Άννα Διαμαντοπούλου

Η ξαφνική Μαύρη οθόνη και η «διατεταγμένη σιγή»  φέρνει μνήμες και γεννά φόβους!
Δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή η κατάλυση  των πλέον βασικών κανόνων της Δημοκρατίας.
Γιατί αυτό σημαίνει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου από Υπουργικό Συμβούλιο χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία…
Ο κ. Σαμαράς παίζει με τη φωτιά, για να καλύψει την κυβερνητική αδράνεια-ανικανότητα για μεταρρυθμίσεις και η δημοκρατία μετρά τις αντοχές της.
Η κεντροαριστερή πτέρυγα της Κυβέρνησης οφείλει να καταθέσει σήμερα στη Βουλή  το σχέδιο νόμου Μόσιαλου για την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ και να ζητήσει την ψήφισή του από όλες τις δυνάμεις του Συνταγματικού τόξου, θεωρώντας την ΕΡΤ ανοικτή και σε λειτουργία!
Και επειδή δεν μπορεί να συνεχιστεί η …λωτοφαγία, το ΠΑΣΟΚ να θυμίσει στη Βουλή όλες τις μεταρρυθμίσεις  του, τις οποίες σταμάτησε με τον πλέον χυδαίο και επιζήμιο τρόπο η επικίνδυνη αξιωματική αντιπολίτευση του Αντώνη Σαμαρά. Αυτό ακριβώς που κάνει σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα.
Γιατί η υποκρισία και το ψέμα του καταστροφικού πολιτικού παιχνιδιού της μεταπολίτευσης συνεχίζεται ακόμα και μέσα στην κρίση: «Άλλα λέω (ως αντιπολίτευση) κι αλλά κάνω (ως κυβέρνηση)»
Και ζει το πολιτικό σύστημα καλά και οι πολίτες όλο και χειρότερα!

Σημαντική συνεύρεση προοδευτικών κεντροαριστερών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων το Διατλαντικό Συνέδριο της Κοπεγχάγης.   
Ενώνουν δυνάμεις και προτείνουν...
Υπό την σκέπη της Δανέζας Π/Θ και συνδιοργανωτές το Policy Network και το Center for American Progress, δύο κατ΄ εξοχήν έγκυρων προοδευτικών Think Tank απο τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, και με συμμετοχή πολιτικών ηγετών, ακαδημαϊκών, προοδευτικών πολιτικών για ένα διήμερο συνέδριο κριτικής διαβούλευσης και ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων. Το ζητούμενο το πως η σύγχρονη κεντροαριστερά θα σταθεί στο ύψος των προκλήσεων που αντιμετωπίζει με την ανάπτυξη που δεν έρχεται, την επαπειλούμενη κοινωνική σταθερότητα και την χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Με πειστικές, ρεαλιστικές και αποτελεσματικές προτάσεις.

Κυκλοφόρησε μάλιστα και ειδική έκδοση με τίτλο "Πολιτικές για την Ανάπτυξη, Σταθερότητα και Μεταρρύθμιση" με αντίστοιχα πολιτικά σημειώματα θέσεων και προτάσεων.

Είναι σημαντική η συμμετοχή του (με Ελληνίδα μητέρα) John Podesta,  ισχυρού Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου επί Κλίντον, ιδρυτή και Προέδρου του Center for American Progress (Κέντρου για την Πρόοδο της Αμερικής), του πιο προοδευτικού αμερικανικού οργανισμού που ακολουθεί τις αρχές , αξίες και παραδόσεις του Ρουσβελτ και του Μαρτιν Λουθερ Κινγκ.
Από την Ελλάδα συμμετέχει με ομιλία αλλά και με άρθρο στην αντίστοιχη έκδοση η Άννα Διαμαντοπούλου ως Πρόεδρος του ευρωπαϊκού think tank τo «ΔΙΚΤΥΟ».

Τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ:

Σημεία που συζητήθηκαν ή διαστρεβλώθηκαν από την συνέντευξη στην εκπομπή "η άλλη όψη" της ΝΕΤ και τον Μανώλη Κοττάκη:

Σχετικά με το σημερινό ΠΑΣΟΚ:
«Από το καλοκαίρι δεν συμμετείχα και δεν συμμετέχω σε διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει πολύ μεγάλη αδυναμία επανεκκίνησης του κόμματος υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι πολλά τα ζητήματα. Είναι το τεράστιο θέμα  της ηθικής αλλά και του χειρισμού πολλών θεμάτων»
«Είναι λάθος χειρισμός το ότι δεν υποστηρίχθηκαν το έργο και οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έκανε ως κυβέρνηση που θα του έδιναν μία ταυτότητα και θα χαρακτήριζαν την σημερινή υποστήριξη στον κ. Σαμαρά. Αποτέλεσμα είναι να έχει χάσει την ταυτότητα του στον κόσμο, δηλαδή να λέει πως υποστηρίζει μεταρρυθμίσεις χωρίς να έχει υποστηρίξει τις δικές του μεταρρυθμίσεις. Εδώ είναι θέματα χειρισμού, τακτικής τα οποία έχουν αποφασιστεί βεβαίως και τα οποία και θα κριθούν, δεν θα είμαι εγώ κριτής των πάντων»

«Συγκαταλέγομαι στους εκατομμύρια ανθρώπους από το χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, που εκφράστηκαν από το ΠΑΣΟΚ για 40 χρόνια και που δεν μπορούν να εκφραστούν σήμερα από αυτό το ΠΑΣΟΚ»
«Χρειάζεται πάρα πολύ σοβαρή ανατροπή των δεδομένων για να επανακτήσει ταυτότητα και ηθική αξιοπιστία το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Όλα όσα συνέβησαν τώρα τελευταία έχουν δημιουργήσει προβλήματα. Είναι εξαιρετικά δύσκολη η κατάστασή του, δεν θα ήθελα όμως να πω παραπάνω».

Σχετικά με την πορεία της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη:
«Πιστεύω ότι η κρίση ανέδειξε το τεράστιο πρόβλημα της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη αυτό που στην Ελλάδα θα λέγαμε Κεντροαριστερά γιατί Σοσιαλδημοκρατία με τα χαρακτηριστικά της Ευρώπης δεν είχαμε ποτε»

Σχετικά με την συζήτηση για την αναγκαιότητα ή μη, δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα:

"Για όσους θυμούνται ή διαβάζουν την ιστορία νομίζω το τοπίο θυμίζει λίγο τα τέλη της δεκαετίας του 50 όπου είχαμε 8 – 9 μικρά κόμματα στο χώρο του Κέντρου. Στην Ελλάδα όταν λέμε Κεντροαριστερά εννοούμε ότι "στέκομαι στο κέντρο και κοιτώ προς τα αριστερά" δεν έχει σχέση με την κομμουνιστογενή αριστερά, ούτε μ΄αυτούς τους "μεταλλαγμένους κομμουνιστές". Αυτή η περίοδος νομίζω θυμίζει την εποχή που κάθε πολιτικός είχε κόμμα και είχαμε 8 – 9 κόμματα"

«Όλοι αναρωτιόμαστε, μια νέα κίνηση από ποιούς και ποιόν; Λείπει αυτός που θα ενώσει την παράταξη. «Λείπει ένας Βενιζέλος» αυτό δεν λέμε; Λείπει ένας «μεσσίας» γιατί χρειαζόμαστε μονίμως έναν μεσσία. Λοιπόν η μήτρα που θα τον βγάλει αυτόν νομίζω ότι είναι μια συλλογικότητα. Είναι άνθρωποι οι οποίοι συνοδεύονται από μία αξιοπιστία σε ότι έκαναν στη ζωή τους είτε ήταν επαγγελματίες, είτε καλλιτέχνες, είτε δημόσιοι υπάλληλοι είτε πολιτικοί. Αλλά αυτό που κάνανε το κάνανε με αξιοπιστία.
Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτά τα κοινά πράγματα, με συλλογικό τρόπο θα εκλέξουν και την ηγεσία τους.
Γιατί αυτός ο μεσσιανισμός; ο ένας που θα έρθει και θα τα κάνει όλα, νομίζω δεν μας οδήγησε και ούτε θα μας οδηγήσει πουθενά.
Θα γίνει αυτός ο χώρος; Θεωρώ ότι θα γίνει και ωριμάζουν οι συνθήκες για να ενωθούν όλες αυτές οι δυνάμεις»

Δείτε εδώ το βίντεο με ολόκληρη την συνέντευξη:
http://www.ert.gr/webtv/channels/net/ekpompes-logou/i-alli-opsi/item/13491-Anna-Diamantopoyloy-24-05-2013#.UbCpnpz_n51

Ριζοσπαστική Σοσιαλδημοκρατία για την Ευρώπη και την Ελλάδα

1. Η θεμελιώδης σύγκρουση είναι πάντα μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς

Η συγκυρία του Μνημονίου δεν πρέπει να μας τυφλώνει. Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο χαράσσεται η πολιτική, παραμένει ο άξονας Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά.

Τα κόμματα αλλάζουν, οι χώροι όμως και οι παρατάξεις όχι. Το Κέντρο είναι, πάντα, η απαραίτητη προϋπόθεση για την δόμηση μιας πλειοψηφίας με κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά, εξ ου και η σύγκρουση στις σύγχρονες Δημοκρατίες ήταν και είναι μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς.

Ας θυμηθούμε επίσης ότι η Δεξιά κέρδιζε καθαρά τις εκλογές μόνο όταν κέρδιζε το Κέντρο. Το ΠΑΣΟΚ είναι η μοναδική επιτυχημένη προσπάθεια της Κεντροαριστεράς να σπάσει το μονοπώλιο της Δεξιάς διότι εξέφρασε το Κέντρο με το κεφάλι στραμμένο στ’ αριστερά.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιλέγει τον κύριο αντίπαλο του εντός της Κεντροαριστεράς γιατί γνωρίζει ότι αυτή είναι μια διαμάχη από την οποία τελικά μόνη κερδισμένη βγαίνει η Δεξιά.

Σήμερα, με τη χώρα σε βαθιά κρίση και πρώτη επιλογή την επιβίωσή της οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις συναντώνται στο κέντρο ενώ τα άκρα των δύο χώρων συναντώνται φανερά ή κρυφά στην έξοδο από το ευρώ και την Ευρώπη.

Είναι, λοιπόν, θεμελιώδους σημασίας για τη λειτουργία της δημοκρατίας και την πορεία της χώρας, οι όποιες συναινέσεις στην κρίση να μην πολτοποιήσουν το βασικό δίπολο, ώστε να παραμείνουν κατανοητές από τον πολίτη, οι διαφορές πολιτικής που αφορούν την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά ως προς το ρόλο του κράτους, τη λειτουργία της οικονομίας, την εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Άννα Διαμαντοπούλου επικεφαλής του δικτύου για την μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μίλησε σήμερα στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και την Νόνη Καραγιάννη. Μεταξύ άλλων, είπε:

* Για την μη παρουσία της στο συνέδριο του ΠαΣοΚ:

«Μετά από πολλά χρόνια συμμετοχής στην πολιτική και μετά από μια πολύ συνειδητή απόσταση για έναν χρόνο, θεωρώ ότι δεν μπορούμε να συνεχίζουμε την πολιτική και τις διαδικασίες όπως τις κάναμε επί χρόνια και καταλήξαμε εδώ. Δεν μπορεί πλέον να είναι όλα επικοινωνία, δεν μπορεί απλά όλα να είναι συμβολισμοί και δεν μπορεί η υπέρτατη μορφή κάθε πολιτικής πράξης να έχει να κάνει με το τι εξυπηρετεί επικοινωνιακά βραχυπρόθεσμα και προσωπικά... Θεωρώ ότι το παρελθόν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σήμερα. Είναι χρήσιμο για να δούμε τι πρέπει να αποφύγουμε ή να επαναλάβουμε, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφύγουμε το παρόν. Έτσι όπως δομήθηκε το συνέδριο ήταν δεδομένο ότι δεν θα μιλούσε -και νομίζω έγινε και συνειδητά-, για το παρόν που είναι δύσκολο. Το πρόβλημά μας είναι το παρόν και νομίζω ότι σε αυτό το σημείο ούτε εκ των προτέρων στην διαμόρφωση αυτής της ατζέντας, ούτε τώρα, ετέθη το ουσιαστικό και βασικό θέμα ότι δεν μπορεί σήμερα να ενσωματώνεται το ΠαΣοΚ στην δεξιά, λόγω της έλλειψης ενός πολύ σαφούς προγράμματος, προγραμματικής συμφωνίας. Δεν υπάρχει σε όλη την Ευρώπη συνασπισμός κομμάτων -τα οποία μάλιστα διαχρονικά ήταν αντίθετα-, χωρίς να έχουν μια συμφωνημένη προγραμματική συμφωνία, έστω και εκτός μνημονίου. Αυτό δημιουργεί όχι απλά απογοήτευση, αλλά πανικό για το μέλλον στους ανθρώπους που θέλουν να πιστέψουν σε ένα σαφή και διακριτό χώρο, που θα εκφράζει την κεντροαριστερά».

* Για ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς:

«Όσον αφορά την δημιουργία ενός νέου χώρου, η κεντροαριστερά αν συνεχίσει να συζητείται με τον τρόπο που μπήκε στην δημόσια ατζέντα, δηλαδή συζητήσεις μεταξύ στελεχών, τραπέζια, παρέες και αποκλεισμοί και ποιος αποδέχεται ποιον και πρόσωπα δεν οδηγεί πουθενά. Υπάρχει η δυνατότητα γρήγορης δημιουργίας ενός χώρου, όταν θα υπάρξει το δια ταύτα, δηλαδή όταν θα υπάρχει ο λόγος και η σαφής πρόταση για το εθνικό σχέδιο του αύριο. Το εθνικό σχέδιο του αύριο έχει να κάνει από την νέα θέση της χώρας και το νέο της ρόλο -που καθόλου δεν έχει συζητηθεί-, μέχρι το πώς διαμορφώνουμε ένα σχέδιο, το οποίο βεβαίως λαμβάνει υπόψη το τέλος του επόμενου μνημονίου και έχει ελληνικά χαρακτηριστικά. Αν δεν ειπωθεί το τι πρέπει να γίνει, δεν γίνεται απλά με διαδικαστικές προσεγγίσεις, ποιοι με ποιους, ποια κόμματα ναι και ποια όχι, ποιους θέλουμε και ποιους όχι... Δεν γίνεται απλά άνθρωποι, οι οποίοι φαντάζονται τον εαυτό τους να παίζουν κάποιο ρόλο, να συνεργάζονται μεταξύ τους, για να πουν μετά τι θα κάνουν. Πρέπει παράλληλα τα άτομα να διατυπώσουν μια πρόταση και μετά να δούμε συσχετισμούς, συνεργασίες, ποιοι θα ακολουθήσουν και εκεί δεν μπορεί να υπάρχουν αποκλεισμοί, παρά μόνο μέσα από συγκεκριμένους όρους, που έχουν να κάνουν με την ηθική παρουσία των ανθρώπων...
Ο χώρος τον οποίο θα εκφράσει η κεντροαριστερά θα πρέπει να διατυπώνει μια σαφή θέση και στη θέση αυτή να αναζητήσει συμμαχίες. Δεν μπορεί εκ των προτέρων ο χώρος που θα δημιουργηθεί στην κεντροαριστερά, με τα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, να ξεκινήσει λέγοντας ότι θα είναι η τσόντα ή το υπόλοιπο της Νέας Δημοκρατίας, για να γίνονται κυβερνήσεις. Αυτό είναι καταστροφικό από την αρχή. Θα πρέπει ο χώρος αυτός να διατυπώσει την πρότασή του, με δεδομένα τα προβλήματα της χώρας, να διατυπώσει πολύ συγκεκριμένα ζητήματα για το τι κάνουμε και πώς το κάνουμε και πώς συνεργαζόμαστε από τον Μάιο και μετά. Να κατέβει στις εκλογές με πεποίθηση για πολύ σοβαρή παρουσία και μετά να συνεργαστεί με όποιον συμφωνήσει με τα προγράμματα που θα καταθέσει. Δεν μπορεί να θεωρούμε δεδομένο για έναν χώρο στην κεντροαριστερά ότι θα συνεργαστεί οπωσδήποτε με την Νέα Δημοκρατία. Είναι σαν να υπονομεύουμε την φύση και την πολιτική υπόσταση αυτού του χώρου».

* Για πρόταση Δ. Ρέππα για συμπόρευση με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.:

«Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει καμία ρεαλιστική πρόταση. Λέει υπερβολές και πράγματα τα οποία όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Έχει συγκεντρώσει ανθρώπους οι οποίοι αυτή τη στιγμή είτε από αγανάκτηση, είτε από απελπισία, είτε επειδή θέλουν να τιμωρήσουν το πολιτικό σύστημα, δεν κοιτούν προς την πλευρά της κυβέρνησης ή των προτάσεων που υπάρχουν. Σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί παρά να απευθυνθεί ένα κεντροαριστερό κόμμα που θα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά».

* Για την δημιουργία νέου κόμματος:

«Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει κάτι απολύτως νέο εξαρχής και νομίζω ότι και ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης -με τον δικό τους τρόπο ο καθένας-, θα πρέπει να διευκολύνουν την δημιουργία ενός νέου κόμματος, μιας νέας παράταξης, που θα μπορέσει να εκφράσει όλον αυτόν τον κόσμο που σήμερα δεν μπορεί να βρει πουθενά μια λύση για το αύριο».

* Για το πρωτογενές πλεόνασμα:

«Μετά από όσα έχουμε υποστεί ως χώρα και ως πολιτικό σύστημα, πρέπει να λέμε πια απολύτως την αλήθεια και με καθαρό τρόπο. Πραγματικά, γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια. Πραγματικά το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ένας ουσιαστικός στόχος, για να αλλάξουν τα πράγματα στην χώρα, αλλά θεωρώ ότι η δομή του πρωτογενούς πλεονάσματος αυτή τη στιγμή και αυτά τα οποία δεν λαμβάνονται υπόψη στην παρουσίασή του δημιουργούν και θα δημιουργήσουν πολύ γρήγορα τεράστια προβλήματα. Δεν θα είναι διαχειρίσιμο, ακόμα και αν παρουσιαστεί το 2013 και δεν θα φτάσει το 4,5%, που είναι ο στόχος, για να μπορούμε να κάνουμε αυτόνομη πολιτική. Χρειάζεται πιο ειλικρινής γλώσσα, πρέπει να ξέρουμε πού ακριβώς βρισκόμαστε, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε και τα δεδομένα. Στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν δοθεί ακόμα τα χρήματα που πρέπει».

* Για την πορεία της κυβέρνησης:

«Θεωρώ ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα όσον αφορά τις μεθόδους διακυβέρνησης, δηλαδή υπάρχει σταθερά το πελατειακό κράτος, οι “δικοί μας”. Αυτό φάνηκε και στο 4-2-1 και στον τρόπο που γίνεται η στελέχωση του δημοσίου, η διατήρηση ακόμα πελατειακών σχέσεων που φαίνονται καθημερινά στην Βουλή και θεωρώ ότι δεν υπάρχει προετοιμασία των πραγμάτων γι' αυτό και τα πληρώνουμε. Πληρώσαμε την ΕΡΤ, γιατί έγινε ξαφνικά και με το μαχαίρι στο κόκαλο και γιατί δεν έγιναν αυτά που έπρεπε και γι' αυτό γίνεται με αυτόν τον τρόπο το θέμα της αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό γίνεται στην εκπαίδευση που δεν υλοποιήθηκε μια μεταρρύθμιση που έπρεπε να γίνει ενάμισι χρόνο, πριν με άρνηση του κ. Σαμαρά. Γίνεται μια αρκετά επιφανειακή προσπάθεια για να παρουσιάσουμε σύγκλιση με τους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου, χωρίς να γίνονται επί της ουσίας μεταρρυθμίσεις».

Η χώρα αιωρείται στο χείλος ενός αβυσσαλέου γκρεμού. Μετά από 6 μήνες περιορισμένης λειτουργίας η χώρα χρειάζεται, απελπισμένα, κυβέρνηση πλήρους ευθύνης. Μια κυβέρνηση με 1) ισχυρή νομιμοποιητική βάση που σημαίνει πλειοψηφία στη Βουλή και το λαό ώστε να μην επιτρέπει εύκολες και δημαγωγικές αμφισβητήσεις αλλά και 2) με σαφές περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα στόχων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και την υποστήριξη της Κοινωνικής Συνοχής με δημόσιο έλεγχο των Υπουργών για τα πεπραγμένα τους από την Βουλή.

Μπορεί η, εδώ και τώρα, αντιμετώπιση της κρίσης να έχει πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο ή είμαστε καταδικασμένοι σε μια διαπραγμάτευση με βάση την πολιτική άποψη του ισχυρού και μάλιστα με αντιθεσμικές λειτουργίες; Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση εκτός για εκείνους που είναι έτοιμοι να υποταχθούν πλήρως ή, αντίθετα, να αυτοκτονήσουν ελπίζοντας να πάρουν μαζί τους όσους περισσότερους μπορούν.

Το ταμείο είναι άδειο. Αριστερή απάντηση με άδειο ταμείο δεν υπάρχει, διότι η αναδιανομή του πλούτου προϋποθέτει την παραγωγή του. Η «αριστερή» συζήτηση που έκαναν όλα τα κόμματα, χωρίς εξαίρεση, ήταν σε ποιους και πόσα (δανεικά) θα μοίραζαν, γι’ αυτό φτάσαμε στην καταστροφή.

Μια φιλολαϊκή απάντηση, σήμερα, προϋποθέτει μεταρρυθμίσεις, δηλαδή ένα νέο μοντέλο παραγωγής πλούτου με νέες αρχές και τρόπους για την αναδιανομή του. Αυτή η αντίληψη θα πρέπει πλέον να γίνει πλειοψηφική στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι επιδιώκουμε τον δημόσιο έλεγχο αλλά όχι ένα κράτος - πάτρωνα. Γι’ αυτό είμαστε υπέρμαχοι της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι των ψηφοφόρων-πελατών. Γι’ αυτό πιστεύουμε στον συνδικαλισμό αλλά όχι στις συντεχνίες. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την υποστήριξη με κανόνες και προτεραιότητες των δοκιμαζόμενων πολιτών και όχι των επιμέρους ισχυρών ομάδων. Έτσι θα κερδίσουμε μια πραγματική εθνική υπερηφάνεια.