Άννα Διαμαντοπούλου

Switch to desktop Register Login

Άννα Διαμαντοπούλου - Αρχική

Δήλωση της Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Άννας Διαμαντοπούλου, για εντοπισμό κρούσματος διαφθοράς στο Υπουργείο

Ή θα τσακίσουμε τη διαφθορά ή η διαφθορά θα τσακίζει τη χώρα.

Οι νέοι επιτελείς της Γενικής Διεύθυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων έχουν σαφή εντολή και σχέδιο: «Επιχείρηση Φως». Κάθε υποψία, κάθε καταγγελία, κάθε καθυστέρηση ελέγχεται και οδηγείται με κάθε τρόπο σε κάθαρση.

Τους συγχαίρω για τα άμεσα αποτελέσματα και το καθαρό μήνυμα: Η έντιμη διοίκηση δεν σταματά ποτέ, δείχνοντας μηδενική ανοχή στο έγκλημα καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος.  

 

Διαβάστε περισσότερα...

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και τη στήριξη που μου παρείχατε σε αυτή την πρωτόγνωρα δύσκολη εκλογική μάχη.

Η πολιτική είναι μία πολυκύμαντη διαδικασία με συνεχείς ανατροπές και το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα αυτό που επιθυμούμε.

Στα ευχάριστα έχω μάθει να εκτιμώ και να αναγνωρίζω τη βοήθεια που δέχομαι, στα άσχημα κοιτώ μέσα μου για τα λάθη.

Οι μεταρρυθμίσεις με στόχο την δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου και μιας νέας κρατικής δομής, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ευημερία της χώρας, την υποστήριξη των πιο αδύναμων αλλά και την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Είναι, λοιπόν, εθνικό και κοινωνικό καθήκον μας να οργανώσουμε αυτή την πορεία, πέρα από κάθε δυσμενή συγκυρία, με πίστη στην τελική νίκη.

Για την Ελλάδα που τόσο αγαπάμε και τόσο πληγώσαμε! 

Μήτε νικών αμφάδην αγάλλεο, μήτε νικηθείς, εν οίκω καταπεσών οδύρεο. Αρχίλοχος

Διαβάστε περισσότερα...

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού….

Γράφτηκε από Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

Είναι ύβρις ο ισχυρισμός ότι το 12% δικαιούται να εκφράζει το σύνολο των πολιτών

Μήνες πριν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης , με κορυφαίους τον κ. Σαμαρά και τον κ. Τσίπρα είχαν σηκώσει το λάβαρο των εκλογών υποστηρίζοντας ότι η τότε κυβέρνηση δεν είχε τη νομιμοποίηση να λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ο κ. Σαμαράς αρνούμενος την προώθηση μεταρρυθμίσεων επέβαλε τη διενέργεια εκλογών με στόχο  την αυτοδυναμία. Μόλις πριν λίγες μέρες έλεγε ότι αν δεν την κέρδιζε από την πρώτη αναμέτρηση, θα οδηγούσε αμέσως την χώρα σε διαδοχικές αναμετρήσεις μέχρι να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε.

Οι εκλογές τελικά έγιναν στις 6 Μαΐου.  

3.470.000 πολίτες, το 35% εκείνων που έχουν δικαίωμα ψήφου,  απείχε γιατί προφανώς δεν πείσθηκε για την σημασία των εκλογών.

Από τους 6.477.000 πολίτες που ψήφισαν, 153.000 έριξαν άκυρο ή λευκό.

1.200.000 ψήφισαν κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής.

1.190.000 ψήφισαν Ν.Δ.,

1.060.000 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ,

830.000 ψήφισαν ΠΑΣΟΚ.

1. Όπως ήταν αναμενόμενο ακόμη και από αυτούς που επιδίωκαν τις πρόωρες εκλογές, αυτές δεν έδωσαν διέξοδο. Αντίθετα προκάλεσαν μια 5μηνη προεκλογική περίοδο απραξίας και ήδη μια εβδομάδα ακυβερνησίας, σε εποχή βαθύτατης κρίσης, όπου Κοινοβούλιο, Κυβέρνηση και διοίκηση έπρεπε να έχουν την μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα για την εξασφάλιση πόρων και τη λειτουργία της οικονομίας. Όπως συμβαίνει πάντα όταν η οικονομία «παγώνει» την «πληρώνουν» πρώτα οι πιο αδύναμοι. Η επιζητούμενη, νέα προεκλογική περίοδος, με παράταση της παραλυσίας του κράτους, θα φέρει την πλειοψηφία των Ελλήνων αντιμέτωπους με τα αδιέξοδα. Την ώρα που το σπίτι μας καίγεται, εμείς θα συζητάμε αναζητώντας λύσεις.. Εν τω μεταξύ εκατομμύρια ανυπεράσπιστοι Έλληνες που μένουν μέσα σ’ αυτό το σπίτι και δίνουν κάθε μέρα τη μάχη της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας, θα κινδυνεύουν να καούν.

2. To μήνυμα των εκλογών είναι καθαρό,  αλλά αντιφατικό.  Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας θέλει να βγούμε από το μνημόνιο και συγχρόνως θέλει να παραμείνουμε στο ευρώ. Είναι δείγμα   σύγχυσης μεταξύ λογικής και επιρροής του λαϊκισμού που προβάλλει «την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο». Το βέβαιο   είναι ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν είναι αποδεκτές από τον Ελληνικό Λαό, και  αυτή η θέση διαχέεται σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος από την ακρότατη αριστερά, έως την ακρότατη δεξιά. Συνασπίζονται πίσω από ένα ΟΧΙ χωρίς πρόταση. Ο ελληνικός Λαός ζητεί αλλαγές στο μνημόνιο και το μήνυμα έχει ληφθεί. Το πολιτικό σύστημα οφείλει να βρει τους τρόπους για την ανταπόκριση στην λαϊκή εντολή.   Όμως από πουθενά δεν προκύπτει ότι ζητά την συνολική  καταγγελία του μνημονίου, γιατί αυτό σημαίνει ακύρωση της δανειακής σύμβασης και ισοδυναμεί με επιστροφή στην δραχμή .  Γι’ αυτό άλλωστε ακόμη και κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που οι πολιτικές τους προτάσεις οδηγούν μοιραία στην επιστροφή στη δραχμή –και το γνωρίζουν- τάσσονται δημοσίως υπέρ του Ευρώ.  

3. Το γεγονός της πολυδιάσπασης της ψήφου, αφού κανένα κόμμα δεν συγκεντρώνει πάνω από το 12% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων,  εκπέμπει το ξεκάθαρο μήνυμα της κοινωνίας ότι τα πολιτικά κόμματα  πρέπει «να τα βρούν», να ενεργήσουν «οικουμενικά».  Κανείς δεν είναι ο εκλεκτός του λαού, καμία πρόταση δεν είχε ευρεία απήχηση. Όλοι μαζί  πρέπει να συμβάλλουμε στην έξοδο από την κρίση. Κανείς δεν νομιμοποιείται να ισχυρίζεται ότι είναι ο μοναδικός και γνήσιος εκφραστής του έθνους.  Η διακήρυξη οιουδήποτε ότι  μόνος αυτός εκφράζει το μέλλον του Ελληνικού λαού είναι ύβρις, δολοφονεί κάθε προσπάθεια για τον σχηματισμό ενός εθνικού μετώπου και οδηγεί σε περιπέτειες και διχασμούς.

Οποιαδήποτε υπεκφυγή στην ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών,  ισοδυναμεί με άρνηση συμβολής στην κοινή προσπάθεια που ζήτησε ο Ελληνικός λαός και επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Ισοδυναμεί με δήλωση αδυναμίας να καταθέσει ρεαλιστική πρόταση εξόδου από τις μνημονιακές πολιτικές, ισοδυναμεί με πρόταξη μικροκομματικών συμφερόντων. Υποδηλώνει  δέος μπροστά στο μέγεθος των προβλημάτων, και δεν είναι παρά μια υποκριτική συμπεριφορά απέναντι στις αγωνίες του κάθε πολίτη που σήμερα υποφέρει.  

4. Παίζοντας με τον πόνο και την αγωνία των πολιτών, ορισμένοι επιχειρούν να προσδώσουν στις επιλογές τους χαρακτηριστικά της «Αλλαγής» του Ανδρέα Παπανδρέου. Πρόκειται για ενσυνείδητη παραπλάνηση και εμπόριο φρούδων ελπίδων. Όταν ο Παπανδρέου «εκβίαζε» για τα ΜΟΠ, η Ευρώπη ευημερούσε και ο νότος ανασυντασσόταν. Όταν προχωρούσε σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων, η Χώρα είχε χαμηλό χρέος, και άνεση δανεισμού από τις αγορές. Σήμερα ζούμε σε μια άλλη σκληρή και δύσκολη εποχή, σε μια γενικευμένη κρίση, σε μια συντηρητική Ευρώπη, ενώ το τεράστιο χρέος απειλεί την Χώρα. Αποτελεί επιλογή καθολικής εξάρτησης όταν αντί να επιδιώκουμε την αυτοδύναμη αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, επιλέγουμε να βασιζόμαστε στο «μας έχουν ανάγκη, δεν θα μας στείλουν στην δραχμή». Και αν το κάνουν τι; Η ανασύνταξη της Χώρας είναι δική μας υπόθεση. απαιτεί σκληρή δουλειά, εμπνευσμένη και αποφασισμένη για τα δύσκολα ηγεσία.

5. Νέα προσφυγή στις κάλπες , παράταση της ακυβερνησίας με ένα και πάλι αντιφατικό και αβέβαιο εκλογικό αποτέλεσμα, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι ελπίζουν να κερδίσουν λίγες ψήφους παραπάνω, ισοδυναμεί με αυτοκτονία.  

Το δις εξαμαρτείν δεν συγχωρείται.

Ας θυμηθούμε την ιστορία μας. Τον Αύγουστο του 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τη Συνθήκη των Σεβρών απελευθέρωσε την Ανατολική Θράκη και τα Μικρασιατικά παράλια. Στις εκλογές που έγιναν πριν τελειώσει οριστικά ο πόλεμος, ο νικητής Ελ. Βενιζέλος ηττήθηκε από τον  Δημ. Γούναρη και την «Ηνωμένη Αντιπολίτευση» (συνασπισμός όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, από το Κόμμα Εθνικοφρόνων μέχρι το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) που υποσχόταν ταυτοχρόνως και την επιστροφή  των Ελλήνων στρατιωτών και την διατήρηση της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας. Ο λαός πίστεψε την πρόταση των πολιτικών κομμάτων που πρόσφεραν την «πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο» και τελικά τον οδήγησαν στο γνωστό αποτέλεσμα: «Μικρασιατική καταστροφή».

Διαβάστε περισσότερα...

Η αναφορά του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Νόμο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ως «Νόμος Διαμαντοπούλου» με τιμά γιατί ψηφίστηκε από την Ελληνική  Βουλή με την μοναδική στην ιστορία της Παιδείας πλειοψηφία των 255 Βουλευτών.

Επειδή εξέφρασε την ανησυχία του για την χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων τον Ιούνιο και για την μη ύπαρξη διοικήσεων των Σεπτέμβριο, θα ήθελα να του υπενθυμίσω,  ότι τα χρήματα υπάρχουν στους προϋπολογισμούς των Πανεπιστήμιων και ο Νόμος προβλέπει με λεπτομερή τρόπο την εκλογή των νέων διοικήσεων. Πρόβλημα θα υπάρχει σε εκείνα τα Ανώτατα Ιδρύματα, τα οποία αρνούνται συνειδητά την εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου του Νόμου. Τα οχτώ Ιδρύματα που εφάρμοσαν τη συγκεκριμένη διάταξη αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει νομικό ή συνταγματικό πρόβλημα.

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε υποκινήσει και υποθάλψει ενεργά την με βίαιο τρόπο παρεμπόδιση της δημοκρατικής διαδικασίας εκλογής νέων διοικήσεων, σήμερα τα Ιδρύματα στα οποία αναφέρεται θα είχαν νέες διοικήσεις, με ενισχυμένο το πλήρες αυτοδιοίκητο, εξαιρετικές δυνατότητες αλλαγής των δεδομένων στα Πανεπιστήμια και κανονική ροή της χρηματοδότησης.  

Ας αναλάβει λοιπόν της ευθύνες του, αντί για την γνωστή δημαγωγική κριτική και καταστροφολογία.

 

Διαβάστε περισσότερα...

Ριζοσπαστική Σοσιαλδημοκρατία για την Ευρώπη και την Ελλάδα

1. Η θεμελιώδης σύγκρουση είναι πάντα μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς

Η συγκυρία του Μνημονίου δεν πρέπει να μας τυφλώνει. Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο χαράσσεται η πολιτική, παραμένει ο άξονας Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά.

Τα κόμματα αλλάζουν, οι χώροι όμως και οι παρατάξεις όχι. Το Κέντρο είναι, πάντα, η απαραίτητη προϋπόθεση για την δόμηση μιας πλειοψηφίας με κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά, εξ ου και η σύγκρουση στις σύγχρονες Δημοκρατίες ήταν και είναι μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς.

Ας θυμηθούμε επίσης ότι η Δεξιά κέρδιζε καθαρά τις εκλογές μόνο όταν κέρδιζε το Κέντρο. Το ΠΑΣΟΚ είναι η μοναδική επιτυχημένη προσπάθεια της Κεντροαριστεράς να σπάσει το μονοπώλιο της Δεξιάς διότι εξέφρασε το Κέντρο με το κεφάλι στραμμένο στ’ αριστερά.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιλέγει τον κύριο αντίπαλο του εντός της Κεντροαριστεράς γιατί γνωρίζει ότι αυτή είναι μια διαμάχη από την οποία τελικά μόνη κερδισμένη βγαίνει η Δεξιά.

Σήμερα, με τη χώρα σε βαθιά κρίση και πρώτη επιλογή την επιβίωσή της οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις συναντώνται στο κέντρο ενώ τα άκρα των δύο χώρων συναντώνται φανερά ή κρυφά στην έξοδο από το ευρώ και την Ευρώπη.

Είναι, λοιπόν, θεμελιώδους σημασίας για τη λειτουργία της δημοκρατίας και την πορεία της χώρας, οι όποιες συναινέσεις στην κρίση να μην πολτοποιήσουν το βασικό δίπολο, ώστε να παραμείνουν κατανοητές από τον πολίτη, οι διαφορές πολιτικής που αφορούν την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά ως προς το ρόλο του κράτους, τη λειτουργία της οικονομίας, την εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Γκράμσι γράφει ότι όταν το παλαιό πεθαίνει και το νέο αργεί να γεννηθεί τότε είναι «η εποχή των τεράτων». Δυστυχώς αυτή την εποχή ζούμε σήμερα και πρέπει η πολιτική να συμβάλει για την υπερβούμε το ταχύτερο δυνατόν.

Για αυτό και είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι το Ινστιτούτο Friedrich Ebert, με μεγάλη ιστορία στη Γερμανία και όχι μόνο, που έχει αναλύσει τη σοσιαλδημοκρατία και τις πολιτικές της και έχει βαθιά εμπειρία από πολλών ειδών κρίσεις, είναι εδώ για να συνεργαστεί με τις πολιτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα με τις «αδελφές» δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας.

Διαβάστε περισσότερα...

Η χώρα αιωρείται στο χείλος ενός αβυσσαλέου γκρεμού. Μετά από 6 μήνες περιορισμένης λειτουργίας η χώρα χρειάζεται, απελπισμένα, κυβέρνηση πλήρους ευθύνης. Μια κυβέρνηση με 1) ισχυρή νομιμοποιητική βάση που σημαίνει πλειοψηφία στη Βουλή και το λαό ώστε να μην επιτρέπει εύκολες και δημαγωγικές αμφισβητήσεις αλλά και 2) με σαφές περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα στόχων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και την υποστήριξη της Κοινωνικής Συνοχής με δημόσιο έλεγχο των Υπουργών για τα πεπραγμένα τους από την Βουλή.

Μπορεί η, εδώ και τώρα, αντιμετώπιση της κρίσης να έχει πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο ή είμαστε καταδικασμένοι σε μια διαπραγμάτευση με βάση την πολιτική άποψη του ισχυρού και μάλιστα με αντιθεσμικές λειτουργίες; Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση εκτός για εκείνους που είναι έτοιμοι να υποταχθούν πλήρως ή, αντίθετα, να αυτοκτονήσουν ελπίζοντας να πάρουν μαζί τους όσους περισσότερους μπορούν.

Το ταμείο είναι άδειο. Αριστερή απάντηση με άδειο ταμείο δεν υπάρχει, διότι η αναδιανομή του πλούτου προϋποθέτει την παραγωγή του. Η «αριστερή» συζήτηση που έκαναν όλα τα κόμματα, χωρίς εξαίρεση, ήταν σε ποιους και πόσα (δανεικά) θα μοίραζαν, γι’ αυτό φτάσαμε στην καταστροφή.

Μια φιλολαϊκή απάντηση, σήμερα, προϋποθέτει μεταρρυθμίσεις, δηλαδή ένα νέο μοντέλο παραγωγής πλούτου με νέες αρχές και τρόπους για την αναδιανομή του. Αυτή η αντίληψη θα πρέπει πλέον να γίνει πλειοψηφική στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι επιδιώκουμε τον δημόσιο έλεγχο αλλά όχι ένα κράτος - πάτρωνα. Γι’ αυτό είμαστε υπέρμαχοι της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι των ψηφοφόρων-πελατών. Γι’ αυτό πιστεύουμε στον συνδικαλισμό αλλά όχι στις συντεχνίες. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την υποστήριξη με κανόνες και προτεραιότητες των δοκιμαζόμενων πολιτών και όχι των επιμέρους ισχυρών ομάδων. Έτσι θα κερδίσουμε μια πραγματική εθνική υπερηφάνεια.

Διαβάστε περισσότερα...

 

Αγαπητές φίλες, κυρίες και κύριοι, σας καλωσορίζουμε στην Ελλάδα.

Θα ήθελα να αναφερθώ σε τρεις σημαντικούς λόγους που κάνουν αυτό το Συνέδριο ένα ιδιαίτερο γεγονός για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα.

Γυναίκες επιχειρηματίες, ηγέτιδες στις χώρες τους, στην πολιτική και την οικονομία από 70 χώρες συγκεντρώνονται σήμερα στην Αθήνα.

Οι γυναίκες αυτές συμβολίζουν το πνεύμα της νέας χιλιετίας, στο οποίο πολλές φορές είχαμε αναφερθεί το 2000, όταν μιλούσαμε για το ρόλο της γυναίκας σε παγκόσμιο επίπεδο. Ευχή και στόχος μας γι’ αυτή τη νέα χιλιετία ήταν να αποκτήσει ένα νέο πνεύμα που θα όριζε ότι από την οικονομία των ανδρών θα περάσουμε στην οικονομία των δύο φύλων. Από την οικονομία των συγκρούσεων στην οικονομία της συνεργασίας. Από την οικονομία των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων στην οικονομία των δικτύων, των clusters, των συνεργασιών των μικρών επιχειρήσεων. Από την οικονομία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου να περάσουμε στην οικονομία της καινοτομίας και της έρευνας.

Αυτό σημαίνει «καλώς ήρθατε στον κόσμο με τα χαρίσματα των γυναικών». Το σημερινό Συνέδριο με τη συμμετοχή και την ανάλυση θετικών δράσεων και παραδειγμάτων από όλο τον κόσμο για την ενίσχυση της γυναικείας επιχειρηματικότητας, δίνει μία ελπίδα για τους τρόπους με τους οποίους τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν στην οικονομία, με τη συμμετοχή των γυναικών.

Διαβάστε περισσότερα...

Επιστολή στους πολίτες της δημοκρατικής παράταξης

Γράφτηκε από Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

Η ψήφος μας στις 17 Ιουνίου και κάθε ψήφος είναι, πρώτα απ' όλα, μια συνομιλία με τον εαυτό μας, με στοιχεία συναισθήματος, λογικής, ευθύνης και ελπίδας.

Από την συνομιλία αυτή δεν μπορεί να απουσιάζει η Ιστορία...

Πολλά πράγματα έχουμε ο καθένας μας να καταλογίσει στο ΠΑΣΟΚ : ξεστράτισε, λιποψύχησε, άφησε τις αξίες του να ξεθωριάσουν, αλλοτριώθηκε, δεν τόλμησε συγκρούσεις και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε ........ απομακρύνθηκε από εσένα που ένωσες τη φωνή σου μαζί με χιλιάδες άλλους, διέθεσες χρόνο από τη ζωή σου, έδωσες τη μάχη ζωής στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί της γειτονιάς, στο πανεπιστήμιο, στο καφενείο, παντού. 

Πιστεύω όμως ότι είναι ανιστόρητο, να σταματάμε στην σκληρή και αναγκαία κριτική και να ξεχνάμε πολιτικές επιλογές και έργα που άλλαξαν την ζωή μας.

Μια σημαντική περίοδος ξεκίνησε το 1981 μέχρι σήμερα, με κατοχύρωση της δημοκρατικής πολιτείας χωρίς διακρίσεις, με αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις στην αυτοδιοίκηση, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην γεωργία, στα κοινωνικά δικαιώματα και στις διαδικασίες  συμμετοχής.

Στη χώρα ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν μεγάλα αναπτυξιακά έργα, υποδομές, ζήσαμε την εθνική ανάταση της Ολυμπιάδας ενώ κατακτήσαμε δύσκολους στόχους όπως η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ που αμφισβητήσαμε και τώρα όλοι αγωνιούμε μη το χάσουμε.

 Οι αριθμοί μιλούν πιο λιτά, αλλά, όπως πάντα, πιο ξεκάθαρα, και έχουν φυσικά διαφορετικές αναγνώσεις:

Το 1981 η χώρα είχε ύφεση 1,6 % και πληθωρισμό 24,9 %. Το 1988, όταν το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε στην Συγκυβέρνηση, η χώρα είχε ανάπτυξη 4,3 % και πληθωρισμό 13, 5 %. Το πραγματικό εισόδημά μας είχε αυξηθεί κατά 41 % !!

Το 1993, όταν το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε και πάλι από τον λαό να αναλάβει τις τύχες της χώρας, η ανάπτυξη είχε υποχωρήσει στο -1, 6% και ο πληθωρισμός είχε σκαρφαλώσει στο 14, 4 %. Το 2004, όταν παραδώσαμε την διακυβέρνηση στον Καραμανλή, η ανάπτυξη είχε ανεβεί και πάλι στο 4, 4 %, ενώ ο πληθωρισμός κατέβηκε στο 2,9 %.

Το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων ήταν τότε 20.607 δολλάρια – η Ελλάδα

έλαβε θέση ανάμεσα στις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου!

Ακολούθησε η γνωστή σε όλους πενταετία Καραμανλή.

Το 2009 όταν ο λαός με την ψήφο του έβαλε τέλος στην απερίγραπτη εκείνη διακυβέρνηση, τα κρυφά ελλείμματα της χώρας μετρήθηκαν σε 34,3 δισεκατομμύρια ευρώ(!), η ανάπτυξη κατρακύλησε στο – 3,3 %, η ύφεση γινόταν δύο χρόνων, ενώ κανείς δεν γνώριζε το πραγματικό μας χρέος!!

Όλα αυτά όταν η κρίση είχε φθάσει στις πόρτες μας.

Το ΠΑΣΟΚ, δεν “δραπέτευσε”, δεν κρύφθηκε πίσω από “καταγγελτικές” κορώνες.

Έκανε την επιλογή, η ιστορία θα κρίνει αν ήταν σωστή ή όχι να αναλάβει μόνο του την ευθύνη διάσωσης της χώρας, από πρωτόγνωρα για την οικονομική ιστορία φαινόμενα.

Ανασκουμπώθηκε και μέσα στην δυσκολότερη μεταπολεμική συγκυρία, μόνο, με όλο το “σύστημα” εναντίον του, και σε μια ακραία συντηρητική Ευρώπη  κατάφερε:

 - Να μη χρεοκοπήσουμε, να μη χαθούν δηλαδή με μιας τα μισά λεφτά από τις τσέπες των Ελλήνων, να μή βρεθούμε με ανέργους διπλάσιους από σήμερα, χωρίς φάρμακα, πετρέλαιο και τρόφιμα και με πληθωρισμό της τάξης του 30%

 - Να απαλλαγούμε από το μισό χρέος μας με το “κούρεμα” και μάλιστα με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών μας – κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά.

Ακόμα με πρωτοβουλία και άοκνες προσπάθειες της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε ο “ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης” που πρωταγωνιστεί σήμερα ως θεσμός στα ευρωπαϊκά δεδομένα, ενώ από τα χείλη μας ακούσθηκαν οι πρώτες κουβέντες για το “ευρωομόλογο” και για τον πανευρωπαϊκό χαρακτήρα της κρίσης.

Τρεις πρωθυπουργοί της δημοκρατικής παράταξης, ο καθένας στην εποχή του, έδωσαν στην εμπροσθοφυλακή την μάχη για την ανάπτυξη και την σωτηρία της Ελλάδας, όταν σήμερα οι κ.κ. Σαμαράς, Τσίπρας και Καμμένος, ο καθένας με την σειρά του, κήρυξαν και κηρύττουν τον διχασμό σε “μνημονιακούς – δοσίλογους ”και “αντιμνημονιακούς - πατριώτες”.

Στις λαϊκίστικες, επιπόλαιες και κομματικές αυτές συμπεριφορές το ΠΑΣΟΚ, που πλήρωσε εξαιρετικά ακριβά και τη προσπάθεια και τα λάθη του απαντά και πάλι με μια ολοκληρωμένη και ρεαλιστική πρόταση, τόσο για την εθνική συνεννόηση, όσο και για την διακυβέρνηση της χώρας – την πρόταση του Προέδρου του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Αγαπητέ Φίλε , Αγαπητή φίλη

Το ξέρεις, το έχεις βιώσει, η δημοκρατική παράταξη, ο προοδευτικός χώρος του κέντρου και της υπεύθυνης αριστεράς ήταν, είναι και θα είναι μια μεγάλη δύναμη, στην ελληνική κοινωνία.

Για να υπάρξει οικοδόμημα πρέπει να υπάρξει θεμέλιο. Η επιπόλαια και συστηματική καταστροφή των θεμελίων της παράταξης κάνουν εξαιρετικά δύσκολη την οικοδόμηση του αύριο. Έχουμε ευθύνη να υπογραμμίσουμε την θετική συνεισφορά στον τόπο, ταυτόχρονα με την αντικειμενική και δίκαιη κριτική των λαθών. Ο σαρωτικός μηδενισμός δεν είναι κολυμπήθρα του Σιλωάμ για κανέναν. Οφείλουμε όλοι να εξηγήσουμε, να κάνουμε μια ουσιαστική και ψύχραιμη προσπάθεια, ώστε να υπάρξει στο Κοινοβούλιο ισχυρή η φωνή της ευθύνης, της ψυχραιμίας, της προσφοράς, όπως έγινε σαφής η εντολή για αλλαγή.

Είναι αναγκαίο για την επόμενη μέρα και τον τόπο, είναι προϋπόθεση για την επιτυχή ανασύνθεση του Κέντρου και της Αριστεράς, την έκφραση της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας την επόμενη μέρα.

Η ψήφος μας, από γροθιά οργής να γίνει μήνυμα ευθύνης για το αύριο.

Με ψυχή και νου!

Διαβάστε περισσότερα...

Πρώτα η Ελλάδα! Τώρα!

Γράφτηκε από Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Περιεχόμενο Τύπου

Μετά από οχτώ μήνες προεκλογικής περιόδου, η χώρα έχει άμεση ανάγκη μιας Κυβέρνησης μακράς πνοής, για να την βγάλει από την κρίση.

Το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι ο Ελληνικός λαός είναι διχασμένος. Στην ιστορία μας οι εθνικοί διχασμοί δεν λύθηκαν ποτέ με κυβερνήσεις νικητών και αντιπολιτεύσεις, επίσης νικητών. Οι εθνικοί διχασμοί επέφεραν πολέμους, καταστροφές, μίσος, φτώχεια και μετανάστευση. Η ιστορία διδάσκει, το παρόν και το μέλλον απαιτούν οι δυνάμεις της χώρας να προχωρήσουν σε όποια μορφή συνεννόησης είναι εφικτή, ώστε να επιτευχθεί το μέγιστο για την Ελλάδα και το λαό μας.

Αν δεχθούμε ότι βρισκόμαστε σε ομαλές, συνήθεις συνθήκες, τότε για να έχουμε μια Κυβέρνηση συνεργασίας, της αναγκαίας μακράς πνοής, πέρα από το μείζον θέμα της αναθεώρησης του μνημονίου απαιτείται αναλυτική προγραμματική συμφωνία των κομμάτων που θα συμμετέχουν, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς – όπως συμβαίνει σε όλες τις Χώρες με παράδοση στις Κυβερνήσεις συνεργασίας. Αλλιώς δεν υπάρχει περιθώριο μακροημέρευσης…

Αν δεχθούμε ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες εθνικής κρίσης, με στοιχεία επείγοντος, τότε κάθε συζήτηση που επικεντρώνεται στο δυναμικό ρόλο της αντιπολίτευσης θα αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος ως υπεκφυγή ανάληψης ευθυνών, ως άρνηση συνδρομής σε μια κορυφαία εθνική προσπάθεια.

Είναι αυτονόητο ότι, τουλάχιστον για την καθοριστική περίοδο επαναδιαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους, ενός νέου πλαισίου που όλοι δηλώνουν πόσο καθοριστικό είναι για την πορεία της Χώρας, η Ελλάδα πρέπει να είναι μια γροθιά. Η διαπραγμάτευση με 16 Κοινοβούλια, που έχουν τις δικές τους αντιθέσεις δεν μπορεί να γίνει με την ελληνική αντιπολίτευση να πετροβολά. Οι Έλληνες μπορούμε να αποδείξουμε ότι υπάρχει χρυσή τομή, ότι πιστεύουμε στο «παν μέτρον άριστον».

Κάθε κόμμα οφείλει να επιδείξει τον επιβεβλημένο βαθμό ευθύνης απέναντι στην πατρίδα και ένα Λαό που υποφέρει.

 

Πρώτα η Ελλάδα! Τώρα!

 

Διαβάστε περισσότερα...

Άννα Διαμαντοπούλου, 2012. Το περιεχόμενο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs Greece 3.0

Top Desktop version