.2012 με τίτλο "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο" βρίσκεται δημοσιευμένη στο website του Belfer Center Του "J.F. Kennedy School of Government"

Η παρουσίαση βρίσκεται εδώ (στα αγγλικά): http://belfercenter.ksg.harvard.edu/publication/22586/europe_at_a_crossroads.html?breadcrumb=%2Fproject%2F61%2Ffuture_of_diplomacy_project

Σημεία από την ομιλία στο Πανεπιστήμιο Harvard:

«Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο»

Ευρώπη: Ενοποίηση ή Διάλυση

Η Άννα Διαμαντοπούλου επεσήμανε πως η Ευρώπη έχει να διαλέξει ανάμεσα σε βαθύτερη ενοποίηση ή τη διάλυση.

Τόνισε πως πιστεύει ότι θα υπερισχύσει η τάση για ενοποίηση για δυο λόγους :

Το τεράστιο κόστος της διάλυσης, «σύμφωνα το γερμανικό Think tank “Prognos”, η έξοδος από το ευρώ 4 μόνο  χωρών, της Ισπανίας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα κόστιζε τη παγκόσμια οικονομία 17,2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απώλειες ανάπτυξης έως το 2020»

Και το γεγονός ότι η ενοποίηση αποτελεί το στρατηγικό συμφέρον των Ευρωπαϊκών χωρών,

«Χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν ένα δύσκολο έως αμελητέο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αριθμεί 9 δισεκ. ανθρώπους και η Ευρώπη θα αποτελεί μόνο το 7%, από το 20% που αποτελούσε στη δεκαετία του ’50. Οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες θα αντιπροσωπεύουν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2050, ενώ το ΑΕΠ της Ευρώπης θα αποτελεί τότε μόνο το 10% του Παγκόσμιου ΑΕΠ από 30% που ήταν στα 1950» επεσήμανε.

•    Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία που να πείσει  πως  περισσότερη Ευρώπη σημαίνει ευημερία και σταθερότητα
•    Η Γερμανία χρειάζεται να αλλάξει για να παίξει το ρόλο που της αναλογεί
Παρατήρησε πως η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία.  Καμία χώρα όμως μόνη, ούτε η κραταιά Γερμανία δεν μπορεί να υπαγορεύσει του κανόνες για την Ενωμένη Ευρώπη.
Η Γερμανία παίζει σήμερα το σημαντικότερο ρόλο. Ωστόσο παρά την ισχύ της έχει καταφέρει το τελευταίο διάστημα να απομονωθεί χάρις στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή πολιτική της. «Μοιάζει σήμερα με έναν απομονωμένο γίγαντα».

«Αντί να δείχνει με το δάκτυλο ή να ελέγχει αν οι άλλοι συμμορφώνονται με τους κανόνες χρειάζεται να οικοδομήσει συναινέσεις, να πείσει τις κυβερνήσεις και τους πολίτες της Ευρώπης και έτσι να κερδίσει το σεβασμό τους»

«Είναι αλήθεια», επεσήμανε, «πως πρόσφατα η Γερμανίδα Καγκελάριος και άλλοι γερμανοί πολιτικοί, στέλνουν σήματα αλλαγής της στάσης τους. Αποκλείουν τώρα μια έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, ενώ μιλούν ανοικτά για μια πιο ενωμένη Ευρώπη αλλά δε μοιάζει να έχουν ένα σαφές πρόγραμμα για ανάπτυξη. Αυτά είναι θετικά σήματα αλλά δεν αρκούν.»

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, το φάντασμα της διχόνοιας και του φόβου, της δυσπιστίας και του μίσους, το φάντασμα παλιών στερεοτύπων και εχθροτήτων που ξαναγεννιούνται.»

«Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση και η άνοδος των άκρων στην Ευρώπη χρειαζόμαστε ελπίδα και εμπιστοσύνη, απαιτείται μια νέα αφήγηση. Η Ευρώπη αναζητεί ηγεσία η οποία θα προτείνει ένα νέο σχέδιο και μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει:

1.    Ειρήνη (η σημαντικότερη ως τώρα κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία (Νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη λήψη αποφάσεων)
4.    Οικονομική δημοκρατία με την τιθάσευση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
5.    Ανάπτυξη δίκαια μοιρασμένη.»
  
Οι τύχες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι συναρτημένες με τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία. Η φύση της κρίσης και η στενή διασύνδεση των οικονομιών  απαιτούν μια νέα μορφή διεθνούς κατανόησης και συντονισμένης δράσης για να υπερνικηθεί η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.

Η Α.Δ. επεσήμανε πως ακόμη και αν η Γερμανία υπερνικούσε την απέχθεια της για αύξηση του Ευρωπαϊκού χρέους ή για τύπωμα χρήματος, ώστε να δοθεί μια αναπτυξιακή ώθηση, αυτό δεν θα αρκούσε. Θα έδινε προσωρινή ώθηση, όμως τα προβλήματα θα επανέρχονταν αφού μένουν άλυτες οι διεθνείς οικονομικές ανισορροπίες.

«Χρειάζεται μια παγκόσμια συνεννόηση στα πλαίσια των G20», τόνισε και προέβαλε την πρόσφατη πρόταση του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος προτείνει τις εξής συντονισμένες σε διεθνές επίπεδο ενέργειες :

Ο κ. Μπράουν παρατηρεί πως η αναπτυξιακή ώθηση, η τόνωση της παγκόσμιας ζήτησης δεν μπορεί να προέλθει ούτε από τους καταναλωτές στη Δύση οι οποίοι δε διαθέτουν σήμερα αρκετό εισόδημα ώστε να συνεχίσουν να καταναλώνουν όπως πριν αλλά ούτε κι από τους Ασιάτες παραγωγούς οι οποίοι χρειάζονται αγοραστές για τα προϊόντα τους.

Θεωρεί πως επειδή ο πληθωρισμός είναι γενικά χαμηλός θεμιτή μια τόνωση της ζήτησης στη Δύση με συντονισμένες ενέργειες των κυβερνήσεων με τις κεντρικές τράπεζες (δεν αποκλείει και το τύπωμα χρήματος). Η Κίνα θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση στο εσωτερικό της, ώστε να δώσει διέξοδο στην τοπική παραγωγή που βρίσκει μειωμένη  διέξοδο στις φθίνουσες εξαγωγές προς τη Δύση, ώστε να διατηρηθούν ή να αυξηθούν οι εισαγωγές από τη Δύση.

(Gordon Brown, “Europe risks going the way of Japan”, Reuters Blogs, 14.09.12, http://blogs.reuters.com/great-debate/2012/09/14/europe-risks-going-the-way-of-japan/)

Μνημόνιο - Οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα

Για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, τόνισε πως η γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή «δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, αυξάνονται δραματικά  η φτώχια και η ανεργία, δεσπόζουν η ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τις πιο βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής και ταυτόχρονα ζούμε την άνοδο των άκρων και του λαϊκισμού, ενώ για πρώτη φορά ένα νέο-ναζιστικό κόμμα μπαίνει στην ελληνική Βουλή τη στιγμή που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς όλα τα πολιτικά κόμματα καταρρέει. Για αυτό όταν λέω πως υπάρχει κίνδυνος για τη δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν μιλάω για μια θεωρητική πιθανότητα, ο κίνδυνος είναι ήδη στο κατώφλι μας, απειλεί όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.»

Η σημερινή κυβέρνηση – τα νέα μέτρα λιτότητας

Χωρίς ένα συνολικό σχέδιο Ελλάδας-Ευρώπης θα βυθιστούμε βαθύτερα στην ύφεση και στην ανεργία

«Η σημερινή τρικομματική φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση,  μέσα σε ένα συγκριτικά ευνοϊκότερο Ευρωπαϊκό κλίμα , ετοιμάζεται να συμφωνήσει την εφαρμογή ενός ακόμη προγράμματος λιτότητας, εξίσου φιλόδοξου και πιο σκληρού από τα προηγούμενα. Οφείλει  ακόμη να υλοποιήσει δυο σημαντικές μεταρρυθμίσεις: του κρατικού μηχανισμού και της φορολογίας, οι οποίες επείγουν από καιρό.
Κατά τη γνώμη μου αν συνεχίσουμε με την πεπατημένη μέθοδο και ρυθμούς, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μετά την εμπειρία τριών χρόνων, χωρίς δηλαδή μια συνολική προσέγγιση των προβλημάτων, με πρώτα απ’ όλα: τη ρευστότητα της οικονομίας, τη βιωσιμότητα του χρέους και την  ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων με πόρους είτε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων είτε από την Ευρωπαϊκή επιτροπή, δε θα πετύχουμε τίποτα άλλο από την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης. Το ελληνικό κοινοβούλιο οφείλει αυτή τη φορά να απαιτήσει, όταν θα ψηφίζει τα νέα μέτρα, να έχει μπροστά του μια ακριβή ποσοτική αποτίμηση από το Υπουργείο Οικονομικών των επιπτώσεων του κάθε μέτρου στην ύφεση ή στην ανάπτυξη.»

«Αυτό ένα κρίσιμο ζήτημα. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο Σύμφωνο Ανάπτυξης για το Νότο. Η ελληνική οικονομία και κοινωνία χρειάζονται: Ανακούφιση, Αναδιάρθρωση, Ανάκαμψη όπως έκαναν οι ΗΠΑ με το «New Deal» του Ρούζβελτ το 1933. Παράλληλα με τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη δημοσιονομική προσαρμογή που προβλέπονται στο μνημόνιο πρέπει να διασφαλίσουμε την ανακούφιση και τη στήριξη των άπορων και των ανέργων και την οικονομική ανάκαμψη. Ένα τέτοιο Σύμφωνο σημαίνει και μια νέα συμφωνία με τους εταίρους μας που θα περιλαμβάνει μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, ρευστότητα και πόρους που θα επιτρέψουν την επανεκκίνηση της Οικονομίας.»

Λάθη της τρόικας και δικά μας

«Κοιτάζοντας στα τελευταία χρόνια θεωρώ πως το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής περιείχε σημαντικά σφάλματα.
Η τρόικα έθεσε πολύ φιλόδοξους στόχους.
Το ΔΝΤ παραδέχτηκε πρόσφατα πως υποτίμησε πόσο μεγάλη ύφεση θα προκαλούσε η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα. Παραδέχτηκε πως έχει ευθύνη γιατί δεν επέμεινε σε περισσότερες περικοπές δαπανών αντί για μέτρα που περιόριζαν το διαθέσιμο εισόδημα.

Με βάση τις προβλέψεις της τρόικα η Ελλάδα θα μπορούσε ήδη να δανείζεται στις αγορές. Απέχουμε πολύ από αυτό.
Η τρόικα αντιμετώπισε τη χώρα σαν να πραγματοποιούσε την αναδιάρθρωση μιας εταιρείας, ξεχνώντας πως δεν μπορείς να ζητάς σε έναν ολόκληρο λαό να ακολουθεί οδηγίες σαν να ήταν υπάλληλοι μιας εταιρείας. 
Αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν διευκόλυναν το έργο μας όταν συχνά διαλαλούσαν ή απειλούσαν πως η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ. Αυτό δεν είναι το κλίμα που ευνοεί τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες οι στόχοι δεν ήταν ρεαλιστικοί από την αρχή.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, αποτύχαμε να δούμε το βάθος του προβλήματος στην αρχή. Προχωρήσαμε αργά, με ήπια μέτρα στην αρχή της κρίσης και αργότερα αναβάλαμε τις δύσκολες αποφάσεις. Οι περισσότεροι υπουργοί αρνήθηκαν να υιοθετήσουν τις μεταρρυθμίσεις. Ακόμη χειρότερα επιβάλαμε μέτρα που δεν ήταν κοινωνικά δίκαια, ενώ αποτύχαμε στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Η κυβέρνηση σπατάλησε και σπαταλά πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, δυνάμεις και πόρους.
Η υπομονή και η εμπιστοσύνη των πολιτών εξανεμίστηκε.»

Διδάγματα από τη διαχείριση της κρίσης

«Αν με ρωτήσετε ποια είναι τα 4 πράγματα που διδάχτηκα από τη διαχείριση αυτή της κρίσης.
•    Πρέπει κανείς να δρα ακαριαία
•    Τα σκληρότερα μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται στην αρχή της κρίσης
•    Πρέπει να πιστεύεις και να στηρίζεις δημόσια τις αποφάσεις που λαμβάνονται, αν θέλεις και οι άλλοι να πιστέψουν στο σχέδιο σου και να σε στηρίξουν.
•    Κάθε δημόσια δράση χρειάζεται λαϊκή υποστήριξη. Πρέπει κάθε στόχος όσο δύσκολος κι αν είναι να  εμπνέει εθνική υπερηφάνεια και είναι κοινωνικά δίκαιος.»

Συνέντευξη της Άννας Διαμαντοπούλου με τίτλο «Μια χώρα δεν μπορεί να είναι εταιρία», δημοσιεύει η περιοδική έκδοση του Οικονομικού Ευρωπαϊκού Forum “Alpbach”. Μεταξύ άλλων η πρώην υπουργός αναφέρει πως «η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο και εμπιστοσύνη για να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και όχι μόνο καταπίεση και απειλές από τους δανειστές. Σημείωσε ακόμα πως στη χώρα πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές που θα καταπολεμούν την διαφθορά και την ευνοιοκρατία που θα αναμορφώσουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Ανέφερε ακόμα το παράδειγμα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που προσπάθησε να πραγματοποιήσει, δίνοντας ευκαιρίες και κίνητρα επιχειρηματικότητας σε νέους επιστήμονες και ερευνητές.

Ολόκληρη η συνέντευξη:

Alpbach News: You’re member of the PASOK since 1976. How does it feel being part of a system that caused the actual situation in Greece?

Anna Diamantopoulou: The governing parties have played the most important role. But they are not the only ones. Also the left parties have played a very important role in the syndicates, the universities and business world. It was the whole political system for more than 40 years. It’s not the right thing to delete the whole system because democracy can not go on without parties. Parties have to be evaluated for what they’ve done. 

AN: A Greek friend said to me once: “We invented democracy and now we destroyed it.” Does democracy come to an end in Greece?

Diamantopoulou: Because of the crisis we had many problems with the right function of democracy. We have to reinvent the way democracy works. Crisis does not help at that particular moment but we have to give birth to something new concerning the political system and democracy itself.

AN: What could be new?

Diamantopoulou: Countries go forward and have peace, wealth and democracy not with the extremists. I believe there will be a totally new political scheme in Greece in two to four years. We need a new constitution, new parties, new rules in the parliament and a new organisation of the public sector.

AN: At the panal you mentioned that over 200 laws were passed within two years. Would this ever have been possible without the pressure of the EU?

Diamantopoulou: No. Greece has changed a lot because of the EU. But many things have happened because of the Euro and the cheap money. Without a threat we wouldn’t have got any money. But I don’t believe that this kind of strict pressure is the right thing. A country is not a company. You cannot restore a country and change the culture in two years. We need to have goals and commit ourselves in reforms but we also need trust and time.

AN: How would a good Greece look like in fife to ten years?

Diamantopoulou: My wish is that economy and democracy will work. That means that the country would be able to produce wealth. That’s the only way to pay back the money. There must be an end of corruption and cronyism.

AN: The young will be very important for the future but it is a mass phenomenon that well-educated graduates leave Greece.

Diamantopoulou: If we can’t stop the economical mortgagees to leave the country how can we persuade this young, brilliant people to stay? As a Minister of Education I tried to finance companies in order to recruit people from the universities. We need to give incentives for initiatives in research and innovation to keep young scientists.

Ανταπόκριση από την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο:
H «Δημοκρατία στην Ευρώπη» ήταν το θέμα της ετήσιας συνδιάσκεψης των μέλλων του έγκριτου βρετανικού think tank Chatham House, σήμερα το πρωί. Βασικός ομιλήτής στην πρώτη ενότητα με θέμα «Is European Democracy in Crisis?», ήταν η πρώην υπουργός κ. Αννα Διαμαντοπούλου.

Η κ. υπουργός αρχικά διέκρινε την κρίση της Δημοκρατίας σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Στο πρώτο επίπεδο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δημιουργούν επικίνδυνες ανισότητες μεταξύ Βορρά και Νότου που αποσταθεροποιούν την κοινωνική και οικονομική ισορροπία και απειλούν την ενότητα της ΕΕ. Σε εθνικό επίπεδο, οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση αντιμετωπίζουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα σε θέματα Δημοκρατίας, τόνισε η κ. Διαμαντοπούλου.

Με την υπογράμμιση ότι η κρίση είναι παγκόσμια, ευρωπαϊκή αλλά και εθνική, η κ. υπουργός αναφέρθηκε ακολούθως στην υπογραφή του μνημονίου της Ελλάδας με την τρόϊκα το 2010, που προέβλεπε διαρθρωτικές αλλαγές και μέτρα λιτότητας, με την ελληνική κυβέρνηση να μη διαθέτει εναλλακτικές, ούτε περιθώρια διαπραγμάτευσης. Υπήρξαν λάθη και από τις δύο πλευρές, υπογράμμισε η κ. Διαμαντοπούλου. Το μνημόνιο έθετε μη ρεαλιστικούς στόχους και ανέφικτο χρονοδιάγραμμα ως προς την πραγματοποίησή τους. Προέβλεπε σύντομη θεραπεία, που δεν ενδείκνυται σε περιπτώσεις κρατών, με αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της ανεργίας. Παράλληλα, οι συχνές δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών ότι η Ελλάδα αναμένεται να βγει από το ευρώ, επέτειναν την κρίση. Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση ήταν απρόθυμη να εφαρμόσει το μνημόνιο και ανέβαλε τις δύσκολες αποφάσεις. Ταυτόχρονα το μνημόνιο θεωρήθηκε όχι εθνικό σχέδιο αλλά ένα σχέδιο που επιβλήθηκε από τους ξένους. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήταν εναντίον του σχεδίου σωτηρίας,καθώς επίσης και οι συνδικαλιστικές ενώσεις και τα ΜΜΕ.

Ακολούθως η κ. Διαμαντοπούλου παρουσίασε τα στοιχεία για τη δραματική αύξηση της ανεργίας, κυρίως στους νέους, αλλά και τα στοιχεία της σημαντικής δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει επιτύχει η χώρα μας μέχρι σήμερα.  

Αναφορικά με τα προβλήματα Δημοκρατίας στην Ελλάδα, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι δεν υπάρχει νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος, υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών ενώ παράλληλα οι διαρθωτικές αλλαγές απαιτούν χρόνο και η λιτότητα γεννά απελπισία. Την ίδια ώρα, υπάρχει πρόβλημα στις δημοκρατικές διαδικασίες. Τα μέλη του κοινοβουλίου πρέπει να ψηφίσουν αυτό που τους υπαγορεύουν τα κόμματά τους, ειδάλλως απειλούνται με διαγραφή. Δεν υπάρχει χρόνος για τη δημιουργία της ελάχιστης συναίνεσης με τους πολίτες.

Σημαντικό πρόβλημα αποτελεί και η ενίσχυση του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Σε όλη την Ευρώπη παρατηρείται αύξηση του εθνικισμού. Οι δηλώσεις των βορειοευρωπαίων για τους Ευρωπαίους του Νότου δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουν την περηφάνεια των τελευταίων. Από την άλλη, η αυξανόμενη ανεργία αποτελεί το προσφορότερο έδαφος για την άνθηση του λαϊκισμού, υπογράμμισε η κ. Διαμαντοπούλου.

Η κρίση είναι υπαρκτή και είναι επικίνδυνη. Όχι μόνον επειδή είναι οικονομική κρίση, αλλά επειδή δημιούργησε ένα τεράστιο πρόβλημα σε εθνικό επίπεδο. Η οικονομική σταθερότητα αποτελεί προαπαιτούμενο για τη Δημοκρατία. Προς τούτο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί πρέπει να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο. Το ζήτημα είναι τί είδους ρόλο και τί είδους παρέμβαση, κατέληξε η κ. υπουργός.

Ακολούθως η κ. Διαμαντοπούλου απάντησε σε ερωτήσεις των παρισταμένων.

Σε ερώτηση για ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας και Αργεντινής, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι η Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική περιπτωση από την Αργεντινή, καθώς δεν διαθέτει δικό της ξεχωσιστό νόμισμα. Τόνισε ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας δεν έλαβε υπόψιν τις πραγματικές παραμέτρους και ότι προχώρησε χωρίς πολιτική για ανάπτυξη.

Σε ερώτηση για το πρόβλημα της μετανάστευσης των νέων, η κ. Διαμαντοπούλου τόνισε ότι πρόκειται για τεράστιο πρόβλημα που οφείλεται στην υψηλή ανεργία και υπογράμμισε ότι οι νέοι δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα και αυτός είναι ο λόγος που δεν συμμετέχουν στα κοινά.

Αναφορικά με το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα και τόνισε ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα προέκυπτε οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Καταλήγοντας η κ. Διαμαντοπούλου υπογράμμισε ότι χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη με ενισχυμένους θεσμούς. Η αρχιτεκτονική του ευρώ υπήρξε προβληματική, ενώ μέχρι τώρα δεν διαθέταμε κοινή οικονομική πολιτική και ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου. Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη και οικονομική ένωση με κοινούς πολιτικούς στόχους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με την οικονομική ανάπτυξη της Ανατολής, τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να μείνουν ενωμένα με ένα διαφορετικό και πιο οργανωμένο τρόπο.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στην ιστοσελίδα του Chatham House:

http://www.chathamhouse.org/events/view/187367

H ατζέντα της συζήτησης είναι διαθέσιμη στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.chathamhouse.org/sites/default/files/public/Meetings/180113agenda.pdf

Ο Gramci είχε πει «ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Είναι η εποχή των τεράτων». Τέρατα γεννιούνται παντού και ο καθένας πρέπει να παλέψει με τα δικά του. Ως Υπουργός Παιδείας και Έρευνας, έχω τον μικρότερο προϋπολογισμό που είχε ποτέ η χώρα, δραματικό αριθμό αποχώρησης εκπαιδευτικών, ενόψει των αλλαγών στο συνταξιοδοτικό σύστημα, και τεράστια προβλήματα στις υποδομές. Σε αυτές τις περιπτώσεις το δίλλημα είναι «ή παραιτούμαι ή παλεύω με τα ελάχιστα για τα μέγιστα». Όταν δεν υπάρχουν χρήματα πρέπει να υπάρχουν ιδέες, βαθιές τομές, δομικές μεταρρυθμίσεις.

Οι εξελίξεις τρέχουν  χωρίς να υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος και με κλονισμένη την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα αλλά και στην Ευρώπη. Όμως, πάντα υπάρχει λύση και διέξοδος. Θα πρέπει να αναδείξουμε τις δυνάμεις της χώρας, να αναδιαρθρώσουμε το σύστημα και να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η οικονομική και δημοσιονομική κρίση τείνει να μετατραπεί σε κρίση πολιτική και κρίση Δημοκρατίας. Η συλλογική δράση, οι υπερεθνικές και διακυβερνητικές διαπραγματεύσεις έχουν αντικατασταθεί από ανεπίσημες ομάδες όπως η ομάδα της Φρανκφούρτης (Baroso, Rehn, Germany, France, ECB, IMF).

Δήλωση ενόψει της συνεδρίασης του Eurogroup, μετά την επιστροφή από το Παρίσι και την συμμετοχή στην ετήσια συνεδρίαση του Διοικητικού  Συμβουλίου του 'Νotre Europe'  υπό την προεδρία του κ. Jacques Delors:

« Η συνεδρίαση του Eurogroup τη Δευτέρα, είναι ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα, για την Ευρωζώνη και το μέλλον της Ενοποίησης της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως κατ´εξοχήν θεσμός, που εκπροσωπεί το Συλλογικό Ευρωπαϊκό συμφέρον και η Ελληνική Κυβέρνηση που εκπροσωπεί τη χώρα με το μεγαλύτερο και πλέον επείγον πρόβλημα μεταξύ των χωρών της Περιφέρειας, οφείλουν να απαιτήσουν από το Συμβούλιο Υπουργών να πάρει σαφή και μακράς πνοής θέση  για το ζήτημα του Ελληνικού χρέους. Η ατελέσφορη διαχείριση του, αφενός επιδεινώνει την πορεία του, αφετέρου κινδυνεύει να δώσει και πάλι έδαφος στις διεθνείς αγορές να λειτουργήσουν σε βάρος της Ελλάδας, των χωρών του Νότου και τελικά σε βάρος της ΕΕ. Συγκεκριμένα :
• 1   Το Eurogroup να κάνει σαφές ότι δεν υπάρχει δυνατότητα, ούτε  περίπτωση εξόδου οποιασδήποτε χώρας από το ευρώ . Θεσμικά είναι αδύνατο και πρακτικά θα ήταν καταστροφικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.  Δεν θεωρώ  ότι αρκούν μεμονωμένες δηλώσεις.
• 2   Το ελληνικό χρέος με τα σχέδια που έχουν μέχρι τώρα συζητηθεί, δεν είναι διαχειρίσιμο. Η συνέχιση των ημίμετρων, για πολιτικούς και εκλογικούς λόγους, θα καταστήσουν ατελέσφορες τις τεράστιες θυσίες του Ελληνικού Λαού και σε δεύτερο χρόνο, θα στοιχίσει πολύ περισσότερο στους φορολογούμενους της Ευρώπης. Η διαγραφή μέρους του χρέους είναι  η πλέον καθαρή λύση. Επειδή όμως είναι γνωστές οι ανυπέρβλητες δυσκολίες  μιας τέτοιας απόφασης σε αρκετές χώρες, υπάρχει η επεξεργασμένη εδώ και καιρό πρόταση του Ινστιτούτου Bruegel που με συνδυασμό εργαλείων και μέτρων οδηγεί σε χρέος 100% του ΑΕΠ το 2020. Απόφαση για μια ενδιάμεση λύση ή αναβολή για το 2015, όπως συζητείται, σημαίνει επανάληψη των λαθών της τριετίας που πληρώνονται με ανθρώπινο πόνο και οικονομικό αδιέξοδο.
• 3   Το Εurogroup,  πρέπει να ζητηθεί,  να επανέλθει στα θέματα Ανάπτυξης όπως :
-      η υλοποίηση του Συμφώνου Ανάπτυξης που αποφασίστηκε τον Ιούνιο  και αφορά  σε έργα 120 δις ευρώ  στην Ευρώπη και επομένως και την Ελλάδα, αλλά  τίποτε δεν έχει γίνει ακόμα.  
 -      η ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που μετά τη συμφωνία που υπογράψαμε τον Απρίλιο για την υποστήριξη της ρευστότητας στην Ελλάδα, με Ευρωπαϊκές εγγυήσεις, δεν έχει προχωρήσει σε καμία εκταμίευση.
-     η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών όπως είχε συμφωνηθεί στο Συμβούλιο Κορυφής του Ιουνίου και δεν έχει προχωρήσει.
Επειδή το θέμα της Ανάπτυξης είναι θεμελιώδους σημασίας για την Ελλάδα, οφείλουμε μέσω του Eurogroup να απαιτήσουμε την άμεση υλοποίηση των αποφάσεων από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς».

Διευκρινιστικά :
•    Στην φετινή ετήσια συνεδρίαση του Συμβουλίου του 'Νotre Europe', ως  βασικό θέμα συζήτησης είχε επιλεγεί ο συνδυασμός δημοσιονομικής προσαρμογής και πολιτικών ανάπτυξης. Ως Εισηγητές είχαν ορισθεί ο Πάβο Λιπόνεν (τέως Πρωθυπουργός της Φιλανδίας στη περίοδο της μεγάλης Φιλανδικής  κρίσης) και η Αννα Διαμαντοπούλου (πρώην Επίτροπος και Υπουργός της Ελλάδας)
•    Το Ινστιτούτο Bruegel δημιουργήθηκε καταρχήν από τη Γερμανική και Γαλλική Κυβέρνηση, με πρώτο Πρόεδρο τον Μάριο Μόντι και με σκοπό την μελέτη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής πολιτικής.

Η ανοικτή συζήτηση, που διοργάνωσε το BBC World Debate, στη Ρώμη, με θέμα « Έχει μέλλον η Ευρώπη;», με τη συμμετοχή της Υπουργού Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, θα μεταδοθεί:  

• Από BBC World News Television Channel το Σάββατο, 01/10/2011, στις 11:10 ώρα Ελλάδος και την Κυριακή 02/10/2011 στις 17:10 και στις 22:10.

• Από το BBC World Service Radio το Σάββατο, 01/10/2011, στις 20:00, και την Κυριακή 02/10/2011, στις 15:00.

Η Υπουργός, στην παρέμβασή της αναφέρθηκε στην ανάγκη για ανάπτυξη και επενδύσεις, ώστε να υπερβεί η Ευρώπη την κρίση. Συγκεκριμένα τόνισε: 

Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη, δηλαδή επενδύσεις, εξωτερικές και εθνικές. Πείτε μου εάν στη χώρα σας θα μπορούσε να γίνει η παραμικρή επένδυση, εάν κάθε μέρα ένας Ευρωπαίος αξιωματούχος αναφερόταν σε χρεοκοπία, «κούρεμα», αναδιάρθρωση, σπέρνοντας την ανασφάλεια.

Για το τεράστιο χρέος την ευθύνη έχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τα λάθη και η κακή διαχείριση των δημοσιονομικών επί δεκαετίες. Όμως, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτή τη στιγμή αποφασίζονται και νομοθετούνται αλλαγές που σε όλες τις χώρες χρειάζονται διάρκεια μιας γενιάς. Εμείς σε 18 μήνες πρέπει να αποφασίσουμε, να σχεδιάσουμε, να πείσουμε, να νομοθετήσουμε, να εφαρμόσουμε και να κριθούμε για ποσοτικά αποτελέσματα. Ακόμα και αυτή τη στιγμή της κρίσης η πολιτική χρειάζεται χρόνο και εμπιστοσύνη.

H Πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ και μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού think tank Friends of Europe,  συμμετείχε στην 10η Στρογγυλή Τράπεζα "State of Europe" που διοργάνωσε σε συνεργασία με την Λιθουανική Προεδρία και τους Financial Times.  Η φετινή Στρογγυλή Τράπεζα είχε σαν θέμα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη: "Tough choices for a troubled Europe".
Στην ετήσια αυτή συνάντηση κορυφής συμμετείχαν 80 διακεκριμένες προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, της οικονομίας και επιχειρηματικότητας, της Κοινωνίας των Πολιτών, και της ακαδημαϊκής κοινότητας καθώς και 150 παρατηρητές.   Μεταξύ αυτών, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, ο Υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας, Linas Antanas Linkevičius, ο βραβευμένος με το βραβείο Nobel καθηγητής κ. Χ. Πισσαριδης, κ.α.

Η Άννα Διαμαντοπούλου υπογράμμισε στην παρέμβαση της, ότι η κρίση μπορεί να επιλυθεί μόνο από ανθρώπους με "προοδευτικά μυαλά" και με προτάσεις εκτός του συμβατικού πλαισίου σκέψης που κυριαρχεί σήμερα.
Με αφορμή τις Ευρωεκλογές είναι αναγκαία μια άμεση λύση γιατί υπάρχει κίνδυνος η επόμενη Ευρωβουλή να αποτελείται από μεγάλο αριθμό λαϊκιστικών - αντιευρωπαϊκών δυνάμεων.

Δείτε το Δελτίο Τύπου του Think Tank "Friends of Europe"
http://www.friendsofeurope.org/Contentnavigation/Publications/Libraryoverview/tabid/1186/articleType/ArticleView/articleId/3568/The-State-of-Europe-Europe-endangered-by-deeper-northsouth-rift.aspx