therealdesign

Άρθρο στην ενημερωτική ιστοσελίδα iefimerida.gr:
Οι Εκλογές του 2012 ανέτρεψαν την κομματική αριθμητική πολλών δεκαετιών, όχι όμως παθογένειες του πολιτικού συστήματος, το οποίο σε συνθήκες απόλυτης κρίσης λειτουργεί ως να στοχεύει μόνο στην αναπαραγωγή του.
Η χώρα βρίσκεται σε μία εξαιρετικά κρίσιμη μεταβατική περίοδο όπου βαθιές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς θα έπρεπε να χτίζουν ήδη, μετά από τόσο πόνο, ένα νέο μοντέλο παραγωγής και αναδιανομής εθνικού πλούτου.
Αυτό δεν συμβαίνει. Τα ισοπεδωτικά και επώδυνα για τους πολλούς μέτρα είναι ο κανόνας και οι διαρθρωτικές αλλαγές η εξαίρεση.
Η κυβέρνηση λειτουργεί σε αντίθεση με τα όσα έλεγε πριν τις εκλογές, η αντιπολίτευση υπόσχεται όσα δεν θα κάνει ποτέ ως κυβέρνηση και το τραίνο της πολιτικής δημαγωγίας που ταξιδεύει στη χώρα 180 χρόνια φαίνεται να μπαίνει και πάλι στο τούνελ του διχασμού, του «εμείς και αυτοί» των βιαιοτήτων και της πόλωσης.
Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα κόμματα μειώνεται διαρκώς, ενώ είναι πολύ ανησυχητική η δημοσκοπική  βύθιση των κομμάτων της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αποδεκατίζονται παρά τις αντίθετες επιλογές που έχουν κάνει .
Η πολιτική φενάκη
Γενιές πολιτικών φτιάξαμε, μεγαλώσαμε και δράσαμε σε μια πολιτική φενάκη.
Γενιές πολιτών απεδέχθησαν, συμμετείχαν και την υποστήριξαν. Για να αποφύγουμε τραγικές εκπλήξεις η διάλυση αυτής της φενάκης θα έπρεπε να γίνει από τους πολιτικούς που όμως φαίνεται, ότι παρά την ανείπωτη καταστροφή, αρνούμαστε να μάθουμε, να διδαχθούμε, να αλλάξουμε φρόνημα , συμπεριφορά και στόχους.  
Οι άνθρωποι γύρω μας το νιώθουν και το καταλαβαίνουν.
Ο μόνος κερδισμένος φαίνεται να είναι η Χρυσή Αυγή που από μια μικρή νεοναζιστική  οργάνωση που ανδρώθηκε εκμεταλλευόμενη την έλλειψη σωστής μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας και της Ευρώπης, παίρνει με βίαιο τρόπο το ρόλο του αντισυστημικού τιμωρού και αποσπά αν όχι τη στήριξη, την ανοχή -κυρίως των νέων- αλλά και πολλών απελπισμένων ανθρώπων.
Απόλυτη αλλαγή υποδείγματος
Αυτό, λοιπόν, που χρειάζεται επειγόντως, είναι η απόλυτη Αλλαγή Υποδείγματος.
Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά, ούτε η έλευση του μεσσία. Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους
Η συγκρότηση του νέου πόλου
Η συζήτηση για την ανασυγκρότηση του μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλου πολιτικού χώρου, πέρασε και θα περάσει όπως είναι φυσικό από 40 κύματα.
Είναι όμως πολύ σημαντικό η διαδικασία που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού φορέα, να μην ετεροπροσδιοριστεί:
•    Να μην αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
•    Να μην επιλέξει για το εαυτό του τον ρόλο του χρήσιμου συνεργάτη της Δεξιάς για να αποτραπεί η ανέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ.
•    Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες.
Να γίνει για να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που θα εμπνεύσει  εμπιστοσύνη και ελπίδα.
Ριζοσπαστικός Λόγος και Δομή
Το εγχείρημα θα πρέπει να έχει από την αρχή ριζοσπαστικό Λόγο που θα υπερβαίνει τα πολιτικά κλισέ -που δεν λένε τίποτα πια-  και Δομή που θα βασιστεί στην  ισότιμη συμμετοχή την συλλογικότητα και την δημοκρατία. Έτοιμο να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο όταν επιβάλλει στους άλλους να πάρουν θέση επί των δικών του προτάσεων του. Αλλιώς κινδυνεύει να  καταλήξει σε μια φλύαρη συρραφή υπαρχόντων σχημάτων με όσα θετικά ή αρνητικά τα συνοδεύουν.
Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020.   
Αυτό σημαίνει ασφαλώς πρόταση για την εξασφάλιση οικονομικής στήριξης και την αποτελεσματική διαχείριση του χρέους, αλλά όχι μόνον αυτά.
Θα πρέπει όμως και να εξηγηθεί ποια είναι η πραγματική κατάσταση της Χώρας χωρίς ωραιοποιήσεις και καταστροφολογίες. Οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν το αποτέλεσμα αλλά και το κόστος κάθε πολιτικής επιλογής.
Θα πρέπει να κατατεθούν συγκεκριμένες θέσεις για όλα τα επίμαχα θέματα – επείγοντα και μακροπρόθεμσμα. Κανείς δεν αντέχει πλέον γενικότητες και αερολογίες. Από την συνταγματική μεταρρύθμιση και τον εκλογικό νόμο μέχρι την καθημερινότητα των φόρων, των πλειστηριασμών  και της ρευστότητας.
Τα παραπάνω είναι απόλυτες προϋποθέσεις για την περιβόητη ανάπτυξη, η οποία ποτέ δεν θα προκύψει από κάποιο σχέδιο Μάρσαλ. Χωρίς αλλαγή υποδείγματος, η Χώρα μας έχει αποδειχθεί ατελέσφορη στην αποδοτική αξιοποίηση πόρων, και η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τις κυβερνήσεις.
Πόλος και όχι συμπλήρωμα
Οι διάφορες πρωτοβουλίες για τη δημιουργία του νέου, είναι καθοριστικό, να είναι ελεύθερες από κομματικές εξαρτήσεις και να μην εντάσσονται σε επιμέρους σχεδιασμούς για ένα κυρίαρχο ρόλο σε έναν κατακερματισμένο χώρο. Να απευθύνονται σε όλους σε βάση ισοτιμίας.
Να υπερβαίνουν τις ισορροπίες και τις μιζέριες του σήμερα, να βλέπουν μπροστά, γιατί ο στόχος πρέπει να είναι  να υπηρετήσουμε την πατρίδα με την  δημιουργία ενός ενιαίου χώρου ο οποίος θα εξελιχθεί σε πρωταγωνιστικό πόλο του νέου πολιτικού συστήματος και όχι κυβερνητικό συμπλήρωμα οποιουδήποτε από τους σημερινούς πρωταγωνιστές.  
Ακατόρθωτο; Δύσκολο; Εδώ θα φανεί η ιστορική ευθύνη αυτών που μπορούν να κάνουν ένα βήμα πίσω για να γίνει ένα άλμα μπροστά.

Δείτε το άρθρο δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα iefimerida.gr

Ριζοσπαστική Σοσιαλδημοκρατία για την Ευρώπη και την Ελλάδα

1. Η θεμελιώδης σύγκρουση είναι πάντα μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς

Η συγκυρία του Μνημονίου δεν πρέπει να μας τυφλώνει. Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο χαράσσεται η πολιτική, παραμένει ο άξονας Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά.

Τα κόμματα αλλάζουν, οι χώροι όμως και οι παρατάξεις όχι. Το Κέντρο είναι, πάντα, η απαραίτητη προϋπόθεση για την δόμηση μιας πλειοψηφίας με κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά, εξ ου και η σύγκρουση στις σύγχρονες Δημοκρατίες ήταν και είναι μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς.

Ας θυμηθούμε επίσης ότι η Δεξιά κέρδιζε καθαρά τις εκλογές μόνο όταν κέρδιζε το Κέντρο. Το ΠΑΣΟΚ είναι η μοναδική επιτυχημένη προσπάθεια της Κεντροαριστεράς να σπάσει το μονοπώλιο της Δεξιάς διότι εξέφρασε το Κέντρο με το κεφάλι στραμμένο στ’ αριστερά.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιλέγει τον κύριο αντίπαλο του εντός της Κεντροαριστεράς γιατί γνωρίζει ότι αυτή είναι μια διαμάχη από την οποία τελικά μόνη κερδισμένη βγαίνει η Δεξιά.

Σήμερα, με τη χώρα σε βαθιά κρίση και πρώτη επιλογή την επιβίωσή της οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις συναντώνται στο κέντρο ενώ τα άκρα των δύο χώρων συναντώνται φανερά ή κρυφά στην έξοδο από το ευρώ και την Ευρώπη.

Είναι, λοιπόν, θεμελιώδους σημασίας για τη λειτουργία της δημοκρατίας και την πορεία της χώρας, οι όποιες συναινέσεις στην κρίση να μην πολτοποιήσουν το βασικό δίπολο, ώστε να παραμείνουν κατανοητές από τον πολίτη, οι διαφορές πολιτικής που αφορούν την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά ως προς το ρόλο του κράτους, τη λειτουργία της οικονομίας, την εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ομιλία Άννας Διαμαντοπούλου στην εκδήλωση του ΔΙΚΤΥΟΥ με θέμα : «Ευρώπη: Σε αναζήτηση κοινού μέλλοντος | Βορράς – Νότος : Μια ισότιμη συνύπαρξη»

Τρία χρόνια τώρα βιώνουμε και παλεύουμε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μια βαθειά οικονομική και πολιτική κρίση που έχει καταστρέψει ή αλλάξει δραματικά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
 Εθνικισμός, Λαϊκισμός και αντιευρωπαϊσμός  σαρώνουν και φοβάμαι ριζώνουν, απ΄ άκρο σ' άκρο την Ευρώπη!

• Η απάντηση στην κρίση είναι πρώτα Εθνική.  Αυτό αφορά προγράμματα και δράσεις των Εθνικών κυβερνήσεων, Κοινοβουλίων και Κοινωνικών Εταίρων και την αταλάντευτη αποφασιστικότητα για την υλοποίησή τους.
• Η απάντηση για τους πολίτες της στη κρίση είναι όμως και Ευρωπαϊκή. Απάντηση που ή θα αλλάξει τα δεδομένα κάνοντας την Ευρώπη μια οικονομική και πολιτική υπερδύναμη με ευημερία για τους πολίτες της ή  θα  έχει προτεραιότητες που υπαγορεύονται από βραχυπρόθεσμα  συμφέροντα,  και θα οδηγήσει την Ευρώπη σε διάλυση και αναστροφή πορείας ακόμη και των πιο ισχυρών κρατών.  Η διάλυση σημαίνει πόνο και δάκρυα για ΟΛΟΥΣ επί μακρόν. Και αβέβαιο μέλλον!

Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο της Ευρωπαϊκής απάντησης;

Οι Ευρωπαϊκοί λαοί έχουν διαφορετική ιστορία, μέγεθος, κουλτούρα, επιτεύγματα και αδυναμίες, διαφορετικούς γείτονες ,φυσικούς πόρους ακόμα και κλίμα!!
Οι πολιτικές οικογένειες Σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικοί , Φιλελεύθεροι, αριστεροί έχουν  ευρωπαϊκή έκφραση αλλά και εθνικές επιρροές.
Με την αντιευρωπαισμό που αναπτύσσεται, το ευγενέστερο επίτευγμα της ανθρώπινης πολιτικής ιστορίας η Ε.Ε. βρίσκεται μπροστά στο κίνδυνο της διάλυσής της ! Η μήπως ΟΧΙ;;;
Μπορούν  οι επιμέρους μορφές σύγκρουσης Βορρά -  Νότου, ή κέντρου - περιφέρειας, ή δανειστών  - δανειοληπτών ή τέλος των εντός και εκτός του Ευρώ να δημιουργήσουν επί μέρους συμμαχίες και να οδηγήσουν σε καθολικές συγκρούσεις;;;
Τα ερωτήματα είναι πολύ ζωτικά για να απασχολούν μόνο τις ελίτ της πολιτικής, της δημοσιογραφίας  ή τους ακαδημαϊκούς.
Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να κατανοήσουν το διακύβευμα και να συμμετέχουν οι ίδιοι ενεργά. Αν οι Κυβερνήσεις και τα κόμματα δεν εξηγήσουν τα πραγματικά δεδομένα , δεν πουν την αλήθεια, υπάρχει κίνδυνος οι Ευρωεκλογές να  φέρουν 27 κόκκινους ή μαύρους Πέπε Γκρίλο στη Ευρωβουλή …..  με απρόσμενες συνέπειες.
Στην αναζήτηση των απαντήσεων  θέλουμε να συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις...
Να μιλήσουμε για την Ευρώπη που θέλουμε, με μια νέα αφήγηση που μιλά στη ψυχή και στο μυαλό των ανθρώπων, που δίνει προοπτική και ευκαιρίες σε όλους, που προστατεύει τους αδύναμους και δυναμώνει τη Δημοκρατία.  Να πούμε πώς και πότε.

Ας βάλω με απλά λόγια τα μεγάλα ζητήματα
Η κρίση πάτησε στη ατελή αρχιτεκτονική της ΟΝΕ και βεβαίως στη άφρονα πολιτική κυβερνήσεων που τον φτηνό δανεισμό χρησιμοποίησαν  για κατανάλωση και όχι για ανάπτυξη, οφείλεται όμως και στη σταδιακή επικράτηση  διεθνώς  της χρηματοπιστωτικής οικονομίας απέναντι στη πραγματική σ΄αυτή δηλαδή που δημιουργεί δουλειές.

Ποιά είναι η κατάσταση σήμερα:
Η ΕΕ είναι σε ύφεση 0,3% το 2012 με 26 εκατομ. ανέργους ενώ στην Ευρωζώνη από το 2008 η ανεργία αυξήθηκε κατά 8 εκατομμύρια.
Πως επηρεάζει η κρίση διαφορετικές χώρες;
Η Αυστρία έχει τα μικρότερα ιστορικά επιτόκια αγοράς ομολόγων ( 0,6% η Αυστρία και 5,8% η Πορτογαλία)
Η Γερμανία... έχει αρνητικά επιτόκια δημοσίου δανεισμού ενώ πρόσφατη μελέτη υπολογίζει ετήσια συσσώρευση κεφαλαίου εξ αυτού της τάξης των 40 δις το χρόνο.

Στο Νότο παρουσιάζεται  η μεγαλύτερη ανεργία μετά τον πόλεμο και επιδεινούμενη φτώχια.  Η ύφεση δεν σταματά,  η ανάπτυξη δεν έρχεται.
Η Ισπανία και η Ελλάδα έχουν πάνω από 50% νεανική ανεργία.
Στο Βορρά οι πολίτες νομίζουν ότι χρηματοδοτούν το Νότο από τη φορολογία τους , οι πολίτες στο Νότο θεωρούν υπεύθυνο τον Βορρά

Η κρίση έχει κερδισμένους και χαμένους πρόσκαιρα,  γιατί  - αν αυτό δεν σταματήσει - σε βάθος χρόνου η πολιτική αστάθεια και η οργή θα μεταδοθεί σαν ανεξέλεγκτη φωτιά παντού.

Το  πρόβλημα λοιπόν είναι ποιες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις θα ενωθούν και με ποιά πειστική πρόταση για την πλειοψηφια των πολιτών
ΑΤΖΕΝΤΑ:
    Μεταρρυθμίσεις
    Δημοσιονομική εξυγίανση
    Ανάπτυξη

ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Το τρίτο αφορά κυρίως τις Ευρωπαϊκές πολιτικές:
Τραπεζική ενοποίηση με διασφάλιση όλων των καταθέσεων.
Νέος ρόλος της Ευρωπαϊκής τράπεζας,ώστε να διατεθούν πόροι για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις.
Προϋπολογισμόςμε ευρωπαϊκούς πόρους που να επιτρέπει αναδιανομή (οι ΗΠΑ ΈΧΟΥΝ 24% Ομοσπονδιακό Προϋπολογισμό και η Ευρώπη 1%) των πλεονασμάτων προς όφελος όλων.
Η ατζέντα αυτή σημαίνει θεσμικές και πολιτικές αλλαγές και κυρίως ποιός θα τις εκφράσει.
••   Οι ευρύτερες δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας
••  Οι οργανώσεις πολιτών ( think tank έως ακτιβιστές) πχ notre europe
•• Oι κοινωνικοί εταίροι πχ τα Γερμανικά συνδικάτα που προτείνουν ένα συγκεκριμένο και μελετημένο σχέδιο Μαρσαλ για τον Νότο και την Περιφέρεια.
Αυτή η Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Ανάπτυξη πρέπει να βρει επιταχυντές και αυτοί   ίσως είναι κάποιες δυνάμεις του Νότου με κάποιες δυνάμεις του Βορρά.

Οι σημερινοί καλεσμένοι μας προέρχονται απο δυο αντίστοιχου  πληθυσμού χώρες , η μία στο Νοτιοδυτικό και η άλλη στο Βορειοανατολικό άκρο της Ένωσης, είναι μαχητικοί Ευρωπαϊστές και αντιμετωπίζουν  διαφορετικές Εθνικές πραγματικότητες.
Για μας στο νοτιοανατολικό άκρο της ΕΕ είναι πολύτιμη η γνώση , η σύγκριση και τελικά η Σύνθεση  των απόψεων.
Για τους λαούς μας , για τους πολίτες μας που παλεύουν για την επιβίωση, η γνώση του άλλου και η χειροπιαστή αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, είναι σημαντική,  ίσως καθοριστική για την ζωή τους.

Όταν ξεκίνησε εκείνο το σκοτεινό καλοκαίρι του 2012, πριν τις ατέλειωτες μέρες στους βεραμάν τοίχους του νοσοκομείου, σε βρήκε με μια εμμονή.
Το νησάκι απέναντι από το σπίτι στο Πόρτο Ράφτη.
Δύο ώρες κολύμπι να πας, δύο ώρες να γυρίσεις.
Μόνος με ρεύματα που κούραζαν, με ήλιο που έψηνε, με αρμύρα που έγδερνε. Είχες καεί, ήσουν  αγνώριστος.
Κάθε μέρα ένα στοίχημα με την αντοχή, κάθε μέρα μια απόδειξη ότι δεν κάνεις ρούπι πίσω, όπως πάντα ένα όνειρο που γινόταν στόχος ,ύστερα όραμα και ύστερα πράξη και ύστερα άλλο και πάλι από την αρχή.

Μια ζωή τόσο γεμάτη με όλα……….όνειρα που έγιναν ζωή και άλλα που προδόθηκαν, αγώνες  με πάθος ζωής ως το θάνατο, ταξίδια, αγάπες, ανθρώπινες σχέσεις ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΝΟΤΕΣ.
Ένας άνθρωπος που όλα του κατέληγαν σε λόγο βαθύ, απλό και ανατρεπτικό και σε νότες μελωδικές που πλημμύριζαν τις νύχτες του και τις μέρες του.
Ο Γιώργος με το λόγο και τη μουσική και η Γιάννα δίπλα με τη φωτογραφία ως τέχνη- σαν να έφτιαχναν οι δυό τους τη ζωή, μια ταινία για κάθε μέρα.

Πώς να μιλήσω χωρίς να σε απογοητεύσω- κορόιδευες μέχρι ευτελισμού την ξύλινη γλώσσα και απογύμνωνες σε δευτερόλεπτα όλα τα δήθεν.
Θα το επιχειρήσω και ανέξου με.

Ο Γιώργος Γλυνός ήταν ένας ιδιοφυής ,ανιδιοτελής, απρόβλεπτος και εξαιρετικά εργατικός άνθρωπος, χωρίς καμία προσωπική ατζέντα.
Δεν είχε ποτέ προσωπικούς στόχους, δόξα , καριέρα, πλούτο ή προσωπική διάκριση.
Οι ισχυροί και οι μεγάλοι , η εξουσία σε Ευρώπη και Ελλάδα τον ανακάλυπταν μόνοι τους και επιζητούσαν τη συνεισφορά του.
Και αυτός κάθε φορά που ζητούνταν η συμμετοχή του πρόσφερε απλόχερα και εύκολα γνώση , πρωτογενείς ιδέες , πρωτότυπες επεξεργασμένες προτάσεις.
Πρόσφερε πάντα με αίσθημα εθνικού καθήκοντος, χωρίς αντάλλαγμα πηγαινοερχόμενος στα μεγάλα γραφεία με το παλιό παπάκι και το κράνος του ‘60 .
Πρόσφερε ουσιαστικά και άμεσα, αλλά χωρίς κανένα συμβιβασμό.
Δεν είχε εχθρούς , δεν προσέβαλε ποτέ κανέναν προσωπικά, αλλά είχε πολλούς ιδεολογικούς αντιπάλους.
Οι απόψεις του για όλα τα θέματα από τη διεύρυνση και το ευρώ, μέχρι το σχέδιο Ανάν, τη σχέση με τη Τουρκία,  τη κρίση  και το μνημόνιο, την Αριστερά και τη Δεξιά ,ήταν σαφείς, τεκμηριωμένες, ανατρεπτικές, κόντρα στο ρεύμα, στις πολιτικές ορθότητες και του σαρωτικού λαϊκισμού.
Μιλούσε πάντα απλά με χιούμορ, καθημερινά παραδείγματα και την τιμιότητα του αληθινού Αριστερού , έτσι όπως τον είχαμε ζωγραφίσει στα φοιτητικά μας όνειρα.
Ο Γιώργος είναι ο μόνος πραγματικά αριστερός που γνώρισα στη ζωή μου.
Ο αριστερός 20άρης που μπήκε στη φυλακή (που ποτέ δεν εξαργύρωσε) και την περιέγραφε σαν κάτι καθημερινό.
Πιο πολύ στέκονταν στη Γιάννα που με τη μαθητική ποδιά έπαιρνε το καράβι και στέκονταν έξω από τα κάγκελα – στη Γιάννα που 45 χρόνια μετά με την ίδια μαθητική ποδιά ήταν μέσα από τα κάγκελα, στο βεραμάν δωμάτιο.

Ο Γιώργος Γλυνός ήταν Έλληνας όπως θα θέλαμε όλοι να τον ορίζουμε.
Ο Πλάτων και ο Κονδύλης, ο Τσιτσάνης και ο Χατζηδάκης, ο Σικελιανός και ο Γκάτσος , η εξωστρέφεια και η γνώση της πραγματικότητας ΠΈΡΑ από τα σύνορα, ο σεβασμός του άλλου και η αγάπη στους βράχους και τα νερά της Κιμώλου ,η  βαθειά αγωνία για τη Κύπρο, η υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος ως συμφέρον των πολλών απλών ανθρώπων με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Και ύστερα ο καφές και η παρέα και τα ατέλειωτα ξενύχτια και το αναθεματισμένο το τσιγάρο παντού και συνέχεια, ο φίλος του και  ο εχθρός του.
Ο Γιώργος Γλυνός υπήρξε ένας μεγάλος ευρωπαϊστής  με πίστη , ρεαλισμό και γνώση για το που πρέπει να πάει αυτό το καράβι.
Το 1999 με έβαλε να μάθω όλη την Ευρωπαϊκή Συνθήκη απέξω….
-    Γιώργο είναι τρέλα!
-    Η γνώση είναι προϋπόθεση για να νικήσεις την πιο οργανωμένη γραφειοκρατία του κόσμου.
Κάθε άρθρο έχει πίσω του συναινέσεις κομμάτων , εθνών, λαών, κρατών, κάθε ΚΑΙ κάθε κόμμα σημαίνει εκατοντάδες ώρες διαπραγμάτευσης σε συνθήκες δημοκρατίας και ειρήνης.
Αν θες να το υπηρετήσεις πρέπει να το ξέρεις βαθειά.
Αν θες να το ανατρέψεις πρέπει να το κατανοήσει σε βάθος.
Σε βάθος, όλα σε βάθος! Οργίζονταν και κορόϊδευε τις γενικότητες και τα ευχολόγια , η βαθειά και συνεχώς επίκαιρη γνώση των δεδομένων, η ανατρεπτική σκέψη και η προσωπική ανιδιοτέλεια, οδηγούσε πάντα στο καθαρό δια ταύτα.
Αυτό που πολλές φορές εξέπληττε και ενοχλούσε κυρίως γιατί νομίζω ότι ήταν πάντα πιο μπροστά από την εποχή του.

Ο Γιώργος Γλυνός έζησε μια όμορφη και γεμάτη ζωή αφήνοντας πίσω τα γραπτά του και τις μνήμες της προσφοράς του σε όποιον και όπου  χρειάστηκε, σε όποιον και όπου του ζήτησε .
Στα χρόνια του καρκίνου δίδαξε υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και αυτή την εκρηκτική αισιοδοξία για ζωή –τόσο χιούμορ , τόση ενέργεια , τόση παρέα έγραψαν έναν περήφανο αποχαιρετισμό.
Και την ίδια στιγμή είχε την ευτυχία να δεί τη μετουσίωση της δικής του προσφοράς σε αγάπη.
Να νιώσει την αγάπη της Γιάννας σαν φτερούγες που τον προστάτευαν και τον αγκάλιαζαν και την αφοσίωση του Βασίλη τόσο αυθόρμητη και τόσο απόλυτη όπως θα ονειρεύονταν ο κάθε γονιός για το παιδί του.
Ευτύχησε να νιώσει τη βαθειά αγάπη και το σεβασμό εκατοντάδων ανθρώπων,από Πρωθυπουργούς μέχρι τον περιπτερά του.
Η Γιάννα, ο Βασίλης , η Μάρθα , η Φωτεινούλα και όλοι εμείς οι εκατοντάδες φίλοι και θαυμαστές σου είμαστε περήφανοι, ο καθένας με το μερίδιο του που βρεθήκαμε κοντά σου.
Μόνο που όλοι και κυρίως η πατρίδα ιδιαίτερα σ΄αυτή την πλήρη σύγχυση και τον καταποντισμό σε χρειαζόμασταν πολύ.

«Όμως……είναι σκληρή σαν του θανάτου τη   γροθιά μια ομορφονιά που δεν τη κέρδισε κανείς
ούτε και εσύ που την τραγούδησες χίλιες φορές».

Καλό ταξίδι Γιώργο.
ΑΔ

Βασικά σημεία συνέντευξης της Αννας Διαμαντοπούλου στο ΡΑΔΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 94,5 και τους Στέφανο Διαμαντόπουλο και Ελένη Ζάχου.

8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΗΝ ΔΕΘ:

Σκληρή κριτική ασκεί η Άννα Διαμαντοπούλου στην κυβέρνηση του Α.Σαμαρά , λέγοντας ότι  θα  έπρεπε να έχει έτοιμο ένα εθνικό σχέδιο για την Ελλάδα από τους Έλληνες, και σημειώνει ότι ο βαθμός αξιοπιστίας του κ. Σαμαρά μπορεί να κριθεί αν θυμηθούμε τι είπε ,  για ποια πράγματα δεσμεύτηκε το 2011 και τι έχει υλοποιήσει μέχρι σήμερα.

«Για να αποτιμήσει κανείς την ομιλία και να κρίνει τις δεσμεύσεις θα πρέπει να λάβει υπόψη την αντίστοιχη ομιλία του 2011. Τότε γνωρίζοντας όλα τα δεδομένα, είχε δεσμευθεί να καταργήσει άμεσα το χαράτσι, το οποίο τώρα παγιώθηκε ως ενιαίος φόρος ακινήτων, να αποπληρώσει άμεσα τις οφειλές του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα - γιατί αλλιώς η αγορά θα κατέρρεε – τα 7 δις που σήμερα έγιναν 8δις, για τα οποία δήλωσε  σε ενεστώτα διαρκείας ότι πληρώνονται,  ενώ η αγορά πράγματι καταρρέει, και έκρινε τότε, την φορολόγηση της ατομικής και ιδιαίτερα στης μικρής ιδιοκτησίας ως καταστροφική τόνιζε την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης του Δουβλίνο ΙΙ για το μεταναστευτικό, και μια Κυβέρνηση 12 Υπουργών, που απλά δεν έγιναν. Για να υπάρχει αξιοπιστία πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν έγιναν όλα όσα υποσχόταν το 2011.  Δεν είναι δυνατόν  να υπάρχει λογική λωτοφαγίας, φάγαμε  λωτό και ξεχάσαμε τι είπε» τόνισε η κ. Διαμαντοπούλου

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ κ. ΤΣΙΠΡΑ

«Μετά από όσα συνέβησαν στην Χώρα και όσα έχουν υποστεί οι πολίτες, παρά τις αλλαγές στην δύναμη των κομμάτων και την σύνθεση της Βουλής, φαίνεται πως τίποτε δεν αλλάζει στην νοοτροπία και τις πολιτικές πρακτικές.  Όσα συνέβησαν  και χθες στην ΔΕΘ αυτό αποτυπώνει. Καταστροφολογία και υποσχέσεις η Αντιπολίτευση, Λήθη και ωραιοποιήσεις η Κυβέρνηση». Ενώ άσκησε κριτική και στον κ. Τσίπρα  σημειώνοντας ότι και χθες έδειξε ότι δεν έχει ξεπεράσει τον εαυτό του ως  καταληψία».

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ τους ΕΛΛΗΝΕΣ

Αναφερόμενη στο γεγονός ότι τον Μάιο του 2014 λήγει το Μνημόνιο, και ότι τον Ιανουάριο αναλαμβάνει η Ελλάδα την προεδρία της Ε.Ε. επεσήμανε:

«Aυτό που θα περίμενε κανείς σήμερα, είναι να ξεκινήσει  το ελληνικό σχέδιο φτιαγμένο από έλληνες για  τον Μάιο του 2014 -   τότε που τελειώνει το μνημόνιο και θα υπάρχει χρηματοδοτικό κενό -   όχι απλά γενικά και αφηρημένα, αλλά με συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις. Να προκληθεί ακόμη και σύγκλιση αρχηγών , να επιχειρηθεί συναίνεση όλων των δυνάμεων και όποιος αρνηθεί , να πάρει τις ευθύνες  του. Να σας θυμίσω ότι επειδή δεν είχαμε εθνικό σχέδιο φθάσαμε κάποια στιγμή να υποχρεώνουν οι ξένοι τον πρωθυπουργό  και  τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπογράφουν σχέδια. Επομένως αυτό το σχέδιο πρέπει να γίνει για την Ελλάδα   από τους Έλληνες , για την επόμενη ημέρα.  Φυσικά και δεν υπάρχει τώρα ……………..

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

Αναφερόμενη στην ανάγκη ενός εθνικού σχεδίου,  απάντησε και σε ερωτήσεις σχετικά με την κινητικότητα στον χώρο της κεντροαριστεράς. « Δεν είναι ούτε οι προσωπικότητες που συνομιλούν μεταξύ τους , δεν είναι ούτε οι διάφοροι που πιθανόν να φαντάζονται  νέους ρόλους , ή να πιστεύουν ότι μπορούν να παίξουν νέους ρόλους. Είναι ένα εθνικό σχέδιο και μια πρόταση  που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και αφορά συγκεκριμένα πράγματα, όχι γενικά και αόριστα. Αυτό το σχέδιο είναι η  συνεκτική ουσία  του αύριο, και στην διαμόρφωση του θα συμβάλλω  με όλες μου τις δυνάμεις.  Ένας εναλλακτικός πόλος , στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοπτικής της Χώρας, και με ξεκάθαρη γραμμή  θα  δώσει ένα νέο αφήγημα για την έξοδο από την κρίση αλλά και για τον νέο ρόλο της χώρας στη Μέση Ανατολή  και στην Ευρώπη».

"Η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη και επικίνδυνη"

-Το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, μετά το success story, είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι πλησιάζει «το τέλος των μνημονίων». Πόσο κοντά στην πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας είναι αυτά τα επιχειρήματα;

Δεν θέλω επ' ουδενί λόγω να μηδενίσω την τεράστια προσπάθεια που έχει καταβάλει η χώρα, όμως ο χειρισμός του πρωτογενούς πλεονάσματος θυμίζει την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι, όπως και τότε, δεν θα διαρκέσει. Προφανώς, εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική και μόνον απεικόνιση. Το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, αλλά βασίζεται στην άντληση πόρων από το ύστατο υστέρημα της κοινωνίας, δηλαδή από φόρους που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και από τη μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημόσιων και ιδιωτικών. Άρα, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο με τους σημερινούς ρυθμούς και δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιονδήποτε πλέον εθνικό σχεδιασμό.

- Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι διεργασίες για την ανασυγκρότηση του χώρου μεταξύ Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχετε ενεργά; Παρακολουθείτε από απόσταση; Για να είναι αποτελεσματική η προσπάθεια τι πρέπει να γίνει;

Και συζητώ και παρακολουθώ με προσοχή την αγωνία όλων όσοι ειλικρινά θέλουν κάτι νέο. Πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάτι τελείως νέο. Ένας νέος πόλος που θα μιλήσει πάνω απ' όλα με ειλικρίνεια για το πού πραγματικά είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε με ενόραση, αλλά και με πολιτικές «γωνίες». Πιστεύω ότι αυτός ο πολιτικός σχηματισμός πρέπει να βασίζεται στην ισότιμη συμμετοχή ατόμων, να παρουσιάσει άμεσο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση ξεπερνώντας τις υπάρχουσες δομές.

- Το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβαν πρωτοβουλία, ώστε να αποτελέσουν τον κορμό για τη δημιουργία μιας ελληνικής «Ελιάς», καλώντας σε συστράτευση υπό την «ομπρέλα» του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Θα ανταποκριθείτε;

Φοβούμαι ότι ένα εγχείρημα που σκοπεύει να δώσει διέξοδο στα προβλήματα του «τώρα» θα είναι προϊόν μιας χρήσης εν όψει εκλογών και θα κάψει μια προσπάθεια.

- Ανασύσταση της Κεντροαριστεράς με παράλληλη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., χωρίς προγραμματικό πλαίσιο, έχει νόημα;

Είναι σαφές ότι μπαίνουμε και στην Ελλάδα στον αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας. Προϋπόθεση για να μην ενσωματώνονται τα μικρότερα κόμματα σε μια ισοπεδωτική ηγεμονία των μεγαλύτερων, είναι η συμφωνία στο πρόγραμμα και στο μοντέλο διακυβέρνησης και διαχείρισης του κράτους.

-Περίπου πενήντα πανεπιστημιακοί και συγγραφείς που ασπάζονται τις αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας αναμένεται να δώσουν στη δημοσιότητα κείμενο-παρέμβαση. Πως κρίνετε αυτή την απόπειρα;

Θετική και ελπιδοφόρα, αλλά δεν είναι αρκετό. Πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν γίνεται. Ιδέες, κείμενα, αναλύσεις, θα χρειαστούν ανθρώπους που θα μιλήσουν και θα παλέψουν γι' αυτές στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής, που είναι η επαφή με τον πολίτη. Εκεί που έρχεσαι αντιμέτωπος με το πραγματικό πρόβλημα και τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ χωράει στην Κεντροαριστερά; Και από την πλευρά τους τα κεντροαριστερά κόμματα πρέπει να υπολογίζουν σε ενδεχόμενη κυβερνητική συμμαχία μαζί του;

Σήμερα, δεν είναι Κεντροαριστερά. Και δεν νομίζω ότι θέλει να είναι, μιας και βολεύεται ανάμεσα στον αριστερό λαϊκισμό με δόσεις σοβαροφάνειας. Διαθέτει ορισμένα αξιόλογα στελέχη με ιστορία και αγώνες, αλλά απέχει από την κατάκτηση ενός σχεδίου αρχών, αξιών και θέσεων που μπορούν να δώσουν πειστική προοπτική στον τόπο.
Οι κυβερνητικές συμμαχίες θα είναι, όπως φαίνεται, ο κανόνας πλέον. Για να έχουν, όμως, όφελος για τη χώρα και για να πετύχουν τον στόχο της συναίνεσης, πρέπει να υπηρετούν την λογική μας λεπτομερούς και ειλικρινούς προγραμματικής συμφωνίας.

- Η Χρυσή Αυγή αυξάνει τα ποσοστά της, ο λόγος της βρίσκει απήχηση στις νέες ηλικίες και στους πολίτες που πλήττονται από την κρίση και την ίδια ώρα αποθρασύνεται, με αποκορύφωμα τη δολοφονία στο Κερατσίνι. Πώς ερμηνεύετε το «φαινόμενο» Χρυσή Αυγή;

Ηρθε η εποχή που το κτήνος απελευθερώθηκε. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με άσκηση ατομικών ποινικών διώξεων στα μέλη της που εμπλέκονται, προκαλούν ή υποθάλπουν περιστατικά βίας. Πρέπει να διωχτούν άμεσα ως ηθικοί αυτουργοί η πολιτική της ηγεσία μέσα από τα όσα ανατριχιαστικά κατά καιρούς έχει πεί. Είναι μια συμμορία που πάτησε πάνω στο τεράστιο κενό της των υπηρεσιών του κράτους προς τον πολίτη. Η απόλυτη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και οι συνεχιζόμενες παθογένειες των πολιτικών συμπεριφορών αναγορεύουν αυτή τη συμμορία σε τιμωρό του συστήματος που βγαίνει σεργιάνι στις γειτονιές με τη λεπίδα του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Οι απελπισμένοι και απηυδισμένοι άνθρωποι είδαν τον τιμωρό. Η δολοφονία του Φύσσα στο Κερατσίνι ας ελπίσουμε ότι θα συγκλονίσει ενεργά όλους.

- Θεωρείτε ότι η ενίσχυσή της συνδέεται ή όχι με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας;

Φυσικά και συνδέεται. Είχαμε από την αρχή επισημάνει και στην Ευρώπη ότι υπάρχει το κρίσιμο όριο που αφορά την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την προοπτική ενός ατόμου και ενός έθνους.
Πέρα απ' αυτό, Συντάγματα, νόμοι και ορθολογικά επιχειρήματα σαρώνονται από την απελπισία και την ορμή της κοινωνίας. Κρίσιμο για την ιστορία κάθε έθνους είναι πια εάν θα κυριαρχήσει μια πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε απόφαση για δουλειά και δημιουργία, ή αν θα κυριαρχήσει η πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε δύναμη διχασμού, μίσους και εν τέλει εμφυλίου πολέμου. Γι' αυτό και πιστεύω ότι μόνον ένας νέος πολιτικός σχηματισμός μπορεί να υπερβεί τον καλπάζοντα διχασμό.

- Ο τρόπος προσέγγισης από την κυβέρνηση ο οποίος αξιοποιεί τη θεωρία των δύο άκρων σάς βρίσκει σύμφωνη; Αποδίδετε ευθύνες και στην αξιωματική αντιπολίτευση;

Όχι! Είναι απαράδεκτο να ταυτίζεται ένα μόρφωμα που αρνείται τη δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για τη σωματική και ψυχολογική βία που έχει ασκήσει επί χρόνια μέσω ομάδων του και στελεχών του, γιατί κυρίως συνετέλεσε στο να θεωρείται η βία στοιχείο της καθημερινότητας. Από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μέχρι τα υπουργεία και τις πολιτικές εκδηλώσεις. Άλλο όμως ανομία και άλλο έγκλημα. Άλλο κατάληψη ενός δημόσιου χώρου και άλλο δολοφονία πολίτη επειδή είναι ο «άλλος». Η βία είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται, και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν το απεδέχθη, αλλά η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη, επικίνδυνη και εν τέλει εξυπηρετεί κομματική και όχι εθνική στρατηγική.

Σημεία που συζητήθηκαν ή διαστρεβλώθηκαν από την συνέντευξη στην εκπομπή "η άλλη όψη" της ΝΕΤ και τον Μανώλη Κοττάκη:

Σχετικά με το σημερινό ΠΑΣΟΚ:
«Από το καλοκαίρι δεν συμμετείχα και δεν συμμετέχω σε διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει πολύ μεγάλη αδυναμία επανεκκίνησης του κόμματος υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι πολλά τα ζητήματα. Είναι το τεράστιο θέμα  της ηθικής αλλά και του χειρισμού πολλών θεμάτων»
«Είναι λάθος χειρισμός το ότι δεν υποστηρίχθηκαν το έργο και οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έκανε ως κυβέρνηση που θα του έδιναν μία ταυτότητα και θα χαρακτήριζαν την σημερινή υποστήριξη στον κ. Σαμαρά. Αποτέλεσμα είναι να έχει χάσει την ταυτότητα του στον κόσμο, δηλαδή να λέει πως υποστηρίζει μεταρρυθμίσεις χωρίς να έχει υποστηρίξει τις δικές του μεταρρυθμίσεις. Εδώ είναι θέματα χειρισμού, τακτικής τα οποία έχουν αποφασιστεί βεβαίως και τα οποία και θα κριθούν, δεν θα είμαι εγώ κριτής των πάντων»

«Συγκαταλέγομαι στους εκατομμύρια ανθρώπους από το χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, που εκφράστηκαν από το ΠΑΣΟΚ για 40 χρόνια και που δεν μπορούν να εκφραστούν σήμερα από αυτό το ΠΑΣΟΚ»
«Χρειάζεται πάρα πολύ σοβαρή ανατροπή των δεδομένων για να επανακτήσει ταυτότητα και ηθική αξιοπιστία το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Όλα όσα συνέβησαν τώρα τελευταία έχουν δημιουργήσει προβλήματα. Είναι εξαιρετικά δύσκολη η κατάστασή του, δεν θα ήθελα όμως να πω παραπάνω».

Σχετικά με την πορεία της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη:
«Πιστεύω ότι η κρίση ανέδειξε το τεράστιο πρόβλημα της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη αυτό που στην Ελλάδα θα λέγαμε Κεντροαριστερά γιατί Σοσιαλδημοκρατία με τα χαρακτηριστικά της Ευρώπης δεν είχαμε ποτε»

Σχετικά με την συζήτηση για την αναγκαιότητα ή μη, δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα:

"Για όσους θυμούνται ή διαβάζουν την ιστορία νομίζω το τοπίο θυμίζει λίγο τα τέλη της δεκαετίας του 50 όπου είχαμε 8 – 9 μικρά κόμματα στο χώρο του Κέντρου. Στην Ελλάδα όταν λέμε Κεντροαριστερά εννοούμε ότι "στέκομαι στο κέντρο και κοιτώ προς τα αριστερά" δεν έχει σχέση με την κομμουνιστογενή αριστερά, ούτε μ΄αυτούς τους "μεταλλαγμένους κομμουνιστές". Αυτή η περίοδος νομίζω θυμίζει την εποχή που κάθε πολιτικός είχε κόμμα και είχαμε 8 – 9 κόμματα"

«Όλοι αναρωτιόμαστε, μια νέα κίνηση από ποιούς και ποιόν; Λείπει αυτός που θα ενώσει την παράταξη. «Λείπει ένας Βενιζέλος» αυτό δεν λέμε; Λείπει ένας «μεσσίας» γιατί χρειαζόμαστε μονίμως έναν μεσσία. Λοιπόν η μήτρα που θα τον βγάλει αυτόν νομίζω ότι είναι μια συλλογικότητα. Είναι άνθρωποι οι οποίοι συνοδεύονται από μία αξιοπιστία σε ότι έκαναν στη ζωή τους είτε ήταν επαγγελματίες, είτε καλλιτέχνες, είτε δημόσιοι υπάλληλοι είτε πολιτικοί. Αλλά αυτό που κάνανε το κάνανε με αξιοπιστία.
Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτά τα κοινά πράγματα, με συλλογικό τρόπο θα εκλέξουν και την ηγεσία τους.
Γιατί αυτός ο μεσσιανισμός; ο ένας που θα έρθει και θα τα κάνει όλα, νομίζω δεν μας οδήγησε και ούτε θα μας οδηγήσει πουθενά.
Θα γίνει αυτός ο χώρος; Θεωρώ ότι θα γίνει και ωριμάζουν οι συνθήκες για να ενωθούν όλες αυτές οι δυνάμεις»

Δείτε εδώ το βίντεο με ολόκληρη την συνέντευξη:
http://www.ert.gr/webtv/channels/net/ekpompes-logou/i-alli-opsi/item/13491-Anna-Diamantopoyloy-24-05-2013#.UbCpnpz_n51

Καλεσμένοι της Δανής Πρωθυπουργού Helle Thorning-Schmidt προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς από τις δυο μεριές του Ατλαντικού.

"Εθνική προσβολή ο τρόπος που αντιμετωπίζει την τρόικα η κυβέρνηση"

Βασικά σημεία της συνέντευξης:
-Εικονικό πρωτογενές πλεόνασμα. Μη διατηρήσιμο.. Αποτέλεσμα άντλησης πόρων απο τα σπλάχνα της κοινωνίας, ανελέητης υπερφορολόγησης, αντί να είναι αποτέλεσμα δομικών μεταρρυθμίσεων, άρα μόνιμης εξυγίανσης των παθογενειών που μας έφεραν εδώ
-Επιτέλους, ας παρουσιάσουμε το δικό μας εθνικό μοντέλο για την πατρίδα μας. Είμαστε στο και πέντε. Σχέδιο για την Ελλάδα απο τους Έλληνες. Σχέδιο που θα είναι το θεμέλιο για την ανόρθωση της πατρίδας.  Όραμα και σχέδιο μαζί. Σχέδιο που δεν θα έχει μόνο στεγνή αναφορά σε δημοσιονομικούς στόχους. Ολοκληρωμένο, σαφές, με τρεις πυλώνες: 1) τον ιδιαίτερα αναβαθμισμένο στρατηγικό ρόλο της χώρας μας και την αξιοποίηση του, 2) τον στόχο (και τον τρόπο) για την μετατροπή της Ελλάδας μέχρι το 2020 σε μεσογειακή τίγρη. Να απελευθερώσουμε επιτέλους το απίστευτο δυναμικό και δυναμισμό μας, και να δείξουμε εμπιστοσύνη στον Έλληνα πολίτη. 3) Μια ρεαλιστική πρόταση για την βιωσιμότητα του χρέους. Πρόταση που θα δείχνει ότι πάθαμε και μάθαμε..
-Η χαμένη ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ να διδάξει με τις πράξεις του: Να επιβάλλει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, να αξιοποιήσει την προεργασία που είχε γίνει, να επιμείνει στην αξιοκρατία, στην βελτίωση και ουσιαστικό εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης, να καταδείξει τι σημαίνει συνεργασία. Τρωθείσα η αξιοπιστία του…
-Να  σταματήσουμε  να μιλάμε για αέναες διεργασίες στην Κεντροαριστερά. Να μιλήσουμε με θέσεις και προτάσεις που η κοινωνία θα αναγνωρίσει.
-Η ευθύνη των Βενιζέλου, Κουβέλη είναι...να διευκολύνουν το νέο να αναδειχθεί.

Ολόκληρη η συνέντευξη:

1.    Η κυβέρνηση – και ο ίδιος ο πρωθυπουργός- μιλούν συχνά πια για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013. Είναι εφικτός ο στόχος;
Το πρωτογενές πλεόνασμα έχει αναχθεί  σε στόχο ανάλογο,  με την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι όπως και τότε, και αν ακόμη επιτευχθεί πλεόνασμα το 2013 δεν θα διαρκέσει. Προφανώς εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική  και μόνο απεικόνηση. Η αλήθεια, είναι ότι το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, δηλαδή της  αλλαγής του οικονομικού μοντέλου που μας οδήγησε στην καταστροφή , αλλά βασίζεται  στην άντληση πόρων από τα σπλάχνα της κοινωνίας, δηλαδή: σε φόρους  που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και στην μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημοσίων και ιδιωτικών, που αναπαραγει τον φαυλο κύκλο «δεν επενδυω γιατι δεν αλλάζω και δεν αλλαζω γιατι δεν επενδυω» και άλλες ρυθμίσεις.  
Ως εκ τούτου, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο και με τους σημερινούς ρυθμούς δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιοδήποτε πλέον εθνικό  σχεδιασμό. Εθνικόν το Αληθές!
 
2.    Σε λίγες ημέρες επιστρέφει το κεντρικό κλιμάκιο της τρόικας, ενώ οι υπουργοί κάνουν «μαραθώνιο» για να προλάβουν όλα όσα έχουν συμφωνηθεί μέχρι τον έλεγχο. Η διαδικασία αυτή είναι αποτελεσματική και κατά πόσο μπορεί να συνεχιστεί η «ιερά εξέταση» από τους δανειστές μας κάθε τρίμηνο;
μετα από τρία χρόνια και τρεις κυβερνήσεις οι «μαραθώνιοι», εάν δεν αποτελούν συνειδητό άλλοθι για πρόσθετα  μετρα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου,  υποδηλώνουν τουλάχιστον κυβερνητική  ανεπάρκεια.
Σε μια δημοκρατία, ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με τους ομολόγους του,  η Βουλή εγκρίνει τις συμφωνίες, οι Υπουργοί εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική σεβόμενοι τις συμφωνίες. Οι κοινοβουλευτικές  επιτροπές  ασκούν τον αναγκαίο έλεγχο και η Τρόικα πιστοποιεί με υπηρεσιακούς  παράγοντες το βαθμό εφαρμογής των συμφωνιών. Αυτά όλα έχουν ανατραπεί. Υπάρχει καταπάτηση των δημοκρατικών κανόνων,  που υπονομεύει το πολίτευμα,  το κοινοβούλιο και την ευρωπαϊκή ιδέα.  
Ο Πρωθυπουργός  διαπραγματεύεται  με την Τρόικα , η Τρόικα ελέγχει τους Υπουργούς , και τελικά αύτη αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου, και οι Βουλευτές απλά παίρνουν το βάρος της ψήφου τους. Ως ελληνίδα,  με γνώση της λειτουργίας άλλων χωρών και Κυβερνήσεων αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, το αισθανομαι ως εθνική προσβολή.  

3.   Ο κύριος Schaeuble ανακοίνωσε την ανάγκη νέου χρηματοδοτικού πακέτου για την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει νέο Μνημόνιο;
Το Μάιο του 2014 το μνημόνιο τελειώνει. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν τώρα να καταθέσουν με ευθύτητα τις θέσεις τους , για το τι πρέπει να γίνει με το χρηματοδοτικό κενό που εκ των πραγμάτων θα υπάρξει. Ας αξιοποιήσουμε τα διδάγματα από τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε την κρίση στην  Ελλάδα και άλλες χώρες, για να πετύχουμε μια εθνική συμφωνία, βάζοντας τέρμα στον καταστροφικό διχασμό μνημόνιο- αντιμνημόνιο. Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός με υπερηφάνεια , ικανότητες και φιλότιμο, που όταν πιστέψουμε  σε κάτι, το  πετυχαίνουμε.  Γι αυτό και η απάντηση  μας πρέπει να είναι ένα  «σχέδιο για την Ελλάδα από τους Έλληνες». Και βεβαια  θα  έχει την ανάγκη στήριξης από τους ευρωπαίους εταίρους μας και όχι αποκλειστικά τον κ. Σόιμπλε που για μια ακομη φορά υπερέβη τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

4. Πολλοί όμως ισχυρίζονται ότι το μνημόνιο αποτελεί ένα επαρκές σχέδιο .
Το ελληνικό σχέδιο είναι  κάτι πολύ διαφορετικό. Το 2010 δεν ξέραμε, το 2011 ήμασταν υπό την απειλή εξόδου  από το ευρώ…. Το 2014 δεν μπορεί να επιμένουμε να βλέπουμε μόνο δημοσιονομικούς στόχους.  
Το ελληνικό σχέδιο πρέπει να έχει μια συνολικά διαφορετική λογική, ένα  μοντέλο που να βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
1.το στρατηγικό ρόλο της χώρας, στα  νέα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής. Η Μεσόγειος φλέγεται, η Τουρκία  αλλάζει πρόσωπο, οι συμμαχίες αναπροσδιορίζονται στην περιοχή μας, και εμείς σήμερα είμαστε σχεδόν αόρατοι. 2. Ένα φιλόδοξο σχέδιο για την μετατροπή της Ελλάδας το 2020 σε μεσογειακή τίγρη! Με βασική προϋπόθεση πραγματικές μεταρρυθμίσεις που ξεκινούν από το  φορολογικό, την διοίκηση και την δικαιοσύνη
3. Μια πρόταση για βιώσιμο χρέος που λαμβάνει υπόψη τις επερχόμενες Ευρωπαϊκές θεσμικές αλλαγές,  τα αδιέξοδα νούμερα και τα λάθη προηγούμενων επιλογών.  Τρεις πυλώνες που θέτουν την σχέση με τους εταίρους και συμμάχους μας σε μια άλλη  βάση . Αυτό όμως απαιτεί ηγέτη με στρατηγικό νου και όχι διαχειριστή.  
 
5. Από την άλλη πλευρά η κυβερνητική συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπάρχει χωρίς προγραμματική συμφωνία προς το παρόν...
Θεωρώ ότι από τις εκλογές του Μαίου 2012 και μετά,  το ΠΑΣΟΚ έχασε μια εξαιρετική ευκαιρία, να επιβάλλει ουσιαστικές και άμεσες μεταρρυθμίσεις - απαιτώντας  τουλάχιστον την ψήφιση σειράς έτοιμων νομοσχεδίων της Κυβέρνησης Παπανδρέου που μένουν στα αζήτητα - να επιβάλλει αξιοκρατία και αντικειμενικότητα στην δημόσια διοίκηση , να καταδείξει τι σημαίνει κυβέρνηση συνεργασίας και προγραμματικές συγκλίσεις  κομμάτων. Και τώρα μετά την ανάληψη Υπουργείων ο κ. Βενιζέλος θα φέρει και την προγραμματική συμφωνία. Έτσι όμως αδικείται η ιστορία των κομμάτων, που αποχρωματίζονται  και συμπιέζονται  σε μία απλή κυβερνητική πλειοψηφία .  Διερωτώμαι τι νόημα έχει μια κατόπιν εορτής συμφωνία.  

6. βλέπετε πρόωρες εκλογές εντός του φθινοπώρου;
Δεν τις αποκλείω. Εκλογές όμως θα έχουν υψηλό ρίσκο για τη χώρα, και θα φορτώνουν ακόμη  μεγαλύτερα βάρη στους πολίτες από αυτές του Μαΐου-Ιουνίου.  Σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρώ ότι οι δυσκολίες του φθινοπώρου, προοιωνίζονται αναταράξεις και ανακατατάξεις.

7. Αν όχι, στις ευρωεκλογές θα κατέβουν περισσότερα κόμματα των σημερινών;
Η τάση μέχρι στιγμής προοιωνίζεται μεγάλο αριθμό κομμάτων, με πολλούς αρχηγούς, μικρούς στρατούς και αδυναμία συναινέσεων στα μεγάλα και μικρά προβλήματα της χώρας.

8.  Στις αυτοδιοικητικές οι συμμαχίες θα είναι γαλαζοπράσινες ή κεντροαριστερές;
Ένα μεγάλο μέρος των αυτοδιοικητικών αρχόντων, έχει ήδη επιλέξει την πολιτική αυτονομία. Μια ευρεία γαλαζοπράσινη συμμαχία, ως κεντρική συμφωνία, θα πιστοποιούσε την πλήρη όσμωση των δύο κομμάτων.

9. Το θέμα λοιπόν είναι: υπάρχουν ενδιαφέρουσες ζυμώσεις στον χώρο της κεντροαριστεράς; Με την δική σας συμμετοχή;
Όσο η συζήτηση για την Κεντροαριστερά εξαντλείται σε σχήματα, πρόσωπα, αποκλεισμούς και αναμονή του Μεσσία, φοβάμαι πως λιώνει σαν καραμέλα από την πολύ χρήση... Ο χώρος χρειάζεται πλήρη ανασύνθεση, η οποία θα γίνει εύκολα και γρήγορα, όταν  κατατεθεί κάτι σαφές, ελπιδοφόρο και ρεαλιστικό για τους ανθρώπους και τη χώρα.  Εν αρχή λοιπόν ο Λόγος .  Η Κεντροαριστερά, όπως αναδεικνύεται από την πολιτική μας ιστορία, είναι η δύναμη που μπορεί να επαναφέρει πειστικά την ελπίδα, για δουλειά, δικαιώματα, ισότητα, δικαιοσύνη. Αυτά δεν είναι κοινοτοπίες του προηγούμενου αιώνα, είναι ζητούμενα που όμως θέλουν άλλες προσεγγίσεις και κυρίως άλλη στάση απέναντι στο ρόλο και την ισχύ του κράτους. Δεν αρκούν οι διακηρύξεις περί  εκσυγχρονισμού  μιας  κομμουνιστογενούς  Αριστεράς, ούτε περί  κοινωνικής ευαισθησίας της Δεξιάς. Χρειάζεται θέση και πρόταση και σε αυτή θα  συνεισφέρω.  

10. Με το «ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου» δεν συνεργάζομαι» λέει ο κ. Κουβέλης. Και εσείς;
Δεν με αφορά τίποτα που έχει γενική κτητική. Είναι η εποχή της συλλογικότητας. Οι κύριοι Βενιζέλος και Κουβέλης φέρουν μεγάλη ευθύνη στο να διευκολύνουν τη γέννηση του νέου στο χώρο της  μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

11. Γιατί δεν δεχθήκατε πρόσκληση για την επετειακή εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στις 3 του Σεπτέμβρη;
Νόημα έχει πλέον μόνο μια καλά οργανωμένη, συλλογική και ειλικρινής προσπάθεια που να απαντά στα σημερινά προβλήματα των πολιτών.  

12.Σας φοβίζει η συνεχής αύξηση της Χρυσής Αυγής;
Ο Γκράμσι είπε: όταν το παλιό πεθαίνει και το νέο δυσκολεύεται να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων. Τα τέρατα της Χρυσής Αυγής δεν αντιμετωπίζονται  με νομικά τεχνάσματα, ή  επικοινωνιακές επιθέσεις. Αρκεί η πίστη εφαρμογή των νόμων γι αυτό. Ο πολιτικός αφανισμός τους απαιτεί κάτι νέο, κινηματικό και καθαρό που δίνει ελπίδα στους ανθρώπους που βιώνουν την απόγνωση.   

Βασικά σημεία άρθρου Άννας Διαμαντοπούλου στο Social Europe Journal:
- Μέσα στην κρίση οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιλέγουν την ενοποίηση, οι πολίτες όχι. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη ηγεσίας που θα εμπνεύσει και θα πείσει πως περισσότερη Ευρώπη σημαίνει περισσότερη ευημερία, δουλειές και σταθερότητα.

-Την ηγεσία δεν μπορεί να την ασκήσει καμία χώρα μόνη της, ούτε η Γερμανία που είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη αυτή τη στιγμή.
Η Γερμανία θα έπρεπε, λόγω του μεγέθους και της θέσης της, να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση συναινέσεων. Δυστυχώς όμως σήμερα παραμένει ένας απομονωμένος γίγαντας.

-Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, το φάντασμα της διχόνοιας και του φόβου, της δυσπιστίας και του μίσους, το φάντασμα παλιών στερεοτύπων και εχθροτήτων που ξαναγεννιούνται.
Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση, η αυξανόμενη φτώχεια και η άνοδος των άκρων στην Ευρώπη χρειαζόμαστε ελπίδα, εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη. Απαιτείται μια νέα αφήγηση. Η Ευρώπη αναζητεί ηγεσία η οποία θα προτείνει ένα νέο σχέδιο και μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει:

1.    Ειρήνη (η σημαντικότερη ως τώρα κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και σεβασμό στα έθνη και τους λαούς.
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία (Νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη λήψη αποφάσεων)
4.    Οικονομική δημοκρατία με την τιθάσευση του χρηματοπιστωτικού τομέα ο οποίος οφείλει να μοιραστεί τα βάρη της κρίσης
5.    Ανάπτυξη μοιρασμένη ισόμερα και δίκαια. (Με σύγκλιση της ανταγωνιστικότητας και του επιπέδου ζωής των κρατών μελών της)

-Η διαρκής λιτότητα από μόνη της δεν οδηγεί στην ανάπτυξη. Απαιτείται να συνεργαστούν οι Ευρωπαϊκοί  θεσμοί με την ΕΚΤ για να τονώσουν την οικονομία με δημοσιονομικά μέτρα όπως έκαναν οι ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή ηγεσία πρέπει να πείσει τους πολίτες της Ευρώπης με όραμα και έργα.

Ολόκληρο το άρθρο:

http://www.social-europe.eu/2012/11/europe-needs-leadership-with-vision/