therealdesign

Την Τρίτη στις 25 Ιουνίου 2013 πήγα στη Λεμεσό στη Κύπρο.
Εδώ και πολλά χρόνια έχω την τιμή και τη χαρά να είμαι επίτιμη δημότης Αμμοχώστου και συμμετέχω κατά κανόνα σε όλες τις εκδηλώσεις και τις προσπάθειες του δήμου Αμμοχώστου και των εδώ και 40 χρόνια προσφύγων του.
Την Τρίτη 25 Ιουνίου οι Δήμοι Λεμεσού και Αμμοχώστου και ο ΟΠΕΚ διοργάνωσαν συζήτηση με θέμα: «Οι γεωστρατηγικές εξελίξεις της περιοχής και το σχέδιο για μια ελεύθερη και ευρωπαϊκή Κύπρο».
Από την Ελλάδα είχε προσκληθεί και ο επί τιμή πρέσβης Παύλος Αποστολίδης.
Η συζήτηση είχε πολύ ενδιαφέρον στη Κύπρο. Υπάρχουν νέα δεδομένα που είναι από τη μια μεριά το δράμα της τραπεζικής κατάρρευσης και από την άλλη οι πολύ ευνοϊκές συνθήκες στους υδρογονάνθρακες.
Η όλη περιοχή φλέγεται και για πολλούς είναι πλέον σαφές ότι όσο αφήνουμε τα πράγματα ,τόσο αυτά εξελίσσονται σε βάρος των Ελληνοκυπρίων.
Καταθέτω ορισμένα στοιχεία της ομιλίας μου όπως δόθηκαν από το ΚΥΠΕ σήμερα Τετάρτη πρωί.

«Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα για το Κυπριακό, γι’ αυτό χρειάζεται «να πέσει ο βράχος, να ταραχθούν τα νερά, να αλλάξει το τοπίο». Προσωπικά θα επέλεγα το σχέδιο λύσης «Τ», δηλαδή «λύση τώρα»

Σήμερα βρισκόμαστε σε «ένα πολύ μεγάλο τέλμα κι αν συνεχίσουμε έτσι, η επίλυση του Κυπριακού θα θυμίζει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά».
Σε αυτό το τέλμα πρέπει να πέσει ένα βράχος, να ταραχθούν τα νερά, να αλλάξει το τοπίο και πιστεύω πως αυτός ο βράχος πρέπει να είναι η Αμμόχωστος.
Αν σε όλα τα θέματα υπάρξει ένα βήμα μπροστά, μια πόλη που θα ξαναζωντανέψει, που θα δημιουργήσει ελπίδες, θα δοθεί ένα μήνυμα, σε Ανατολή και Δύση, ότι πράγματι κάτι κινείται στο Κυπριακό.
Για να λυθεί το Κυπριακό και για να μιλήσουμε για μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η ισότητα των κοινοτήτων είναι πολιτική και όχι αριθμητική.  Είναι ουσιαστικό, για να υπάρξει λύση, ο καθένας που ζει σε αυτό το νησί να αισθάνεται την ασφάλεια, ότι δεν έχει ανάγκη από ξένα στρατεύματα και ότι υπάρχει πολιτική ισότητα ανάμεσα στις δυο κοινότητες.
Όσοι πιστεύουν σε μια ενωμένη ευρωπαϊκή Κύπρο, μεταξύ αυτών και η Κυπριακή Κυβέρνηση, θα πρέπει να θέσουν οι ίδιοι το πεδίο των διαπραγματεύσεων τώρα.
Εάν η ίδια επέλεγα ονομασία σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού, αυτό θα το ονόμαζα σχέδιο «Τ», γιατί τώρα πρέπει να κατατεθεί το σχέδιο. Αυτό βεβαίως συνδέεται και με την οικονομική ανάκαμψη. Ένα «πακέτο» δράσεων και μια αλλαγή των δεδομένων θα άλλαζε και το οικονομικό κλίμα, ενώ είναι πολύ ουσιαστικό, σε ότι αποφασιστεί, να υπάρχει στενή συνεργασία ανάμεσα στις Κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου. Όποτε αυτό έγινε, είχαμε θρίαμβο! Μέχρι σήμερα βέβαια, δεν φαίνεται οι παρούσες κυβερνήσεις να έχουν κάποια τέτοια ...χημεία.
Οι σημερινές καταστάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι πολύ διαφορετικές σε σχέση με το τι ίσχυε πριν από 10 χρόνια.
Πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος, να θέσουμε σαφείς και συγκεκριμένους στόχους και να δημιουργήσουμε συμμαχίες. Είναι η στιγμή μια νέα «μεγάλη ιδέα» για Ελλάδα και Κύπρο, που αυτή τη φορά θα πρέπει να είναι μεγάλη ιδέα «συνεργασίας και ειρήνης» και όχι πολέμου και κατάκτησης εδαφών.
Η διαμόρφωση των συνθηκών για επίλυση του Κυπριακού, αποτελεί μια από τις τρεις βασικές ενότητες που θα πρέπει να αποφασίσουμε και να στοχοθετήσουμε, με τις άλλες δύο να αφορούν τον προσδιορισμό των σχέσεων μας με τη Δύση, και το ρόλο και το σχεδιασμό μας στη Μέση Ανατολή.
Η οικονομική κρίση προέρχεται από την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου των τελευταίων δύο δεκαετιών, τη μη ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής δομής και τα τεράστια λάθη που έκανε η κάθε χώρα της ΕΕ. Λάθη των πολιτικών συστημάτων, μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν, το τεράστιο λάθος του «φθηνού χρήματος», τη διαφθορά και το κατεστημένο.
Για να βγούμε από τη κρίση και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα σε κάθε χώρα, χρειαζόμαστε μια άλλη πρόταση για την Ευρώπη. Αυτό που θα πρέπει να θέλουμε, είναι περισσότερη Ευρώπη, δηλαδή πολιτική και οικονομική ενοποίηση.

Σχετικά με την Μέση Ανατολή, είναι αρκετά απλουστευτική η ιδέα για το τρίγωνο Ελλάδα- Κύπρος-Ισραήλ. Θα πρέπει με δική μας πρωτοβουλία τώρα να υπάρξει προσέγγιση και με την Τουρκία.

Άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στο protagon.gr:

Αν ο Πρωθυπουργός πίστευε ότι το success story έχει βάση, ουσία, περιεχόμενο απτό και δεν αποτελεί επικοινωνιακό πυροτέχνημα, τότε δεν θα έκανε όλα αυτά που κάνει με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ, εδώ και μία εβδομάδα.

Ο κ. Σαμαράς κατάλαβε ότι οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης, παρά τα όσα έλεγε, δεν είχαν υλοποιηθεί και αποφάσισε... να κάνει ομελέτα! Άνοιξε με φόρα το ψυγείο, άρπαξε τα αυγά και τα πέταξε με δύναμη στα πλακάκια της κουζίνας και όλοι -ο καθένας από τη μεριά του- παλεύουν να βρουν μια λύση να γίνει η ομελέτα...

Το συμπέρασμα παραπέμπει στην παντελή έλλειψη κουλτούρας, αλλά και διάθεσης συναίνεσης, στον πανικό και στην πίεση να κάνουμε γρήγορα και όπως να ‘ναι αυτά που δεν έγιναν στο χρόνο που έπρεπε και στην παγιωμένη αντίληψη των συντηρητικών όλου του πολιτικού φάσματος (της Δεξιάς και της Αριστεράς), ότι ο λαός θέλει (ενδόμυχα, επιζητά) αυταρχισμό. Κατά το κοινώς λεγόμενο «τσαμπουκά», το «Μπράβο, Μεγάλε»... Και τα τρία λάθος... Και τα τρία, επώδυνα αδιέξοδα.

1. Η συναίνεση είναι μια πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία που απαιτεί τεχνοκρατική προετοιμασία, οργανωμένο διάλογο μέσα σε καθορισμένο χρονοδιάγραμμα και πλαίσιο, λογικούς συμβιβασμούς και εκπτώσεις στο "ΕΓΩ", κυρίως από τον πρωταγωνιστή.
Στην ομιλία του στην ΟΝΝΕΔ ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο Νόμο για τα ΑΕΙ που κατήργησε το άσυλο, είπε: «εμείς (η ΝΔ) τολμήσαμε!». Χάρηκα που το άκουσα! Τον νόμο 4009/11 για τα ΑΕΙ, τον εισηγήθηκα ύστερα από 12 κοινοβουλευτικές διαδικασίες, μία διακομματική επιτροπή και με απόφαση του τότε Υπουργικού Συμβουλίου. Αφού συμφωνήσαμε όλοι, ο καθένας δικαιούται να τον θεωρεί και δικό του και μπορεί έτσι να παλεύει για να τον υλοποιεί... Μήπως, άραγε, αυτό δεν είναι η προϋπόθεση των μεταρρυθμίσεων που θέλουν χρόνο και αφορούν διαφορετικές κυβερνήσεις;
Πώς εννοεί, όμως, το χτίσιμο της συναίνεσης ο κ. Σαμαράς ως Κυβερνήτης; Αν δεν αντιμετωπισθεί αυτό το θέμα, τότε οι εκλογές θα κρέμονται πάνω από τη χώρα σε κάθε κακοτράχαλη στροφή! Και οι στροφές είναι πολλές τους επόμενους μήνες.

2. Η τσαπατσουλιά ως μεταρρύθμιση! Ό,τι γίνεται με πανικό, χωρίς μελέτη χωρίς σοβαρή νομική, διοικητική και οικονομική προετοιμασία, καταρρέει με κρότο συμπαρασύροντας την οικονομία και την κοινωνία. Μια ματιά στα φορολογικά ή τα εργασιακά, μας πείθει περί αυτού.

3. Ο πολιτικός τσαμπουκάς, έχει στη Δημοκρατία, κοντά ποδάρια. Γιατί, "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις"! Τι θα γίνει αν αντιδράσουν όλοι με τον ίδιο τρόπο; Τι θα γίνει -γίνεται, ήδη, δηλαδή- αν όλοι αντιδράσουν όπως ο Κυβερνήτης; Αν σύμμαχοι και αντίπαλοι κραυγάσουν ή το "δικό μας" ή "γαία πυρί μειχθήτω"; Θα γίνει αυτό που έζησε πολλές φορές αυτός ο τόπος, το προσωπικό και το κομματικό πάνω από το συμφέρον της Ελλάδας, με αποτέλεσμα ήττες και καταστροφές.

Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει δραματικά. Ευρώπη και Μέση Ανατολή, το γεωπολιτικό μας, δηλαδή, κέλυφος συνταράσσεται. Εμείς, διασωληνωμένοι με τον αναπνευστήρα ακόμη στην πρίζα, διχασμένοι και χωρίς εθνική συνοχή, συζητάμε ΠΑΛΙ για εκλογές. Σαν τον Σίσυφο, όλα πάλι από την αρχή.

Στο διαχρονικό καταφύγιο της ελληνικής οικογένειας οι γονείς θα έβρισκαν τρόπο να φτιάξουν ομελέτα ακόμα κι από τα αυγά στον τοίχο! Πάνω απ΄ όλα οι γονείς θα έκαναν τα πάντα για τα παιδιά τους! Γιατί δεν κάνει η κυβέρνηση το ίδιο; Η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 55%.

Όχι εκλογές, αλλά όχι τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
Εθνική πρόσκληση σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα (ας πάρουν όλοι την ευθύνη τους)
Ανανέωση της κυβερνητικής συμφωνίας με παρουσίαση των αληθινών δεσμεύσεων και όχι τις ψεύτικες γενικότητες του προηγούμενου καλοκαιριού. Οφείλουμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Εθνική Ελλάδας στην Κυβέρνηση χωρίς κομματικές ισορροπίες.
Χρόνος για σοβαρό σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΝΕΤ με τούς καλύτερους και όχι με διακομματική ισορροπία. Μια λύση εκπομπής προγράμματος μέχρι τότε δεν είναι δα και ο τετραγωνισμός του κύκλου, ούτε αφορά το Συμβούλιο Επικρατείας.
Η χώρα δεν μπορεί να περιμένει το Συνέδριο της ΝΔ! Ή ακόμη και τις γερμανικές εκλογές!
Οι Πρόεδροι ή θα πουν αλήθεια γιατί πρέπει να την πουν και θα το κάνουν με πίστη και όραμα και άρα θα γίνουν εθνικοί Ηγέτες ή θα πάνε σε εκλογές για την ΕΡΤ και θα παραιτηθούν από Πρόεδροι κι ας "πάνε για άλλα".

Πάντως και εκλογές τώρα και τα ίδια από την αρχή, δεν γίνεται.

Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στο protagon: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=25402

Μεταφέρω κι εδώ μερικές σκέψεις που έγραψα πριν λίγο στο twitter σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών:

Οι εκλογές θα πάνε τη χώρα ολοταχώς στο γκρεμό. Οι «Εθνικοί Ηγέτες» κρίνονται στην επίτευξη συναίνεσης κι όχι στον τυχοδιωκτικό τσαμπουκά.

Ενώ η χώρα χρειάζεται σταθερότητα και ευρείες συναινέσεις,ο κ. Σαμαράς κάνει ότι μπορεί για να κυβερνήσει μόνος του. Δεν σέβεται την εντολή.

Ο κ. Σαμαράς παίζει ξανά την τύχη της χώρας στα ζάρια. Πέρσι κέρδισε και έγινε Πρωθυπουργός. Φέτος;

Η πρωθυπουργία Σαμαρά είναι αποτέλεσμα συμφωνίας τριών κομμάτων. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει...