therealdesign

Η χώρα αιωρείται στο χείλος ενός αβυσσαλέου γκρεμού. Μετά από 6 μήνες περιορισμένης λειτουργίας η χώρα χρειάζεται, απελπισμένα, κυβέρνηση πλήρους ευθύνης. Μια κυβέρνηση με 1) ισχυρή νομιμοποιητική βάση που σημαίνει πλειοψηφία στη Βουλή και το λαό ώστε να μην επιτρέπει εύκολες και δημαγωγικές αμφισβητήσεις αλλά και 2) με σαφές περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα στόχων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και την υποστήριξη της Κοινωνικής Συνοχής με δημόσιο έλεγχο των Υπουργών για τα πεπραγμένα τους από την Βουλή.

Μπορεί η, εδώ και τώρα, αντιμετώπιση της κρίσης να έχει πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο ή είμαστε καταδικασμένοι σε μια διαπραγμάτευση με βάση την πολιτική άποψη του ισχυρού και μάλιστα με αντιθεσμικές λειτουργίες; Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση εκτός για εκείνους που είναι έτοιμοι να υποταχθούν πλήρως ή, αντίθετα, να αυτοκτονήσουν ελπίζοντας να πάρουν μαζί τους όσους περισσότερους μπορούν.

Το ταμείο είναι άδειο. Αριστερή απάντηση με άδειο ταμείο δεν υπάρχει, διότι η αναδιανομή του πλούτου προϋποθέτει την παραγωγή του. Η «αριστερή» συζήτηση που έκαναν όλα τα κόμματα, χωρίς εξαίρεση, ήταν σε ποιους και πόσα (δανεικά) θα μοίραζαν, γι’ αυτό φτάσαμε στην καταστροφή.

Μια φιλολαϊκή απάντηση, σήμερα, προϋποθέτει μεταρρυθμίσεις, δηλαδή ένα νέο μοντέλο παραγωγής πλούτου με νέες αρχές και τρόπους για την αναδιανομή του. Αυτή η αντίληψη θα πρέπει πλέον να γίνει πλειοψηφική στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι επιδιώκουμε τον δημόσιο έλεγχο αλλά όχι ένα κράτος - πάτρωνα. Γι’ αυτό είμαστε υπέρμαχοι της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι των ψηφοφόρων-πελατών. Γι’ αυτό πιστεύουμε στον συνδικαλισμό αλλά όχι στις συντεχνίες. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την υποστήριξη με κανόνες και προτεραιότητες των δοκιμαζόμενων πολιτών και όχι των επιμέρους ισχυρών ομάδων. Έτσι θα κερδίσουμε μια πραγματική εθνική υπερηφάνεια.

Ριζοσπαστική Σοσιαλδημοκρατία για την Ευρώπη και την Ελλάδα

1. Η θεμελιώδης σύγκρουση είναι πάντα μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς

Η συγκυρία του Μνημονίου δεν πρέπει να μας τυφλώνει. Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο χαράσσεται η πολιτική, παραμένει ο άξονας Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά.

Τα κόμματα αλλάζουν, οι χώροι όμως και οι παρατάξεις όχι. Το Κέντρο είναι, πάντα, η απαραίτητη προϋπόθεση για την δόμηση μιας πλειοψηφίας με κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά, εξ ου και η σύγκρουση στις σύγχρονες Δημοκρατίες ήταν και είναι μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς.

Ας θυμηθούμε επίσης ότι η Δεξιά κέρδιζε καθαρά τις εκλογές μόνο όταν κέρδιζε το Κέντρο. Το ΠΑΣΟΚ είναι η μοναδική επιτυχημένη προσπάθεια της Κεντροαριστεράς να σπάσει το μονοπώλιο της Δεξιάς διότι εξέφρασε το Κέντρο με το κεφάλι στραμμένο στ’ αριστερά.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιλέγει τον κύριο αντίπαλο του εντός της Κεντροαριστεράς γιατί γνωρίζει ότι αυτή είναι μια διαμάχη από την οποία τελικά μόνη κερδισμένη βγαίνει η Δεξιά.

Σήμερα, με τη χώρα σε βαθιά κρίση και πρώτη επιλογή την επιβίωσή της οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις συναντώνται στο κέντρο ενώ τα άκρα των δύο χώρων συναντώνται φανερά ή κρυφά στην έξοδο από το ευρώ και την Ευρώπη.

Είναι, λοιπόν, θεμελιώδους σημασίας για τη λειτουργία της δημοκρατίας και την πορεία της χώρας, οι όποιες συναινέσεις στην κρίση να μην πολτοποιήσουν το βασικό δίπολο, ώστε να παραμείνουν κατανοητές από τον πολίτη, οι διαφορές πολιτικής που αφορούν την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά ως προς το ρόλο του κράτους, τη λειτουργία της οικονομίας, την εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Άρθρο στην ενημερωτική ιστοσελίδα iefimerida.gr:
Οι Εκλογές του 2012 ανέτρεψαν την κομματική αριθμητική πολλών δεκαετιών, όχι όμως παθογένειες του πολιτικού συστήματος, το οποίο σε συνθήκες απόλυτης κρίσης λειτουργεί ως να στοχεύει μόνο στην αναπαραγωγή του.
Η χώρα βρίσκεται σε μία εξαιρετικά κρίσιμη μεταβατική περίοδο όπου βαθιές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς θα έπρεπε να χτίζουν ήδη, μετά από τόσο πόνο, ένα νέο μοντέλο παραγωγής και αναδιανομής εθνικού πλούτου.
Αυτό δεν συμβαίνει. Τα ισοπεδωτικά και επώδυνα για τους πολλούς μέτρα είναι ο κανόνας και οι διαρθρωτικές αλλαγές η εξαίρεση.
Η κυβέρνηση λειτουργεί σε αντίθεση με τα όσα έλεγε πριν τις εκλογές, η αντιπολίτευση υπόσχεται όσα δεν θα κάνει ποτέ ως κυβέρνηση και το τραίνο της πολιτικής δημαγωγίας που ταξιδεύει στη χώρα 180 χρόνια φαίνεται να μπαίνει και πάλι στο τούνελ του διχασμού, του «εμείς και αυτοί» των βιαιοτήτων και της πόλωσης.
Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα κόμματα μειώνεται διαρκώς, ενώ είναι πολύ ανησυχητική η δημοσκοπική  βύθιση των κομμάτων της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αποδεκατίζονται παρά τις αντίθετες επιλογές που έχουν κάνει .
Η πολιτική φενάκη
Γενιές πολιτικών φτιάξαμε, μεγαλώσαμε και δράσαμε σε μια πολιτική φενάκη.
Γενιές πολιτών απεδέχθησαν, συμμετείχαν και την υποστήριξαν. Για να αποφύγουμε τραγικές εκπλήξεις η διάλυση αυτής της φενάκης θα έπρεπε να γίνει από τους πολιτικούς που όμως φαίνεται, ότι παρά την ανείπωτη καταστροφή, αρνούμαστε να μάθουμε, να διδαχθούμε, να αλλάξουμε φρόνημα , συμπεριφορά και στόχους.  
Οι άνθρωποι γύρω μας το νιώθουν και το καταλαβαίνουν.
Ο μόνος κερδισμένος φαίνεται να είναι η Χρυσή Αυγή που από μια μικρή νεοναζιστική  οργάνωση που ανδρώθηκε εκμεταλλευόμενη την έλλειψη σωστής μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας και της Ευρώπης, παίρνει με βίαιο τρόπο το ρόλο του αντισυστημικού τιμωρού και αποσπά αν όχι τη στήριξη, την ανοχή -κυρίως των νέων- αλλά και πολλών απελπισμένων ανθρώπων.
Απόλυτη αλλαγή υποδείγματος
Αυτό, λοιπόν, που χρειάζεται επειγόντως, είναι η απόλυτη Αλλαγή Υποδείγματος.
Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά, ούτε η έλευση του μεσσία. Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους
Η συγκρότηση του νέου πόλου
Η συζήτηση για την ανασυγκρότηση του μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλου πολιτικού χώρου, πέρασε και θα περάσει όπως είναι φυσικό από 40 κύματα.
Είναι όμως πολύ σημαντικό η διαδικασία που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού φορέα, να μην ετεροπροσδιοριστεί:
•    Να μην αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης.
•    Να μην επιλέξει για το εαυτό του τον ρόλο του χρήσιμου συνεργάτη της Δεξιάς για να αποτραπεί η ανέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ.
•    Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες.
Να γίνει για να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που θα εμπνεύσει  εμπιστοσύνη και ελπίδα.
Ριζοσπαστικός Λόγος και Δομή
Το εγχείρημα θα πρέπει να έχει από την αρχή ριζοσπαστικό Λόγο που θα υπερβαίνει τα πολιτικά κλισέ -που δεν λένε τίποτα πια-  και Δομή που θα βασιστεί στην  ισότιμη συμμετοχή την συλλογικότητα και την δημοκρατία. Έτοιμο να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο όταν επιβάλλει στους άλλους να πάρουν θέση επί των δικών του προτάσεων του. Αλλιώς κινδυνεύει να  καταλήξει σε μια φλύαρη συρραφή υπαρχόντων σχημάτων με όσα θετικά ή αρνητικά τα συνοδεύουν.
Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020.   
Αυτό σημαίνει ασφαλώς πρόταση για την εξασφάλιση οικονομικής στήριξης και την αποτελεσματική διαχείριση του χρέους, αλλά όχι μόνον αυτά.
Θα πρέπει όμως και να εξηγηθεί ποια είναι η πραγματική κατάσταση της Χώρας χωρίς ωραιοποιήσεις και καταστροφολογίες. Οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν το αποτέλεσμα αλλά και το κόστος κάθε πολιτικής επιλογής.
Θα πρέπει να κατατεθούν συγκεκριμένες θέσεις για όλα τα επίμαχα θέματα – επείγοντα και μακροπρόθεμσμα. Κανείς δεν αντέχει πλέον γενικότητες και αερολογίες. Από την συνταγματική μεταρρύθμιση και τον εκλογικό νόμο μέχρι την καθημερινότητα των φόρων, των πλειστηριασμών  και της ρευστότητας.
Τα παραπάνω είναι απόλυτες προϋποθέσεις για την περιβόητη ανάπτυξη, η οποία ποτέ δεν θα προκύψει από κάποιο σχέδιο Μάρσαλ. Χωρίς αλλαγή υποδείγματος, η Χώρα μας έχει αποδειχθεί ατελέσφορη στην αποδοτική αξιοποίηση πόρων, και η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τις κυβερνήσεις.
Πόλος και όχι συμπλήρωμα
Οι διάφορες πρωτοβουλίες για τη δημιουργία του νέου, είναι καθοριστικό, να είναι ελεύθερες από κομματικές εξαρτήσεις και να μην εντάσσονται σε επιμέρους σχεδιασμούς για ένα κυρίαρχο ρόλο σε έναν κατακερματισμένο χώρο. Να απευθύνονται σε όλους σε βάση ισοτιμίας.
Να υπερβαίνουν τις ισορροπίες και τις μιζέριες του σήμερα, να βλέπουν μπροστά, γιατί ο στόχος πρέπει να είναι  να υπηρετήσουμε την πατρίδα με την  δημιουργία ενός ενιαίου χώρου ο οποίος θα εξελιχθεί σε πρωταγωνιστικό πόλο του νέου πολιτικού συστήματος και όχι κυβερνητικό συμπλήρωμα οποιουδήποτε από τους σημερινούς πρωταγωνιστές.  
Ακατόρθωτο; Δύσκολο; Εδώ θα φανεί η ιστορική ευθύνη αυτών που μπορούν να κάνουν ένα βήμα πίσω για να γίνει ένα άλμα μπροστά.

Δείτε το άρθρο δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα iefimerida.gr

Ομιλία Άννας Διαμαντοπούλου στην εκδήλωση του ΔΙΚΤΥΟΥ με θέμα : «Ευρώπη: Σε αναζήτηση κοινού μέλλοντος | Βορράς – Νότος : Μια ισότιμη συνύπαρξη»

Τρία χρόνια τώρα βιώνουμε και παλεύουμε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μια βαθειά οικονομική και πολιτική κρίση που έχει καταστρέψει ή αλλάξει δραματικά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
 Εθνικισμός, Λαϊκισμός και αντιευρωπαϊσμός  σαρώνουν και φοβάμαι ριζώνουν, απ΄ άκρο σ' άκρο την Ευρώπη!

• Η απάντηση στην κρίση είναι πρώτα Εθνική.  Αυτό αφορά προγράμματα και δράσεις των Εθνικών κυβερνήσεων, Κοινοβουλίων και Κοινωνικών Εταίρων και την αταλάντευτη αποφασιστικότητα για την υλοποίησή τους.
• Η απάντηση για τους πολίτες της στη κρίση είναι όμως και Ευρωπαϊκή. Απάντηση που ή θα αλλάξει τα δεδομένα κάνοντας την Ευρώπη μια οικονομική και πολιτική υπερδύναμη με ευημερία για τους πολίτες της ή  θα  έχει προτεραιότητες που υπαγορεύονται από βραχυπρόθεσμα  συμφέροντα,  και θα οδηγήσει την Ευρώπη σε διάλυση και αναστροφή πορείας ακόμη και των πιο ισχυρών κρατών.  Η διάλυση σημαίνει πόνο και δάκρυα για ΟΛΟΥΣ επί μακρόν. Και αβέβαιο μέλλον!

Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο της Ευρωπαϊκής απάντησης;

Οι Ευρωπαϊκοί λαοί έχουν διαφορετική ιστορία, μέγεθος, κουλτούρα, επιτεύγματα και αδυναμίες, διαφορετικούς γείτονες ,φυσικούς πόρους ακόμα και κλίμα!!
Οι πολιτικές οικογένειες Σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικοί , Φιλελεύθεροι, αριστεροί έχουν  ευρωπαϊκή έκφραση αλλά και εθνικές επιρροές.
Με την αντιευρωπαισμό που αναπτύσσεται, το ευγενέστερο επίτευγμα της ανθρώπινης πολιτικής ιστορίας η Ε.Ε. βρίσκεται μπροστά στο κίνδυνο της διάλυσής της ! Η μήπως ΟΧΙ;;;
Μπορούν  οι επιμέρους μορφές σύγκρουσης Βορρά -  Νότου, ή κέντρου - περιφέρειας, ή δανειστών  - δανειοληπτών ή τέλος των εντός και εκτός του Ευρώ να δημιουργήσουν επί μέρους συμμαχίες και να οδηγήσουν σε καθολικές συγκρούσεις;;;
Τα ερωτήματα είναι πολύ ζωτικά για να απασχολούν μόνο τις ελίτ της πολιτικής, της δημοσιογραφίας  ή τους ακαδημαϊκούς.
Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να κατανοήσουν το διακύβευμα και να συμμετέχουν οι ίδιοι ενεργά. Αν οι Κυβερνήσεις και τα κόμματα δεν εξηγήσουν τα πραγματικά δεδομένα , δεν πουν την αλήθεια, υπάρχει κίνδυνος οι Ευρωεκλογές να  φέρουν 27 κόκκινους ή μαύρους Πέπε Γκρίλο στη Ευρωβουλή …..  με απρόσμενες συνέπειες.
Στην αναζήτηση των απαντήσεων  θέλουμε να συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις...
Να μιλήσουμε για την Ευρώπη που θέλουμε, με μια νέα αφήγηση που μιλά στη ψυχή και στο μυαλό των ανθρώπων, που δίνει προοπτική και ευκαιρίες σε όλους, που προστατεύει τους αδύναμους και δυναμώνει τη Δημοκρατία.  Να πούμε πώς και πότε.

Ας βάλω με απλά λόγια τα μεγάλα ζητήματα
Η κρίση πάτησε στη ατελή αρχιτεκτονική της ΟΝΕ και βεβαίως στη άφρονα πολιτική κυβερνήσεων που τον φτηνό δανεισμό χρησιμοποίησαν  για κατανάλωση και όχι για ανάπτυξη, οφείλεται όμως και στη σταδιακή επικράτηση  διεθνώς  της χρηματοπιστωτικής οικονομίας απέναντι στη πραγματική σ΄αυτή δηλαδή που δημιουργεί δουλειές.

Ποιά είναι η κατάσταση σήμερα:
Η ΕΕ είναι σε ύφεση 0,3% το 2012 με 26 εκατομ. ανέργους ενώ στην Ευρωζώνη από το 2008 η ανεργία αυξήθηκε κατά 8 εκατομμύρια.
Πως επηρεάζει η κρίση διαφορετικές χώρες;
Η Αυστρία έχει τα μικρότερα ιστορικά επιτόκια αγοράς ομολόγων ( 0,6% η Αυστρία και 5,8% η Πορτογαλία)
Η Γερμανία... έχει αρνητικά επιτόκια δημοσίου δανεισμού ενώ πρόσφατη μελέτη υπολογίζει ετήσια συσσώρευση κεφαλαίου εξ αυτού της τάξης των 40 δις το χρόνο.

Στο Νότο παρουσιάζεται  η μεγαλύτερη ανεργία μετά τον πόλεμο και επιδεινούμενη φτώχια.  Η ύφεση δεν σταματά,  η ανάπτυξη δεν έρχεται.
Η Ισπανία και η Ελλάδα έχουν πάνω από 50% νεανική ανεργία.
Στο Βορρά οι πολίτες νομίζουν ότι χρηματοδοτούν το Νότο από τη φορολογία τους , οι πολίτες στο Νότο θεωρούν υπεύθυνο τον Βορρά

Η κρίση έχει κερδισμένους και χαμένους πρόσκαιρα,  γιατί  - αν αυτό δεν σταματήσει - σε βάθος χρόνου η πολιτική αστάθεια και η οργή θα μεταδοθεί σαν ανεξέλεγκτη φωτιά παντού.

Το  πρόβλημα λοιπόν είναι ποιες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις θα ενωθούν και με ποιά πειστική πρόταση για την πλειοψηφια των πολιτών
ΑΤΖΕΝΤΑ:
    Μεταρρυθμίσεις
    Δημοσιονομική εξυγίανση
    Ανάπτυξη

ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Το τρίτο αφορά κυρίως τις Ευρωπαϊκές πολιτικές:
Τραπεζική ενοποίηση με διασφάλιση όλων των καταθέσεων.
Νέος ρόλος της Ευρωπαϊκής τράπεζας,ώστε να διατεθούν πόροι για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις.
Προϋπολογισμόςμε ευρωπαϊκούς πόρους που να επιτρέπει αναδιανομή (οι ΗΠΑ ΈΧΟΥΝ 24% Ομοσπονδιακό Προϋπολογισμό και η Ευρώπη 1%) των πλεονασμάτων προς όφελος όλων.
Η ατζέντα αυτή σημαίνει θεσμικές και πολιτικές αλλαγές και κυρίως ποιός θα τις εκφράσει.
••   Οι ευρύτερες δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας
••  Οι οργανώσεις πολιτών ( think tank έως ακτιβιστές) πχ notre europe
•• Oι κοινωνικοί εταίροι πχ τα Γερμανικά συνδικάτα που προτείνουν ένα συγκεκριμένο και μελετημένο σχέδιο Μαρσαλ για τον Νότο και την Περιφέρεια.
Αυτή η Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Ανάπτυξη πρέπει να βρει επιταχυντές και αυτοί   ίσως είναι κάποιες δυνάμεις του Νότου με κάποιες δυνάμεις του Βορρά.

Οι σημερινοί καλεσμένοι μας προέρχονται απο δυο αντίστοιχου  πληθυσμού χώρες , η μία στο Νοτιοδυτικό και η άλλη στο Βορειοανατολικό άκρο της Ένωσης, είναι μαχητικοί Ευρωπαϊστές και αντιμετωπίζουν  διαφορετικές Εθνικές πραγματικότητες.
Για μας στο νοτιοανατολικό άκρο της ΕΕ είναι πολύτιμη η γνώση , η σύγκριση και τελικά η Σύνθεση  των απόψεων.
Για τους λαούς μας , για τους πολίτες μας που παλεύουν για την επιβίωση, η γνώση του άλλου και η χειροπιαστή αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, είναι σημαντική,  ίσως καθοριστική για την ζωή τους.

"Η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη και επικίνδυνη"

-Το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, μετά το success story, είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι πλησιάζει «το τέλος των μνημονίων». Πόσο κοντά στην πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας είναι αυτά τα επιχειρήματα;

Δεν θέλω επ' ουδενί λόγω να μηδενίσω την τεράστια προσπάθεια που έχει καταβάλει η χώρα, όμως ο χειρισμός του πρωτογενούς πλεονάσματος θυμίζει την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι, όπως και τότε, δεν θα διαρκέσει. Προφανώς, εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική και μόνον απεικόνιση. Το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, αλλά βασίζεται στην άντληση πόρων από το ύστατο υστέρημα της κοινωνίας, δηλαδή από φόρους που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και από τη μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημόσιων και ιδιωτικών. Άρα, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο με τους σημερινούς ρυθμούς και δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιονδήποτε πλέον εθνικό σχεδιασμό.

- Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι διεργασίες για την ανασυγκρότηση του χώρου μεταξύ Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχετε ενεργά; Παρακολουθείτε από απόσταση; Για να είναι αποτελεσματική η προσπάθεια τι πρέπει να γίνει;

Και συζητώ και παρακολουθώ με προσοχή την αγωνία όλων όσοι ειλικρινά θέλουν κάτι νέο. Πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάτι τελείως νέο. Ένας νέος πόλος που θα μιλήσει πάνω απ' όλα με ειλικρίνεια για το πού πραγματικά είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε με ενόραση, αλλά και με πολιτικές «γωνίες». Πιστεύω ότι αυτός ο πολιτικός σχηματισμός πρέπει να βασίζεται στην ισότιμη συμμετοχή ατόμων, να παρουσιάσει άμεσο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση ξεπερνώντας τις υπάρχουσες δομές.

- Το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβαν πρωτοβουλία, ώστε να αποτελέσουν τον κορμό για τη δημιουργία μιας ελληνικής «Ελιάς», καλώντας σε συστράτευση υπό την «ομπρέλα» του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Θα ανταποκριθείτε;

Φοβούμαι ότι ένα εγχείρημα που σκοπεύει να δώσει διέξοδο στα προβλήματα του «τώρα» θα είναι προϊόν μιας χρήσης εν όψει εκλογών και θα κάψει μια προσπάθεια.

- Ανασύσταση της Κεντροαριστεράς με παράλληλη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., χωρίς προγραμματικό πλαίσιο, έχει νόημα;

Είναι σαφές ότι μπαίνουμε και στην Ελλάδα στον αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας. Προϋπόθεση για να μην ενσωματώνονται τα μικρότερα κόμματα σε μια ισοπεδωτική ηγεμονία των μεγαλύτερων, είναι η συμφωνία στο πρόγραμμα και στο μοντέλο διακυβέρνησης και διαχείρισης του κράτους.

-Περίπου πενήντα πανεπιστημιακοί και συγγραφείς που ασπάζονται τις αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας αναμένεται να δώσουν στη δημοσιότητα κείμενο-παρέμβαση. Πως κρίνετε αυτή την απόπειρα;

Θετική και ελπιδοφόρα, αλλά δεν είναι αρκετό. Πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν γίνεται. Ιδέες, κείμενα, αναλύσεις, θα χρειαστούν ανθρώπους που θα μιλήσουν και θα παλέψουν γι' αυτές στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής, που είναι η επαφή με τον πολίτη. Εκεί που έρχεσαι αντιμέτωπος με το πραγματικό πρόβλημα και τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ χωράει στην Κεντροαριστερά; Και από την πλευρά τους τα κεντροαριστερά κόμματα πρέπει να υπολογίζουν σε ενδεχόμενη κυβερνητική συμμαχία μαζί του;

Σήμερα, δεν είναι Κεντροαριστερά. Και δεν νομίζω ότι θέλει να είναι, μιας και βολεύεται ανάμεσα στον αριστερό λαϊκισμό με δόσεις σοβαροφάνειας. Διαθέτει ορισμένα αξιόλογα στελέχη με ιστορία και αγώνες, αλλά απέχει από την κατάκτηση ενός σχεδίου αρχών, αξιών και θέσεων που μπορούν να δώσουν πειστική προοπτική στον τόπο.
Οι κυβερνητικές συμμαχίες θα είναι, όπως φαίνεται, ο κανόνας πλέον. Για να έχουν, όμως, όφελος για τη χώρα και για να πετύχουν τον στόχο της συναίνεσης, πρέπει να υπηρετούν την λογική μας λεπτομερούς και ειλικρινούς προγραμματικής συμφωνίας.

- Η Χρυσή Αυγή αυξάνει τα ποσοστά της, ο λόγος της βρίσκει απήχηση στις νέες ηλικίες και στους πολίτες που πλήττονται από την κρίση και την ίδια ώρα αποθρασύνεται, με αποκορύφωμα τη δολοφονία στο Κερατσίνι. Πώς ερμηνεύετε το «φαινόμενο» Χρυσή Αυγή;

Ηρθε η εποχή που το κτήνος απελευθερώθηκε. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με άσκηση ατομικών ποινικών διώξεων στα μέλη της που εμπλέκονται, προκαλούν ή υποθάλπουν περιστατικά βίας. Πρέπει να διωχτούν άμεσα ως ηθικοί αυτουργοί η πολιτική της ηγεσία μέσα από τα όσα ανατριχιαστικά κατά καιρούς έχει πεί. Είναι μια συμμορία που πάτησε πάνω στο τεράστιο κενό της των υπηρεσιών του κράτους προς τον πολίτη. Η απόλυτη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και οι συνεχιζόμενες παθογένειες των πολιτικών συμπεριφορών αναγορεύουν αυτή τη συμμορία σε τιμωρό του συστήματος που βγαίνει σεργιάνι στις γειτονιές με τη λεπίδα του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Οι απελπισμένοι και απηυδισμένοι άνθρωποι είδαν τον τιμωρό. Η δολοφονία του Φύσσα στο Κερατσίνι ας ελπίσουμε ότι θα συγκλονίσει ενεργά όλους.

- Θεωρείτε ότι η ενίσχυσή της συνδέεται ή όχι με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας;

Φυσικά και συνδέεται. Είχαμε από την αρχή επισημάνει και στην Ευρώπη ότι υπάρχει το κρίσιμο όριο που αφορά την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την προοπτική ενός ατόμου και ενός έθνους.
Πέρα απ' αυτό, Συντάγματα, νόμοι και ορθολογικά επιχειρήματα σαρώνονται από την απελπισία και την ορμή της κοινωνίας. Κρίσιμο για την ιστορία κάθε έθνους είναι πια εάν θα κυριαρχήσει μια πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε απόφαση για δουλειά και δημιουργία, ή αν θα κυριαρχήσει η πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε δύναμη διχασμού, μίσους και εν τέλει εμφυλίου πολέμου. Γι' αυτό και πιστεύω ότι μόνον ένας νέος πολιτικός σχηματισμός μπορεί να υπερβεί τον καλπάζοντα διχασμό.

- Ο τρόπος προσέγγισης από την κυβέρνηση ο οποίος αξιοποιεί τη θεωρία των δύο άκρων σάς βρίσκει σύμφωνη; Αποδίδετε ευθύνες και στην αξιωματική αντιπολίτευση;

Όχι! Είναι απαράδεκτο να ταυτίζεται ένα μόρφωμα που αρνείται τη δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για τη σωματική και ψυχολογική βία που έχει ασκήσει επί χρόνια μέσω ομάδων του και στελεχών του, γιατί κυρίως συνετέλεσε στο να θεωρείται η βία στοιχείο της καθημερινότητας. Από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μέχρι τα υπουργεία και τις πολιτικές εκδηλώσεις. Άλλο όμως ανομία και άλλο έγκλημα. Άλλο κατάληψη ενός δημόσιου χώρου και άλλο δολοφονία πολίτη επειδή είναι ο «άλλος». Η βία είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται, και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν το απεδέχθη, αλλά η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη, επικίνδυνη και εν τέλει εξυπηρετεί κομματική και όχι εθνική στρατηγική.

Η Άννα Διαμαντοπούλου επικεφαλής του δικτύου για την μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μίλησε σήμερα στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και την Νόνη Καραγιάννη. Μεταξύ άλλων, είπε:

* Για την μη παρουσία της στο συνέδριο του ΠαΣοΚ:

«Μετά από πολλά χρόνια συμμετοχής στην πολιτική και μετά από μια πολύ συνειδητή απόσταση για έναν χρόνο, θεωρώ ότι δεν μπορούμε να συνεχίζουμε την πολιτική και τις διαδικασίες όπως τις κάναμε επί χρόνια και καταλήξαμε εδώ. Δεν μπορεί πλέον να είναι όλα επικοινωνία, δεν μπορεί απλά όλα να είναι συμβολισμοί και δεν μπορεί η υπέρτατη μορφή κάθε πολιτικής πράξης να έχει να κάνει με το τι εξυπηρετεί επικοινωνιακά βραχυπρόθεσμα και προσωπικά... Θεωρώ ότι το παρελθόν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σήμερα. Είναι χρήσιμο για να δούμε τι πρέπει να αποφύγουμε ή να επαναλάβουμε, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφύγουμε το παρόν. Έτσι όπως δομήθηκε το συνέδριο ήταν δεδομένο ότι δεν θα μιλούσε -και νομίζω έγινε και συνειδητά-, για το παρόν που είναι δύσκολο. Το πρόβλημά μας είναι το παρόν και νομίζω ότι σε αυτό το σημείο ούτε εκ των προτέρων στην διαμόρφωση αυτής της ατζέντας, ούτε τώρα, ετέθη το ουσιαστικό και βασικό θέμα ότι δεν μπορεί σήμερα να ενσωματώνεται το ΠαΣοΚ στην δεξιά, λόγω της έλλειψης ενός πολύ σαφούς προγράμματος, προγραμματικής συμφωνίας. Δεν υπάρχει σε όλη την Ευρώπη συνασπισμός κομμάτων -τα οποία μάλιστα διαχρονικά ήταν αντίθετα-, χωρίς να έχουν μια συμφωνημένη προγραμματική συμφωνία, έστω και εκτός μνημονίου. Αυτό δημιουργεί όχι απλά απογοήτευση, αλλά πανικό για το μέλλον στους ανθρώπους που θέλουν να πιστέψουν σε ένα σαφή και διακριτό χώρο, που θα εκφράζει την κεντροαριστερά».

* Για ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς:

«Όσον αφορά την δημιουργία ενός νέου χώρου, η κεντροαριστερά αν συνεχίσει να συζητείται με τον τρόπο που μπήκε στην δημόσια ατζέντα, δηλαδή συζητήσεις μεταξύ στελεχών, τραπέζια, παρέες και αποκλεισμοί και ποιος αποδέχεται ποιον και πρόσωπα δεν οδηγεί πουθενά. Υπάρχει η δυνατότητα γρήγορης δημιουργίας ενός χώρου, όταν θα υπάρξει το δια ταύτα, δηλαδή όταν θα υπάρχει ο λόγος και η σαφής πρόταση για το εθνικό σχέδιο του αύριο. Το εθνικό σχέδιο του αύριο έχει να κάνει από την νέα θέση της χώρας και το νέο της ρόλο -που καθόλου δεν έχει συζητηθεί-, μέχρι το πώς διαμορφώνουμε ένα σχέδιο, το οποίο βεβαίως λαμβάνει υπόψη το τέλος του επόμενου μνημονίου και έχει ελληνικά χαρακτηριστικά. Αν δεν ειπωθεί το τι πρέπει να γίνει, δεν γίνεται απλά με διαδικαστικές προσεγγίσεις, ποιοι με ποιους, ποια κόμματα ναι και ποια όχι, ποιους θέλουμε και ποιους όχι... Δεν γίνεται απλά άνθρωποι, οι οποίοι φαντάζονται τον εαυτό τους να παίζουν κάποιο ρόλο, να συνεργάζονται μεταξύ τους, για να πουν μετά τι θα κάνουν. Πρέπει παράλληλα τα άτομα να διατυπώσουν μια πρόταση και μετά να δούμε συσχετισμούς, συνεργασίες, ποιοι θα ακολουθήσουν και εκεί δεν μπορεί να υπάρχουν αποκλεισμοί, παρά μόνο μέσα από συγκεκριμένους όρους, που έχουν να κάνουν με την ηθική παρουσία των ανθρώπων...
Ο χώρος τον οποίο θα εκφράσει η κεντροαριστερά θα πρέπει να διατυπώνει μια σαφή θέση και στη θέση αυτή να αναζητήσει συμμαχίες. Δεν μπορεί εκ των προτέρων ο χώρος που θα δημιουργηθεί στην κεντροαριστερά, με τα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, να ξεκινήσει λέγοντας ότι θα είναι η τσόντα ή το υπόλοιπο της Νέας Δημοκρατίας, για να γίνονται κυβερνήσεις. Αυτό είναι καταστροφικό από την αρχή. Θα πρέπει ο χώρος αυτός να διατυπώσει την πρότασή του, με δεδομένα τα προβλήματα της χώρας, να διατυπώσει πολύ συγκεκριμένα ζητήματα για το τι κάνουμε και πώς το κάνουμε και πώς συνεργαζόμαστε από τον Μάιο και μετά. Να κατέβει στις εκλογές με πεποίθηση για πολύ σοβαρή παρουσία και μετά να συνεργαστεί με όποιον συμφωνήσει με τα προγράμματα που θα καταθέσει. Δεν μπορεί να θεωρούμε δεδομένο για έναν χώρο στην κεντροαριστερά ότι θα συνεργαστεί οπωσδήποτε με την Νέα Δημοκρατία. Είναι σαν να υπονομεύουμε την φύση και την πολιτική υπόσταση αυτού του χώρου».

* Για πρόταση Δ. Ρέππα για συμπόρευση με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.:

«Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει καμία ρεαλιστική πρόταση. Λέει υπερβολές και πράγματα τα οποία όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Έχει συγκεντρώσει ανθρώπους οι οποίοι αυτή τη στιγμή είτε από αγανάκτηση, είτε από απελπισία, είτε επειδή θέλουν να τιμωρήσουν το πολιτικό σύστημα, δεν κοιτούν προς την πλευρά της κυβέρνησης ή των προτάσεων που υπάρχουν. Σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί παρά να απευθυνθεί ένα κεντροαριστερό κόμμα που θα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά».

* Για την δημιουργία νέου κόμματος:

«Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει κάτι απολύτως νέο εξαρχής και νομίζω ότι και ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης -με τον δικό τους τρόπο ο καθένας-, θα πρέπει να διευκολύνουν την δημιουργία ενός νέου κόμματος, μιας νέας παράταξης, που θα μπορέσει να εκφράσει όλον αυτόν τον κόσμο που σήμερα δεν μπορεί να βρει πουθενά μια λύση για το αύριο».

* Για το πρωτογενές πλεόνασμα:

«Μετά από όσα έχουμε υποστεί ως χώρα και ως πολιτικό σύστημα, πρέπει να λέμε πια απολύτως την αλήθεια και με καθαρό τρόπο. Πραγματικά, γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια. Πραγματικά το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ένας ουσιαστικός στόχος, για να αλλάξουν τα πράγματα στην χώρα, αλλά θεωρώ ότι η δομή του πρωτογενούς πλεονάσματος αυτή τη στιγμή και αυτά τα οποία δεν λαμβάνονται υπόψη στην παρουσίασή του δημιουργούν και θα δημιουργήσουν πολύ γρήγορα τεράστια προβλήματα. Δεν θα είναι διαχειρίσιμο, ακόμα και αν παρουσιαστεί το 2013 και δεν θα φτάσει το 4,5%, που είναι ο στόχος, για να μπορούμε να κάνουμε αυτόνομη πολιτική. Χρειάζεται πιο ειλικρινής γλώσσα, πρέπει να ξέρουμε πού ακριβώς βρισκόμαστε, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε και τα δεδομένα. Στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν δοθεί ακόμα τα χρήματα που πρέπει».

* Για την πορεία της κυβέρνησης:

«Θεωρώ ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα όσον αφορά τις μεθόδους διακυβέρνησης, δηλαδή υπάρχει σταθερά το πελατειακό κράτος, οι “δικοί μας”. Αυτό φάνηκε και στο 4-2-1 και στον τρόπο που γίνεται η στελέχωση του δημοσίου, η διατήρηση ακόμα πελατειακών σχέσεων που φαίνονται καθημερινά στην Βουλή και θεωρώ ότι δεν υπάρχει προετοιμασία των πραγμάτων γι' αυτό και τα πληρώνουμε. Πληρώσαμε την ΕΡΤ, γιατί έγινε ξαφνικά και με το μαχαίρι στο κόκαλο και γιατί δεν έγιναν αυτά που έπρεπε και γι' αυτό γίνεται με αυτόν τον τρόπο το θέμα της αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό γίνεται στην εκπαίδευση που δεν υλοποιήθηκε μια μεταρρύθμιση που έπρεπε να γίνει ενάμισι χρόνο, πριν με άρνηση του κ. Σαμαρά. Γίνεται μια αρκετά επιφανειακή προσπάθεια για να παρουσιάσουμε σύγκλιση με τους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου, χωρίς να γίνονται επί της ουσίας μεταρρυθμίσεις».

"Εθνική προσβολή ο τρόπος που αντιμετωπίζει την τρόικα η κυβέρνηση"

Βασικά σημεία της συνέντευξης:
-Εικονικό πρωτογενές πλεόνασμα. Μη διατηρήσιμο.. Αποτέλεσμα άντλησης πόρων απο τα σπλάχνα της κοινωνίας, ανελέητης υπερφορολόγησης, αντί να είναι αποτέλεσμα δομικών μεταρρυθμίσεων, άρα μόνιμης εξυγίανσης των παθογενειών που μας έφεραν εδώ
-Επιτέλους, ας παρουσιάσουμε το δικό μας εθνικό μοντέλο για την πατρίδα μας. Είμαστε στο και πέντε. Σχέδιο για την Ελλάδα απο τους Έλληνες. Σχέδιο που θα είναι το θεμέλιο για την ανόρθωση της πατρίδας.  Όραμα και σχέδιο μαζί. Σχέδιο που δεν θα έχει μόνο στεγνή αναφορά σε δημοσιονομικούς στόχους. Ολοκληρωμένο, σαφές, με τρεις πυλώνες: 1) τον ιδιαίτερα αναβαθμισμένο στρατηγικό ρόλο της χώρας μας και την αξιοποίηση του, 2) τον στόχο (και τον τρόπο) για την μετατροπή της Ελλάδας μέχρι το 2020 σε μεσογειακή τίγρη. Να απελευθερώσουμε επιτέλους το απίστευτο δυναμικό και δυναμισμό μας, και να δείξουμε εμπιστοσύνη στον Έλληνα πολίτη. 3) Μια ρεαλιστική πρόταση για την βιωσιμότητα του χρέους. Πρόταση που θα δείχνει ότι πάθαμε και μάθαμε..
-Η χαμένη ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ να διδάξει με τις πράξεις του: Να επιβάλλει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, να αξιοποιήσει την προεργασία που είχε γίνει, να επιμείνει στην αξιοκρατία, στην βελτίωση και ουσιαστικό εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης, να καταδείξει τι σημαίνει συνεργασία. Τρωθείσα η αξιοπιστία του…
-Να  σταματήσουμε  να μιλάμε για αέναες διεργασίες στην Κεντροαριστερά. Να μιλήσουμε με θέσεις και προτάσεις που η κοινωνία θα αναγνωρίσει.
-Η ευθύνη των Βενιζέλου, Κουβέλη είναι...να διευκολύνουν το νέο να αναδειχθεί.

Ολόκληρη η συνέντευξη:

1.    Η κυβέρνηση – και ο ίδιος ο πρωθυπουργός- μιλούν συχνά πια για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013. Είναι εφικτός ο στόχος;
Το πρωτογενές πλεόνασμα έχει αναχθεί  σε στόχο ανάλογο,  με την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι όπως και τότε, και αν ακόμη επιτευχθεί πλεόνασμα το 2013 δεν θα διαρκέσει. Προφανώς εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική  και μόνο απεικόνηση. Η αλήθεια, είναι ότι το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, δηλαδή της  αλλαγής του οικονομικού μοντέλου που μας οδήγησε στην καταστροφή , αλλά βασίζεται  στην άντληση πόρων από τα σπλάχνα της κοινωνίας, δηλαδή: σε φόρους  που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και στην μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημοσίων και ιδιωτικών, που αναπαραγει τον φαυλο κύκλο «δεν επενδυω γιατι δεν αλλάζω και δεν αλλαζω γιατι δεν επενδυω» και άλλες ρυθμίσεις.  
Ως εκ τούτου, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο και με τους σημερινούς ρυθμούς δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιοδήποτε πλέον εθνικό  σχεδιασμό. Εθνικόν το Αληθές!
 
2.    Σε λίγες ημέρες επιστρέφει το κεντρικό κλιμάκιο της τρόικας, ενώ οι υπουργοί κάνουν «μαραθώνιο» για να προλάβουν όλα όσα έχουν συμφωνηθεί μέχρι τον έλεγχο. Η διαδικασία αυτή είναι αποτελεσματική και κατά πόσο μπορεί να συνεχιστεί η «ιερά εξέταση» από τους δανειστές μας κάθε τρίμηνο;
μετα από τρία χρόνια και τρεις κυβερνήσεις οι «μαραθώνιοι», εάν δεν αποτελούν συνειδητό άλλοθι για πρόσθετα  μετρα και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου,  υποδηλώνουν τουλάχιστον κυβερνητική  ανεπάρκεια.
Σε μια δημοκρατία, ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με τους ομολόγους του,  η Βουλή εγκρίνει τις συμφωνίες, οι Υπουργοί εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική σεβόμενοι τις συμφωνίες. Οι κοινοβουλευτικές  επιτροπές  ασκούν τον αναγκαίο έλεγχο και η Τρόικα πιστοποιεί με υπηρεσιακούς  παράγοντες το βαθμό εφαρμογής των συμφωνιών. Αυτά όλα έχουν ανατραπεί. Υπάρχει καταπάτηση των δημοκρατικών κανόνων,  που υπονομεύει το πολίτευμα,  το κοινοβούλιο και την ευρωπαϊκή ιδέα.  
Ο Πρωθυπουργός  διαπραγματεύεται  με την Τρόικα , η Τρόικα ελέγχει τους Υπουργούς , και τελικά αύτη αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου, και οι Βουλευτές απλά παίρνουν το βάρος της ψήφου τους. Ως ελληνίδα,  με γνώση της λειτουργίας άλλων χωρών και Κυβερνήσεων αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, το αισθανομαι ως εθνική προσβολή.  

3.   Ο κύριος Schaeuble ανακοίνωσε την ανάγκη νέου χρηματοδοτικού πακέτου για την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει νέο Μνημόνιο;
Το Μάιο του 2014 το μνημόνιο τελειώνει. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν τώρα να καταθέσουν με ευθύτητα τις θέσεις τους , για το τι πρέπει να γίνει με το χρηματοδοτικό κενό που εκ των πραγμάτων θα υπάρξει. Ας αξιοποιήσουμε τα διδάγματα από τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε την κρίση στην  Ελλάδα και άλλες χώρες, για να πετύχουμε μια εθνική συμφωνία, βάζοντας τέρμα στον καταστροφικό διχασμό μνημόνιο- αντιμνημόνιο. Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός με υπερηφάνεια , ικανότητες και φιλότιμο, που όταν πιστέψουμε  σε κάτι, το  πετυχαίνουμε.  Γι αυτό και η απάντηση  μας πρέπει να είναι ένα  «σχέδιο για την Ελλάδα από τους Έλληνες». Και βεβαια  θα  έχει την ανάγκη στήριξης από τους ευρωπαίους εταίρους μας και όχι αποκλειστικά τον κ. Σόιμπλε που για μια ακομη φορά υπερέβη τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

4. Πολλοί όμως ισχυρίζονται ότι το μνημόνιο αποτελεί ένα επαρκές σχέδιο .
Το ελληνικό σχέδιο είναι  κάτι πολύ διαφορετικό. Το 2010 δεν ξέραμε, το 2011 ήμασταν υπό την απειλή εξόδου  από το ευρώ…. Το 2014 δεν μπορεί να επιμένουμε να βλέπουμε μόνο δημοσιονομικούς στόχους.  
Το ελληνικό σχέδιο πρέπει να έχει μια συνολικά διαφορετική λογική, ένα  μοντέλο που να βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
1.το στρατηγικό ρόλο της χώρας, στα  νέα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής. Η Μεσόγειος φλέγεται, η Τουρκία  αλλάζει πρόσωπο, οι συμμαχίες αναπροσδιορίζονται στην περιοχή μας, και εμείς σήμερα είμαστε σχεδόν αόρατοι. 2. Ένα φιλόδοξο σχέδιο για την μετατροπή της Ελλάδας το 2020 σε μεσογειακή τίγρη! Με βασική προϋπόθεση πραγματικές μεταρρυθμίσεις που ξεκινούν από το  φορολογικό, την διοίκηση και την δικαιοσύνη
3. Μια πρόταση για βιώσιμο χρέος που λαμβάνει υπόψη τις επερχόμενες Ευρωπαϊκές θεσμικές αλλαγές,  τα αδιέξοδα νούμερα και τα λάθη προηγούμενων επιλογών.  Τρεις πυλώνες που θέτουν την σχέση με τους εταίρους και συμμάχους μας σε μια άλλη  βάση . Αυτό όμως απαιτεί ηγέτη με στρατηγικό νου και όχι διαχειριστή.  
 
5. Από την άλλη πλευρά η κυβερνητική συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπάρχει χωρίς προγραμματική συμφωνία προς το παρόν...
Θεωρώ ότι από τις εκλογές του Μαίου 2012 και μετά,  το ΠΑΣΟΚ έχασε μια εξαιρετική ευκαιρία, να επιβάλλει ουσιαστικές και άμεσες μεταρρυθμίσεις - απαιτώντας  τουλάχιστον την ψήφιση σειράς έτοιμων νομοσχεδίων της Κυβέρνησης Παπανδρέου που μένουν στα αζήτητα - να επιβάλλει αξιοκρατία και αντικειμενικότητα στην δημόσια διοίκηση , να καταδείξει τι σημαίνει κυβέρνηση συνεργασίας και προγραμματικές συγκλίσεις  κομμάτων. Και τώρα μετά την ανάληψη Υπουργείων ο κ. Βενιζέλος θα φέρει και την προγραμματική συμφωνία. Έτσι όμως αδικείται η ιστορία των κομμάτων, που αποχρωματίζονται  και συμπιέζονται  σε μία απλή κυβερνητική πλειοψηφία .  Διερωτώμαι τι νόημα έχει μια κατόπιν εορτής συμφωνία.  

6. βλέπετε πρόωρες εκλογές εντός του φθινοπώρου;
Δεν τις αποκλείω. Εκλογές όμως θα έχουν υψηλό ρίσκο για τη χώρα, και θα φορτώνουν ακόμη  μεγαλύτερα βάρη στους πολίτες από αυτές του Μαΐου-Ιουνίου.  Σε κάθε περίπτωση όμως, θεωρώ ότι οι δυσκολίες του φθινοπώρου, προοιωνίζονται αναταράξεις και ανακατατάξεις.

7. Αν όχι, στις ευρωεκλογές θα κατέβουν περισσότερα κόμματα των σημερινών;
Η τάση μέχρι στιγμής προοιωνίζεται μεγάλο αριθμό κομμάτων, με πολλούς αρχηγούς, μικρούς στρατούς και αδυναμία συναινέσεων στα μεγάλα και μικρά προβλήματα της χώρας.

8.  Στις αυτοδιοικητικές οι συμμαχίες θα είναι γαλαζοπράσινες ή κεντροαριστερές;
Ένα μεγάλο μέρος των αυτοδιοικητικών αρχόντων, έχει ήδη επιλέξει την πολιτική αυτονομία. Μια ευρεία γαλαζοπράσινη συμμαχία, ως κεντρική συμφωνία, θα πιστοποιούσε την πλήρη όσμωση των δύο κομμάτων.

9. Το θέμα λοιπόν είναι: υπάρχουν ενδιαφέρουσες ζυμώσεις στον χώρο της κεντροαριστεράς; Με την δική σας συμμετοχή;
Όσο η συζήτηση για την Κεντροαριστερά εξαντλείται σε σχήματα, πρόσωπα, αποκλεισμούς και αναμονή του Μεσσία, φοβάμαι πως λιώνει σαν καραμέλα από την πολύ χρήση... Ο χώρος χρειάζεται πλήρη ανασύνθεση, η οποία θα γίνει εύκολα και γρήγορα, όταν  κατατεθεί κάτι σαφές, ελπιδοφόρο και ρεαλιστικό για τους ανθρώπους και τη χώρα.  Εν αρχή λοιπόν ο Λόγος .  Η Κεντροαριστερά, όπως αναδεικνύεται από την πολιτική μας ιστορία, είναι η δύναμη που μπορεί να επαναφέρει πειστικά την ελπίδα, για δουλειά, δικαιώματα, ισότητα, δικαιοσύνη. Αυτά δεν είναι κοινοτοπίες του προηγούμενου αιώνα, είναι ζητούμενα που όμως θέλουν άλλες προσεγγίσεις και κυρίως άλλη στάση απέναντι στο ρόλο και την ισχύ του κράτους. Δεν αρκούν οι διακηρύξεις περί  εκσυγχρονισμού  μιας  κομμουνιστογενούς  Αριστεράς, ούτε περί  κοινωνικής ευαισθησίας της Δεξιάς. Χρειάζεται θέση και πρόταση και σε αυτή θα  συνεισφέρω.  

10. Με το «ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου» δεν συνεργάζομαι» λέει ο κ. Κουβέλης. Και εσείς;
Δεν με αφορά τίποτα που έχει γενική κτητική. Είναι η εποχή της συλλογικότητας. Οι κύριοι Βενιζέλος και Κουβέλης φέρουν μεγάλη ευθύνη στο να διευκολύνουν τη γέννηση του νέου στο χώρο της  μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

11. Γιατί δεν δεχθήκατε πρόσκληση για την επετειακή εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στις 3 του Σεπτέμβρη;
Νόημα έχει πλέον μόνο μια καλά οργανωμένη, συλλογική και ειλικρινής προσπάθεια που να απαντά στα σημερινά προβλήματα των πολιτών.  

12.Σας φοβίζει η συνεχής αύξηση της Χρυσής Αυγής;
Ο Γκράμσι είπε: όταν το παλιό πεθαίνει και το νέο δυσκολεύεται να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων. Τα τέρατα της Χρυσής Αυγής δεν αντιμετωπίζονται  με νομικά τεχνάσματα, ή  επικοινωνιακές επιθέσεις. Αρκεί η πίστη εφαρμογή των νόμων γι αυτό. Ο πολιτικός αφανισμός τους απαιτεί κάτι νέο, κινηματικό και καθαρό που δίνει ελπίδα στους ανθρώπους που βιώνουν την απόγνωση.   

Βασικά σημεία άρθρου Άννας Διαμαντοπούλου στο Social Europe Journal:
- Μέσα στην κρίση οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιλέγουν την ενοποίηση, οι πολίτες όχι. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη ηγεσίας που θα εμπνεύσει και θα πείσει πως περισσότερη Ευρώπη σημαίνει περισσότερη ευημερία, δουλειές και σταθερότητα.

-Την ηγεσία δεν μπορεί να την ασκήσει καμία χώρα μόνη της, ούτε η Γερμανία που είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη αυτή τη στιγμή.
Η Γερμανία θα έπρεπε, λόγω του μεγέθους και της θέσης της, να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση συναινέσεων. Δυστυχώς όμως σήμερα παραμένει ένας απομονωμένος γίγαντας.

-Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, το φάντασμα της διχόνοιας και του φόβου, της δυσπιστίας και του μίσους, το φάντασμα παλιών στερεοτύπων και εχθροτήτων που ξαναγεννιούνται.
Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση, η αυξανόμενη φτώχεια και η άνοδος των άκρων στην Ευρώπη χρειαζόμαστε ελπίδα, εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη. Απαιτείται μια νέα αφήγηση. Η Ευρώπη αναζητεί ηγεσία η οποία θα προτείνει ένα νέο σχέδιο και μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει:

1.    Ειρήνη (η σημαντικότερη ως τώρα κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και σεβασμό στα έθνη και τους λαούς.
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία (Νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη λήψη αποφάσεων)
4.    Οικονομική δημοκρατία με την τιθάσευση του χρηματοπιστωτικού τομέα ο οποίος οφείλει να μοιραστεί τα βάρη της κρίσης
5.    Ανάπτυξη μοιρασμένη ισόμερα και δίκαια. (Με σύγκλιση της ανταγωνιστικότητας και του επιπέδου ζωής των κρατών μελών της)

-Η διαρκής λιτότητα από μόνη της δεν οδηγεί στην ανάπτυξη. Απαιτείται να συνεργαστούν οι Ευρωπαϊκοί  θεσμοί με την ΕΚΤ για να τονώσουν την οικονομία με δημοσιονομικά μέτρα όπως έκαναν οι ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή ηγεσία πρέπει να πείσει τους πολίτες της Ευρώπης με όραμα και έργα.

Ολόκληρο το άρθρο:

http://www.social-europe.eu/2012/11/europe-needs-leadership-with-vision/

Καλεσμένοι της Δανής Πρωθυπουργού Helle Thorning-Schmidt προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς από τις δυο μεριές του Ατλαντικού.

Σημεία που συζητήθηκαν ή διαστρεβλώθηκαν από την συνέντευξη στην εκπομπή "η άλλη όψη" της ΝΕΤ και τον Μανώλη Κοττάκη:

Σχετικά με το σημερινό ΠΑΣΟΚ:
«Από το καλοκαίρι δεν συμμετείχα και δεν συμμετέχω σε διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει πολύ μεγάλη αδυναμία επανεκκίνησης του κόμματος υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι πολλά τα ζητήματα. Είναι το τεράστιο θέμα  της ηθικής αλλά και του χειρισμού πολλών θεμάτων»
«Είναι λάθος χειρισμός το ότι δεν υποστηρίχθηκαν το έργο και οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έκανε ως κυβέρνηση που θα του έδιναν μία ταυτότητα και θα χαρακτήριζαν την σημερινή υποστήριξη στον κ. Σαμαρά. Αποτέλεσμα είναι να έχει χάσει την ταυτότητα του στον κόσμο, δηλαδή να λέει πως υποστηρίζει μεταρρυθμίσεις χωρίς να έχει υποστηρίξει τις δικές του μεταρρυθμίσεις. Εδώ είναι θέματα χειρισμού, τακτικής τα οποία έχουν αποφασιστεί βεβαίως και τα οποία και θα κριθούν, δεν θα είμαι εγώ κριτής των πάντων»

«Συγκαταλέγομαι στους εκατομμύρια ανθρώπους από το χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, που εκφράστηκαν από το ΠΑΣΟΚ για 40 χρόνια και που δεν μπορούν να εκφραστούν σήμερα από αυτό το ΠΑΣΟΚ»
«Χρειάζεται πάρα πολύ σοβαρή ανατροπή των δεδομένων για να επανακτήσει ταυτότητα και ηθική αξιοπιστία το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Όλα όσα συνέβησαν τώρα τελευταία έχουν δημιουργήσει προβλήματα. Είναι εξαιρετικά δύσκολη η κατάστασή του, δεν θα ήθελα όμως να πω παραπάνω».

Σχετικά με την πορεία της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη:
«Πιστεύω ότι η κρίση ανέδειξε το τεράστιο πρόβλημα της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη αυτό που στην Ελλάδα θα λέγαμε Κεντροαριστερά γιατί Σοσιαλδημοκρατία με τα χαρακτηριστικά της Ευρώπης δεν είχαμε ποτε»

Σχετικά με την συζήτηση για την αναγκαιότητα ή μη, δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα:

"Για όσους θυμούνται ή διαβάζουν την ιστορία νομίζω το τοπίο θυμίζει λίγο τα τέλη της δεκαετίας του 50 όπου είχαμε 8 – 9 μικρά κόμματα στο χώρο του Κέντρου. Στην Ελλάδα όταν λέμε Κεντροαριστερά εννοούμε ότι "στέκομαι στο κέντρο και κοιτώ προς τα αριστερά" δεν έχει σχέση με την κομμουνιστογενή αριστερά, ούτε μ΄αυτούς τους "μεταλλαγμένους κομμουνιστές". Αυτή η περίοδος νομίζω θυμίζει την εποχή που κάθε πολιτικός είχε κόμμα και είχαμε 8 – 9 κόμματα"

«Όλοι αναρωτιόμαστε, μια νέα κίνηση από ποιούς και ποιόν; Λείπει αυτός που θα ενώσει την παράταξη. «Λείπει ένας Βενιζέλος» αυτό δεν λέμε; Λείπει ένας «μεσσίας» γιατί χρειαζόμαστε μονίμως έναν μεσσία. Λοιπόν η μήτρα που θα τον βγάλει αυτόν νομίζω ότι είναι μια συλλογικότητα. Είναι άνθρωποι οι οποίοι συνοδεύονται από μία αξιοπιστία σε ότι έκαναν στη ζωή τους είτε ήταν επαγγελματίες, είτε καλλιτέχνες, είτε δημόσιοι υπάλληλοι είτε πολιτικοί. Αλλά αυτό που κάνανε το κάνανε με αξιοπιστία.
Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτά τα κοινά πράγματα, με συλλογικό τρόπο θα εκλέξουν και την ηγεσία τους.
Γιατί αυτός ο μεσσιανισμός; ο ένας που θα έρθει και θα τα κάνει όλα, νομίζω δεν μας οδήγησε και ούτε θα μας οδηγήσει πουθενά.
Θα γίνει αυτός ο χώρος; Θεωρώ ότι θα γίνει και ωριμάζουν οι συνθήκες για να ενωθούν όλες αυτές οι δυνάμεις»

Δείτε εδώ το βίντεο με ολόκληρη την συνέντευξη:
http://www.ert.gr/webtv/channels/net/ekpompes-logou/i-alli-opsi/item/13491-Anna-Diamantopoyloy-24-05-2013#.UbCpnpz_n51