therealdesign

«Κανείς δεν ανέχεται έλεγχο επί του προϋπολογισμού. Αυτό είναι εθνική υπόθεση και υποχρέωση»

Για να ακούσετε την παρέμβαση πατήστε εδώ

«Ανιστόρητη η ταύτιση της θυσίας της Ιφιγένειας με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Όσοι μιλούν για έξοδο της Ελλάδας ανοίγουν την πόρτα για το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Ποιος θα είναι ο επόμενος, ο μεθεπόμενος, κτλ.»

Η πρώην Υπουργός και Επίτροπος Άννα Διαμαντοπούλου συμμετείχε στο Οικονομικό Συμπόσιο «Alpbach» στη Βιέννη, όπου συζητήθηκε κυρίως η οικονομική κρίση και το μέλλον της Ευρώπης.

Στο Συμπόσιο συμμετείχαν ακόμη μεταξύ άλλων: ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής José Manuel Barroso, ο Καγκελάριος της Αυστρίας Werner Faymann και ο Αντικαγκελάριος και Υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Michael Spindelegger.

Στην ομιλία της η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε ότι η πολιτική ένωση στο επίπεδο της Ευρώπης είναι αναγκαιότητα και θα πρέπει να βασίζεται σε 4 πυλώνες:

1. Στην Κοινοτική Μέθοδο και την επέκτασή της σε άλλους τομείς πολιτικής.

2. Στο δικαίωμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να παίρνει πρωτοβουλίες και να έχει ένα κεντρικό και ουσιαστικό ρόλο, καθώς σήμερα έχει υποβαθμιστεί και έχει καταλήξει να είναι εκτελεστικό όργανο της γαλλογερμανικής συμφωνίας. Δεν λειτουργεί σήμερα θεσμικά η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι διμερείς αποφάσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας και ο τρόπος που επικοινωνούνται λειτουργούν αρνητικά για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

3. Στη δημοκρατική νομιμοποίηση από τους Ευρωπαίους πολίτες και

4. Σε ένα νέο οραματικό σχέδιο που να συντίθεται από ένα ηθικό μέρος(αρχές και αξίες) και ένα πρακτικό μέρος (έργα που ενώνουν την Ευρώπη) και σε ένα κεντρικό ρόλο στο πλαίσιο του διεθνούς γεωπολιτικού τοπίου, στο οποίο η εξουσία μεταφέρεται από τη Δύση στην Ανατολή.

Τόνισε επίσης την ανάγκη κεντρικού συντονισμού μίας οικονομικής πολιτικής που στηρίζεται:

1. Σε ενοποιημένο χρηματοοικονομικό πλαίσιο

2. Σε ενοποιημένο πλαίσιο προϋπολογισμού

3. Σε ενοποιημένο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής

4. Στη διασφάλιση της δημοκρατικής νομιμοποίησης και

5. Σε ένα ευρύ ευρωπαϊκό πρόγραμμα επενδύσεων στους τρεις μεγάλους τομείς της μεταφοράς, της τηλεπικοινωνίας και της ενέργειας.

Ανέλυσε επίσης την ανάγκη να υπάρξει στο εξής χρόνος και εμπιστοσύνη, ώστε οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις να έχουν αποτέλεσμα. Ανέλυσε την περίπτωση της Ελλάδας όπου η ελληνική κυβέρνηση μέσα σε 24 μήνες ψήφισε 248 νόμους, τονίζοντας ότι η διαδικασία για τη ψήφιση νέου νόμου οφείλει στο μέλλον να είναι η εξής:

Ορισμός στόχου, σχεδιασμός νόμου, δημόσια διαβούλευση, ενσωμάτωση αλλαγών στο σχέδιο νόμου, κοινοβουλευτική διαδικασία, ψήφιση νόμου, μεταβατική περίοδος εφαρμογής, αξιολόγηση. Ο χρόνος και η εμπιστοσύνη αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για μία μεταρρύθμιση. Οι αλλαγές αυτές στην Ελλάδα έγιναν σε ένα κλίμα αρνητικό καθώς σχεδόν καθημερινά κάποιος ευρωπαίος πολιτικός έκανε αρνητικές δηλώσεις για την Ελλάδα. Παράλληλα ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί, ενώ ψήφιζαν τους νόμους δήλωναν αντίθετοι με την ουσία τους. Η έλλειψη χρόνου οδήγησε σε έλλειμμα εμπιστοσύνης τόσο μεταξύ Ελλήνων πολιτικών και πολιτών όσο και μεταξύ Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτικών.

Τέλος, η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε τη σημασία της φράσης του J. Monnet, πρωτεργάτη και εμπνευστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην παρούσα περίοδο: «οι κρίσεις είναι οι καταλύτες στη δημιουργία των μεγάλων ομοσπονδιών της ανθρώπινης ιστορίας. Οι άνθρωποι αποφασίζουν να συνεργαστούν όταν βλέπουν έναν ορατό κίνδυνο…»

Στη δευτερολογία του ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας M. Spindelegger διευκρίνισε, ότι η δήλωση του δε σημαίνει επουδενί την πρόταση για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αλλά για μελλοντικούς αυστηρούς κανόνες που πρέπει να έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Άννα Διαμαντοπούλου θα μιλήσει την Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου σε εκδήλωση για την επέτειο των 50 ετών  του SWP - Stiftung Wissenschaft und Politik στο Βερολίνο με θέμα "Η Γερμανία στον κόσμο – προσδοκίες προς την γερμανική εξωτερική πολιτική". Το SWP είναι ένα ανεξάρτητο Ινστιτούτο διεθνών και επιστημονικών σχέσεων.
Εκ μέρους της Γερμανικής Κυβέρνησης θα συμμετέχουν ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Βουλής κ. Norbert Lammert  και ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Guido Westerwelle.

Την Τρίτη στις 25 Ιουνίου 2013 πήγα στη Λεμεσό στη Κύπρο.
Εδώ και πολλά χρόνια έχω την τιμή και τη χαρά να είμαι επίτιμη δημότης Αμμοχώστου και συμμετέχω κατά κανόνα σε όλες τις εκδηλώσεις και τις προσπάθειες του δήμου Αμμοχώστου και των εδώ και 40 χρόνια προσφύγων του.
Την Τρίτη 25 Ιουνίου οι Δήμοι Λεμεσού και Αμμοχώστου και ο ΟΠΕΚ διοργάνωσαν συζήτηση με θέμα: «Οι γεωστρατηγικές εξελίξεις της περιοχής και το σχέδιο για μια ελεύθερη και ευρωπαϊκή Κύπρο».
Από την Ελλάδα είχε προσκληθεί και ο επί τιμή πρέσβης Παύλος Αποστολίδης.
Η συζήτηση είχε πολύ ενδιαφέρον στη Κύπρο. Υπάρχουν νέα δεδομένα που είναι από τη μια μεριά το δράμα της τραπεζικής κατάρρευσης και από την άλλη οι πολύ ευνοϊκές συνθήκες στους υδρογονάνθρακες.
Η όλη περιοχή φλέγεται και για πολλούς είναι πλέον σαφές ότι όσο αφήνουμε τα πράγματα ,τόσο αυτά εξελίσσονται σε βάρος των Ελληνοκυπρίων.
Καταθέτω ορισμένα στοιχεία της ομιλίας μου όπως δόθηκαν από το ΚΥΠΕ σήμερα Τετάρτη πρωί.

«Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα για το Κυπριακό, γι’ αυτό χρειάζεται «να πέσει ο βράχος, να ταραχθούν τα νερά, να αλλάξει το τοπίο». Προσωπικά θα επέλεγα το σχέδιο λύσης «Τ», δηλαδή «λύση τώρα»

Σήμερα βρισκόμαστε σε «ένα πολύ μεγάλο τέλμα κι αν συνεχίσουμε έτσι, η επίλυση του Κυπριακού θα θυμίζει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά».
Σε αυτό το τέλμα πρέπει να πέσει ένα βράχος, να ταραχθούν τα νερά, να αλλάξει το τοπίο και πιστεύω πως αυτός ο βράχος πρέπει να είναι η Αμμόχωστος.
Αν σε όλα τα θέματα υπάρξει ένα βήμα μπροστά, μια πόλη που θα ξαναζωντανέψει, που θα δημιουργήσει ελπίδες, θα δοθεί ένα μήνυμα, σε Ανατολή και Δύση, ότι πράγματι κάτι κινείται στο Κυπριακό.
Για να λυθεί το Κυπριακό και για να μιλήσουμε για μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η ισότητα των κοινοτήτων είναι πολιτική και όχι αριθμητική.  Είναι ουσιαστικό, για να υπάρξει λύση, ο καθένας που ζει σε αυτό το νησί να αισθάνεται την ασφάλεια, ότι δεν έχει ανάγκη από ξένα στρατεύματα και ότι υπάρχει πολιτική ισότητα ανάμεσα στις δυο κοινότητες.
Όσοι πιστεύουν σε μια ενωμένη ευρωπαϊκή Κύπρο, μεταξύ αυτών και η Κυπριακή Κυβέρνηση, θα πρέπει να θέσουν οι ίδιοι το πεδίο των διαπραγματεύσεων τώρα.
Εάν η ίδια επέλεγα ονομασία σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού, αυτό θα το ονόμαζα σχέδιο «Τ», γιατί τώρα πρέπει να κατατεθεί το σχέδιο. Αυτό βεβαίως συνδέεται και με την οικονομική ανάκαμψη. Ένα «πακέτο» δράσεων και μια αλλαγή των δεδομένων θα άλλαζε και το οικονομικό κλίμα, ενώ είναι πολύ ουσιαστικό, σε ότι αποφασιστεί, να υπάρχει στενή συνεργασία ανάμεσα στις Κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου. Όποτε αυτό έγινε, είχαμε θρίαμβο! Μέχρι σήμερα βέβαια, δεν φαίνεται οι παρούσες κυβερνήσεις να έχουν κάποια τέτοια ...χημεία.
Οι σημερινές καταστάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι πολύ διαφορετικές σε σχέση με το τι ίσχυε πριν από 10 χρόνια.
Πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος, να θέσουμε σαφείς και συγκεκριμένους στόχους και να δημιουργήσουμε συμμαχίες. Είναι η στιγμή μια νέα «μεγάλη ιδέα» για Ελλάδα και Κύπρο, που αυτή τη φορά θα πρέπει να είναι μεγάλη ιδέα «συνεργασίας και ειρήνης» και όχι πολέμου και κατάκτησης εδαφών.
Η διαμόρφωση των συνθηκών για επίλυση του Κυπριακού, αποτελεί μια από τις τρεις βασικές ενότητες που θα πρέπει να αποφασίσουμε και να στοχοθετήσουμε, με τις άλλες δύο να αφορούν τον προσδιορισμό των σχέσεων μας με τη Δύση, και το ρόλο και το σχεδιασμό μας στη Μέση Ανατολή.
Η οικονομική κρίση προέρχεται από την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου των τελευταίων δύο δεκαετιών, τη μη ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής δομής και τα τεράστια λάθη που έκανε η κάθε χώρα της ΕΕ. Λάθη των πολιτικών συστημάτων, μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν, το τεράστιο λάθος του «φθηνού χρήματος», τη διαφθορά και το κατεστημένο.
Για να βγούμε από τη κρίση και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα σε κάθε χώρα, χρειαζόμαστε μια άλλη πρόταση για την Ευρώπη. Αυτό που θα πρέπει να θέλουμε, είναι περισσότερη Ευρώπη, δηλαδή πολιτική και οικονομική ενοποίηση.

Σχετικά με την Μέση Ανατολή, είναι αρκετά απλουστευτική η ιδέα για το τρίγωνο Ελλάδα- Κύπρος-Ισραήλ. Θα πρέπει με δική μας πρωτοβουλία τώρα να υπάρξει προσέγγιση και με την Τουρκία.

H Πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ και μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού think tank Friends of Europe,  συμμετείχε στην 10η Στρογγυλή Τράπεζα "State of Europe" που διοργάνωσε σε συνεργασία με την Λιθουανική Προεδρία και τους Financial Times.  Η φετινή Στρογγυλή Τράπεζα είχε σαν θέμα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη: "Tough choices for a troubled Europe".
Στην ετήσια αυτή συνάντηση κορυφής συμμετείχαν 80 διακεκριμένες προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, της οικονομίας και επιχειρηματικότητας, της Κοινωνίας των Πολιτών, και της ακαδημαϊκής κοινότητας καθώς και 150 παρατηρητές.   Μεταξύ αυτών, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, ο Υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας, Linas Antanas Linkevičius, ο βραβευμένος με το βραβείο Nobel καθηγητής κ. Χ. Πισσαριδης, κ.α.

Η Άννα Διαμαντοπούλου υπογράμμισε στην παρέμβαση της, ότι η κρίση μπορεί να επιλυθεί μόνο από ανθρώπους με "προοδευτικά μυαλά" και με προτάσεις εκτός του συμβατικού πλαισίου σκέψης που κυριαρχεί σήμερα.
Με αφορμή τις Ευρωεκλογές είναι αναγκαία μια άμεση λύση γιατί υπάρχει κίνδυνος η επόμενη Ευρωβουλή να αποτελείται από μεγάλο αριθμό λαϊκιστικών - αντιευρωπαϊκών δυνάμεων.

Δείτε το Δελτίο Τύπου του Think Tank "Friends of Europe"
http://www.friendsofeurope.org/Contentnavigation/Publications/Libraryoverview/tabid/1186/articleType/ArticleView/articleId/3568/The-State-of-Europe-Europe-endangered-by-deeper-northsouth-rift.aspx

Mια σύντομη παρουσίαση της ομιλίας που έδωσε η Άννα Διαμαντοπούλου ως Fisher Family Fellow στο Πανεπιστήμιο Harvard στις 23.10.2012 με τίτλο "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο" βρίσκεται δημοσιευμένη στο website του Belfer Center Του "J.F. Kennedy School of Government"

Η παρουσίαση βρίσκεται εδώ (στα αγγλικά): http://belfercenter.ksg.harvard.edu/publication/22586/europe_at_a_crossroads.html?breadcrumb=%2Fproject%2F61%2Ffuture_of_diplomacy_project

Σημεία από την ομιλία στο Πανεπιστήμιο Harvard:

«Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο»

Ευρώπη: Ενοποίηση ή Διάλυση

Η Άννα Διαμαντοπούλου επεσήμανε πως η Ευρώπη έχει να διαλέξει ανάμεσα σε βαθύτερη ενοποίηση ή τη διάλυση.

Τόνισε πως πιστεύει ότι θα υπερισχύσει η τάση για ενοποίηση για δυο λόγους :

Το τεράστιο κόστος της διάλυσης, «σύμφωνα το γερμανικό Think tank “Prognos”, η έξοδος από το ευρώ 4 μόνο  χωρών, της Ισπανίας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα κόστιζε τη παγκόσμια οικονομία 17,2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απώλειες ανάπτυξης έως το 2020»

Και το γεγονός ότι η ενοποίηση αποτελεί το στρατηγικό συμφέρον των Ευρωπαϊκών χωρών,

«Χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν ένα δύσκολο έως αμελητέο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αριθμεί 9 δισεκ. ανθρώπους και η Ευρώπη θα αποτελεί μόνο το 7%, από το 20% που αποτελούσε στη δεκαετία του ’50. Οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες θα αντιπροσωπεύουν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2050, ενώ το ΑΕΠ της Ευρώπης θα αποτελεί τότε μόνο το 10% του Παγκόσμιου ΑΕΠ από 30% που ήταν στα 1950» επεσήμανε.

•    Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία που να πείσει  πως  περισσότερη Ευρώπη σημαίνει ευημερία και σταθερότητα
•    Η Γερμανία χρειάζεται να αλλάξει για να παίξει το ρόλο που της αναλογεί
Παρατήρησε πως η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία.  Καμία χώρα όμως μόνη, ούτε η κραταιά Γερμανία δεν μπορεί να υπαγορεύσει του κανόνες για την Ενωμένη Ευρώπη.
Η Γερμανία παίζει σήμερα το σημαντικότερο ρόλο. Ωστόσο παρά την ισχύ της έχει καταφέρει το τελευταίο διάστημα να απομονωθεί χάρις στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή πολιτική της. «Μοιάζει σήμερα με έναν απομονωμένο γίγαντα».

«Αντί να δείχνει με το δάκτυλο ή να ελέγχει αν οι άλλοι συμμορφώνονται με τους κανόνες χρειάζεται να οικοδομήσει συναινέσεις, να πείσει τις κυβερνήσεις και τους πολίτες της Ευρώπης και έτσι να κερδίσει το σεβασμό τους»

«Είναι αλήθεια», επεσήμανε, «πως πρόσφατα η Γερμανίδα Καγκελάριος και άλλοι γερμανοί πολιτικοί, στέλνουν σήματα αλλαγής της στάσης τους. Αποκλείουν τώρα μια έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, ενώ μιλούν ανοικτά για μια πιο ενωμένη Ευρώπη αλλά δε μοιάζει να έχουν ένα σαφές πρόγραμμα για ανάπτυξη. Αυτά είναι θετικά σήματα αλλά δεν αρκούν.»

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, το φάντασμα της διχόνοιας και του φόβου, της δυσπιστίας και του μίσους, το φάντασμα παλιών στερεοτύπων και εχθροτήτων που ξαναγεννιούνται.»

«Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση και η άνοδος των άκρων στην Ευρώπη χρειαζόμαστε ελπίδα και εμπιστοσύνη, απαιτείται μια νέα αφήγηση. Η Ευρώπη αναζητεί ηγεσία η οποία θα προτείνει ένα νέο σχέδιο και μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει:

1.    Ειρήνη (η σημαντικότερη ως τώρα κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία (Νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη λήψη αποφάσεων)
4.    Οικονομική δημοκρατία με την τιθάσευση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
5.    Ανάπτυξη δίκαια μοιρασμένη.»
  
Οι τύχες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι συναρτημένες με τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία. Η φύση της κρίσης και η στενή διασύνδεση των οικονομιών  απαιτούν μια νέα μορφή διεθνούς κατανόησης και συντονισμένης δράσης για να υπερνικηθεί η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.

Η Α.Δ. επεσήμανε πως ακόμη και αν η Γερμανία υπερνικούσε την απέχθεια της για αύξηση του Ευρωπαϊκού χρέους ή για τύπωμα χρήματος, ώστε να δοθεί μια αναπτυξιακή ώθηση, αυτό δεν θα αρκούσε. Θα έδινε προσωρινή ώθηση, όμως τα προβλήματα θα επανέρχονταν αφού μένουν άλυτες οι διεθνείς οικονομικές ανισορροπίες.

«Χρειάζεται μια παγκόσμια συνεννόηση στα πλαίσια των G20», τόνισε και προέβαλε την πρόσφατη πρόταση του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος προτείνει τις εξής συντονισμένες σε διεθνές επίπεδο ενέργειες :

Ο κ. Μπράουν παρατηρεί πως η αναπτυξιακή ώθηση, η τόνωση της παγκόσμιας ζήτησης δεν μπορεί να προέλθει ούτε από τους καταναλωτές στη Δύση οι οποίοι δε διαθέτουν σήμερα αρκετό εισόδημα ώστε να συνεχίσουν να καταναλώνουν όπως πριν αλλά ούτε κι από τους Ασιάτες παραγωγούς οι οποίοι χρειάζονται αγοραστές για τα προϊόντα τους.

Θεωρεί πως επειδή ο πληθωρισμός είναι γενικά χαμηλός θεμιτή μια τόνωση της ζήτησης στη Δύση με συντονισμένες ενέργειες των κυβερνήσεων με τις κεντρικές τράπεζες (δεν αποκλείει και το τύπωμα χρήματος). Η Κίνα θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση στο εσωτερικό της, ώστε να δώσει διέξοδο στην τοπική παραγωγή που βρίσκει μειωμένη  διέξοδο στις φθίνουσες εξαγωγές προς τη Δύση, ώστε να διατηρηθούν ή να αυξηθούν οι εισαγωγές από τη Δύση.

(Gordon Brown, “Europe risks going the way of Japan”, Reuters Blogs, 14.09.12, http://blogs.reuters.com/great-debate/2012/09/14/europe-risks-going-the-way-of-japan/)

Μνημόνιο - Οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα

Για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, τόνισε πως η γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή «δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, αυξάνονται δραματικά  η φτώχια και η ανεργία, δεσπόζουν η ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τις πιο βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής και ταυτόχρονα ζούμε την άνοδο των άκρων και του λαϊκισμού, ενώ για πρώτη φορά ένα νέο-ναζιστικό κόμμα μπαίνει στην ελληνική Βουλή τη στιγμή που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς όλα τα πολιτικά κόμματα καταρρέει. Για αυτό όταν λέω πως υπάρχει κίνδυνος για τη δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν μιλάω για μια θεωρητική πιθανότητα, ο κίνδυνος είναι ήδη στο κατώφλι μας, απειλεί όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.»

Η σημερινή κυβέρνηση – τα νέα μέτρα λιτότητας

Χωρίς ένα συνολικό σχέδιο Ελλάδας-Ευρώπης θα βυθιστούμε βαθύτερα στην ύφεση και στην ανεργία

«Η σημερινή τρικομματική φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση,  μέσα σε ένα συγκριτικά ευνοϊκότερο Ευρωπαϊκό κλίμα , ετοιμάζεται να συμφωνήσει την εφαρμογή ενός ακόμη προγράμματος λιτότητας, εξίσου φιλόδοξου και πιο σκληρού από τα προηγούμενα. Οφείλει  ακόμη να υλοποιήσει δυο σημαντικές μεταρρυθμίσεις: του κρατικού μηχανισμού και της φορολογίας, οι οποίες επείγουν από καιρό.
Κατά τη γνώμη μου αν συνεχίσουμε με την πεπατημένη μέθοδο και ρυθμούς, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μετά την εμπειρία τριών χρόνων, χωρίς δηλαδή μια συνολική προσέγγιση των προβλημάτων, με πρώτα απ’ όλα: τη ρευστότητα της οικονομίας, τη βιωσιμότητα του χρέους και την  ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων με πόρους είτε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων είτε από την Ευρωπαϊκή επιτροπή, δε θα πετύχουμε τίποτα άλλο από την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης. Το ελληνικό κοινοβούλιο οφείλει αυτή τη φορά να απαιτήσει, όταν θα ψηφίζει τα νέα μέτρα, να έχει μπροστά του μια ακριβή ποσοτική αποτίμηση από το Υπουργείο Οικονομικών των επιπτώσεων του κάθε μέτρου στην ύφεση ή στην ανάπτυξη.»

«Αυτό ένα κρίσιμο ζήτημα. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο Σύμφωνο Ανάπτυξης για το Νότο. Η ελληνική οικονομία και κοινωνία χρειάζονται: Ανακούφιση, Αναδιάρθρωση, Ανάκαμψη όπως έκαναν οι ΗΠΑ με το «New Deal» του Ρούζβελτ το 1933. Παράλληλα με τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη δημοσιονομική προσαρμογή που προβλέπονται στο μνημόνιο πρέπει να διασφαλίσουμε την ανακούφιση και τη στήριξη των άπορων και των ανέργων και την οικονομική ανάκαμψη. Ένα τέτοιο Σύμφωνο σημαίνει και μια νέα συμφωνία με τους εταίρους μας που θα περιλαμβάνει μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, ρευστότητα και πόρους που θα επιτρέψουν την επανεκκίνηση της Οικονομίας.»

Λάθη της τρόικας και δικά μας

«Κοιτάζοντας στα τελευταία χρόνια θεωρώ πως το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής περιείχε σημαντικά σφάλματα.
Η τρόικα έθεσε πολύ φιλόδοξους στόχους.
Το ΔΝΤ παραδέχτηκε πρόσφατα πως υποτίμησε πόσο μεγάλη ύφεση θα προκαλούσε η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα. Παραδέχτηκε πως έχει ευθύνη γιατί δεν επέμεινε σε περισσότερες περικοπές δαπανών αντί για μέτρα που περιόριζαν το διαθέσιμο εισόδημα.

Με βάση τις προβλέψεις της τρόικα η Ελλάδα θα μπορούσε ήδη να δανείζεται στις αγορές. Απέχουμε πολύ από αυτό.
Η τρόικα αντιμετώπισε τη χώρα σαν να πραγματοποιούσε την αναδιάρθρωση μιας εταιρείας, ξεχνώντας πως δεν μπορείς να ζητάς σε έναν ολόκληρο λαό να ακολουθεί οδηγίες σαν να ήταν υπάλληλοι μιας εταιρείας. 
Αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν διευκόλυναν το έργο μας όταν συχνά διαλαλούσαν ή απειλούσαν πως η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ. Αυτό δεν είναι το κλίμα που ευνοεί τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες οι στόχοι δεν ήταν ρεαλιστικοί από την αρχή.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, αποτύχαμε να δούμε το βάθος του προβλήματος στην αρχή. Προχωρήσαμε αργά, με ήπια μέτρα στην αρχή της κρίσης και αργότερα αναβάλαμε τις δύσκολες αποφάσεις. Οι περισσότεροι υπουργοί αρνήθηκαν να υιοθετήσουν τις μεταρρυθμίσεις. Ακόμη χειρότερα επιβάλαμε μέτρα που δεν ήταν κοινωνικά δίκαια, ενώ αποτύχαμε στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Η κυβέρνηση σπατάλησε και σπαταλά πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, δυνάμεις και πόρους.
Η υπομονή και η εμπιστοσύνη των πολιτών εξανεμίστηκε.»

Διδάγματα από τη διαχείριση της κρίσης

«Αν με ρωτήσετε ποια είναι τα 4 πράγματα που διδάχτηκα από τη διαχείριση αυτή της κρίσης.
•    Πρέπει κανείς να δρα ακαριαία
•    Τα σκληρότερα μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται στην αρχή της κρίσης
•    Πρέπει να πιστεύεις και να στηρίζεις δημόσια τις αποφάσεις που λαμβάνονται, αν θέλεις και οι άλλοι να πιστέψουν στο σχέδιο σου και να σε στηρίξουν.
•    Κάθε δημόσια δράση χρειάζεται λαϊκή υποστήριξη. Πρέπει κάθε στόχος όσο δύσκολος κι αν είναι να  εμπνέει εθνική υπερηφάνεια και είναι κοινωνικά δίκαιος.»