therealdesign

Άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στην Καθημερινή της Κυριακής:

Οι πρόσφατες διαπιστώσεις του ΔΝΤ και της τρόικας για τα προβλήματα του φορολογικού συστήματος δεν μπορεί να αποτελούν έκπληξη. Ολα αυτά λέγονται επί δεκαετίες, όμως κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, συντηρούμε το άδικο και αναποτελεσματικό φορολογικό σύστημα που καταγγέλλουμε, αρκούμενοι σε αποσπασματικά περιπτωσιολογικά μέτρα, σε «Συντελεστο-ρυθμίσεις».

Με μερικές δεκάδες φορολογικά νομοσχέδια, εκατοντάδες αλλαγές του κώδικα φορολογικών στοιχείων την τελευταία δεκαετία και περίπου μισή χιλιάδα εγκυκλίους από το 2009 μέχρι σήμερα, διατηρούνται ανέπαφες οι βασικές παθογένειες. Αυτό συνεχίζεται, ακόμα και τώρα που είναι επιτακτική μια ριζική μεταρρύθμιση με ένα Εθνικό Φορολογικό Σύστημα (ΕΦΣ).

Ουσιαστικά αυτό σημαίνει: στη σημερινή κρίση και ύφεση να απαντήσουμε στο τι θέλουμε από το φορολογικό σύστημα, πώς συμμετέχουν και τι περιμένουν οι εξουθενωμένοι Ελληνες πολίτες, ποιο είναι το σύστημα υλοποίησης και ποιοι μπορούν να το κάνουν πράξη.

Επιγραμματικά:

1. Αλλαγή στόχου. Στην εποχή του ανταγωνισμού των κρατικών φορολογικών συστημάτων (ένα από τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ε.Ε.) το ΕΦΣ πρέπει να υπηρετεί ένα εθνικό σχέδιο για τη χώρα. Δηλαδή να υποστηρίζει τις βασικές επιλογές για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, για την ενεργειακή και περιβαλλοντική πολιτική. Η αντιμετώπιση των ανισοτήτων πρέπει να συμπληρώνονται από την πολιτική δαπανών του προϋπολογισμού. Το φορολογικό σύστημα στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης πρέπει να δημιουργεί συγκριτικά πλεονεκτήματα και κίνητρα για την αύξηση του εθνικού και ατομικού πλούτου, ο οποίος με τη σειρά του θα δώσει τα αναγκαία έσοδα.

2. Εμπιστοσύνη. Η έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και στους πολίτες έχει υπαγορεύσει το σημερινό αδιέξοδο σύστημα. Χιλιάδες σελίδες κρατικών εγγράφων, πολύπλοκες, λεπτομερείς και περιπτωσιολογικές ρυθμίσεις επιχειρούν να προβλέψουν κάθε κοινωνική ιδιαιτερότητα και κάθε παράβαση. Αυτό με τη σειρά του έχει οδηγήσει σε ένα δαιδαλώδες διοικητικό σύστημα με πολλαπλά επίπεδα ελέγχου και συνεχή εμπλοκή της δικαιοσύνης σε ατελέσφορες διαδικασίες. Το αποτέλεσμα γνωστό, φοροδιαφυγή, γραφειοκρατία, διαφθορά.

Ας σκεφτούμε αλλιώς. Το κράτος εμπιστεύεται τον πολίτη και αποδέχεται ηλεκτρονικά την κατάθεση της δήλωσής του, έχοντας ο ίδιος την απόλυτη ευθύνη απόδειξης της αλήθειας των όσων δηλώνει. Αλλαγή του συστήματος δειγματοληπτικών ελέγχων με συνεχώς εναλλασσόμενους ελεγκτές και τιμωρία άμεση και «χωρίς έλεος» στους καταχραστές της εμπιστοσύνης του Δημοσίου. Από την αντίληψη του «δεν σε εμπιστεύομαι και δεν με αναγνωρίζεις», στη λογική του «σε εμπιστεύομαι και έχεις την ευθύνη».

3. Απλό, σαφές και κατανοητό. Το φορολογικό νομοσχέδιο πρέπει να είναι λιτό με φορολόγηση των εισοδημάτων με ενιαία, προοδευτική κλίμακα, προσδιορισμό του αφορολόγητου με βάση τον κατώτατο βασικό μισθό και κατάργηση των αυτοτελών φορολογιών. Η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και οι φορολογικοί ανταγωνισμοί περιορίζουν τον αναδιανεμητικό ρόλο της φορολογίας. Οι ανισότητες, που σαφώς υπάρχουν, είναι πιο εφικτό, πλέον, να αντιμετωπιστούν μέσα από πολιτικές χρηματοδοτούμενες από τον προϋπολογισμό. Η σημερινή πολυπλοκότητα, (π.χ. 33 συντελεστές στην ακίνητη περιουσία) οδήγησαν και σε τεράστιες αδικίες και σε τεράστια φοροδιαφυγή. Από το πολύπλοκο και μη εφαρμόσιμο στο απλό και εφαρμόσιμο.

4. Η διοικητική οργάνωση του συστήματος: αξιοκρατία, αξιοποίηση της τεχνολογίας και αξιολόγηση βάσει στόχων. Επί δεκαετίες αποτύχαμε και στα τρία. Αλλαγή του μηχανογραφικού συστήματος και επιλογή στελεχών με διεθνείς προκηρύξεις από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, είναι δύο επιλογές που απαιτούν μετωπική σύγκρουση με συμφέροντα και συντεχνίες. Ισως σε αυτό το σημείο είναι η πιο τυπική περίπτωση αναμέτρησης με το «βαθύ» σύστημα της μεταπολίτευσης.

5. Εθνική συνεννόηση. Το ΕΦΣ για να έχει διάρκεια προϋποθέτει δέσμευση των κομμάτων που έχουν αίσθημα εθνικής ευθύνης σε βασικές αρχές που δεν θα αλλάξουν για 10 τουλάχιστον χρόνια. Μέσα σε αυτές θα πρέπει να είναι η απόλυτη δέσμευση για τη μη ύπαρξη «φορολογικής αμνηστίας»! Τα τελευταία 30 χρόνια ο μέσος όρος ρυθμίσεων ήταν μία κάθε δυόμισι χρόνια.

Εφικτό; Από τα πλέον δύσκολα θέματα για τη χώρα, όπου δεν υπάρχει η κουλτούρα της συνεννόησης και της συναίνεσης σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Αρκεί κανείς να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλο λάθος για το μέλλον των κυβερνήσεων συνασπισμού στη χώρα είναι η έλλειψη Συμφωνίας Διακυβέρνησης ανάμεσα στα δύο κυβερνώντα κόμματα για τα μεγάλα θέματα, ένα από τα οποία είναι το φορολογικό.

Και η τρόικα, θα αναρωτηθεί κάποιος; Απάντηση: Ουδέποτε μέχρι σήμερα παρουσιάσαμε ένα δικό μας εθνικό σχέδιο με άλλη προσέγγιση και πολλαπλασιαστές που θα οδηγούν στους αναγκαίους στόχους μέσα από καρότο, δηλαδή δημιουργικότητα και ελπίδα και όχι το υποχρεωτικό μαστίγιο με τα γνωστά αποτελέσματα. Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές καταλήγει να γίνεται επί συντελεστών γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει την πρωτοβουλία της πραγματικής και όχι «δήθεν» μεταρρύθμισης.

Τώρα που το κλίμα αλλάζει πάλι, ας ελπίσουμε ότι κατανοούμε, πως κανείς Ευρωπαίος, Ρώσος ή Κινέζος δεν έχει έτοιμη λύση να μας προσφέρει. Η λύση έχει ένα υποκείμενο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα που πρέπει επιτέλους, μετά από όσα του συνέβησαν να αλλάξει. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού πρέπει να ξεκινήσουν αυτή την εθνική συνεννόηση.

Και επειδή η ιστορία ανθρώπων και κομμάτων δεν δίνει πολλές ελπίδες, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη ενός πολιτικού χώρου με συγκροτημένες και ρηξικέλευθες θέσεις.

Το άρθρο δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_14/07/2013_526686

Παραθέτω άρθρο μου στο esos.gr για την Τεχνική εκπαίδευση:
Η Τέχνη της πολιτικής και η τεχνική εκπαίδευση
Η τεχνική εκπαίδευση είναι ο μεγάλος ασθενής και ταυτόχρονα το μεγάλο ζητούμενο για την χώρα.
Ενώ λοιπόν ένα χρόνο τώρα η Κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε ξαφνικά η κατάργηση ειδικοτήτων και μαζί τους συγκεκριμένων σχολών βαφτίζεται ως μεταρρύθμιση
Το σενάριο δυστυχώς  επαναλαμβάνεται. Οι Κυβερνήσεις παγώνουν μπροστά στο μέγεθος των προβλημάτων κι όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι( δηλ η  εκταμίευση στην τρόικα) ο αυταρχισμός ,η τσαπατσουλιά και η μονομέρεια ονομάζονται αποφασιστικότητα και η αποσπασματική δράση μεταρρύθμιση.
Νομίζουν ότι προχωρούν σε τομές και η διάλυση του Δημόσιου τομέα  απορυθμίζει τη χώρα και την πολιτική. Οι πολίτες και οι πλέον μετριοπαθείς αν συνεχιστεί αυτή η ανικανότητα και το πελατειακό βασίλειο θα αμφισβητήσουν αυτή καθ αυτή τη Δημοκρατία
Μετά από τρία χρόνια  κρίσης όλοι ξέρουμε! Χωρίς ανάπτυξη το πρόγραμμα δεν βγαίνει
Την ανάπτυξη δεν θα μας την προσφέρει κανείς :ούτε γιατί θα τον πείσουμε ούτε γιατί θα τον απειλήσουμε. Εμείς μόνοι μας έχοντας ελάχιστο πια χρόνο πρέπει να αλλάξουμε το κράτος και τη δημόσια υπηρεσία για να αλλάξουμε την οικονομία και να δώσουμε προοπτική. Η ανάπτυξη δεν έρχεται από μια βροχή από Ευρώ έρχεται από ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς.
Τελευταίο Παράδειγμα οι κατάργηση ειδικοτήτων και οι διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών. Η συζήτηση εστιάζεται σ αυτά τα δύο θέματα !τι γίνεται με τα παιδιά (350000 μαθητές), με την αγορά εργασίας, με την ανάπτυξη που χρειάζεται άλλου είδους τεχνικούς και υπηρεσίες; …σιγή
Αν δεν παρέμβουμε άμεσα και με σχέδιο για τη μεταρρύθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης, γρήγορα θα μιλάμε για νέα κατάργηση σχολών και πολλές απολύσεις
Είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας το γεγονός του ότι  δεν ψηφίσθηκε λόγω των πολιτικών αναταράξεων και της ακατανόητης άρνησης του κ. Σαμαρά η μεταρρύθμιση για το τεχνικό Λύκειο το 2012. Το τίμημα προκύπτει βαρύ
Η ήδη εξαιρετικά προβληματική Τεχνική Εκπαίδευση αντί να αναδιαρθρωθεί κινδυνεύει με κατάρρευση
Τουλάχιστον ας κατατεθεί τώρα , τη Δευτέρα, το νομοσχέδιο  για τη τεχνική εκπαίδευση ,που είναι η μήτρα για την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου για τη χώρα
Υπάρχει  πλήρης έρευνα και μελέτη (2010)με λεπτομερή καταγραφή της κατάστασης και αποτύπωση των πλέον επιτυχημένων ευρωπαϊκών συστημάτων
Είχε γίνει ευρύτατη διαβούλευση (2011), το τελικό κείμενο είχε διαμορφωθεί από το ΕΣΥΠ (εθνικό συμβούλιο Παιδείας) και κατατέθηκε πλήρες νομοσχέδιο στο οποίο συμφώνησαν τα κόμματα(2012)! Τα δημοσιοποιώ όλα στην ιστοσελίδα μου
Ας γίνει ένα βήμα ,που δείχνει πως δημοσιονομική εξυγίανση μπορεί να συνδυασθεί με πραγματικές μελετημένες και συναινετικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν να αλλάξουν τη χώρα! Που μπορούν να δώσουν προοπτική. Οι θέσεις εργασίας στο Δημόσιο θα διατηρηθούν μόνο αν τελικά προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στη χώρα. Οι κινήσεις πανικού και οι ηρωικές  αντιδράσεις  ( οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος) χωρίς αλήθεια και χωρίς στόχο επιταχύνουν την καταστροφή

και επανακατεθέτω παρακάτω όλα τα κείμενα:
[Επισυνάπτονται παρακάτω (δείτε στα "Συνημμένα Αρχεία"): Σχέδιο Νόμου, Αιτιολογική Έκθεση, Πρόταση Διαλόγου και όλες τις αναγκαίες έρευνες και μελέτες σχετικά με την μεταρρύθμιση]

Αποκαλυπτικός, του τι μπορούσε να γίνει αλλά δεν  έγινε, τώρα και ενάμιση χρόνο στον χώρο της Παιδείας, είναι ο κ. Υπουργός Παιδείας στην προσπάθεια του να παρουσιάσει ως  έργο της Κυβέρνησης  Σαμαρά, όσα αυτή κληρονόμησε από τους προηγούμενους, με την συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα».

Είναι δείγμα μιας αντίληψης, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την χθεσινή του ομιλία. «Ο,τι καλό δικό μας ό,τι κακό των άλλων». Μια αντίληψη  που όλοι ελπίζαμε  ότι η δημιουργία μιας Κυβέρνησης Συνεργασίας  θα ανέτρεπε. Στην  θέση της θα έφερνε την λογική της συναίνεσης και της συνεννόησης, με πολιτική εντιμότητα και την πολυπόθητη αλήθεια. Αλήθεια,  για το που βρισκόμαστε, αλήθεια,  για το που πηγαίνουμε και πώς θα πορευθούμε.
Αρνούμενη  τους αφορισμούς θα μιλήσω με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Ας δούμε τα κατά Αρβανιτόπουλο επιτεύγματα της Κυβέρνησης Σαμαρά στην παιδεία.
1.«Ο πρώτος νόμος της Κυβέρνησης ήταν για τα ΑΕΙ - για να λειτουργήσουν χωρίς προβλήματα» !!!
Ναι ήταν, αλλά το μόνο που χρειαζόταν ήταν η καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψήφου, που είχε αρνηθεί η Ν.Δ. κατά την ψήφιση του Ν.4009/2011. Αντ’ αυτού κυρίαρχο στοιχείο ήταν η παράταση της θητείας των Πρυτάνεων και η ανασύσταση των προσωπικών φέουδων, που έφερε αντιφάσεις και δυσλειτουργίες στην εφαρμογή της όλης μεταρρύθμισης,  με ασύλληπτες καθυστερήσεις σε μέτρα που άμεσα αφορούν τους φοιτητές αλλά και το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων.
2.«Προχωρήσαμε στην θέσπιση του Εθνικού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων».
Προφανώς  εννοεί τον νόμο που ψηφίστηκε  τον Σεπτέμβριο του 2010, ξεκίνησε όλη η προεργασία υλοποίησης και από το 2012 εγκαταλείφθηκε.
3.«Αναδιάρθρωση της διαχείρισης του διδακτικού προσωπικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας»
Πράγματι υπήρξε επιστροφή στις  χωρίς κριτήρια αποσπάσεις .  
Με υπεράριθμους στο κέντρο και κενά στην περιφέρεια. Και αυτά όταν από το 2011 λειτουργεί η ηλεκτρονική κάρτα σχολείου, όπου καταγράφονταν πρόγραμμα, ώρες και προσωπικό για κάθε τμήμα δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Η μήπως δεν λειτουργεί;
4.«Πετύχαμε το αυτονόητο: να ξεκινά η σχολική χρονιά με τα βιβλία και τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία».
Πράγματι η διανομή των βιβλίων για 2012-13  άρχισε από τον Μάιο του 2012
(η Κυβέρνηση ανέλαβε στις 21 Ιουνίου),που επιβεβαιώνει πόσο αποδοτικότερος είναι «ο Διόφαντος» δηλαδή ο νέος οργανισμός εκδόσεων  που λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο του 2011.
5.«Προχωράμε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες για το Λύκειο και το Τεχνολογικό Λύκειο»!!!
Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι τα σχέδια νόμου για το Νέο Γενικό και Τεχνικό Λύκειο και το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων, ήταν συμφωνημένα σε διακομματικό επίπεδο, από τον Γενάρη του 2012, και με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, και με εξασφαλισμένη  τότε χρηματοδότηση.  Με την προσωπική άρνηση του κ Σαμαρά, η Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν προχώρησε . Ενάμιση χρόνο μετά ανακοινώνονται για πολλοστή φορά  Θύμα της αναβλητικότητας τα παιδιά που συνεχίζουν με ένα αναχρονιστικό σύστημα.
6.«Το φθινόπωρο θα καταθέσουμε νομοσχέδιο για την έρευνα και τεχνολογία»
Άλλο ένα νομοσχέδιο επεξεργασμένο και ξεχασμένο από το Γενάρη  του 2012, με άμεση συνεισφορά του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ), υπό την προεδρία του κ. Κριμιζή, με τους διεθνούς κύρους κορυφαίους επιστήμονες. Δύο χαμένα χρόνια, καθοριστικά για την ανάπτυξη της χώρας.
7. «Η αξιολόγηση υλοποιείται και είναι εξαιρετικής σημασίας».
Το πρόγραμμα αξιολόγησης του σχολείου ξεκίνησε να εφαρμόζεται  2011. Το Π.Δ. για την ατομική αξιολόγηση, παραδόθηκε στον κ Μπαμπινιώτη τον Μάρτιο του 2012. Ένα χρόνο μετά τίποτα το συγκεκριμένο.
Τα παραπάνω αποτελούν γεγονότα. Επισημάνσεις που θεωρώ ότι μπορούν να οδηγήσουν σε αφύπνιση, γιατί «η ανάκαμψη της πατρίδας περνά μέσα από την αναγέννηση της παιδείας». Να και ένα σημείο που συμφωνώ με τον κ. Αρβανιτόπουλο.!
Δεν έχουμε την πολυτέλεια για κομματική και προσωπική αλαζονεία.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί συνένωση δυνάμεων. Και αν η αντιπολίτευση δεν θέλει ας κινηθούν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι. 4-2-1 στις μεταρρυθμίσεις και όχι στους διορισμούς.
Τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ έχει μεταρρυθμιστικό παρελθόν. Αν δεν έχει τίποτε νέο να πει, τουλάχιστον ας υπερασπισθεί το έργο του.

ΑΔ

Παρέμβαση της Άννας Διαμαντοπούλου στη σελίδα της στο facebook:
Με το Πανεπιστήμιο κλειστό, τους φοιτητές απογοητευμένους και τους γονείς σε απόγνωση, το επιστημονικό προσωπικό σε υποχρεωτική αργία και τους διοικητικούς στο δρόμο, ο κ. Πελεγρίνης επιλέγει την ευθεία προσβολή θεσμών και προσώπων χαρακτηρίζοντας , τα Συμβούλια Διοίκησης των ΑΕΙ, ως «πέμπτη φάλαγγα του Φράνκο».
Προσβάλλει τους διακόσιους εξήντα Βουλευτές που στήριξαν μια μεγάλη μεταρρύθμιση και θεσμοθέτησαν τα συμβούλια.
Προσβάλλει τα πεντακόσια και πλέον μέλη των Συμβουλίων των ΑΕΙ της Χώρας, προσωπικότητες με διεθνή καταξίωση που απoφάσισαν να προσφέρουν ανιδιοτελώς στην προσπάθεια πατρίδα για την αναβάθμιση της ανώτατης παιδείας μας, και καταξιωμένους καθηγητές που με διαφανείς διαδικασίες εξέλεξαν οι συνάδελφοι τους σε κάθε Ίδρυμα.
Οι απαράδεκτοι χειρισμοί της Κυβέρνησης στα θέματα της παιδείας, από την ανάληψη των καθηκόντων της και οι τουλάχιστον ατυχείς νομοθετικές πρωτοβουλίες και επιλογές σε πρόσωπα , δεν απαλλάσσουν τον κ. πρύτανη από τις ευθύνες του για την αποτελεσματική διοίκηση του πανεπιστημίου, το οποίο παραμένει και θα μπορούσε σήμερα να είναι απολύτως «αυτοδιοίκητο», αν επεδείκνυε σεβασμό στους νόμους και την εκ καθήκοντος πιστή εφαρμογή τους.
Για παράδειγμα:
Αν κάθε ΑΕΙ είχε καταρτίσει τον «Οργανισμό» και τον «Κανονισμό Λειτουργίας» του Ιδρύματος , όπως προέβλεπε ο Ν. 4009/2011, και στους χρόνους που αυτός προέβλεπε, θα είχε προ πολλού κατοχυρώσει πλήρως την εύρυθμη λειτουργία του και μαζί τις θέσεις του διοικητικού προσωπικού που θεωρούσε αναγκαίες και σήμερα χάνονται.
Αυτά ας τα λάβουν υπόψη όσοι προτιμούν την εξυπηρέτηση μικροκομματικών στοχεύσεων από την πραγματική υπηρέτηση του υψηλής ποιότητας, δημόσιου πανεπιστημίου, για όλους.

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας και ένας κύκλος δογματικών δυνάμεων γύρω του, προσπάθησαν επί ένα χρόνο να διασπείρουν ψεύδη για το νόμο 4009/2011 κινδυνολογώντας περί διδάκτρων , ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων ή περί τέλους των πτυχίων.

Απέτυχαν.

Δεν προκαλεί λοιπόν καμία έκπληξη η σημερινή επανάληψη του ψεύδους.

Ο κ. Τσίπρας συνεπής βεβαίως με τον εαυτό του, ζητά την πλήρη ανατροπή του νόμου και την επιστροφή στο προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο.

Την επιστροφή σε ένα πανεπιστήμιο και ένα ΤΕΙ όπου τα τάγματα βίας μπορούσαν να εξοστρακίζουν και να καταδυναστεύουν κάθε φωνή αντίθετη με τη δική τους.

Επιστροφή σε ένα πανεπιστήμιο των κομμάτων και των παρατάξεων χωρίς αξιολόγηση ,χωρίς σύνδεση με την παραγωγή και την οικονομία, χωρίς ελεύθερη φωνή.

Οι υγιείς δυνάμεις της χώρας και της κοινωνίας δεν θα επιτρέψουν αυτό το πισωγύρισμα.

Η Άννα Διαμαντοπούλου γράφει για το Νέο Λύκειο, συμμετέχοντας στον διάλογο που άνοιξε το matrix24.gr αναφορικά με τις προωθούμενες αλλαγές:

Για ακόμα μια φορά το βάρος των αδυναμιών στην λειτουργία  ενός Υπουργείου – και δη της Παιδείας – μεταφέρεται στους Βουλευτές και μάλιστα, ως κατεπείγουσα ανάγκη και ως παράπλευρη απώλεια του μνημονίου. Πολύ μεγαλύτερο είναι το βάρος για τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ,  οι οποίοι από υπέρμαχοι των μεταρρυθμίσεων, υποχρεώνονται να στηρίζουν κομματικές λογικές της Νέας Δημοκρατίας, λόγω της έλλειψης μιας καθαρής προγραμματικής συμφωνίας των  συγκυβερνώντων , που ακόμη ετοιμάζεται…

Η Κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και στην Παιδεία, σε μία εποχή που θα έπρεπε να αλλάξουν τα πάντα, που πρέπει να αλλάξουμε όλοι μας.

Το σχετικό σχέδιο νόμου κατατέθηκε τελικά την περασμένη Τετάρτη. Ανασύρθηκε από το συρτάρι, αλλά είναι απόλυτα νοθευμένο ως προς τον μεταρρυθμιστικό του χαρακτήρα,  με διατάξεις που κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση και χωρίς  προϋπολογισμό και χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.

Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε …με εντολή Σαμαρά!

Ο μεγάλος παιδαγωγός Αλέξης Δημαράς είχε μιλήσει πολλές φορές για «τη μεταρρύθμιση που δεν έγινε ποτέ» στον χώρο της παιδείας , κυρίως λόγω της μεγάλης κομματικής και πολιτικής πόλωσης στα θέματα αυτά, της βραχύβιας θητείας  των Υπουργών  Παιδείας αλλά και της προχειρότητας στην προετοιμασία νόμων, ακόμη και σε θέματα παιδείας που τα αποτελέσματα τους  φαίνονται σε βάθος χρόνων. Γιατί βέβαια άλλο μια  μεταρρύθμιση που βλέπει συνολικά το εκπαιδευτικό σύστημα – από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο -και άλλο αποσπασματικές ρυθμίσεις  ή αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων κάθε 6 -7 χρόνια.

Το 2011 είχε κατατεθεί το ν/σ για το «ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ» , ένα ολοκληρωμένο νομοσχέδιο για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο και τις εισαγωγικές εξετάσεις. Ήταν το πέμπτο σε μια σειρά  πολυνομοσχεδίων (από την αντικειμενική και αξιοκρατική διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού των εκπαιδευτικών μέχρι την νέα δομή και λειτουργία των ΑΕΙ)  που είχαν ήδη ψηφισθεί.

Η προεργασία ήταν συγκεκριμένη. Ξεκίνησε αρχικά με την αξιολόγηση των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων και προτάσεων του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.

Μετά από δύο χρόνια διαβούλευσης με όλους τους εμπλεκομένους , συνεργασίας με εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κατατέθηκε πλήρης μελέτη) μία ομάδα με ορισμένους από τους σημαντικότερους παιδαγωγούς της χώρας επεξεργάστηκε όλα τα παραπάνω και κατέθεσε στη Διακομματική Επιτροπή σχέδιο το οποίο έτυχε ευρείας αποδοχής.

Το σχέδιο είχε μια σαφή φιλοσοφία και υπηρετούσε ένα βασικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την προοπτική της νέας γενιάς, σε μια εποχή που όλα συνεχώς αλλάζουν.

    Πως αναβαθμίζεται ο ρόλος της τεχνικής εκπαίδευσης για την αξιοπρεπή απασχόληση των νέων ανθρώπων και συμβολή τους στην ανάπτυξη της Χώρας,
    Πως μορφοποιείται το Λύκειο εξελισσόμενο σταδιακά από τα μαθήματα γενικής παιδείας σε μαθήματα εξειδίκευσης στην Γ΄ Λυκείου,
    Πως σταδιακά συνδέονται οι εξετάσεις με το Πανεπιστήμιο,
    Πως απαλλάσσονται τα παιδιά από τα φροντιστήρια, πως παραμένουν αντικειμενικά τα κριτήρια εισαγωγής,
    Πως προσεγγίζεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών,
    Πως εξασφαλίζεται η ενεργητική διαδικασία επαγγελματικού προσανατολισμού τους με διαφορετικό τρόπο.

Παράλληλα  υπήρχε η προσομοίωση εφαρμογής των νέων επιλογών, σε κάθε λύκειο της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό και τις ειδικότητες των εκπαιδευτικών, τις υπάρχουσες υποδομές αλλά και τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, ώστε να λειτουργούν εξ ίσου αποτελεσματικά μικρά ή μεγάλα Λύκεια, στο κέντρο ή την περιφέρεια, προσβλέποντας σε ίσες δυνατότητες  τόσο  για τους μαθητές όσο και τους εκπαιδευτικούς.
Ακόμη σημαντικότερο θεωρώ (α) την επιτευχθείσα τότε συναίνεση, με σχεδιασμό σε βάθος δεκαετίας  έστω  και με επιμέρους συμβιβασμούς και (β) την εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για την υλοποίηση της μεταρρύθμισης από τα τότε προγράμματα  ΕΣΠΑ, που τελικά χάθηκαν λόγω της αναβλητικότητας στην ψήφιση του νόμου.

Με βάση τον τότε σχεδιασμό της συνολικής μεταρρύθμισης στην παιδεία, ο Σεπτέμβρης του 2014, θα σηματοδοτούσε την νέα εποχή στην εκπαίδευση.

Οι μαθητές θα είχαν όλοι τελειώσει το νέο Λύκειο ή το νέο Τεχνολογικό Λύκειο, με νέα προγράμματα σπουδών, με περιορισμό των μαθημάτων και με μαθήματα προετοιμασίας για τις εισαγωγικές, χωρίς  την ανάγκη για φροντιστήρια. Τα Πανεπιστήμια θα είχαν προετοιμασθεί για το νέο σύστημα  εισαγωγής, έχοντας  αποφασιστικό ρόλο στον τρόπο λειτουργίας τους, με βάση τους οργανισμούς και τους κανονισμούς λειτουργίας καθενός από αυτά, που όμως ακόμη δεν ξεκίνησαν, μετά τις αλλαγές που ακολούθησαν.

Όλα ανεστάλησαν. Ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς παρά την αρχική συμφωνία, αρνήθηκε τελικά να εισαχθεί το νομοσχέδιο στο Υπουργικό Συμβούλιο το Γενάρη του 2012  (τότε τα Υπουργικά Συμβούλια συζητούσαν τα Νομοσχέδια) υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι μόνο για το PSI.

Ακόμη και η επιστολή που του έστειλα  την 1η  Μαρτίου 2012 ως αρμόδια Υπουργός για να επισημάνω ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο και πόρους που θα το πληρώσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές δεν βρήκε καμία ανταπόκριση. Ουδεμία αντίδραση.  Έγιναν εκλογές και  το νομοσχέδιο μπήκε στο συρτάρι μαζί με το έτοιμο νομοσχέδιο για την έρευνα, στην κατάρτιση του οποίου είχε συμβάλλει καθοριστικά το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) υπό τον Πρόεδρο κ. Κριμιζή.

Θεωρώ εξαιρετικά σημαντική την προώθηση του ΝΕΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ.  Θεωρώ τις αλλαγές στην Β΄θμια εκπαίδευση ως ένα από τα σημαντικότερα θέματα στη χώρα.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα ήθελα και δεν θα υποστήριζα ένα περισσότερο τολμηρό και ανατρεπτικό νομοσχέδιο για το οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί συναίνεση στη Βουλή, ιδιαίτερα σήμερα που στη χώρα νόημα έχουν μόνο οι πολύ βαθιές μεταρρυθμίσεις.

Αντ’ αυτού σήμερα  ενεργούμε υπό την πίεση της τρόικας και με κατεπείγουσες διαδικασίες κεκλεισμένων των  θυρών.

Αιτία είναι οι  20 μήνες αδράνειας και άρνησης εφαρμογής ή  επεξεργασίας όσων είχαν συμφωνηθεί. Μια καθυστέρηση  που άνοιξε τελικά την μέχρι τότε κλειστή πόρτα  του  Υπουργείου Παιδείας στην τρόικα  και  έφερε  – όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις – την πίεση για μέτρα  αλλά και  την αριθμητική του μνημονίου  και  στα …σχολεία.

Παρακολουθούμε  και εδώ την ίδια πολιτική τακτική που είδαμε στην « επιχείρηση ανατροπής» του νόμου για τα ΑΕΙ και στην συνέχεια για την εφαρμογή του  «σχεδίου»  «Αθηνά». Αλλαγές πελατειακού τύπου, κατάθεση και απόσυρση άρθρων με βάση τις κομματικές και συντεχνιακές διευθετήσεις, φωτογραφικές ρυθμίσεις κτλ. Κυρίως δε, εξαίρεση σημαντικών τομέων από τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση χωρίς τεκμηρίωση, διαθεσιμότητες χωρίς ατομική αξιολόγηση( φεύγουν  καθηγητές που βραβεύθηκαν ως Άριστοι ή έχουν υψηλά τυπικά προσόντα και ουσιαστικό έργο, όταν άλλοι με πλαστά μεταπτυχιακά παραμένουν ανέγγιχτοι), πολλαπλασιασμό αντί για μείωση των εξετάσεων, επιβάρυνση αντί για ελάφρυνση των οικογενειών με φροντιστήρια, αλλαγές στα προγράμματα  σπουδών χωρίς τεκμηρίωση και  χιλιάδες μαθητές μετέωροι να αναζητούν το μέλλον τους στην ιδιωτική εκπαίδευση.

«Όσο συνεχίζεις να δουλεύεις με τον ίδιο τρόπο έχεις τα ίδια αποτελέσματα» Το ζήσαμε για δεκαετίες.

Για να διαβάσετε την επιστολή της Άννας Διαμαντοπούλου προς τον  Αντώνη Σαμαρά  στις 1/3/2012 πατήστε εδώ.

Δείτε εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του matrix24.gr στο Νέο Λύκειο

Δείτε εδώ το άρθρο δημοσιευμένο στη σελίδα matrix24.gr

Αγαπητέ κύριε Μητρόπουλε,

Θέλω να σας συγχαρώ τόσο εσάς όσο και την ακαδημαϊκή κοινότητα του ΤΕΙ Καβάλας για το μήνυμα αισιοδοξίας , δύναμης και εξωστρέφειας που δίνετε με τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματός σας.

Η όσμωση του ανθρώπινου δυναμικού του Ιδρύματός σας με σύγχρονα ρεύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας εξαιρετικών διεθνών πανεπιστημίων τα οποία φημίζονται για την σύνδεση της τεχνολογίας με την οικονομία, είμαι σίγουρη ότι θα φέρει λαμπρά αποτελέσματα.

Το Τεχνολογικό Ίδρυμα Καβάλας, όπως και ορισμένα ακόμα Τεχνολογικά Ιδρύματα της περιφέρειας, ανοίγοντας νέους δρόμους υπερβαίνει τη μιζέρια των μικρών εσωτερικών στοχεύσεων και συμφερόντων.

Εύχομαι εθνικές και διεθνείς διακρίσεις και ουσιαστική συνεισφορά στην ανάπτυξη του τόπου και στην απασχόληση των νέων ανθρώπων.

ΑΔ

Δείτε σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας "Τα Νέα", για τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα με συμβούλια διεθνούς σύνθεσης

Άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στο protagon.gr:

Αν ο Πρωθυπουργός πίστευε ότι το success story έχει βάση, ουσία, περιεχόμενο απτό και δεν αποτελεί επικοινωνιακό πυροτέχνημα, τότε δεν θα έκανε όλα αυτά που κάνει με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ, εδώ και μία εβδομάδα.

Ο κ. Σαμαράς κατάλαβε ότι οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης, παρά τα όσα έλεγε, δεν είχαν υλοποιηθεί και αποφάσισε... να κάνει ομελέτα! Άνοιξε με φόρα το ψυγείο, άρπαξε τα αυγά και τα πέταξε με δύναμη στα πλακάκια της κουζίνας και όλοι -ο καθένας από τη μεριά του- παλεύουν να βρουν μια λύση να γίνει η ομελέτα...

Το συμπέρασμα παραπέμπει στην παντελή έλλειψη κουλτούρας, αλλά και διάθεσης συναίνεσης, στον πανικό και στην πίεση να κάνουμε γρήγορα και όπως να ‘ναι αυτά που δεν έγιναν στο χρόνο που έπρεπε και στην παγιωμένη αντίληψη των συντηρητικών όλου του πολιτικού φάσματος (της Δεξιάς και της Αριστεράς), ότι ο λαός θέλει (ενδόμυχα, επιζητά) αυταρχισμό. Κατά το κοινώς λεγόμενο «τσαμπουκά», το «Μπράβο, Μεγάλε»... Και τα τρία λάθος... Και τα τρία, επώδυνα αδιέξοδα.

1. Η συναίνεση είναι μια πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία που απαιτεί τεχνοκρατική προετοιμασία, οργανωμένο διάλογο μέσα σε καθορισμένο χρονοδιάγραμμα και πλαίσιο, λογικούς συμβιβασμούς και εκπτώσεις στο "ΕΓΩ", κυρίως από τον πρωταγωνιστή.
Στην ομιλία του στην ΟΝΝΕΔ ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο Νόμο για τα ΑΕΙ που κατήργησε το άσυλο, είπε: «εμείς (η ΝΔ) τολμήσαμε!». Χάρηκα που το άκουσα! Τον νόμο 4009/11 για τα ΑΕΙ, τον εισηγήθηκα ύστερα από 12 κοινοβουλευτικές διαδικασίες, μία διακομματική επιτροπή και με απόφαση του τότε Υπουργικού Συμβουλίου. Αφού συμφωνήσαμε όλοι, ο καθένας δικαιούται να τον θεωρεί και δικό του και μπορεί έτσι να παλεύει για να τον υλοποιεί... Μήπως, άραγε, αυτό δεν είναι η προϋπόθεση των μεταρρυθμίσεων που θέλουν χρόνο και αφορούν διαφορετικές κυβερνήσεις;
Πώς εννοεί, όμως, το χτίσιμο της συναίνεσης ο κ. Σαμαράς ως Κυβερνήτης; Αν δεν αντιμετωπισθεί αυτό το θέμα, τότε οι εκλογές θα κρέμονται πάνω από τη χώρα σε κάθε κακοτράχαλη στροφή! Και οι στροφές είναι πολλές τους επόμενους μήνες.

2. Η τσαπατσουλιά ως μεταρρύθμιση! Ό,τι γίνεται με πανικό, χωρίς μελέτη χωρίς σοβαρή νομική, διοικητική και οικονομική προετοιμασία, καταρρέει με κρότο συμπαρασύροντας την οικονομία και την κοινωνία. Μια ματιά στα φορολογικά ή τα εργασιακά, μας πείθει περί αυτού.

3. Ο πολιτικός τσαμπουκάς, έχει στη Δημοκρατία, κοντά ποδάρια. Γιατί, "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις"! Τι θα γίνει αν αντιδράσουν όλοι με τον ίδιο τρόπο; Τι θα γίνει -γίνεται, ήδη, δηλαδή- αν όλοι αντιδράσουν όπως ο Κυβερνήτης; Αν σύμμαχοι και αντίπαλοι κραυγάσουν ή το "δικό μας" ή "γαία πυρί μειχθήτω"; Θα γίνει αυτό που έζησε πολλές φορές αυτός ο τόπος, το προσωπικό και το κομματικό πάνω από το συμφέρον της Ελλάδας, με αποτέλεσμα ήττες και καταστροφές.

Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει δραματικά. Ευρώπη και Μέση Ανατολή, το γεωπολιτικό μας, δηλαδή, κέλυφος συνταράσσεται. Εμείς, διασωληνωμένοι με τον αναπνευστήρα ακόμη στην πρίζα, διχασμένοι και χωρίς εθνική συνοχή, συζητάμε ΠΑΛΙ για εκλογές. Σαν τον Σίσυφο, όλα πάλι από την αρχή.

Στο διαχρονικό καταφύγιο της ελληνικής οικογένειας οι γονείς θα έβρισκαν τρόπο να φτιάξουν ομελέτα ακόμα κι από τα αυγά στον τοίχο! Πάνω απ΄ όλα οι γονείς θα έκαναν τα πάντα για τα παιδιά τους! Γιατί δεν κάνει η κυβέρνηση το ίδιο; Η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 55%.

Όχι εκλογές, αλλά όχι τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Εθνική πρόσκληση σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα (ας πάρουν όλοι την ευθύνη τους)
Ανανέωση της κυβερνητικής συμφωνίας με παρουσίαση των αληθινών δεσμεύσεων και όχι τις ψεύτικες γενικότητες του προηγούμενου καλοκαιριού. Οφείλουμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Εθνική Ελλάδας στην Κυβέρνηση χωρίς κομματικές ισορροπίες.
Χρόνος για σοβαρό σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΝΕΤ με τούς καλύτερους και όχι με διακομματική ισορροπία. Μια λύση εκπομπής προγράμματος μέχρι τότε δεν είναι δα και ο τετραγωνισμός του κύκλου, ούτε αφορά το Συμβούλιο Επικρατείας.
Η χώρα δεν μπορεί να περιμένει το Συνέδριο της ΝΔ! Ή ακόμη και τις γερμανικές εκλογές!
Οι Πρόεδροι ή θα πουν αλήθεια γιατί πρέπει να την πουν και θα το κάνουν με πίστη και όραμα και άρα θα γίνουν εθνικοί Ηγέτες ή θα πάνε σε εκλογές για την ΕΡΤ και θα παραιτηθούν από Πρόεδροι κι ας "πάνε για άλλα".

Πάντως και εκλογές τώρα και τα ίδια από την αρχή, δεν γίνεται.

Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στο protagon: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=25402

Η Άννα Διαμαντοπούλου, Πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, συμμετείχε με την ιδιότητα της πρώην Υπουργού Παιδείας, στο διεθνές συνέδριο για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία «EAIE» που διεξήχθη στην Κωνσταντινούπολη την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου.
Η Άννα Διαμαντοπούλου έλαβε μέρος στη συζήτηση με θέμα  «Διεθνοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης: μία υπόθεση που αφορά μόνο την ελίτ;».
Στην ομιλίας της η Άννα Διαμαντοπούλου σημείωσε ότι:
- η διεθνοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης είναι προϋπόθεση για την εξέλιξη στην ανάπτυξη μίας χώρας.
- στοιχεία της διεθνοποίησης είναι το άνοιγμα των εθνικών πανεπιστημίων σε καθηγητές και φοιτητές από άλλες χώρες, η συμμετοχή σε διεθνή Project, τα κοινά προγράμματα σπουδών, τα θερινά σχολεία, η αξιοποίηση των εργαλείων της Διαδικασίας της Μπολόνιας και η ανάπτυξη των MOOCs, δηλαδή τα διαδικτυακά πτυχία.
- η κυβέρνηση κάθε χώρας έχει την ευθύνη να δημιουργήσει το πλαίσιο της ανάπτυξης των διεθνών χαρακτηριστικών της ανώτατης εκπαίδευσης.
- τα πανεπιστήμια έχουν την ευθύνη να δώσουν στους καθηγητές και στους φοιτητές τη δυνατότητα να λειτουργούν ως μέλη της διεθνούς πανεπιστημιακής κοινότητας.
- η διεθνοποίηση συντελείται και με τη δημιουργία παραρτημάτων πανεπιστημίων σε χώρες του εξωτερικού.
- βασική προϋπόθεση της διεθνοποίησης είναι η πιστοποίηση των παραρτημάτων που θα  πρέπει να λειτουργούν με τους ίδιους όρους που λειτουργούν και τα μητρικά πανεπιστήμια. Αυτό δυστυχώς σε πολλές χώρες δεν συμβαίνει και αποτελεί πρόβλημα που η Άννα Διαμαντοπούλου είχε θέσει ως Υπουργός Παιδείας τόσο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Υπουργών Παιδείας όσο και στη συνάντηση των Υπουργών Παιδείας στο πλαίσιο της Διαδικασίας της Μπολόνιας.

Είναι μεγάλη τιμή να δίνεται σε κάποιον η ευκαιρία να μιλήσει για σημαντικούς ανθρώπους. Γίνεται μάλιστα μεγαλύτερη η τιμή όταν διαθέτει κανείς το επιπλέον προνόμιο να έχει συνεργαστεί, αγωνιστεί και πετύχει μαζί τους.

Αυτό νιώθω τώρα που γράφω για τον Βασίλη Παπάζογλου, καθώς, δυστυχώς, δεν μπορώ απόψε να είμαι μαζί σας, ανάμεσα στη συντροφιά όσων έχουν τη χαρά να ανήκουν στους φίλους του Βασίλη.

Δεν θα είναι υπερβολή αν πω ότι από όλες τις ευχάριστες και δύσκολες στιγμές της θητείας μου στο Υπουργείο Παιδείας, εκείνη που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένη, είναι η πρωτοφανής για τα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα, επιτυχία της ψήφισης του Νόμου για την αναβάθμιση των ελληνικών ΑΕΙ.

Μία μεγάλη πολιτική επιτυχία που προέκυψε μέσα από συνδυασμό διεθνούς και εθνικής εμπειρίας,  μεθοδικότητας, υψηλής επιστημοσύνης, συντονισμού, ευελιξίας και κυρίως βούλησης και αποφασιστικότητας.

Αυτά τα χαρακτηριστικά, δηλαδή, που διαθέτει ο Βασίλης και πάνω στα οποία μαζί με τους συνεργάτες μας, αλλά και τη στήριξη πολλών από εσάς, χτίσαμε κάτι για το οποίο αξίζει να λες ότι η πολιτική έχει ακόμα να δώσει στον τόπο.

Αυτή τη μεταρρύθμιση λοιπόν, θα κληθεί και το πολιτικό σύστημα και οι άνθρωποι της Ανώτατης Εκπαίδευσης και οι φοιτητές και οι πολίτες να υπερασπισθούν ως ένα δικό τους κτήμα. Ένας δικός τους στόχος έξω και πέρα από τη Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο.

Ούτε δογματικοί είμαστε ούτε ριψάσπιδες όμως. Ο Νόμος πρέπει να εφαρμοστεί και, όπως ο ίδιος άλλωστε περικλείει στην φιλοσοφία του, όπου χωλαίνει πρέπει να διορθωθεί.

Δεν νοείται όμως επέμβαση εκ των προτέρων και με ιδιοτέλεια σε έναν Νόμο που δεν εφαρμόζεται πλήρως από ανθρώπους που αποσκοπούν και έχουν δημοσίως δηλώσει τη συνολική ακύρωση του.

 Εύχομαι ο χώρος της Εκπαίδευσης να έχει την τύχη να υπηρετείται πάντα από επιστήμονες, δασκάλους και κυρίως ανθρώπους σαν τον Βασίλη Παπάζογλου.

Τον χρειαζόμαστε για όλα τα μεγάλα και σημαντικά που έχουμε μπροστά μας.