therealdesign

Καλεσμένοι της Δανής Πρωθυπουργού Helle Thorning-Schmidt προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς από τις δυο μεριές του Ατλαντικού.

Ομιλία Άννας Διαμαντοπούλου στην εκδήλωση του ΔΙΚΤΥΟΥ με θέμα : «Ευρώπη: Σε αναζήτηση κοινού μέλλοντος | Βορράς – Νότος : Μια ισότιμη συνύπαρξη»

Τρία χρόνια τώρα βιώνουμε και παλεύουμε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μια βαθειά οικονομική και πολιτική κρίση που έχει καταστρέψει ή αλλάξει δραματικά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
 Εθνικισμός, Λαϊκισμός και αντιευρωπαϊσμός  σαρώνουν και φοβάμαι ριζώνουν, απ΄ άκρο σ' άκρο την Ευρώπη!

• Η απάντηση στην κρίση είναι πρώτα Εθνική.  Αυτό αφορά προγράμματα και δράσεις των Εθνικών κυβερνήσεων, Κοινοβουλίων και Κοινωνικών Εταίρων και την αταλάντευτη αποφασιστικότητα για την υλοποίησή τους.
• Η απάντηση για τους πολίτες της στη κρίση είναι όμως και Ευρωπαϊκή. Απάντηση που ή θα αλλάξει τα δεδομένα κάνοντας την Ευρώπη μια οικονομική και πολιτική υπερδύναμη με ευημερία για τους πολίτες της ή  θα  έχει προτεραιότητες που υπαγορεύονται από βραχυπρόθεσμα  συμφέροντα,  και θα οδηγήσει την Ευρώπη σε διάλυση και αναστροφή πορείας ακόμη και των πιο ισχυρών κρατών.  Η διάλυση σημαίνει πόνο και δάκρυα για ΟΛΟΥΣ επί μακρόν. Και αβέβαιο μέλλον!

Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο της Ευρωπαϊκής απάντησης;

Οι Ευρωπαϊκοί λαοί έχουν διαφορετική ιστορία, μέγεθος, κουλτούρα, επιτεύγματα και αδυναμίες, διαφορετικούς γείτονες ,φυσικούς πόρους ακόμα και κλίμα!!
Οι πολιτικές οικογένειες Σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικοί , Φιλελεύθεροι, αριστεροί έχουν  ευρωπαϊκή έκφραση αλλά και εθνικές επιρροές.
Με την αντιευρωπαισμό που αναπτύσσεται, το ευγενέστερο επίτευγμα της ανθρώπινης πολιτικής ιστορίας η Ε.Ε. βρίσκεται μπροστά στο κίνδυνο της διάλυσής της ! Η μήπως ΟΧΙ;;;
Μπορούν  οι επιμέρους μορφές σύγκρουσης Βορρά -  Νότου, ή κέντρου - περιφέρειας, ή δανειστών  - δανειοληπτών ή τέλος των εντός και εκτός του Ευρώ να δημιουργήσουν επί μέρους συμμαχίες και να οδηγήσουν σε καθολικές συγκρούσεις;;;
Τα ερωτήματα είναι πολύ ζωτικά για να απασχολούν μόνο τις ελίτ της πολιτικής, της δημοσιογραφίας  ή τους ακαδημαϊκούς.
Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να κατανοήσουν το διακύβευμα και να συμμετέχουν οι ίδιοι ενεργά. Αν οι Κυβερνήσεις και τα κόμματα δεν εξηγήσουν τα πραγματικά δεδομένα , δεν πουν την αλήθεια, υπάρχει κίνδυνος οι Ευρωεκλογές να  φέρουν 27 κόκκινους ή μαύρους Πέπε Γκρίλο στη Ευρωβουλή …..  με απρόσμενες συνέπειες.
Στην αναζήτηση των απαντήσεων  θέλουμε να συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις...
Να μιλήσουμε για την Ευρώπη που θέλουμε, με μια νέα αφήγηση που μιλά στη ψυχή και στο μυαλό των ανθρώπων, που δίνει προοπτική και ευκαιρίες σε όλους, που προστατεύει τους αδύναμους και δυναμώνει τη Δημοκρατία.  Να πούμε πώς και πότε.

Ας βάλω με απλά λόγια τα μεγάλα ζητήματα
Η κρίση πάτησε στη ατελή αρχιτεκτονική της ΟΝΕ και βεβαίως στη άφρονα πολιτική κυβερνήσεων που τον φτηνό δανεισμό χρησιμοποίησαν  για κατανάλωση και όχι για ανάπτυξη, οφείλεται όμως και στη σταδιακή επικράτηση  διεθνώς  της χρηματοπιστωτικής οικονομίας απέναντι στη πραγματική σ΄αυτή δηλαδή που δημιουργεί δουλειές.

Ποιά είναι η κατάσταση σήμερα:
Η ΕΕ είναι σε ύφεση 0,3% το 2012 με 26 εκατομ. ανέργους ενώ στην Ευρωζώνη από το 2008 η ανεργία αυξήθηκε κατά 8 εκατομμύρια.
Πως επηρεάζει η κρίση διαφορετικές χώρες;
Η Αυστρία έχει τα μικρότερα ιστορικά επιτόκια αγοράς ομολόγων ( 0,6% η Αυστρία και 5,8% η Πορτογαλία)
Η Γερμανία... έχει αρνητικά επιτόκια δημοσίου δανεισμού ενώ πρόσφατη μελέτη υπολογίζει ετήσια συσσώρευση κεφαλαίου εξ αυτού της τάξης των 40 δις το χρόνο.

Στο Νότο παρουσιάζεται  η μεγαλύτερη ανεργία μετά τον πόλεμο και επιδεινούμενη φτώχια.  Η ύφεση δεν σταματά,  η ανάπτυξη δεν έρχεται.
Η Ισπανία και η Ελλάδα έχουν πάνω από 50% νεανική ανεργία.
Στο Βορρά οι πολίτες νομίζουν ότι χρηματοδοτούν το Νότο από τη φορολογία τους , οι πολίτες στο Νότο θεωρούν υπεύθυνο τον Βορρά

Η κρίση έχει κερδισμένους και χαμένους πρόσκαιρα,  γιατί  - αν αυτό δεν σταματήσει - σε βάθος χρόνου η πολιτική αστάθεια και η οργή θα μεταδοθεί σαν ανεξέλεγκτη φωτιά παντού.

Το  πρόβλημα λοιπόν είναι ποιες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις θα ενωθούν και με ποιά πειστική πρόταση για την πλειοψηφια των πολιτών
ΑΤΖΕΝΤΑ:
    Μεταρρυθμίσεις
    Δημοσιονομική εξυγίανση
    Ανάπτυξη

ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Το τρίτο αφορά κυρίως τις Ευρωπαϊκές πολιτικές:
Τραπεζική ενοποίηση με διασφάλιση όλων των καταθέσεων.
Νέος ρόλος της Ευρωπαϊκής τράπεζας,ώστε να διατεθούν πόροι για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις.
Προϋπολογισμόςμε ευρωπαϊκούς πόρους που να επιτρέπει αναδιανομή (οι ΗΠΑ ΈΧΟΥΝ 24% Ομοσπονδιακό Προϋπολογισμό και η Ευρώπη 1%) των πλεονασμάτων προς όφελος όλων.
Η ατζέντα αυτή σημαίνει θεσμικές και πολιτικές αλλαγές και κυρίως ποιός θα τις εκφράσει.
••   Οι ευρύτερες δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας
••  Οι οργανώσεις πολιτών ( think tank έως ακτιβιστές) πχ notre europe
•• Oι κοινωνικοί εταίροι πχ τα Γερμανικά συνδικάτα που προτείνουν ένα συγκεκριμένο και μελετημένο σχέδιο Μαρσαλ για τον Νότο και την Περιφέρεια.
Αυτή η Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Ανάπτυξη πρέπει να βρει επιταχυντές και αυτοί   ίσως είναι κάποιες δυνάμεις του Νότου με κάποιες δυνάμεις του Βορρά.

Οι σημερινοί καλεσμένοι μας προέρχονται απο δυο αντίστοιχου  πληθυσμού χώρες , η μία στο Νοτιοδυτικό και η άλλη στο Βορειοανατολικό άκρο της Ένωσης, είναι μαχητικοί Ευρωπαϊστές και αντιμετωπίζουν  διαφορετικές Εθνικές πραγματικότητες.
Για μας στο νοτιοανατολικό άκρο της ΕΕ είναι πολύτιμη η γνώση , η σύγκριση και τελικά η Σύνθεση  των απόψεων.
Για τους λαούς μας , για τους πολίτες μας που παλεύουν για την επιβίωση, η γνώση του άλλου και η χειροπιαστή αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, είναι σημαντική,  ίσως καθοριστική για την ζωή τους.

Mια σύντομη παρουσίαση της ομιλίας που έδωσε η Άννα Διαμαντοπούλου ως Fisher Family Fellow στο Πανεπιστήμιο Harvard στις 23.10.2012 με τίτλο "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο" βρίσκεται δημοσιευμένη στο website του Belfer Center Του "J.F. Kennedy School of Government"

Η παρουσίαση βρίσκεται εδώ (στα αγγλικά): http://belfercenter.ksg.harvard.edu/publication/22586/europe_at_a_crossroads.html?breadcrumb=%2Fproject%2F61%2Ffuture_of_diplomacy_project

Σημεία από την ομιλία στο Πανεπιστήμιο Harvard:

«Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο»

Ευρώπη: Ενοποίηση ή Διάλυση

Η Άννα Διαμαντοπούλου επεσήμανε πως η Ευρώπη έχει να διαλέξει ανάμεσα σε βαθύτερη ενοποίηση ή τη διάλυση.

Τόνισε πως πιστεύει ότι θα υπερισχύσει η τάση για ενοποίηση για δυο λόγους :

Το τεράστιο κόστος της διάλυσης, «σύμφωνα το γερμανικό Think tank “Prognos”, η έξοδος από το ευρώ 4 μόνο  χωρών, της Ισπανίας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα κόστιζε τη παγκόσμια οικονομία 17,2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απώλειες ανάπτυξης έως το 2020»

Και το γεγονός ότι η ενοποίηση αποτελεί το στρατηγικό συμφέρον των Ευρωπαϊκών χωρών,

«Χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν ένα δύσκολο έως αμελητέο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αριθμεί 9 δισεκ. ανθρώπους και η Ευρώπη θα αποτελεί μόνο το 7%, από το 20% που αποτελούσε στη δεκαετία του ’50. Οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες θα αντιπροσωπεύουν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2050, ενώ το ΑΕΠ της Ευρώπης θα αποτελεί τότε μόνο το 10% του Παγκόσμιου ΑΕΠ από 30% που ήταν στα 1950» επεσήμανε.

•    Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία που να πείσει  πως  περισσότερη Ευρώπη σημαίνει ευημερία και σταθερότητα
•    Η Γερμανία χρειάζεται να αλλάξει για να παίξει το ρόλο που της αναλογεί
Παρατήρησε πως η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία.  Καμία χώρα όμως μόνη, ούτε η κραταιά Γερμανία δεν μπορεί να υπαγορεύσει του κανόνες για την Ενωμένη Ευρώπη.
Η Γερμανία παίζει σήμερα το σημαντικότερο ρόλο. Ωστόσο παρά την ισχύ της έχει καταφέρει το τελευταίο διάστημα να απομονωθεί χάρις στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή πολιτική της. «Μοιάζει σήμερα με έναν απομονωμένο γίγαντα».

«Αντί να δείχνει με το δάκτυλο ή να ελέγχει αν οι άλλοι συμμορφώνονται με τους κανόνες χρειάζεται να οικοδομήσει συναινέσεις, να πείσει τις κυβερνήσεις και τους πολίτες της Ευρώπης και έτσι να κερδίσει το σεβασμό τους»

«Είναι αλήθεια», επεσήμανε, «πως πρόσφατα η Γερμανίδα Καγκελάριος και άλλοι γερμανοί πολιτικοί, στέλνουν σήματα αλλαγής της στάσης τους. Αποκλείουν τώρα μια έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, ενώ μιλούν ανοικτά για μια πιο ενωμένη Ευρώπη αλλά δε μοιάζει να έχουν ένα σαφές πρόγραμμα για ανάπτυξη. Αυτά είναι θετικά σήματα αλλά δεν αρκούν.»

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, το φάντασμα της διχόνοιας και του φόβου, της δυσπιστίας και του μίσους, το φάντασμα παλιών στερεοτύπων και εχθροτήτων που ξαναγεννιούνται.»

«Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση και η άνοδος των άκρων στην Ευρώπη χρειαζόμαστε ελπίδα και εμπιστοσύνη, απαιτείται μια νέα αφήγηση. Η Ευρώπη αναζητεί ηγεσία η οποία θα προτείνει ένα νέο σχέδιο και μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει:

1.    Ειρήνη (η σημαντικότερη ως τώρα κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία (Νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη λήψη αποφάσεων)
4.    Οικονομική δημοκρατία με την τιθάσευση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
5.    Ανάπτυξη δίκαια μοιρασμένη.»
  
Οι τύχες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι συναρτημένες με τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία. Η φύση της κρίσης και η στενή διασύνδεση των οικονομιών  απαιτούν μια νέα μορφή διεθνούς κατανόησης και συντονισμένης δράσης για να υπερνικηθεί η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.

Η Α.Δ. επεσήμανε πως ακόμη και αν η Γερμανία υπερνικούσε την απέχθεια της για αύξηση του Ευρωπαϊκού χρέους ή για τύπωμα χρήματος, ώστε να δοθεί μια αναπτυξιακή ώθηση, αυτό δεν θα αρκούσε. Θα έδινε προσωρινή ώθηση, όμως τα προβλήματα θα επανέρχονταν αφού μένουν άλυτες οι διεθνείς οικονομικές ανισορροπίες.

«Χρειάζεται μια παγκόσμια συνεννόηση στα πλαίσια των G20», τόνισε και προέβαλε την πρόσφατη πρόταση του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος προτείνει τις εξής συντονισμένες σε διεθνές επίπεδο ενέργειες :

Ο κ. Μπράουν παρατηρεί πως η αναπτυξιακή ώθηση, η τόνωση της παγκόσμιας ζήτησης δεν μπορεί να προέλθει ούτε από τους καταναλωτές στη Δύση οι οποίοι δε διαθέτουν σήμερα αρκετό εισόδημα ώστε να συνεχίσουν να καταναλώνουν όπως πριν αλλά ούτε κι από τους Ασιάτες παραγωγούς οι οποίοι χρειάζονται αγοραστές για τα προϊόντα τους.

Θεωρεί πως επειδή ο πληθωρισμός είναι γενικά χαμηλός θεμιτή μια τόνωση της ζήτησης στη Δύση με συντονισμένες ενέργειες των κυβερνήσεων με τις κεντρικές τράπεζες (δεν αποκλείει και το τύπωμα χρήματος). Η Κίνα θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση στο εσωτερικό της, ώστε να δώσει διέξοδο στην τοπική παραγωγή που βρίσκει μειωμένη  διέξοδο στις φθίνουσες εξαγωγές προς τη Δύση, ώστε να διατηρηθούν ή να αυξηθούν οι εισαγωγές από τη Δύση.

(Gordon Brown, “Europe risks going the way of Japan”, Reuters Blogs, 14.09.12, http://blogs.reuters.com/great-debate/2012/09/14/europe-risks-going-the-way-of-japan/)

Μνημόνιο - Οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα

Για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, τόνισε πως η γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή «δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, αυξάνονται δραματικά  η φτώχια και η ανεργία, δεσπόζουν η ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τις πιο βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής και ταυτόχρονα ζούμε την άνοδο των άκρων και του λαϊκισμού, ενώ για πρώτη φορά ένα νέο-ναζιστικό κόμμα μπαίνει στην ελληνική Βουλή τη στιγμή που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς όλα τα πολιτικά κόμματα καταρρέει. Για αυτό όταν λέω πως υπάρχει κίνδυνος για τη δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν μιλάω για μια θεωρητική πιθανότητα, ο κίνδυνος είναι ήδη στο κατώφλι μας, απειλεί όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.»

Η σημερινή κυβέρνηση – τα νέα μέτρα λιτότητας

Χωρίς ένα συνολικό σχέδιο Ελλάδας-Ευρώπης θα βυθιστούμε βαθύτερα στην ύφεση και στην ανεργία

«Η σημερινή τρικομματική φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση,  μέσα σε ένα συγκριτικά ευνοϊκότερο Ευρωπαϊκό κλίμα , ετοιμάζεται να συμφωνήσει την εφαρμογή ενός ακόμη προγράμματος λιτότητας, εξίσου φιλόδοξου και πιο σκληρού από τα προηγούμενα. Οφείλει  ακόμη να υλοποιήσει δυο σημαντικές μεταρρυθμίσεις: του κρατικού μηχανισμού και της φορολογίας, οι οποίες επείγουν από καιρό.
Κατά τη γνώμη μου αν συνεχίσουμε με την πεπατημένη μέθοδο και ρυθμούς, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μετά την εμπειρία τριών χρόνων, χωρίς δηλαδή μια συνολική προσέγγιση των προβλημάτων, με πρώτα απ’ όλα: τη ρευστότητα της οικονομίας, τη βιωσιμότητα του χρέους και την  ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων με πόρους είτε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων είτε από την Ευρωπαϊκή επιτροπή, δε θα πετύχουμε τίποτα άλλο από την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης. Το ελληνικό κοινοβούλιο οφείλει αυτή τη φορά να απαιτήσει, όταν θα ψηφίζει τα νέα μέτρα, να έχει μπροστά του μια ακριβή ποσοτική αποτίμηση από το Υπουργείο Οικονομικών των επιπτώσεων του κάθε μέτρου στην ύφεση ή στην ανάπτυξη.»

«Αυτό ένα κρίσιμο ζήτημα. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο Σύμφωνο Ανάπτυξης για το Νότο. Η ελληνική οικονομία και κοινωνία χρειάζονται: Ανακούφιση, Αναδιάρθρωση, Ανάκαμψη όπως έκαναν οι ΗΠΑ με το «New Deal» του Ρούζβελτ το 1933. Παράλληλα με τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη δημοσιονομική προσαρμογή που προβλέπονται στο μνημόνιο πρέπει να διασφαλίσουμε την ανακούφιση και τη στήριξη των άπορων και των ανέργων και την οικονομική ανάκαμψη. Ένα τέτοιο Σύμφωνο σημαίνει και μια νέα συμφωνία με τους εταίρους μας που θα περιλαμβάνει μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, ρευστότητα και πόρους που θα επιτρέψουν την επανεκκίνηση της Οικονομίας.»

Λάθη της τρόικας και δικά μας

«Κοιτάζοντας στα τελευταία χρόνια θεωρώ πως το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής περιείχε σημαντικά σφάλματα.
Η τρόικα έθεσε πολύ φιλόδοξους στόχους.
Το ΔΝΤ παραδέχτηκε πρόσφατα πως υποτίμησε πόσο μεγάλη ύφεση θα προκαλούσε η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα. Παραδέχτηκε πως έχει ευθύνη γιατί δεν επέμεινε σε περισσότερες περικοπές δαπανών αντί για μέτρα που περιόριζαν το διαθέσιμο εισόδημα.

Με βάση τις προβλέψεις της τρόικα η Ελλάδα θα μπορούσε ήδη να δανείζεται στις αγορές. Απέχουμε πολύ από αυτό.
Η τρόικα αντιμετώπισε τη χώρα σαν να πραγματοποιούσε την αναδιάρθρωση μιας εταιρείας, ξεχνώντας πως δεν μπορείς να ζητάς σε έναν ολόκληρο λαό να ακολουθεί οδηγίες σαν να ήταν υπάλληλοι μιας εταιρείας. 
Αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν διευκόλυναν το έργο μας όταν συχνά διαλαλούσαν ή απειλούσαν πως η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ. Αυτό δεν είναι το κλίμα που ευνοεί τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες οι στόχοι δεν ήταν ρεαλιστικοί από την αρχή.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, αποτύχαμε να δούμε το βάθος του προβλήματος στην αρχή. Προχωρήσαμε αργά, με ήπια μέτρα στην αρχή της κρίσης και αργότερα αναβάλαμε τις δύσκολες αποφάσεις. Οι περισσότεροι υπουργοί αρνήθηκαν να υιοθετήσουν τις μεταρρυθμίσεις. Ακόμη χειρότερα επιβάλαμε μέτρα που δεν ήταν κοινωνικά δίκαια, ενώ αποτύχαμε στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Η κυβέρνηση σπατάλησε και σπαταλά πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, δυνάμεις και πόρους.
Η υπομονή και η εμπιστοσύνη των πολιτών εξανεμίστηκε.»

Διδάγματα από τη διαχείριση της κρίσης

«Αν με ρωτήσετε ποια είναι τα 4 πράγματα που διδάχτηκα από τη διαχείριση αυτή της κρίσης.
•    Πρέπει κανείς να δρα ακαριαία
•    Τα σκληρότερα μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται στην αρχή της κρίσης
•    Πρέπει να πιστεύεις και να στηρίζεις δημόσια τις αποφάσεις που λαμβάνονται, αν θέλεις και οι άλλοι να πιστέψουν στο σχέδιο σου και να σε στηρίξουν.
•    Κάθε δημόσια δράση χρειάζεται λαϊκή υποστήριξη. Πρέπει κάθε στόχος όσο δύσκολος κι αν είναι να  εμπνέει εθνική υπερηφάνεια και είναι κοινωνικά δίκαιος.»

Άρθρο - παρέμβαση στην Athens Voice με αφορμή το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και την αντανάκλαση του στην εξέλιξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος:

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων της κρίσης, οι προγνώσεις για τη διάλυση του ευρώ και τις καταστροφικές επιπτώσεις της, δημιούργησαν ρίγη πανικού σε Βορρά και Νότο, σε Ε.Ε., ΗΠΑ μέχρι και την μακρινή Ασία.

Το 2012 το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Οικονομικών Μελετών “Prognos” είχε εκτιμήσει ότι η έξοδος Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας από το ευρώ θα στοίχιζε στην παγκόσμια οικονομία 17,2 τρισεκατομμύρια ευρώ! Με απλά λόγια δεν θα έμενε τίποτα όρθιο σε αγορές αλλά και χώρες...Η Ε.Ε. δια των θεσμών της και με την καθοδήγηση της Γερμανίας και Γαλλίας αντέδρασε πολύ αργά, έκανε πολύ λίγα και εκατομμύρια άνθρωποι πλήρωσαν και πληρώνουν τεράστιο κόστος.

Σήμερα η Ευρώπη φλέγεται: Η Ιταλία φαίνεται ακυβέρνητη με την πλειοψηφία του λαού να ρισκάρει την έξοδο από το ευρώ και τις πολιτικές φωνές της σύνεσης και της συντεταγμένης πορείας να μην μπορούν να πείσουν. Στην Ελλάδα η κρίση συνεχίζει να βαθαίνει με απρόβλεπτες κοινωνικές αντιδράσεις, στην Κύπρο η νέα κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με τεράστια προβλήματα, στην Ισπανία μια κυβέρνηση στα όρια ανοχής και με αποσχιστικά προβλήματα, η Βουλγαρία δεν έχει κυβέρνηση και η Γαλλία βλέπει πια στους δείκτες της τα μηνύματα της κρίσης, ενώ η Βρετανία απειλεί με αποχώρηση από τό ευρωπαικό οικοδόμημα.

Είναι σαφές ότι δεν μιλούμε πια μόνο για οικονομική κρίση. Βιώνουμε μια βαθιά κρίση δημοκρατίας, όπου οι πολιτικοί δεν συναντούν πλέον την υποστήριξη ούτε καν την ανοχή των πολιτών, μια βαθιά κρίση προσανατολισμού για το που πορεύεται η Ε.Ε.. Το τοπίο αλλάζει δραματικά και με ταχύτητα. Ο αντιευρωπαϊκός λαϊκισμός, ο εθνοκεντρικός λόγος και η εσωστρέφεια, η άρνηση αυτογνωσίας και κατανόησης του άλλου, η ανάδειξη εκ νέου αρνητικών στερεοτύπων και εθνικών αρετών, φαίνεται να γυρίζουν την Ευρώπη πίσω πριν το 1959.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (οι εκλεγμένοι δηλαδή ηγέτες των 27) με την ηγεσία της Γερμανίας και την υποστήριξη της Γαλλίας, αρνήθηκαν να διδαχθούν από το παρελθόν και με μυωπική προσέγγιση "τακτοποίησαν" τα προβλήματα των χωρών ως να επρόκειτο για “business” plan μιας επιχείρησης.

Η δημοκρατία, η ειρήνη και η ευημερία δεν επιτυγχάνονται χωρίς οικονομικές προϋποθέσεις. Παραβλέψαμε οτι υπάρχει το κρίσιμο σημείο, το όριο που αφορά την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την προοπτική του ατόμου και του συνόλου πέρα από το οποίο, συντάγματα και νόμοι, οικονομικές αναλύσεις και ορθολογικά επιχειρήματα σαρώνονται από την ορμή της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Η κάθε χώρα έχει τις δικές της αδυναμίες και τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα. Στις χώρες του Νότου, ιδιαίτερα στην Ελλάδα και την Ιταλία, η κρίση ανέδειξε με ένταση τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, αποδόμησε το πολιτικό κατεστημένο, ενοχοποίησε μέχρι...προδοσίας τον εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις και ανέδειξε πρωταγωνιστές τους εκφραστες των πλέον ακραίων μορφών λαϊκισμού. Η ανασυγκρότηση και οι μεταρρυθμίσεις σε μια χώρα απαιτούν χρόνο και περιβάλλον εμπιστοσύνης. Αλλιώς, κάθε είδους έκρηξη ίσως διαφορετική από αυτή του παρελθόντος αλλά ίδιας έντασης θα σαρρώσει τα πάντα.

Αν και δεν συνηθίζεται σε άρθρο, καταθέτω το παρακάτω διάγραμμα του Fabian Lindner (Social Europe Journal). Μια δραματική απεικόνιση που δείχνει ότι η αναπτυξιακή βύθιση στην Ελλάδα τέσσερα χρόνια μετά την κρίση είναι μεγαλύτερη και από αυτή της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η οποία ήταν αρκετή για να διαλύσει την Πρώτη Γερμανική Δημοκρατία.
Τώρα που στις πολιτισμένες πολιτείες της Ευρώπης υπάρχει πείνα, οργή και απελπισία μην μας εκπλήσει η αντίδραση των πολιτών Οι Ιταλοί βλέπουν στην Ελλάδα εικόνες από το μέλλον και οι Γερμανοί αρνούνται να μελετήσουν το δικό τους παρελθόν.

Ζούμε σε μία εποχή που οι γεωπολιτικές εξελίξεις, η μεταφορά δηλαδή δύναμης από τη Δύση στην Ανατολή, και οι μεγάλες αλλαγές στη Μέση Ανατολή και την Αφρική απαιτούν μία Ε.Ε. ενωμένη και ισχυρή. Η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης δεν είναι παρά μία μικρή χώρα στο παγκόσμιο σύστημα. Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα είναι 9 δισεκατομμύρια, ενώ ο πληθυσμός της Ευρώπης θα ανέρχεται μόλις στο 7%, από 20% το 1950. Οι μεγαλύτερες χώρες της Ε.Ε. θα αποτελούν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και το Ευρωπαϊκό ΑΕΠ θα είναι μόνο το 10% της παγκόσμιας παραγωγής, και αυτό μειωμένο κατά 30% από το 1950. Κανείς δεν μπορεί πια μόνος του. Για αυτούς τους λόγους μια Ομοσπονδία Εθνών Κρατών είναι μια σοβαρή προοπτική για την ειρήνη και ευημερία των λαών, μια ασπίδα για όλους.

Η Ε.Ε. δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς τη λαϊκή υποστήριξη αλλά ούτε και να καταλήξει σε μία νομισματική συνένωση αποκλινουσών οικονομιών. Η ατζέντα διαμορφώνεται καθημερινά από το συμφέρον των κρατών, δηλαδή από την ανάγκη των ίδιων των λαών. Η ατζέντα αυτή είναι πιά μπροστά μας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε εσαεί να παρουσιαστούν ηγέτες ευρωπαϊκού διαμετρήματος για να προσδιορίσουν κατεύθυνση και δράση ούτε το Γερμανικό εκλογικό ημερολόγιο. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να δράσουν. Οι χώρες του Νότου και οι ηγεσίες όλου του πολιτικού φάσματος πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία.

Η Ε.Ε. για να ολοκληρωθεί πρέπει να έχει λαικό αφήγημα προοπτικής και ελπίδας για το μέλλον και δράση για το παρόν. Το αφήγημα πρέπει να βασίζεται στους πυλώνες ύπαρξης της Ευρώπης προς όφελος των λαών της. Δηλαδή, την ειρήνη, τη δημοκρατία, το νέο γεωπολιτικό της ρόλο, την οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη και την ισομερή κατανομή της ανάπτυξης. Η δράση σημαίνει αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) τώρα και έκδοση χρήματος με ένα παράλληλο επενδυτικό πρόγραμμα σε ευρωπαϊκά δίκτυα που θα τονώσει άμεσα οικονομίες και απασχόληση. Μια νέα περίοδος της Ε.Ε. ξεκινά με τις Ιταλικές εκλογές με το δίλημμα να οριστικοποιείται: πολιτική ενοποίηση ή διάλυση; Θα παλέψουμε με όραμα για το πρώτο για να μην επιτρέψουμε να μας διαλύσει το δεύτερο.

Δείτε εδώ το άρθρο δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της Athens Voice

Ο Gramci είχε πει «ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Είναι η εποχή των τεράτων». Τέρατα γεννιούνται παντού και ο καθένας πρέπει να παλέψει με τα δικά του. Ως Υπουργός Παιδείας και Έρευνας, έχω τον μικρότερο προϋπολογισμό που είχε ποτέ η χώρα, δραματικό αριθμό αποχώρησης εκπαιδευτικών, ενόψει των αλλαγών στο συνταξιοδοτικό σύστημα, και τεράστια προβλήματα στις υποδομές. Σε αυτές τις περιπτώσεις το δίλλημα είναι «ή παραιτούμαι ή παλεύω με τα ελάχιστα για τα μέγιστα». Όταν δεν υπάρχουν χρήματα πρέπει να υπάρχουν ιδέες, βαθιές τομές, δομικές μεταρρυθμίσεις.

Οι εξελίξεις τρέχουν  χωρίς να υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος και με κλονισμένη την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα αλλά και στην Ευρώπη. Όμως, πάντα υπάρχει λύση και διέξοδος. Θα πρέπει να αναδείξουμε τις δυνάμεις της χώρας, να αναδιαρθρώσουμε το σύστημα και να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η οικονομική και δημοσιονομική κρίση τείνει να μετατραπεί σε κρίση πολιτική και κρίση Δημοκρατίας. Η συλλογική δράση, οι υπερεθνικές και διακυβερνητικές διαπραγματεύσεις έχουν αντικατασταθεί από ανεπίσημες ομάδες όπως η ομάδα της Φρανκφούρτης (Baroso, Rehn, Germany, France, ECB, IMF).

Επιστολή προς τους πρώην προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ρομάνο Πρόντι και Ζακ Ντελόρ:
Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

Σε αυτήν τη κρίσιμη ίσως και οριακή στιγμή για το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, είναι πολύ σημαντική και αναγκαία για το μέλλον της Ευρώπης και την ευημερία των λαών της,  μια δημόσια παρέμβαση ηγετικών προσωπικοτήτων αφοσιωμένων Ευρωπαϊστών της που απέδειξαν με την πράξη τους και την ιστορία τους ότι υπηρέτησαν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και της λειτουργίας της με κανόνες δικαίου, πειθαρχίας και αλληλεγγύης.  
Μια διακήρυξη που θέτει εκ νέου το όραμα και ανανεώνει τον στόχο για μια Ενωμένη Ευρώπη  προτείνοντας τα μέσα για την υλοποίησή τους, φαίνεται ότι δεν μπορεί παρά  είναι ίσως πιο εύκολο να προέλθει από ηγέτες που δεν έχουν το άγχος της επανεκλογής των εθνικών εκλογών και δεν ενδιαφέρονται να πρωταγωνιστήσουν στο σημερινό ευρωπαϊκό σενάριο της Ευρώπης του «Κράμερ εναντίον Κράμερ», δηλαδή χώρας εναντίον χώρας, βορρά εναντίον νότου, κέντρου εναντίον περιφέρειας.  
Ο καταλυτικός ρόλος του  Προέδρου Ντελόρ στην δημιουργία της ενιαίας αγοράς με κανόνες κοινωνικού κράτους και την προετοιμασία της νομισματικής ένωσης,  όπως επίσης και ο καθοριστικός ρόλος του Προέδρου Πρόντι στην εισαγωγή του ευρώ και την υλοποίηση της τεράστιας κλίμακας διεύρυνσης της Ένωσης,  αιτιολογεί και επιβάλλει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Κάποιος πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ την νέα μορφή ενός πανευρωπαϊκού πολέμου με τον καλπασμό του λαϊκισμού και εθνικισμού που με τα ιδιαίτερα διαφορετικά χαρακτηριστικά από χώρα σε χώρα κινδυνεύουν να διαλύσουν το πιο ευγενές και σημαντικό επίτευγμα της πολιτικής ιστορίας, την ένωση δηλαδή Ευρωπαϊκών κρατών μέσω  δημοκρατικών διαδικασιών και μόνο.
Είμαι σίγουρη πως πολιτικοί που πιστεύουν βαθιά στην ευρωπαϊκή ιδέα ακόμη και σήμερα που ο αντιευρωπαϊσμός εξαπλώνεται και μπορεί να εξελιχθεί σε κυρίαρχη άποψη, είναι πρόθυμοι για να συνδράμουν σε μια τέτοια πρωτοβουλία.
Νοιώθω την ανάγκη να επαναφέρω την τελευταία παράγραφο της επιστολής μου του 2012 με τον τίτλο ΕΥΡΩΠΗ SOS.
“Ας κινηθούμε τώρα, ενισχύοντας τις φωνές, σημαντικών Ευρωπαίων ηγετών και διακεκριμένων πολιτών, δημιουργώντας μια κίνηση για την ψυχή της Ευρώπης, την ΕΥΡΩΠΗ SOS, για να αναστρέψουμε την πορεία, να εξαφανίσουμε υπάρχουσες απειλές, προσφέροντας μια κοινή προοπτική και εξασφαλίζοντας το συλλογικό μας μέλλον, πριν είναι πολύ αργά. Η ώρα για πρωτοβουλία είναι τώρα. Ας προχωρήσουμε.

Με τιμή,
                                                            
Άννα Διαμαντοπούλου

Η Άννα Διαμαντοπούλου θα μιλήσει την Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου σε εκδήλωση για την επέτειο των 50 ετών  του SWP - Stiftung Wissenschaft und Politik στο Βερολίνο με θέμα "Η Γερμανία στον κόσμο – προσδοκίες προς την γερμανική εξωτερική πολιτική". Το SWP είναι ένα ανεξάρτητο Ινστιτούτο διεθνών και επιστημονικών σχέσεων.
Εκ μέρους της Γερμανικής Κυβέρνησης θα συμμετέχουν ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Βουλής κ. Norbert Lammert  και ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Guido Westerwelle.

Άρθρο στην εφημερίδα ¨Τα Νέα":

Ο ελληνικός λαός, αλλά και οι εκπρόσωποι του στην ελληνική Βουλή, βρίσκονται για μια ακόμη φορά, με σισύφειο τρόπο μπροστά στο εκβιαστικό δίλημμα. Από τη μία, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις , απολύσεις στο δημόσιο τομέα και ακόμη περισσότερες στον ιδιωτικό λόγω μιας σταθερά υψηλής ύφεσης, περιστολή στις δημόσιες επενδύσεις και περισσότερα λουκέτα. Από την άλλη «χρεοκοπία» διότι αμφισβητείται η καταβολή της επόμενης κρίσιμης δόσης.

Εδώ και τρία χρόνια , οι τεράστιες θυσίες φαίνεται πάντα να οδηγούν σε περισσότερες θυσίες, επιτείνοντας την απόγνωση ενός λαού, που, μη βλέποντας να υπάρχει ελπίδα, είτε παραδίδεται στις σειρήνες του λαϊκισμού, είτε στρέφεται σε ακραίες επιλογές, χωρίς κουράγιο να ασχοληθεί με τις επιπτώσεις των επιλογών αυτών.

Δεν είναι η στιγμή να ερμηνεύσουμε την απλοϊκή θέση που κυριαρχεί στην πολιτική μας αντιπαράθεση «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο» και πόσο αποπροσανατολιστική είναι αυτή στην αντιμετώπιση της κρίσης, ούτε να αναλύσουμε πόσο πιο επώδυνα είναι τα νέα μέτρα που έρχονται, με την εμμονή όλων για εκλογές τον Μάιο.

Έχουν γίνει εγκληματικά λάθη, τα οποία συνεχίζονται, και αφορούν όλους μας στην Ελλάδα, αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους μας. Αιχμή του δόρατος πρέπει να αποτελέσουν η δικαιοσύνη στις πολιτικές μας και η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μπροστά στην επικείμενη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 18 Οκτωβρίου, επιμένω σε μια συγκεκριμένη πρόταση, που δημόσια κατέθεσα πριν λίγες ημέρες και αφορά άμεσα την Ελλάδα, αλλά και κάθε χώρα της Ευρωζώνης και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο.

Σε όλη την Ευρώπη έχει ανοίξει πλέον ένας έντονος διάλογος για την προοπτική της Ε.Ε. Η νέα κοινή διακήρυξη του Πράσινου Κον Μπετιτ («κόκκινος Ντάνι») και του Φιλελεύθερου Φερχόφσταντ (πρώην Πρωθυπουργός του Βελγίου) που προωθούν την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, η κίνηση και το κείμενο των 11 Υπουργών Εξωτερικών (δυστυχώς απουσιάζει η Ελλάδα), η συνάντηση των Πρωθυπουργών του Νότου στη Μάλτα (και πάλι απουσιάζει η Ελλάδα), η διαρροή σχεδίου συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είναι, ενδεικτικά, ορισμένες από τις κινήσεις που κάνουν σαφή την μεγάλη κινητικότητα για επερχόμενες σημαντικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Οι προβληματισμοί των περισσότερων ευρωπαίων ηγετών από τον Μπαρόζο έως τον Ολάντ και την Μέρκελ έχουν ως κυρίαρχη επιλογή «να σωθεί η Ευρώπη».

Παράλληλα σε όλη την Ευρώπη φαίνεται να έχει γίνει πλέον κατανοητό, ότι δεν αρκούν μόνο τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα – όσο και αν είναι επιβεβλημένη ή άρση στρεβλώσεων και αδικιών. Η απάντηση στην αντιμετώπιση της κρίσης και η αποτροπή της διεύρυνσης και επέκτασής της, είναι η ανάπτυξη. Μία μαγική λέξη την οποία όλοι ομνύουν Βόρειοι και Νότιοι, αριστεροί και δεξιοί αλλά όσο η αστάθεια στην Ευρωζώνη παραμένει, όλα κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η ανάπτυξη προϋποθέτει «κλίμα» και «χρήμα». Και το χρήμα δεν θα υπάρξει αν δεν διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα. Προς αυτή την κατεύθυνση θεωρώ ως άμεση προτεραιότητα να συμπεριληφθεί ειδική παράγραφος, στα συμπεράσματα του επικείμενου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Συνόδου Κορυφής),που θα επιβεβαιώνει την υπεράσπιση της συνοχής και διατήρηση του όλου της Ευρωζώνης. Την παραμονή δηλαδή όλων των χωρών στο ευρώ, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αλλά και το συμφέρον των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με απλά λόγια το Συμβούλιο να δηλώνει με απόλυτο τρόπο προς κάθε κατεύθυνση ότι «καμία χώρα δεν θα βρεθεί εκτός ευρώ».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει έτσι και αλλιώς θεσμούς, μηχανισμούς και μέσα να προστατεύσει το νόμισμά της και να διασφαλίσει την εφαρμογή εσωτερικών κανόνων από όλα τα μέλη της.

Είναι η επιτακτική άμεση απάντηση στην σπέκουλα των αγορών, στους εχθρούς του ευρώ, στις επιπόλαιες δηλώσεις Ευρωπαίων και άλλων παραγόντων, στην περαιτέρω διάδοση του ιού της ευρωπαϊκής αποσύνθεσης. Είναι προϋπόθεση για να δημιουργηθεί το αναγκαίο αίσθημα ασφάλειας, στους πολίτες, στις κυβερνήσεις αλλά και στις αγορές. Είναι κάτι που αφορά όλους τους Λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο τον Νότο. Είναι μία κοινή εισήγηση προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που μπορούν να συμφωνήσουν Ελλάδα και Γερμανία κατά την επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ.

Θα είναι ένα μήνυμα σταθερότητας, ισχύος, αλληλεγγύης και ειρήνης.

Σημεία ομιλίας Άννας Διαμαντοπούλου, Προέδρου του ΔΙΚΤΥΟΥ,  στις 05.09.13 στο Βερολίνο, στο συνέδριο Μ100 Sanssouci Colloquium 2013 με  θέμα «Τα ΜΜΕ καταστρέφουν την Ευρώπη;» :

· Τα ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους κατά τη διάρκεια της κρίσης συνέβαλαν  στην απομάκρυνση των πολιτών από την ιδέα του «ανήκειν» σε μία ευρωπαϊκή οικογένεια.

· Εφόσον δεν έχει σχηματιστεί ακόμα ένας "ευρωπαϊκός δήμος", με την έννοια ενός συνόλου πολιτών που σκέφτονται και αποφασίζουν από κοινού για τα θέματα που τους αφορούν, ουσιαστικά  δεν μπορούν να υπάρξουν Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, με την εξαίρεση των μέσων που αφορούν τον μικρόκοσμο των Βρυξελλών.

· Τα ΜΜΕ είναι προφανές ότι αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως καταναλωτές. Λειτουργούν ως εθνικές επιχειρήσεις και ως εκ τούτου αντιδιαστέλουν το εθνικό με το ευρωπαϊκό, δημιουργώντας πολλές φορές την έννοια της αντιπαλότητας με την Ευρώπη.

· Ό,τι  θετικό συμβαίνει έχει πάντα σχέση με τις εθνικές κυβερνήσεις ενώ ό,τι αρνητικό συμβαίνει έχει σχέση με την Ε.Ε..

· Τα ΜΜΕ εύκολα επενδύουν στην αναπαραγωγή στερεοτύπων. Αυτό γίνεται εύκολα με τελείως διαφορετικούς τρόπους, με χιούμορ, σάτιρα, ιστορικά δεδομένα,  και φυσικά πουλάει όταν το εθνικό μας στερεότυπο είναι θετικό ενώ των άλλων αρνητικό.

· Η εποχή του ίντερνετ έχει αλλάξει το ρόλο των κλασσικών ΜΜΕ. Το ίντερνετ έχει καθιερωθεί ως το κύριο ειδησεογραφικό μέσο ενημέρωσης ενώ οι εφημερίδες πλέον, ως κύριο ρόλο, έχουν την ανάλυση των γεγονότων. Οι αναλύσεις αυτές στις περισσότερες χώρες είναι εθνοκεντρικές ενώ σε καμία περίπτωση δε προσπαθούν να αναδείξουν την ευρωπαϊκή διάσταση και την έννοια του ανήκειν στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

· Το γεγονός ότι δεν έχει γίνει καμία αποτελεσματική επένδυση στον τομέα της εκπαίδευσης ώστε να καλλιεργηθεί η αίσθηση ότι οι πολίτες πέρα από την εθνική τους ταυτότητα έχουν και την ευρωπαϊκή, αντανακλάται άμεσα στα ΜΜΕ.

· Η περίπτωση της Ελλάδας: Τα λαϊκιστικά ΜΜΕ της Ελλάδας και των άλλων χωρών, κυρίως της Γερμανίας, διαδραμάτισαν πολύ σημαντικό ρόλο στη δημιουργία ενός πολεμικού κλίματος στο επίπεδο της κοινής γνώμης της Ελλάδας και της Γερμανίας. Το αρνητικό κλίμα στη κοινή γνώμη και στις δύο χώρες τροφοδοτείται καθημερινά από εύκολα πρωτοσέλιδα κάνοντας δύσκολο το έργο των κυβερνήσεων και δημιουργώντας τεράστια καχυποψία, εσωστρέφεια, αμφισβήτηση που δεν επιτρέπουν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς να δουλεύουν για το συμφέρον της ευρωπαϊκής οικογένειας ενώ καλλιεργούν στους πολίτες την αίσθηση ότι εξυπηρετούνται τα εθνικά συμφέροντα των ΑΛΛΩΝ (οι ισχυροί για τους αδύναμους και οι αδύναμοι για τους ισχυρούς).

Το «Δίκτυο» για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και η Πρόεδρός του Άννα Διαμαντοπούλου οργάνωσαν την πρώτη συνάντηση του Μάρτιν Σουλτς, ως υποψηφίου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με πολίτες.

Στη συζήτηση ετέθησαν τα εξής θέματα:

•    Ανεργία των νέων και η αλλαγή του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε να περιλαμβάνει στους στόχους της μέτρα αντιμετώπισης της
•    Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις και κυρίως το θέμα των διαφορετικών επιτοκίων.
•    Ο Πρωτογενής τομέας
•    Το τραπεζικό σύστημα
•    Το ζήτημα της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής
•    Το θέμα της πολιτικής ενοποίησης

Η Άννα Διαμαντοπούλου στην εισαγωγή της υπογράμμισε ότι
o Μάρτιν Σούλτς ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που υπερασπίζονται την ευρωπαϊκή ιδέα, ως σύνθεση των εθνικών συμφερόντων προς όφελος όλων των λαών και όχι ως απλή επιβολή του συμφέροντος των ισχυρότερων χωρών.

Μεταξύ άλλων σημείωσε ότι: «200 μέρες μας χωρίζουν ίσως από τις πιο κρίσιμες Ευρωεκλογές από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για πρώτη φορά γίνονται σε συνθήκες τόσο μεγάλου αντιευρωπαϊκού κλίματος και με την κρίση να διαλύει χώρες και ζωές ανθρώπων.
Μπορούμε σ΄αυτές τις 200 μέρες να δώσουμε ευρωπαϊκό πολιτικό περιεχόμενο στις εκλογές;
Μπορούν οι υποψήφιοι των μεγάλων πολιτικών οικογενειών να διατυπώσουν όραμα δίνοντας άλλο πρόσημο στην ηγεσία της Ευρώπης;

Η Ευρώπη ως υπόθεση των ελίτ και των εμπειρογνωμόνων τελείωσε με την έναρξη της κρίσης. Για ό,τι έχουμε μπροστά μας οι πολίτες πρέπει να ξέρουν και να συμμετέχουν. Σ΄αυτή την προσπάθεια έχουμε την φιλοδοξία να συμβάλουμε ως «ΔΙΚΤΥΟ».

Επίσης η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε ότι «Η επίσκεψη του Προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου στην Ελλάδα, συνέπεσε με την επανεμφάνιση της πολιτικής βίας στην πιο άγρια μορφή της.

Ένα φαινόμενο που 40 χρόνια τώρα ταλάνισε τη χώρα εξαιτίας των ανοχών που επιδείξαμε. Ένα φαινόμενο που επαναφέρει με σφοδρότητα η σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση, καθώς και οι μορφές  εξάρτησης της χώρας.
Είναι ένα εθνικό θέμα τεράστιας σημασίας που απαιτεί εθνική συναίνεση, η οποία όμως πλέον δεν είναι αρκετή. Η ρίζα του κακού βρίσκεται πια στη κρίση και ο ρόλος των ευρωπαϊκών αποφάσεων είναι εξαιρετικά σημαντικός.
Σ΄αυτήν για την πολύ δύσκολη για τη χώρα συγκυρία η επίσκεψή σου, είπε η Πρόεδρος του Δικτύου,  και η πληθώρα των συναντήσεων και παρεμβάσεων ανοίγει με έναν θετικό τρόπο τη συζήτηση για τις Ευρωεκλογές.»

Η Άννα Διαμαντοπούλου από την πλευρά της έθεσε ένα κατά την άποψη της κορυφαίο ζήτημα που είναι το πως η Σοσιαλδημοκρατία και η φιλελεύθερη Κεντροαριστερά  θα μπορέσουν να κάνουν διακριτή την παρουσία τους ενόψει των Ευρωεκλογών μιλώντας στη ψυχή και στου νου των πολιτών του Βορρά και του Νότου.

Αρχίζοντας τη συζήτηση η Άννα Διαμαντοπούλου αναφέρθηκε  στο κυρίαρχο θέμα της ανεργίας γιατί σ΄αυτό συναντώνται όλες οι πολιτικές. Για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης και όχι απλά επιδοτήσεις χρειάζονται, σύμφωνα με την ίδια τα εξής:

-    Αντιμετώπιση με ρεαλισμό, δικαιοσύνη και προοπτική του δυσβάστακτου χρέους των χωρών του Νότου το οποίο δυστυχώς μεγαλώνει.
-    Ρευστότητα στην αγορά για να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις, άρα νέος ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
-    Δημόσια έργα, άρα επενδυτικό πρόγραμμα διευρωπαϊκών δικτύων και ουσιαστικό  ρόλο στην  Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
-    Υποστήριξη της ευρωπαϊκής βιομηχανίας με δίκαιους κανόνες στο διεθνές εμπόριο.
-    Επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις στη παιδεία και την έρευνα, που είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα για το δοκιμαζόμενο Νότο αλλά και για όλη την Ευρώπη.

ΚΑΙ όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν βέβαια, πολιτική σταθερότητα η οποία είναι συνυφασμένη με τον σεβασμό της λειτουργίας του Κοινοβουλίου και των θεσμών σε κάθε χώρα της ΕΕ.
Στη χθεσινή συνέντευξή ο Μ. Σουλτς αναφέρθηκε στον νέο χρυσό κανόνα για την εξαίρεση επενδύσεων από το έλλειμμα .
Συμφωνούμε απολύτως και ως «ΔΙΚΤΥΟ» έχουμε ξεκινήσει μία πρωτοβουλία πολιτών για τη συλλογή 1 εκατομμυρίου υπογραφών για την εξαίρεση μέρους των δαπανών που αφορούν την Παιδεία, την ονομάζουμε invest in education: www.invest-in-education.eu 

Η κραυγή αγωνίας είναι να δώσουμε χρήματα για την Παιδεία τώρα, ώστε να μην δούμε σε λίγα χρόνια τις ανισότητες να καταπίνουν την Ευρώπη.

Η συζήτηση είχε τον χαρακτήρα μιας φιλικής και ανθρώπινης συζήτησης ενός λαϊκού πολιτικού που ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής και βιβλιοπώλης έγινε δήμαρχος και βουλευτής με το SPD στην Γερμανία αναδείχθηκε ως  μια μεγάλη ευρωπαϊκή προσωπικότητα από τη θέση του Ευρωβουλευτή και μπορεί ακόμα με ευκολία να γυρίσει στη βάση στους πολίτες και στα πραγματικά προβλήματα τους.

Στη συζήτηση συμμετείχαν άνθρωποι οι οποίοι είναι κατεξοχήν δημιουργοί.

Γιώργος Καμίνης, Δήμαρχος Αθηναίων
Θανάσης Βακάλης, Πρόεδρος Συνεταιρισμού Αγελαδοτρόφων «ΘΕΣγάλα»
Ρέα Βιτάλη, Συγγραφέας και Αρθρογράφος στο Protagon
Σάββας Ρομπόλης, Διευθυντής Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ
Γιάννης Τσαμουργκέλης, Οικονομολόγος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
Θωμάς Χατζούλας, Διευθυντής της εταιρίας ένδυσης Forel
Θανάσης Χειμωνάς, Συγγραφέας