Άννα Διαμαντοπούλου

Του Βασίλη Σκουρή:
Τη μετεξέλιξη της «Κίνησης των 58» σε νέο κόμμα, με διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ζητά με συνέντευξή της στο Real.gr η Άννα Διαμαντοπούλου. Η πρώην υπουργός επισημαίνει ότι οι πολίτες που αισθάνονται πολιτικά άστεγοι, ζητούν ένα νέο φορέα που θα μιλήσει καθαρά για το πρόβλημα της χώρας και θα παρουσιάσει μια αξιόπιστη πρόταση για την ανόρθωσή της.

«Το νέο δεν μπορεί να προκύψει σε καμία περίπτωση από το απλό άθροισμα των παλιών και φθαρμένων δομών» επισημαίνει και αναφερόμενη στην «Κίνηση των 58» προτείνει: «Θεωρώ λοιπόν ότι το εγχείρημα παίρνοντας υπόψη την πραγματική «ανάγκη» των πολιτών, πρέπει να μετεξελιχτεί θέτοντας με καθαρό τρόπο το διακύβευμα του νέου κόμματος προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και επ΄ αυτού να κληθούν να τοποθετηθούν όλοι, και κυρίως βεβαίως οι δύο αρχηγοί.

Όπως τονίζει η κυρία Διαμαντοπούλου:

• «Ο νέος πόλος που θα δημιουργηθεί πρέπει από την αρχή να έχει χαρακτηριστικά αυτονομίας και να μην θεωρηθεί κυβερνητικό συμπλήρωμα είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά. Αντίθετα πρέπει να δημιουργηθεί για να πρωταγωνιστήσει.
• Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
• Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες.
• Να υπάρξει ώστε να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που έχει ανάγκη η χώρα μας. Να λειτουργήσει ως καταλύτης για την εκ βάθρων ανανέωση του πολιτικού συστήματος.
• Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το "ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά", ούτε η έλευση του μεσσία. Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους.
• Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020».

Η πρώην υπουργός εκτιμά ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, ότι στη χώρα συντελείται ένα παραγωγικό έγκλημα αφού απουσιάζουν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες σε συνδυασμό με πολιτικές υποστήριξης των φτωχών και των αδύναμων θα μπορούσαν να αλλάξουν εκ βάθρων τη χώρα. «Όλα μοιάζουν να έχουν ως στόχο τη διάσωση των κομμάτων και όχι της χώρας» επισημαίνει και τονίζει ότι ως Ελληνίδα αισθάνεται εθνική προσβολή για τον τρόπο που συμπεριφέρεται η τρόικα και τον τρόπο η κυβέρνηση διαπραγματεύεται μαζί της.

Διαβάστε τη συνέντευξη της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου στο Real.gr

Άρθρο στην ενημερωτική ιστοσελίδα iefimerida.gr:
Οι Εκλογές του 2012 ανέτρεψαν την κομματική αριθμητική πολλών δεκαετιών, όχι όμως παθογένειες του πολιτικού συστήματος, το οποίο σε συνθήκες απόλυτης κρίσης λειτουργεί ως να στοχεύει μόνο στην αναπαραγωγή του.
Η χώρα βρίσκεται σε μία εξαιρετικά κρίσιμη μεταβατική περίοδο όπου βαθιές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς θα έπρεπε να χτίζουν ήδη, μετά από τόσο πόνο, ένα νέο μοντέλο παραγωγής και αναδιανομής εθνικού πλούτου.
Αυτό δεν συμβαίνει. Τα ισοπεδωτικά και επώδυνα για τους πολλούς μέτρα είναι ο κανόνας και οι διαρθρωτικές αλλαγές η εξαίρεση.
Η κυβέρνηση λειτουργεί σε αντίθεση με τα όσα έλεγε πριν τις εκλογές, η αντιπολίτευση υπόσχεται όσα δεν θα κάνει ποτέ ως κυβέρνηση και το τραίνο της πολιτικής δημαγωγίας που ταξιδεύει στη χώρα 180 χρόνια φαίνεται να μπαίνει και πάλι στο τούνελ του διχασμού, του «εμείς και αυτοί» των βιαιοτήτων και της πόλωσης.
Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα κόμματα μειώνεται διαρκώς, ενώ είναι πολύ ανησυχητική η δημοσκοπική  βύθιση των κομμάτων της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αποδεκατίζονται παρά τις αντίθετες επιλογές που έχουν κάνει .
Η πολιτική φενάκη
Γενιές πολιτικών φτιάξαμε, μεγαλώσαμε και δράσαμε σε μια πολιτική φενάκη.
Γενιές πολιτών απεδέχθησαν, συμμετείχαν και την υποστήριξαν. Για να αποφύγουμε τραγικές εκπλήξεις η διάλυση αυτής της φενάκης θα έπρεπε να γίνει από τους πολιτικούς που όμως φαίνεται, ότι παρά την ανείπωτη καταστροφή, αρνούμαστε να μάθουμε, να διδαχθούμε, να αλλάξουμε φρόνημα , συμπεριφορά και στόχους.  
Οι άνθρωποι γύρω μας το νιώθουν και το καταλαβαίνουν.
Ο μόνος κερδισμένος φαίνεται να είναι η Χρυσή Αυγή που από μια μικρή νεοναζιστική  οργάνωση που ανδρώθηκε εκμεταλλευόμενη την έλλειψη σωστής μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας και της Ευρώπης, παίρνει με βίαιο τρόπο το ρόλο του αντισυστημικού τιμωρού και αποσπά αν όχι τη στήριξη, την ανοχή -κυρίως των νέων- αλλά και πολλών απελπισμένων ανθρώπων.
Απόλυτη αλλαγή υποδείγματος
Αυτό, λοιπόν, που χρειάζεται επειγόντως, είναι η απόλυτη Αλλαγή Υποδείγματος.
Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά, ούτε η έλευση του μεσσία. Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους
Η συγκρότηση του νέου πόλου
Η συζήτηση για την ανασυγκρότηση του μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλου πολιτικού χώρου, πέρασε και θα περάσει όπως είναι φυσικό από 40 κύματα.
Είναι όμως πολύ σημαντικό η διαδικασία που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού φορέα, να μην ετεροπροσδιοριστεί:
•    Να μην αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
•    Να μην επιλέξει για το εαυτό του τον ρόλο του χρήσιμου συνεργάτη της Δεξιάς για να αποτραπεί η ανέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ.
•    Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες.
Να γίνει για να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που θα εμπνεύσει  εμπιστοσύνη και ελπίδα.
Ριζοσπαστικός Λόγος και Δομή
Το εγχείρημα θα πρέπει να έχει από την αρχή ριζοσπαστικό Λόγο που θα υπερβαίνει τα πολιτικά κλισέ -που δεν λένε τίποτα πια-  και Δομή που θα βασιστεί στην  ισότιμη συμμετοχή την συλλογικότητα και την δημοκρατία. Έτοιμο να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο όταν επιβάλλει στους άλλους να πάρουν θέση επί των δικών του προτάσεων του. Αλλιώς κινδυνεύει να  καταλήξει σε μια φλύαρη συρραφή υπαρχόντων σχημάτων με όσα θετικά ή αρνητικά τα συνοδεύουν.
Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020.   
Αυτό σημαίνει ασφαλώς πρόταση για την εξασφάλιση οικονομικής στήριξης και την αποτελεσματική διαχείριση του χρέους, αλλά όχι μόνον αυτά.
Θα πρέπει όμως και να εξηγηθεί ποια είναι η πραγματική κατάσταση της Χώρας χωρίς ωραιοποιήσεις και καταστροφολογίες. Οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν το αποτέλεσμα αλλά και το κόστος κάθε πολιτικής επιλογής.
Θα πρέπει να κατατεθούν συγκεκριμένες θέσεις για όλα τα επίμαχα θέματα – επείγοντα και μακροπρόθεμσμα. Κανείς δεν αντέχει πλέον γενικότητες και αερολογίες. Από την συνταγματική μεταρρύθμιση και τον εκλογικό νόμο μέχρι την καθημερινότητα των φόρων, των πλειστηριασμών  και της ρευστότητας.
Τα παραπάνω είναι απόλυτες προϋποθέσεις για την περιβόητη ανάπτυξη, η οποία ποτέ δεν θα προκύψει από κάποιο σχέδιο Μάρσαλ. Χωρίς αλλαγή υποδείγματος, η Χώρα μας έχει αποδειχθεί ατελέσφορη στην αποδοτική αξιοποίηση πόρων, και η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τις κυβερνήσεις.
Πόλος και όχι συμπλήρωμα
Οι διάφορες πρωτοβουλίες για τη δημιουργία του νέου, είναι καθοριστικό, να είναι ελεύθερες από κομματικές εξαρτήσεις και να μην εντάσσονται σε επιμέρους σχεδιασμούς για ένα κυρίαρχο ρόλο σε έναν κατακερματισμένο χώρο. Να απευθύνονται σε όλους σε βάση ισοτιμίας.
Να υπερβαίνουν τις ισορροπίες και τις μιζέριες του σήμερα, να βλέπουν μπροστά, γιατί ο στόχος πρέπει να είναι  να υπηρετήσουμε την πατρίδα με την  δημιουργία ενός ενιαίου χώρου ο οποίος θα εξελιχθεί σε πρωταγωνιστικό πόλο του νέου πολιτικού συστήματος και όχι κυβερνητικό συμπλήρωμα οποιουδήποτε από τους σημερινούς πρωταγωνιστές.  
Ακατόρθωτο; Δύσκολο; Εδώ θα φανεί η ιστορική ευθύνη αυτών που μπορούν να κάνουν ένα βήμα πίσω για να γίνει ένα άλμα μπροστά.

Δείτε το άρθρο δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα iefimerida.gr

"Η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη και επικίνδυνη"

-Το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, μετά το success story, είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι πλησιάζει «το τέλος των μνημονίων». Πόσο κοντά στην πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας είναι αυτά τα επιχειρήματα;

Δεν θέλω επ' ουδενί λόγω να μηδενίσω την τεράστια προσπάθεια που έχει καταβάλει η χώρα, όμως ο χειρισμός του πρωτογενούς πλεονάσματος θυμίζει την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι, όπως και τότε, δεν θα διαρκέσει. Προφανώς, εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική και μόνον απεικόνιση. Το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, αλλά βασίζεται στην άντληση πόρων από το ύστατο υστέρημα της κοινωνίας, δηλαδή από φόρους που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και από τη μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημόσιων και ιδιωτικών. Άρα, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο με τους σημερινούς ρυθμούς και δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιονδήποτε πλέον εθνικό σχεδιασμό.

- Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι διεργασίες για την ανασυγκρότηση του χώρου μεταξύ Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχετε ενεργά; Παρακολουθείτε από απόσταση; Για να είναι αποτελεσματική η προσπάθεια τι πρέπει να γίνει;

Και συζητώ και παρακολουθώ με προσοχή την αγωνία όλων όσοι ειλικρινά θέλουν κάτι νέο. Πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάτι τελείως νέο. Ένας νέος πόλος που θα μιλήσει πάνω απ' όλα με ειλικρίνεια για το πού πραγματικά είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε με ενόραση, αλλά και με πολιτικές «γωνίες». Πιστεύω ότι αυτός ο πολιτικός σχηματισμός πρέπει να βασίζεται στην ισότιμη συμμετοχή ατόμων, να παρουσιάσει άμεσο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση ξεπερνώντας τις υπάρχουσες δομές.

- Το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβαν πρωτοβουλία, ώστε να αποτελέσουν τον κορμό για τη δημιουργία μιας ελληνικής «Ελιάς», καλώντας σε συστράτευση υπό την «ομπρέλα» του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Θα ανταποκριθείτε;

Φοβούμαι ότι ένα εγχείρημα που σκοπεύει να δώσει διέξοδο στα προβλήματα του «τώρα» θα είναι προϊόν μιας χρήσης εν όψει εκλογών και θα κάψει μια προσπάθεια.

- Ανασύσταση της Κεντροαριστεράς με παράλληλη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., χωρίς προγραμματικό πλαίσιο, έχει νόημα;

Είναι σαφές ότι μπαίνουμε και στην Ελλάδα στον αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας. Προϋπόθεση για να μην ενσωματώνονται τα μικρότερα κόμματα σε μια ισοπεδωτική ηγεμονία των μεγαλύτερων, είναι η συμφωνία στο πρόγραμμα και στο μοντέλο διακυβέρνησης και διαχείρισης του κράτους.

-Περίπου πενήντα πανεπιστημιακοί και συγγραφείς που ασπάζονται τις αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας αναμένεται να δώσουν στη δημοσιότητα κείμενο-παρέμβαση. Πως κρίνετε αυτή την απόπειρα;

Θετική και ελπιδοφόρα, αλλά δεν είναι αρκετό. Πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν γίνεται. Ιδέες, κείμενα, αναλύσεις, θα χρειαστούν ανθρώπους που θα μιλήσουν και θα παλέψουν γι' αυτές στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής, που είναι η επαφή με τον πολίτη. Εκεί που έρχεσαι αντιμέτωπος με το πραγματικό πρόβλημα και τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ χωράει στην Κεντροαριστερά; Και από την πλευρά τους τα κεντροαριστερά κόμματα πρέπει να υπολογίζουν σε ενδεχόμενη κυβερνητική συμμαχία μαζί του;

Σήμερα, δεν είναι Κεντροαριστερά. Και δεν νομίζω ότι θέλει να είναι, μιας και βολεύεται ανάμεσα στον αριστερό λαϊκισμό με δόσεις σοβαροφάνειας. Διαθέτει ορισμένα αξιόλογα στελέχη με ιστορία και αγώνες, αλλά απέχει από την κατάκτηση ενός σχεδίου αρχών, αξιών και θέσεων που μπορούν να δώσουν πειστική προοπτική στον τόπο.
Οι κυβερνητικές συμμαχίες θα είναι, όπως φαίνεται, ο κανόνας πλέον. Για να έχουν, όμως, όφελος για τη χώρα και για να πετύχουν τον στόχο της συναίνεσης, πρέπει να υπηρετούν την λογική μας λεπτομερούς και ειλικρινούς προγραμματικής συμφωνίας.

- Η Χρυσή Αυγή αυξάνει τα ποσοστά της, ο λόγος της βρίσκει απήχηση στις νέες ηλικίες και στους πολίτες που πλήττονται από την κρίση και την ίδια ώρα αποθρασύνεται, με αποκορύφωμα τη δολοφονία στο Κερατσίνι. Πώς ερμηνεύετε το «φαινόμενο» Χρυσή Αυγή;

Ηρθε η εποχή που το κτήνος απελευθερώθηκε. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με άσκηση ατομικών ποινικών διώξεων στα μέλη της που εμπλέκονται, προκαλούν ή υποθάλπουν περιστατικά βίας. Πρέπει να διωχτούν άμεσα ως ηθικοί αυτουργοί η πολιτική της ηγεσία μέσα από τα όσα ανατριχιαστικά κατά καιρούς έχει πεί. Είναι μια συμμορία που πάτησε πάνω στο τεράστιο κενό της των υπηρεσιών του κράτους προς τον πολίτη. Η απόλυτη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και οι συνεχιζόμενες παθογένειες των πολιτικών συμπεριφορών αναγορεύουν αυτή τη συμμορία σε τιμωρό του συστήματος που βγαίνει σεργιάνι στις γειτονιές με τη λεπίδα του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Οι απελπισμένοι και απηυδισμένοι άνθρωποι είδαν τον τιμωρό. Η δολοφονία του Φύσσα στο Κερατσίνι ας ελπίσουμε ότι θα συγκλονίσει ενεργά όλους.

- Θεωρείτε ότι η ενίσχυσή της συνδέεται ή όχι με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας;

Φυσικά και συνδέεται. Είχαμε από την αρχή επισημάνει και στην Ευρώπη ότι υπάρχει το κρίσιμο όριο που αφορά την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την προοπτική ενός ατόμου και ενός έθνους.
Πέρα απ' αυτό, Συντάγματα, νόμοι και ορθολογικά επιχειρήματα σαρώνονται από την απελπισία και την ορμή της κοινωνίας. Κρίσιμο για την ιστορία κάθε έθνους είναι πια εάν θα κυριαρχήσει μια πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε απόφαση για δουλειά και δημιουργία, ή αν θα κυριαρχήσει η πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε δύναμη διχασμού, μίσους και εν τέλει εμφυλίου πολέμου. Γι' αυτό και πιστεύω ότι μόνον ένας νέος πολιτικός σχηματισμός μπορεί να υπερβεί τον καλπάζοντα διχασμό.

- Ο τρόπος προσέγγισης από την κυβέρνηση ο οποίος αξιοποιεί τη θεωρία των δύο άκρων σάς βρίσκει σύμφωνη; Αποδίδετε ευθύνες και στην αξιωματική αντιπολίτευση;

Όχι! Είναι απαράδεκτο να ταυτίζεται ένα μόρφωμα που αρνείται τη δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για τη σωματική και ψυχολογική βία που έχει ασκήσει επί χρόνια μέσω ομάδων του και στελεχών του, γιατί κυρίως συνετέλεσε στο να θεωρείται η βία στοιχείο της καθημερινότητας. Από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μέχρι τα υπουργεία και τις πολιτικές εκδηλώσεις. Άλλο όμως ανομία και άλλο έγκλημα. Άλλο κατάληψη ενός δημόσιου χώρου και άλλο δολοφονία πολίτη επειδή είναι ο «άλλος». Η βία είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται, και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν το απεδέχθη, αλλά η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη, επικίνδυνη και εν τέλει εξυπηρετεί κομματική και όχι εθνική στρατηγική.

Η ξαφνική Μαύρη οθόνη και η «διατεταγμένη σιγή»  φέρνει μνήμες και γεννά φόβους!
Δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή η κατάλυση  των πλέον βασικών κανόνων της Δημοκρατίας.
Γιατί αυτό σημαίνει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου από Υπουργικό Συμβούλιο χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία…
Ο κ. Σαμαράς παίζει με τη φωτιά, για να καλύψει την κυβερνητική αδράνεια-ανικανότητα για μεταρρυθμίσεις και η δημοκρατία μετρά τις αντοχές της.
Η κεντροαριστερή πτέρυγα της Κυβέρνησης οφείλει να καταθέσει σήμερα στη Βουλή  το σχέδιο νόμου Μόσιαλου για την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ και να ζητήσει την ψήφισή του από όλες τις δυνάμεις του Συνταγματικού τόξου, θεωρώντας την ΕΡΤ ανοικτή και σε λειτουργία!
Και επειδή δεν μπορεί να συνεχιστεί η …λωτοφαγία, το ΠΑΣΟΚ να θυμίσει στη Βουλή όλες τις μεταρρυθμίσεις  του, τις οποίες σταμάτησε με τον πλέον χυδαίο και επιζήμιο τρόπο η επικίνδυνη αξιωματική αντιπολίτευση του Αντώνη Σαμαρά. Αυτό ακριβώς που κάνει σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα.
Γιατί η υποκρισία και το ψέμα του καταστροφικού πολιτικού παιχνιδιού της μεταπολίτευσης συνεχίζεται ακόμα και μέσα στην κρίση: «Άλλα λέω (ως αντιπολίτευση) κι αλλά κάνω (ως κυβέρνηση)»
Και ζει το πολιτικό σύστημα καλά και οι πολίτες όλο και χειρότερα!

Σημαντική συνεύρεση προοδευτικών κεντροαριστερών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων το Διατλαντικό Συνέδριο της Κοπεγχάγης.   
Ενώνουν δυνάμεις και προτείνουν...
Υπό την σκέπη της Δανέζας Π/Θ και συνδιοργανωτές το Policy Network και το Center for American Progress, δύο κατ΄ εξοχήν έγκυρων προοδευτικών Think Tank απο τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, και με συμμετοχή πολιτικών ηγετών, ακαδημαϊκών, προοδευτικών πολιτικών για ένα διήμερο συνέδριο κριτικής διαβούλευσης και ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων. Το ζητούμενο το πως η σύγχρονη κεντροαριστερά θα σταθεί στο ύψος των προκλήσεων που αντιμετωπίζει με την ανάπτυξη που δεν έρχεται, την επαπειλούμενη κοινωνική σταθερότητα και την χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Με πειστικές, ρεαλιστικές και αποτελεσματικές προτάσεις.

Κυκλοφόρησε μάλιστα και ειδική έκδοση με τίτλο "Πολιτικές για την Ανάπτυξη, Σταθερότητα και Μεταρρύθμιση" με αντίστοιχα πολιτικά σημειώματα θέσεων και προτάσεων.

Είναι σημαντική η συμμετοχή του (με Ελληνίδα μητέρα) John Podesta,  ισχυρού Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου επί Κλίντον, ιδρυτή και Προέδρου του Center for American Progress (Κέντρου για την Πρόοδο της Αμερικής), του πιο προοδευτικού αμερικανικού οργανισμού που ακολουθεί τις αρχές , αξίες και παραδόσεις του Ρουσβελτ και του Μαρτιν Λουθερ Κινγκ.
Από την Ελλάδα συμμετέχει με ομιλία αλλά και με άρθρο στην αντίστοιχη έκδοση η Άννα Διαμαντοπούλου ως Πρόεδρος του ευρωπαϊκού think tank τo «ΔΙΚΤΥΟ».

Τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ:

Καλεσμένοι της Δανής Πρωθυπουργού Helle Thorning-Schmidt προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς από τις δυο μεριές του Ατλαντικού.