therealdesign

Η Άννα Διαμαντοπούλου γράφει για το Νέο Λύκειο, συμμετέχοντας στον διάλογο που άνοιξε το matrix24.gr αναφορικά με τις προωθούμενες αλλαγές:

Για ακόμα μια φορά το βάρος των αδυναμιών στην λειτουργία  ενός Υπουργείου – και δη της Παιδείας – μεταφέρεται στους Βουλευτές και μάλιστα, ως κατεπείγουσα ανάγκη και ως παράπλευρη απώλεια του μνημονίου. Πολύ μεγαλύτερο είναι το βάρος για τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ,  οι οποίοι από υπέρμαχοι των μεταρρυθμίσεων, υποχρεώνονται να στηρίζουν κομματικές λογικές της Νέας Δημοκρατίας, λόγω της έλλειψης μιας καθαρής προγραμματικής συμφωνίας των  συγκυβερνώντων , που ακόμη ετοιμάζεται…

Η Κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και στην Παιδεία, σε μία εποχή που θα έπρεπε να αλλάξουν τα πάντα, που πρέπει να αλλάξουμε όλοι μας.

Το σχετικό σχέδιο νόμου κατατέθηκε τελικά την περασμένη Τετάρτη. Ανασύρθηκε από το συρτάρι, αλλά είναι απόλυτα νοθευμένο ως προς τον μεταρρυθμιστικό του χαρακτήρα,  με διατάξεις που κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση και χωρίς  προϋπολογισμό και χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.

Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε …με εντολή Σαμαρά!

Ο μεγάλος παιδαγωγός Αλέξης Δημαράς είχε μιλήσει πολλές φορές για «τη μεταρρύθμιση που δεν έγινε ποτέ» στον χώρο της παιδείας , κυρίως λόγω της μεγάλης κομματικής και πολιτικής πόλωσης στα θέματα αυτά, της βραχύβιας θητείας  των Υπουργών  Παιδείας αλλά και της προχειρότητας στην προετοιμασία νόμων, ακόμη και σε θέματα παιδείας που τα αποτελέσματα τους  φαίνονται σε βάθος χρόνων. Γιατί βέβαια άλλο μια  μεταρρύθμιση που βλέπει συνολικά το εκπαιδευτικό σύστημα – από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο -και άλλο αποσπασματικές ρυθμίσεις  ή αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων κάθε 6 -7 χρόνια.

Το 2011 είχε κατατεθεί το ν/σ για το «ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ» , ένα ολοκληρωμένο νομοσχέδιο για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο και τις εισαγωγικές εξετάσεις. Ήταν το πέμπτο σε μια σειρά  πολυνομοσχεδίων (από την αντικειμενική και αξιοκρατική διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού των εκπαιδευτικών μέχρι την νέα δομή και λειτουργία των ΑΕΙ)  που είχαν ήδη ψηφισθεί.

Η προεργασία ήταν συγκεκριμένη. Ξεκίνησε αρχικά με την αξιολόγηση των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων και προτάσεων του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.

Μετά από δύο χρόνια διαβούλευσης με όλους τους εμπλεκομένους , συνεργασίας με εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κατατέθηκε πλήρης μελέτη) μία ομάδα με ορισμένους από τους σημαντικότερους παιδαγωγούς της χώρας επεξεργάστηκε όλα τα παραπάνω και κατέθεσε στη Διακομματική Επιτροπή σχέδιο το οποίο έτυχε ευρείας αποδοχής.

Το σχέδιο είχε μια σαφή φιλοσοφία και υπηρετούσε ένα βασικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την προοπτική της νέας γενιάς, σε μια εποχή που όλα συνεχώς αλλάζουν.

    Πως αναβαθμίζεται ο ρόλος της τεχνικής εκπαίδευσης για την αξιοπρεπή απασχόληση των νέων ανθρώπων και συμβολή τους στην ανάπτυξη της Χώρας,
    Πως μορφοποιείται το Λύκειο εξελισσόμενο σταδιακά από τα μαθήματα γενικής παιδείας σε μαθήματα εξειδίκευσης στην Γ΄ Λυκείου,
    Πως σταδιακά συνδέονται οι εξετάσεις με το Πανεπιστήμιο,
    Πως απαλλάσσονται τα παιδιά από τα φροντιστήρια, πως παραμένουν αντικειμενικά τα κριτήρια εισαγωγής,
    Πως προσεγγίζεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών,
    Πως εξασφαλίζεται η ενεργητική διαδικασία επαγγελματικού προσανατολισμού τους με διαφορετικό τρόπο.

Παράλληλα  υπήρχε η προσομοίωση εφαρμογής των νέων επιλογών, σε κάθε λύκειο της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό και τις ειδικότητες των εκπαιδευτικών, τις υπάρχουσες υποδομές αλλά και τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, ώστε να λειτουργούν εξ ίσου αποτελεσματικά μικρά ή μεγάλα Λύκεια, στο κέντρο ή την περιφέρεια, προσβλέποντας σε ίσες δυνατότητες  τόσο  για τους μαθητές όσο και τους εκπαιδευτικούς.
Ακόμη σημαντικότερο θεωρώ (α) την επιτευχθείσα τότε συναίνεση, με σχεδιασμό σε βάθος δεκαετίας  έστω  και με επιμέρους συμβιβασμούς και (β) την εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για την υλοποίηση της μεταρρύθμισης από τα τότε προγράμματα  ΕΣΠΑ, που τελικά χάθηκαν λόγω της αναβλητικότητας στην ψήφιση του νόμου.

Με βάση τον τότε σχεδιασμό της συνολικής μεταρρύθμισης στην παιδεία, ο Σεπτέμβρης του 2014, θα σηματοδοτούσε την νέα εποχή στην εκπαίδευση.

Οι μαθητές θα είχαν όλοι τελειώσει το νέο Λύκειο ή το νέο Τεχνολογικό Λύκειο, με νέα προγράμματα σπουδών, με περιορισμό των μαθημάτων και με μαθήματα προετοιμασίας για τις εισαγωγικές, χωρίς  την ανάγκη για φροντιστήρια. Τα Πανεπιστήμια θα είχαν προετοιμασθεί για το νέο σύστημα  εισαγωγής, έχοντας  αποφασιστικό ρόλο στον τρόπο λειτουργίας τους, με βάση τους οργανισμούς και τους κανονισμούς λειτουργίας καθενός από αυτά, που όμως ακόμη δεν ξεκίνησαν, μετά τις αλλαγές που ακολούθησαν.

Όλα ανεστάλησαν. Ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς παρά την αρχική συμφωνία, αρνήθηκε τελικά να εισαχθεί το νομοσχέδιο στο Υπουργικό Συμβούλιο το Γενάρη του 2012  (τότε τα Υπουργικά Συμβούλια συζητούσαν τα Νομοσχέδια) υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι μόνο για το PSI.

Ακόμη και η επιστολή που του έστειλα  την 1η  Μαρτίου 2012 ως αρμόδια Υπουργός για να επισημάνω ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο και πόρους που θα το πληρώσουν εκπαιδευτικοί και μαθητές δεν βρήκε καμία ανταπόκριση. Ουδεμία αντίδραση.  Έγιναν εκλογές και  το νομοσχέδιο μπήκε στο συρτάρι μαζί με το έτοιμο νομοσχέδιο για την έρευνα, στην κατάρτιση του οποίου είχε συμβάλλει καθοριστικά το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) υπό τον Πρόεδρο κ. Κριμιζή.

Θεωρώ εξαιρετικά σημαντική την προώθηση του ΝΕΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ.  Θεωρώ τις αλλαγές στην Β΄θμια εκπαίδευση ως ένα από τα σημαντικότερα θέματα στη χώρα.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα ήθελα και δεν θα υποστήριζα ένα περισσότερο τολμηρό και ανατρεπτικό νομοσχέδιο για το οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί συναίνεση στη Βουλή, ιδιαίτερα σήμερα που στη χώρα νόημα έχουν μόνο οι πολύ βαθιές μεταρρυθμίσεις.

Αντ’ αυτού σήμερα  ενεργούμε υπό την πίεση της τρόικας και με κατεπείγουσες διαδικασίες κεκλεισμένων των  θυρών.

Αιτία είναι οι  20 μήνες αδράνειας και άρνησης εφαρμογής ή  επεξεργασίας όσων είχαν συμφωνηθεί. Μια καθυστέρηση  που άνοιξε τελικά την μέχρι τότε κλειστή πόρτα  του  Υπουργείου Παιδείας στην τρόικα  και  έφερε  – όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις – την πίεση για μέτρα  αλλά και  την αριθμητική του μνημονίου  και  στα …σχολεία.

Παρακολουθούμε  και εδώ την ίδια πολιτική τακτική που είδαμε στην « επιχείρηση ανατροπής» του νόμου για τα ΑΕΙ και στην συνέχεια για την εφαρμογή του  «σχεδίου»  «Αθηνά». Αλλαγές πελατειακού τύπου, κατάθεση και απόσυρση άρθρων με βάση τις κομματικές και συντεχνιακές διευθετήσεις, φωτογραφικές ρυθμίσεις κτλ. Κυρίως δε, εξαίρεση σημαντικών τομέων από τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση χωρίς τεκμηρίωση, διαθεσιμότητες χωρίς ατομική αξιολόγηση( φεύγουν  καθηγητές που βραβεύθηκαν ως Άριστοι ή έχουν υψηλά τυπικά προσόντα και ουσιαστικό έργο, όταν άλλοι με πλαστά μεταπτυχιακά παραμένουν ανέγγιχτοι), πολλαπλασιασμό αντί για μείωση των εξετάσεων, επιβάρυνση αντί για ελάφρυνση των οικογενειών με φροντιστήρια, αλλαγές στα προγράμματα  σπουδών χωρίς τεκμηρίωση και  χιλιάδες μαθητές μετέωροι να αναζητούν το μέλλον τους στην ιδιωτική εκπαίδευση.

«Όσο συνεχίζεις να δουλεύεις με τον ίδιο τρόπο έχεις τα ίδια αποτελέσματα» Το ζήσαμε για δεκαετίες.

Για να διαβάσετε την επιστολή της Άννας Διαμαντοπούλου προς τον  Αντώνη Σαμαρά  στις 1/3/2012 πατήστε εδώ.

Δείτε εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του matrix24.gr στο Νέο Λύκειο

Δείτε εδώ το άρθρο δημοσιευμένο στη σελίδα matrix24.gr

Η Άννα Διαμαντοπούλου, Πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, συμμετείχε με την ιδιότητα της πρώην Υπουργού Παιδείας, στο διεθνές συνέδριο για τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία «EAIE» που διεξήχθη στην Κωνσταντινούπολη την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου.
Η Άννα Διαμαντοπούλου έλαβε μέρος στη συζήτηση με θέμα  «Διεθνοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης: μία υπόθεση που αφορά μόνο την ελίτ;».
Στην ομιλίας της η Άννα Διαμαντοπούλου σημείωσε ότι:
- η διεθνοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης είναι προϋπόθεση για την εξέλιξη στην ανάπτυξη μίας χώρας.
- στοιχεία της διεθνοποίησης είναι το άνοιγμα των εθνικών πανεπιστημίων σε καθηγητές και φοιτητές από άλλες χώρες, η συμμετοχή σε διεθνή Project, τα κοινά προγράμματα σπουδών, τα θερινά σχολεία, η αξιοποίηση των εργαλείων της Διαδικασίας της Μπολόνιας και η ανάπτυξη των MOOCs, δηλαδή τα διαδικτυακά πτυχία.
- η κυβέρνηση κάθε χώρας έχει την ευθύνη να δημιουργήσει το πλαίσιο της ανάπτυξης των διεθνών χαρακτηριστικών της ανώτατης εκπαίδευσης.
- τα πανεπιστήμια έχουν την ευθύνη να δώσουν στους καθηγητές και στους φοιτητές τη δυνατότητα να λειτουργούν ως μέλη της διεθνούς πανεπιστημιακής κοινότητας.
- η διεθνοποίηση συντελείται και με τη δημιουργία παραρτημάτων πανεπιστημίων σε χώρες του εξωτερικού.
- βασική προϋπόθεση της διεθνοποίησης είναι η πιστοποίηση των παραρτημάτων που θα  πρέπει να λειτουργούν με τους ίδιους όρους που λειτουργούν και τα μητρικά πανεπιστήμια. Αυτό δυστυχώς σε πολλές χώρες δεν συμβαίνει και αποτελεί πρόβλημα που η Άννα Διαμαντοπούλου είχε θέσει ως Υπουργός Παιδείας τόσο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Υπουργών Παιδείας όσο και στη συνάντηση των Υπουργών Παιδείας στο πλαίσιο της Διαδικασίας της Μπολόνιας.

Αγαπητέ κύριε Μητρόπουλε,

Θέλω να σας συγχαρώ τόσο εσάς όσο και την ακαδημαϊκή κοινότητα του ΤΕΙ Καβάλας για το μήνυμα αισιοδοξίας , δύναμης και εξωστρέφειας που δίνετε με τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματός σας.

Η όσμωση του ανθρώπινου δυναμικού του Ιδρύματός σας με σύγχρονα ρεύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας εξαιρετικών διεθνών πανεπιστημίων τα οποία φημίζονται για την σύνδεση της τεχνολογίας με την οικονομία, είμαι σίγουρη ότι θα φέρει λαμπρά αποτελέσματα.

Το Τεχνολογικό Ίδρυμα Καβάλας, όπως και ορισμένα ακόμα Τεχνολογικά Ιδρύματα της περιφέρειας, ανοίγοντας νέους δρόμους υπερβαίνει τη μιζέρια των μικρών εσωτερικών στοχεύσεων και συμφερόντων.

Εύχομαι εθνικές και διεθνείς διακρίσεις και ουσιαστική συνεισφορά στην ανάπτυξη του τόπου και στην απασχόληση των νέων ανθρώπων.

ΑΔ

Δείτε σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας "Τα Νέα", για τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα με συμβούλια διεθνούς σύνθεσης

Η Άννα Διαμαντοπούλου, Πρόεδρος του "Δικτύου" για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, θα μιλήσει στην Κωνσταντινούπολη, 8 & 9 Δεκεμβρίου σε συνάντηση που οργανώνουν Ευρωπαϊκά και Τουρκικά think tank με θέμα:

"Ανάπτυξη, Αναδιανομή Εισοδήματος και Οικονομική Πολιτική στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης".

Μεταξύ των ομιλητών θα είναι οι: Kemal Kılıçdaroğlu, Javier Solana, Kemal Dervis, Joakim Palme, Pascal Lamy κ.α.

"Η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη και επικίνδυνη"

-Το νέο αφήγημα της κυβέρνησης, μετά το success story, είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι πλησιάζει «το τέλος των μνημονίων». Πόσο κοντά στην πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας είναι αυτά τα επιχειρήματα;

Δεν θέλω επ' ουδενί λόγω να μηδενίσω την τεράστια προσπάθεια που έχει καταβάλει η χώρα, όμως ο χειρισμός του πρωτογενούς πλεονάσματος θυμίζει την έξοδο από την επιτήρηση που επιζητούσε η Ν.Δ. πριν από τις εκλογές του 2007, και πολύ φοβάμαι ότι, όπως και τότε, δεν θα διαρκέσει. Προφανώς, εξυπηρετεί πολιτικές ανάγκες αλλά και σκοπιμότητες εντός και εκτός Ελλάδος, όμως προς το παρόν παραμένει μια λογιστική και μόνον απεικόνιση. Το προβαλλόμενο πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι αποτέλεσμα επιτυχούς εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, αλλά βασίζεται στην άντληση πόρων από το ύστατο υστέρημα της κοινωνίας, δηλαδή από φόρους που πληρώνονται από όση απέμεινε αποταμίευση κάθε νοικοκυριού και από τη μείωση των επενδυτικών δαπανών, δημόσιων και ιδιωτικών. Άρα, ακόμη και αν το 2013 υπάρξει πλεόνασμα, δεν μπορεί να είναι διατηρήσιμο με τους σημερινούς ρυθμούς και δεν μπορεί να φτάσει το 4,5%, που είναι αναγκαίο για οποιονδήποτε πλέον εθνικό σχεδιασμό.

- Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι διεργασίες για την ανασυγκρότηση του χώρου μεταξύ Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχετε ενεργά; Παρακολουθείτε από απόσταση; Για να είναι αποτελεσματική η προσπάθεια τι πρέπει να γίνει;

Και συζητώ και παρακολουθώ με προσοχή την αγωνία όλων όσοι ειλικρινά θέλουν κάτι νέο. Πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάτι τελείως νέο. Ένας νέος πόλος που θα μιλήσει πάνω απ' όλα με ειλικρίνεια για το πού πραγματικά είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε με ενόραση, αλλά και με πολιτικές «γωνίες». Πιστεύω ότι αυτός ο πολιτικός σχηματισμός πρέπει να βασίζεται στην ισότιμη συμμετοχή ατόμων, να παρουσιάσει άμεσο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση ξεπερνώντας τις υπάρχουσες δομές.

- Το ΠΑΣΟΚ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβαν πρωτοβουλία, ώστε να αποτελέσουν τον κορμό για τη δημιουργία μιας ελληνικής «Ελιάς», καλώντας σε συστράτευση υπό την «ομπρέλα» του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Θα ανταποκριθείτε;

Φοβούμαι ότι ένα εγχείρημα που σκοπεύει να δώσει διέξοδο στα προβλήματα του «τώρα» θα είναι προϊόν μιας χρήσης εν όψει εκλογών και θα κάψει μια προσπάθεια.

- Ανασύσταση της Κεντροαριστεράς με παράλληλη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., χωρίς προγραμματικό πλαίσιο, έχει νόημα;

Είναι σαφές ότι μπαίνουμε και στην Ελλάδα στον αστερισμό των κυβερνήσεων συνεργασίας. Προϋπόθεση για να μην ενσωματώνονται τα μικρότερα κόμματα σε μια ισοπεδωτική ηγεμονία των μεγαλύτερων, είναι η συμφωνία στο πρόγραμμα και στο μοντέλο διακυβέρνησης και διαχείρισης του κράτους.

-Περίπου πενήντα πανεπιστημιακοί και συγγραφείς που ασπάζονται τις αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας αναμένεται να δώσουν στη δημοσιότητα κείμενο-παρέμβαση. Πως κρίνετε αυτή την απόπειρα;

Θετική και ελπιδοφόρα, αλλά δεν είναι αρκετό. Πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν γίνεται. Ιδέες, κείμενα, αναλύσεις, θα χρειαστούν ανθρώπους που θα μιλήσουν και θα παλέψουν γι' αυτές στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής, που είναι η επαφή με τον πολίτη. Εκεί που έρχεσαι αντιμέτωπος με το πραγματικό πρόβλημα και τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ χωράει στην Κεντροαριστερά; Και από την πλευρά τους τα κεντροαριστερά κόμματα πρέπει να υπολογίζουν σε ενδεχόμενη κυβερνητική συμμαχία μαζί του;

Σήμερα, δεν είναι Κεντροαριστερά. Και δεν νομίζω ότι θέλει να είναι, μιας και βολεύεται ανάμεσα στον αριστερό λαϊκισμό με δόσεις σοβαροφάνειας. Διαθέτει ορισμένα αξιόλογα στελέχη με ιστορία και αγώνες, αλλά απέχει από την κατάκτηση ενός σχεδίου αρχών, αξιών και θέσεων που μπορούν να δώσουν πειστική προοπτική στον τόπο.
Οι κυβερνητικές συμμαχίες θα είναι, όπως φαίνεται, ο κανόνας πλέον. Για να έχουν, όμως, όφελος για τη χώρα και για να πετύχουν τον στόχο της συναίνεσης, πρέπει να υπηρετούν την λογική μας λεπτομερούς και ειλικρινούς προγραμματικής συμφωνίας.

- Η Χρυσή Αυγή αυξάνει τα ποσοστά της, ο λόγος της βρίσκει απήχηση στις νέες ηλικίες και στους πολίτες που πλήττονται από την κρίση και την ίδια ώρα αποθρασύνεται, με αποκορύφωμα τη δολοφονία στο Κερατσίνι. Πώς ερμηνεύετε το «φαινόμενο» Χρυσή Αυγή;

Ηρθε η εποχή που το κτήνος απελευθερώθηκε. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με άσκηση ατομικών ποινικών διώξεων στα μέλη της που εμπλέκονται, προκαλούν ή υποθάλπουν περιστατικά βίας. Πρέπει να διωχτούν άμεσα ως ηθικοί αυτουργοί η πολιτική της ηγεσία μέσα από τα όσα ανατριχιαστικά κατά καιρούς έχει πεί. Είναι μια συμμορία που πάτησε πάνω στο τεράστιο κενό της των υπηρεσιών του κράτους προς τον πολίτη. Η απόλυτη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και οι συνεχιζόμενες παθογένειες των πολιτικών συμπεριφορών αναγορεύουν αυτή τη συμμορία σε τιμωρό του συστήματος που βγαίνει σεργιάνι στις γειτονιές με τη λεπίδα του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Οι απελπισμένοι και απηυδισμένοι άνθρωποι είδαν τον τιμωρό. Η δολοφονία του Φύσσα στο Κερατσίνι ας ελπίσουμε ότι θα συγκλονίσει ενεργά όλους.

- Θεωρείτε ότι η ενίσχυσή της συνδέεται ή όχι με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας;

Φυσικά και συνδέεται. Είχαμε από την αρχή επισημάνει και στην Ευρώπη ότι υπάρχει το κρίσιμο όριο που αφορά την αντοχή, την αξιοπρέπεια και την προοπτική ενός ατόμου και ενός έθνους.
Πέρα απ' αυτό, Συντάγματα, νόμοι και ορθολογικά επιχειρήματα σαρώνονται από την απελπισία και την ορμή της κοινωνίας. Κρίσιμο για την ιστορία κάθε έθνους είναι πια εάν θα κυριαρχήσει μια πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε απόφαση για δουλειά και δημιουργία, ή αν θα κυριαρχήσει η πολιτική δύναμη που θα μετατρέψει την απελπισία σε δύναμη διχασμού, μίσους και εν τέλει εμφυλίου πολέμου. Γι' αυτό και πιστεύω ότι μόνον ένας νέος πολιτικός σχηματισμός μπορεί να υπερβεί τον καλπάζοντα διχασμό.

- Ο τρόπος προσέγγισης από την κυβέρνηση ο οποίος αξιοποιεί τη θεωρία των δύο άκρων σάς βρίσκει σύμφωνη; Αποδίδετε ευθύνες και στην αξιωματική αντιπολίτευση;

Όχι! Είναι απαράδεκτο να ταυτίζεται ένα μόρφωμα που αρνείται τη δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για τη σωματική και ψυχολογική βία που έχει ασκήσει επί χρόνια μέσω ομάδων του και στελεχών του, γιατί κυρίως συνετέλεσε στο να θεωρείται η βία στοιχείο της καθημερινότητας. Από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μέχρι τα υπουργεία και τις πολιτικές εκδηλώσεις. Άλλο όμως ανομία και άλλο έγκλημα. Άλλο κατάληψη ενός δημόσιου χώρου και άλλο δολοφονία πολίτη επειδή είναι ο «άλλος». Η βία είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται, και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν το απεδέχθη, αλλά η θεωρία της κυβέρνησης για τα δύο άκρα είναι ανιστόρητη, επικίνδυνη και εν τέλει εξυπηρετεί κομματική και όχι εθνική στρατηγική.

Άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στο protagon.gr:

Αν ο Πρωθυπουργός πίστευε ότι το success story έχει βάση, ουσία, περιεχόμενο απτό και δεν αποτελεί επικοινωνιακό πυροτέχνημα, τότε δεν θα έκανε όλα αυτά που κάνει με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ, εδώ και μία εβδομάδα.

Ο κ. Σαμαράς κατάλαβε ότι οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης, παρά τα όσα έλεγε, δεν είχαν υλοποιηθεί και αποφάσισε... να κάνει ομελέτα! Άνοιξε με φόρα το ψυγείο, άρπαξε τα αυγά και τα πέταξε με δύναμη στα πλακάκια της κουζίνας και όλοι -ο καθένας από τη μεριά του- παλεύουν να βρουν μια λύση να γίνει η ομελέτα...

Το συμπέρασμα παραπέμπει στην παντελή έλλειψη κουλτούρας, αλλά και διάθεσης συναίνεσης, στον πανικό και στην πίεση να κάνουμε γρήγορα και όπως να ‘ναι αυτά που δεν έγιναν στο χρόνο που έπρεπε και στην παγιωμένη αντίληψη των συντηρητικών όλου του πολιτικού φάσματος (της Δεξιάς και της Αριστεράς), ότι ο λαός θέλει (ενδόμυχα, επιζητά) αυταρχισμό. Κατά το κοινώς λεγόμενο «τσαμπουκά», το «Μπράβο, Μεγάλε»... Και τα τρία λάθος... Και τα τρία, επώδυνα αδιέξοδα.

1. Η συναίνεση είναι μια πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία που απαιτεί τεχνοκρατική προετοιμασία, οργανωμένο διάλογο μέσα σε καθορισμένο χρονοδιάγραμμα και πλαίσιο, λογικούς συμβιβασμούς και εκπτώσεις στο "ΕΓΩ", κυρίως από τον πρωταγωνιστή.
Στην ομιλία του στην ΟΝΝΕΔ ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο Νόμο για τα ΑΕΙ που κατήργησε το άσυλο, είπε: «εμείς (η ΝΔ) τολμήσαμε!». Χάρηκα που το άκουσα! Τον νόμο 4009/11 για τα ΑΕΙ, τον εισηγήθηκα ύστερα από 12 κοινοβουλευτικές διαδικασίες, μία διακομματική επιτροπή και με απόφαση του τότε Υπουργικού Συμβουλίου. Αφού συμφωνήσαμε όλοι, ο καθένας δικαιούται να τον θεωρεί και δικό του και μπορεί έτσι να παλεύει για να τον υλοποιεί... Μήπως, άραγε, αυτό δεν είναι η προϋπόθεση των μεταρρυθμίσεων που θέλουν χρόνο και αφορούν διαφορετικές κυβερνήσεις;
Πώς εννοεί, όμως, το χτίσιμο της συναίνεσης ο κ. Σαμαράς ως Κυβερνήτης; Αν δεν αντιμετωπισθεί αυτό το θέμα, τότε οι εκλογές θα κρέμονται πάνω από τη χώρα σε κάθε κακοτράχαλη στροφή! Και οι στροφές είναι πολλές τους επόμενους μήνες.

2. Η τσαπατσουλιά ως μεταρρύθμιση! Ό,τι γίνεται με πανικό, χωρίς μελέτη χωρίς σοβαρή νομική, διοικητική και οικονομική προετοιμασία, καταρρέει με κρότο συμπαρασύροντας την οικονομία και την κοινωνία. Μια ματιά στα φορολογικά ή τα εργασιακά, μας πείθει περί αυτού.

3. Ο πολιτικός τσαμπουκάς, έχει στη Δημοκρατία, κοντά ποδάρια. Γιατί, "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις"! Τι θα γίνει αν αντιδράσουν όλοι με τον ίδιο τρόπο; Τι θα γίνει -γίνεται, ήδη, δηλαδή- αν όλοι αντιδράσουν όπως ο Κυβερνήτης; Αν σύμμαχοι και αντίπαλοι κραυγάσουν ή το "δικό μας" ή "γαία πυρί μειχθήτω"; Θα γίνει αυτό που έζησε πολλές φορές αυτός ο τόπος, το προσωπικό και το κομματικό πάνω από το συμφέρον της Ελλάδας, με αποτέλεσμα ήττες και καταστροφές.

Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει δραματικά. Ευρώπη και Μέση Ανατολή, το γεωπολιτικό μας, δηλαδή, κέλυφος συνταράσσεται. Εμείς, διασωληνωμένοι με τον αναπνευστήρα ακόμη στην πρίζα, διχασμένοι και χωρίς εθνική συνοχή, συζητάμε ΠΑΛΙ για εκλογές. Σαν τον Σίσυφο, όλα πάλι από την αρχή.

Στο διαχρονικό καταφύγιο της ελληνικής οικογένειας οι γονείς θα έβρισκαν τρόπο να φτιάξουν ομελέτα ακόμα κι από τα αυγά στον τοίχο! Πάνω απ΄ όλα οι γονείς θα έκαναν τα πάντα για τα παιδιά τους! Γιατί δεν κάνει η κυβέρνηση το ίδιο; Η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 55%.

Όχι εκλογές, αλλά όχι τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Εθνική πρόσκληση σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα (ας πάρουν όλοι την ευθύνη τους)
Ανανέωση της κυβερνητικής συμφωνίας με παρουσίαση των αληθινών δεσμεύσεων και όχι τις ψεύτικες γενικότητες του προηγούμενου καλοκαιριού. Οφείλουμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Εθνική Ελλάδας στην Κυβέρνηση χωρίς κομματικές ισορροπίες.
Χρόνος για σοβαρό σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΝΕΤ με τούς καλύτερους και όχι με διακομματική ισορροπία. Μια λύση εκπομπής προγράμματος μέχρι τότε δεν είναι δα και ο τετραγωνισμός του κύκλου, ούτε αφορά το Συμβούλιο Επικρατείας.
Η χώρα δεν μπορεί να περιμένει το Συνέδριο της ΝΔ! Ή ακόμη και τις γερμανικές εκλογές!
Οι Πρόεδροι ή θα πουν αλήθεια γιατί πρέπει να την πουν και θα το κάνουν με πίστη και όραμα και άρα θα γίνουν εθνικοί Ηγέτες ή θα πάνε σε εκλογές για την ΕΡΤ και θα παραιτηθούν από Πρόεδροι κι ας "πάνε για άλλα".

Πάντως και εκλογές τώρα και τα ίδια από την αρχή, δεν γίνεται.

Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στο protagon: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=25402

Άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στην εφημερίδα Real News:

Τίτλος οικονομικής εφημερίδας: «Την άφιξη των επικεφαλής της τρόικας αναμένει το οικονομικό επιτελείο, προκειμένου να παρουσιάσει το τελικό σχέδιο για το νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων». Τίτλος που αποτυπώνει μία υπαλληλική σχέση σε εκλεγμένη κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας.

Από το 2010 με τoν κίνδυνο της χρεοκοπίας, και  την απειλή της εξόδου από το ευρώ, με τη δυστυχία να απλώνεται  παντού γύρω μας, έπρεπε να προχωρήσουμε γρήγορα στις αναγκαίες από δεκαετίες μεταρρυθμίσεις.
Το μνημόνιο και η τρόικα εισέβαλαν τότε στη πολιτική ζωή του τόπου, διαμόρφωσαν διχαστικές γραμμές, έριξαν και έφτιαξαν κόμματα και αρχηγούς.
Όμως το στοίχημα: μεταρρυθμίσεις με δημοκρατία και εθνική κυριαρχία - όπως αυτή ορίζεται και περιορίζεται στο πλαίσιο της συμμετοχής μας στην ΕΕ - και ταυτόχρονα προάσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν κερδίθηκε.

Δυστυχώς, το αδύναμο πολιτικό σύστημα, οδήγησε στην υποκατάσταση του αναγκαίου Εθνικού Σχεδίου με μέτρα, τα οποία επιβάλλονταν και ελέγχονταν ως προς την υλοποίηση τους απο την θεσμικά ανεξέλεγκτη τρόικα . Πολλοί μάλιστα αποδέχθηκαν ως αναγκαία αυτή την πρακτική , απέναντι στην ασυνέπεια και την αδυναμία των κυβερνήσεων να συμφωνήσουν όσα πραγματικά μπορούν και να τα τηρήσουν .
Είναι, όμως, γεγονός ότι αυτός ο ρόλος της τρόικα , απαξίωσε ακόμα περισσότερο την πολιτική στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη και έφερε μια έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης στον ελληνικό λαό με τους πολιτικούς ταγούς του να φαίνονται ότι δεν ξέρουν, δεν θέλουν και δεν μπορούν.

Είμαστε και πάλι σε σταυροδρόμι. Κυβέρνηση  και Αξιωματική Αντιπολίτευση οφείλουν σύντομα να παρουσιάσουν το σχέδιο για τα μετά τον Μάιο του 2014 που λήγει το μνημόνιο και το χρηματοδοτικό κενό είναι δεδομένο.
Και οι δύο έχουν εξαντλήσει με μεγάλη δόση λαϊκισμού τα όπλα της καταγγελίας και της αναδιαπραγμάτευσης, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τις εκλογές ως όπλο και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Έφτασε η στιγμή του τέλους στις υπεκφυγές και ψέματα στους πολίτες, οι οποίοι θέλουν απάντηση όχι απλά στο «τι φταίει» αλλά και το «τι μέλλει γενέσθαι» .
Πριν όμως απ΄αυτό και επειδή θα συνεχιστεί η σχέση μας με τους δανειστές, η αλλαγή του ρόλου της τρόικα στο πολιτικό σύστημα της χώρας είναι ζήτημα πολιτικό, θεσμικό και εν τέλει θέμα δημοκρατίας.
 Τέλος στην παράκαμψη της  πολιτικά και θεσμικά ορθής σειράς με τον Πρωθυπουργό να  διαπραγματεύεται  με την Τρόικα , την Τρόικα να ελέγχει τους Υπουργούς  και τελικά αυτή να αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου, ενώ οι Βουλευτές καλούνται να επικυρώνουν αναρίθμητες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Αυτή τη λειτουργία την αισθάνομαι ως εθνική προσβολή που οδηγεί και σε πολιτικό αδιέξοδο και σε διαχειριστικό τέλμα.
Η σχέση κυβέρνησης - Τρόικα θα πρέπει να λειτουργήσει με  σεβασμό στους θεσμούς:
- Σε μια χώρα της Ευρώπης, η οποία βρίσκεται σε τεράστια οικονομική ανάγκη, ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με τους ομολόγους του,  
- η Βουλή εγκρίνει (ή όχι) κάθε συμφωνία,
-  οι Υπουργοί εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική με στόχους και χρονοδιάγραμμα ανά τομέα, με διαφάνεια ώστε να μην υπάρχει η συνεχής σύγχυση με τους αριθμούς.
- Κάθε κοινοβουλευτική επιτροπή της Βουλής (η οποία γνωρίζει την συμφωνία)  ελέγχει σε τριμηνιαία βάση, τον αντίστοιχο Υπουργό.
- και η Τρόικα πιστοποιεί με υπηρεσιακούς παράγοντες του κάθε υπουργείου την εξέλιξη των δεδομένων και των οικονομικών μεγεθών.

Θεωρώ υψίστης πολιτικής σημασίας ακόμα και σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να αποκατασταθεί η έννοια της συλλογικής αυτοπεποίθησης του λαού μας και της πολιτικής αξιοπρέπειας,
παίρνοντας στα χέρια μας την ευθύνη του εθνικού σχεδίου , την ευθύνη των δύσκολων αποφάσεων και το σεβασμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που λειτουργεί με εκλεγμένους αντιπροσώπους οι οποίοι υποστηρίζουν κυβέρνηση και όχι υπαλλήλους…. Αλλιώς, ούτε θεωρίες «δύο άκρων» ούτε δήθεν τσαμπουκάδες απέναντι στον «Τόμσεν» θα μας σώσουν….
 
ΥΓ. Αναμφίβολα κάποιοι θα σκεφτούν ότι «τα λέει κατόπιν εορτής». Τους απαντώ αναγνωρίζω ότι μου αναλογεί από την συλλογική ευθύνη αλλά ως Υπουργός:
- Δεν είδα ποτέ την τρόικα.
- Τήρησα τις προγραμματικές δηλώσεις και εφάρμοσα εθνική πολιτική πχ. νόμος για τα ΑΕΙ
- Αρνήθηκα να υπογράψω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου το Μάρτιο του 2012 και τέλος
- Την παραπάνω πρόταση παρουσίασα δημοσίως, όταν ακόμα ήμουν Υπουργός.

Παραθέτω άρθρο μου στο esos.gr για την Τεχνική εκπαίδευση:
Η Τέχνη της πολιτικής και η τεχνική εκπαίδευση
Η τεχνική εκπαίδευση είναι ο μεγάλος ασθενής και ταυτόχρονα το μεγάλο ζητούμενο για την χώρα.
Ενώ λοιπόν ένα χρόνο τώρα η Κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε ξαφνικά η κατάργηση ειδικοτήτων και μαζί τους συγκεκριμένων σχολών βαφτίζεται ως μεταρρύθμιση
Το σενάριο δυστυχώς  επαναλαμβάνεται. Οι Κυβερνήσεις παγώνουν μπροστά στο μέγεθος των προβλημάτων κι όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι( δηλ η  εκταμίευση στην τρόικα) ο αυταρχισμός ,η τσαπατσουλιά και η μονομέρεια ονομάζονται αποφασιστικότητα και η αποσπασματική δράση μεταρρύθμιση.
Νομίζουν ότι προχωρούν σε τομές και η διάλυση του Δημόσιου τομέα  απορυθμίζει τη χώρα και την πολιτική. Οι πολίτες και οι πλέον μετριοπαθείς αν συνεχιστεί αυτή η ανικανότητα και το πελατειακό βασίλειο θα αμφισβητήσουν αυτή καθ αυτή τη Δημοκρατία
Μετά από τρία χρόνια  κρίσης όλοι ξέρουμε! Χωρίς ανάπτυξη το πρόγραμμα δεν βγαίνει
Την ανάπτυξη δεν θα μας την προσφέρει κανείς :ούτε γιατί θα τον πείσουμε ούτε γιατί θα τον απειλήσουμε. Εμείς μόνοι μας έχοντας ελάχιστο πια χρόνο πρέπει να αλλάξουμε το κράτος και τη δημόσια υπηρεσία για να αλλάξουμε την οικονομία και να δώσουμε προοπτική. Η ανάπτυξη δεν έρχεται από μια βροχή από Ευρώ έρχεται από ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς.
Τελευταίο Παράδειγμα οι κατάργηση ειδικοτήτων και οι διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών. Η συζήτηση εστιάζεται σ αυτά τα δύο θέματα !τι γίνεται με τα παιδιά (350000 μαθητές), με την αγορά εργασίας, με την ανάπτυξη που χρειάζεται άλλου είδους τεχνικούς και υπηρεσίες; …σιγή
Αν δεν παρέμβουμε άμεσα και με σχέδιο για τη μεταρρύθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης, γρήγορα θα μιλάμε για νέα κατάργηση σχολών και πολλές απολύσεις
Είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας το γεγονός του ότι  δεν ψηφίσθηκε λόγω των πολιτικών αναταράξεων και της ακατανόητης άρνησης του κ. Σαμαρά η μεταρρύθμιση για το τεχνικό Λύκειο το 2012. Το τίμημα προκύπτει βαρύ
Η ήδη εξαιρετικά προβληματική Τεχνική Εκπαίδευση αντί να αναδιαρθρωθεί κινδυνεύει με κατάρρευση
Τουλάχιστον ας κατατεθεί τώρα , τη Δευτέρα, το νομοσχέδιο  για τη τεχνική εκπαίδευση ,που είναι η μήτρα για την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου για τη χώρα
Υπάρχει  πλήρης έρευνα και μελέτη (2010)με λεπτομερή καταγραφή της κατάστασης και αποτύπωση των πλέον επιτυχημένων ευρωπαϊκών συστημάτων
Είχε γίνει ευρύτατη διαβούλευση (2011), το τελικό κείμενο είχε διαμορφωθεί από το ΕΣΥΠ (εθνικό συμβούλιο Παιδείας) και κατατέθηκε πλήρες νομοσχέδιο στο οποίο συμφώνησαν τα κόμματα(2012)! Τα δημοσιοποιώ όλα στην ιστοσελίδα μου
Ας γίνει ένα βήμα ,που δείχνει πως δημοσιονομική εξυγίανση μπορεί να συνδυασθεί με πραγματικές μελετημένες και συναινετικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν να αλλάξουν τη χώρα! Που μπορούν να δώσουν προοπτική. Οι θέσεις εργασίας στο Δημόσιο θα διατηρηθούν μόνο αν τελικά προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στη χώρα. Οι κινήσεις πανικού και οι ηρωικές  αντιδράσεις  ( οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος) χωρίς αλήθεια και χωρίς στόχο επιταχύνουν την καταστροφή

και επανακατεθέτω παρακάτω όλα τα κείμενα:
[Επισυνάπτονται παρακάτω (δείτε στα "Συνημμένα Αρχεία"): Σχέδιο Νόμου, Αιτιολογική Έκθεση, Πρόταση Διαλόγου και όλες τις αναγκαίες έρευνες και μελέτες σχετικά με την μεταρρύθμιση]

Παρέμβαση της Άννας Διαμαντοπούλου στη σελίδα της στο facebook:
Με το Πανεπιστήμιο κλειστό, τους φοιτητές απογοητευμένους και τους γονείς σε απόγνωση, το επιστημονικό προσωπικό σε υποχρεωτική αργία και τους διοικητικούς στο δρόμο, ο κ. Πελεγρίνης επιλέγει την ευθεία προσβολή θεσμών και προσώπων χαρακτηρίζοντας , τα Συμβούλια Διοίκησης των ΑΕΙ, ως «πέμπτη φάλαγγα του Φράνκο».
Προσβάλλει τους διακόσιους εξήντα Βουλευτές που στήριξαν μια μεγάλη μεταρρύθμιση και θεσμοθέτησαν τα συμβούλια.
Προσβάλλει τα πεντακόσια και πλέον μέλη των Συμβουλίων των ΑΕΙ της Χώρας, προσωπικότητες με διεθνή καταξίωση που απoφάσισαν να προσφέρουν ανιδιοτελώς στην προσπάθεια πατρίδα για την αναβάθμιση της ανώτατης παιδείας μας, και καταξιωμένους καθηγητές που με διαφανείς διαδικασίες εξέλεξαν οι συνάδελφοι τους σε κάθε Ίδρυμα.
Οι απαράδεκτοι χειρισμοί της Κυβέρνησης στα θέματα της παιδείας, από την ανάληψη των καθηκόντων της και οι τουλάχιστον ατυχείς νομοθετικές πρωτοβουλίες και επιλογές σε πρόσωπα , δεν απαλλάσσουν τον κ. πρύτανη από τις ευθύνες του για την αποτελεσματική διοίκηση του πανεπιστημίου, το οποίο παραμένει και θα μπορούσε σήμερα να είναι απολύτως «αυτοδιοίκητο», αν επεδείκνυε σεβασμό στους νόμους και την εκ καθήκοντος πιστή εφαρμογή τους.
Για παράδειγμα:
Αν κάθε ΑΕΙ είχε καταρτίσει τον «Οργανισμό» και τον «Κανονισμό Λειτουργίας» του Ιδρύματος , όπως προέβλεπε ο Ν. 4009/2011, και στους χρόνους που αυτός προέβλεπε, θα είχε προ πολλού κατοχυρώσει πλήρως την εύρυθμη λειτουργία του και μαζί τις θέσεις του διοικητικού προσωπικού που θεωρούσε αναγκαίες και σήμερα χάνονται.
Αυτά ας τα λάβουν υπόψη όσοι προτιμούν την εξυπηρέτηση μικροκομματικών στοχεύσεων από την πραγματική υπηρέτηση του υψηλής ποιότητας, δημόσιου πανεπιστημίου, για όλους.

Την ώρα που οι πολίτες έχουν περιέλθει σε απόγνωση για το παρόν και το μέλλον τους και η Χώρα δίνει ξανά μια μάχη επιβίωσης μετά την εξάμηνη προεκλογική αδράνεια, η Κυβέρνηση φέρεται να προωθεί κατά προτεραιότητα και χωρίς συζήτηση, αλλαγές στην μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα όσα διακινούνται με μορφή τροπολογιών και δεν διαψεύδονται για το νόμο 4009/2011 προκαλούν ανησυχία που επιτείνεται από την επιλογή του αιφνιδιασμού με την «κατεπείγουσα» διαδικασία των δύο ημερών.  

Οι κυβερνητικές προτάσεις αποτελούν συμβιβασμό με τις συντεχνίες και παρωχημένες (δήθεν προοδευτικές) κομματικές δυνάμεις που διαχρονικά ευθύνονται για τις παθογένειες των ΑΕΙ. Η κοινή λογική, που επιτάσσει ένας νόμος πρώτα να εφαρμόζεται και στη συνέχεια, αν και όπου χρειάζεται, να βελτιώνεται, έχει απλά τεθεί στο περιθώριο.

Με το πρώτο σχέδιο Νόμου που ετοιμάζεται για τη νέα Βουλή, αντί νέων μεταρρυθμίσεων αρχίζει το ξήλωμα μιας από τις ελάχιστες μεταρρυθμίσεις που δεν επιβλήθηκε από το μνημόνιο ούτε από την τρόικα.

Μιας μεταρρύθμισης που αποτύπωσε, με εντυπωσιακή πλειοψηφία στη Βουλή, τη θέληση του ελληνικού λαού για δημόσια Πανεπιστήμια και ΤΕΙ με αξιοκρατία, εξωστρέφεια, σύνδεση με την παραγωγή, διεθνή αναγνώριση και ουσιαστική προσφορά στην ελληνική νεολαία, θέτοντας στο περιθώριο κατεστημένες καταστάσεις.

Η προβαλλόμενη ως  συμφωνία των τριών αρχηγών στην αλλαγή ενός νόμου, επειδή αρνούνται να τον εφαρμόσουν βίαιες μειοψηφίες και δημόσιοι λειτουργοί που υπηρετούν  δικές τους σκοπιμότητες, είναι ύβρις για τη Δημοκρατία.

Πως μπορεί να ανακτηθεί αξιοπιστία της χώρας και του πολιτικού μας συστήματος, πως θα προωθηθούν άλλες δύσκολες μεταρρυθμίσεις, ξεχνώντας μια πλειοψηφία των 4/5 της Βουλής, δημιουργώντας συνειδησιακό πρόβλημα στους βουλευτές, απαξιώνοντας την κοινοβουλευτική διαδικασία; Πρόκειται για επιβεβαίωση καταδικασμένων λογικών και πρακτικών συνολικά του πολιτικού  συστήματος που οδήγησε τη Χώρα μας στο σημερινό αδιέξοδο.

Η επιτυχία μιας ευρύτατης συναίνεσης για την Παιδεία στη Βουλή, δημιούργησε αίσθημα αισιοδοξίας και ανάτασης. Η τύχη αυτής της μεταρρύθμισης θεωρώ ότι θα λειτουργήσει ως βαρόμετρο όχι μόνο για το μέλλον της Κυβέρνησης αλλά και της Χώρας.  

Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχουν υγιείς δυνάμεις, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας μας , αυτή τη κρίσιμη ιστορικά στιγμή που θα ανοίξουν τους δρόμους που χρειάζεται η χώρα.